Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2020-01-25 23:46:45

Spoważniałam, podciągając się wyżej, by wyprostować sylwetkę. Byłam przyzwyczajona dddo tego, że okrywała mnie dumą w najczystszej postaci. W poprzedniej pozycji moja duma nie była zbytnio widoczna.
- Wilku - powedziałam twardo, nadając dużej mocy moim słowom. - Obiecałam ci, że cię nie opuszczę. Nie pozwolę na to, byś znów spróbował się skrzywdzić. I mam zamiar dotrzymać obietnicy. Tak jak dotrzymam obietnicy danej Atlancie. Nie dlatego, że jest moja królową, przynajmniej nie tylko dlatego. Ale dotrzymam jej, bo ja dotrzymuje danych obietnic. Jeśli obiecuję że będę, to będę, jeśli obiecał zemstę, to się zemszczę, jeśli obiecał pomoc to pomogę. Zapamiętaj to sobie raz na zawsze - zakończyłam, patrząc na niego wciąż z pełną powagą.

Connery McGallan · 2020-01-25 23:54:37

Pokiwałem głową z powagą, choć i tak cień uśmiechu kręcił mi się na ustach.
- Dobrze Nerisso, od teraz będę brał twoje słowa na bardzo, bardzo poważnie - uspokoiłem ją czule. - Wybacz mój ciągły niepokój, chyba nie wierzę w swoje szczęście, że tu jesteś, że zostaniesz ze mną - dodałem, a gdy klęczałem przy wannie, nieco uniosłem się wyżej, by zrównać się wzrokiem z syreną.

Nerissa · 2020-01-26 00:11:08

- Nie rozumiem dlaczego - odparłam, również łagodniejąc. On był wiatrem, który wskazywał mi kierunek, a ja falą, która posądzała tam, gdzie on mnie pchał. - Jestem tu wilku. Widzisz mnie. Jestem z krwi i kości... Wątpię czy twoja wyobraźnia pozwoliłaby mi się poparzyć od słońca. - Wydęłam niezadowolona wargi, znów zsuwając się w dół, zanurzać ciało w chłodnej wodzie, która zaczynała się już ogrzewać.

Connery McGallan · 2020-01-26 00:37:52

- Kiedy tak długo jesteś sam bez nadziei... no cóż - westchnąłem, kręcąc głową. - To przeszłość. Nic nie jest już z tamtego okresu istotne - dodałem zaraz pośpiesznie. - Teraz jesteś tutaj, ze mną i to najważniejsze. Pójdę po jeszcze lodu, ale chyba zaraz będzie lepiej - zauważyłem. - Zaczerwienienie powoli znika, chyba to twoja regeneracja daje o sobie znać - uznałem.

Nerissa · 2020-01-26 01:09:56

- Tak, też tak sądzę. Czuję że zużywam na to siły - mruknęłam, obserwując jak wilk powoli się podnosi z kolan. - Conny - szepnęłam jeszcze, zanim się odwrócił. - Pamiętaj że już nigdy nie będziesz sam. Jako syrena jestem częścią wyspy, a jako twoje serce, jestem częścią ciebie... To tak, jakbym była w robię i dookoła cievie - powedziałam z niespotykaną u mnie delikatnością, patrząc na mężczyznę miękko. - Po prostu... Pamiętaj - poprosiłam, zsuwając się jeszcze niżej, tak że już nawet brodę miałam zanurzoną w wodzie.

Connery McGallan · 2020-01-26 11:21:03

Uśmiechnąłem się i pocałowałem syrenę w czoło. Nie wiem czy kiedykolwiek doświadczała tak czułego, prostego i pełnego miłości pocałunku, ale jeśli nie, to ja chcę byś prekursorem, by czuła się naprawdę wyjątkowa.
- Dobre, moja piękna. Zapamiętam to raz na zawsze - zapewniłem. - Ty moim sercem, a ja twoim - dodałem i uśmiechając się ciepło, wyszedłem z łazienki na dół do kuchni po dodatkowy lód.

Nerissa · 2020-01-26 11:29:25

Conny przyniósł jeszcze ze dwa razy lód, a ja leżałam sobie błogo w wanie, wyobrażając sobie, że znów jestem w oceanie. Choć nie było to takie proste, bo mogłam się zanurzyć tylko na chwilkę. Ale wilk twierdził, że i tak na dość długo wstrzymuje oddech, jak na człowieka. Ale jak na syrenę to było marnie.
Wyszłam w końcu z wanny, wytarlam się, a Conny otulił mnie na koniec miękkim ręcznikiem, choć było to zbędne. Przecież ja nie marzyłam. Ale nie przypominałam mu już o tym, to chyba też już było zbędne. Może kiedyś się nauczy, a może potrzebuje czynić takie gęsty. Kto wie. Dziwne są te wilki, ale nie da się ukryć że raczej w pozytywnym tego słowa znaczeniu. No i trochę irytujące... Ale to już inny temat.
Usiadłam na łóżku, a mężczyzna wysmarował moje ciało maścią, zrobił to oczywiście delikatnie i bardzo dokładnie. Zaczerwienienia zmalaly znacząco, widać było, że lada moment zniknął. Maść która nałożył na moją skórę, przyjemnie chłodziła całe ciało i przy okazji miała zabawny zapach.
Connery przełożył mnie głębiej na łóżko, abym nie wytarła alej maści w pościel podczas wiercenia się. Wtulilam policzek w poduszkę i chyba szybko przysunelam. Czułam że podszebuje odpoczynku.

Connery McGallan · 2020-01-26 11:40:49

Kiedy Nerissa się rozluźniła, z uśmiechem skończyłem masować jej plecy, a potem samemu rozebrałem się do bokserek i położyłem obok mojej syrenki. Obserwowałem ją dłuższą chwilę, badając wzrokiem, czy od ostatniej chwili gdy się jej przyglądałem coś się zmieniło, ale gdy niczego nie znalazłem, zdecydowałem także się zdrzemnąć lekko, tak jak i ona. Oczywiście bez przysuwania się, bez zbyt dużego kontaktu, by Rissa się nie zdenerwowała.
Po prostu... obok niej. U jej boku. Zawsze ja i moja miłość...

Nerissa · 2020-01-26 11:56:35

Nie zasnęłam jakoś głęboko, po prostu odpoczywałam. Z łatwością się rozbudzilam, spoglądając na wilka, który spał mocnym snem. Podobno podczas snu wszyscy wyglądają na łagodniejszych. Ale nie Conny, jego oblicze wciąż było takie samo, wciąż delikatne i łagodne. Nie twierdziłam, że nie miał swojej siły, ale na pewno się nią nie chwalił, nie zaznaczał tęgo, że ja ma, nie podkreślał.
Podniosłam się ostrożnie z łóżka, wilk leżał blisko ale mnie nie obejmował, więc wymknięcie się z łóżka nie było trudne. Zeszłam na dół, nalalam sobie szklenie wody i usiadłam przy stole. Musiałam porządnie pomyśleć nad tym, co dokładnie miałam zrobić. Z jakiegoś powodu Atlanta nie wyjaśniła mi niczego. Moja królowa jest je oznajmiła, że gdy to odnajdę będę wiedziała że mam wrócić. Że mnie wezwie w odpowiedniej chwili...
Ale co to takiego miało być? Musiałam zapewne wyjść. Nie tylko w las, ale i do innych istot. Do miast i do wsi... Przejść się po wyspie i zrozumieć co się na niej dzieje w tej chwili...
Przyszło mi na myśl, że już kiedyś pewna syrenka tak zrobiła. Atlanta też poszła kiedyś w zupełnie nieznane. Popatrzyłam w górę, tak gdzie mój wilka spał spokojnie. Atlanta też miała swojego wilka. Może niekoniecznie wykonuje teraz polecenia królowej, a jestem posłuszna samej... Wyspie? Czyżby Atlantis coś ode mnie chciało?
- Rajusiu... Jestem zwykłą syrenka, nikim wielkim, nie wiem co robić - belkotalalam sama do siebie, układając ręce na blacie, a na ramionach ułożyłam głowę, przymykając powieki. - Czego ode mnie chcesz Atlantis? Czego...

Connery McGallan · 2020-01-26 12:02:56

- Nerissa? - zapytałem zaspanym głosem, schodząc po schodach na dół. Było ciemno, ale syrena rozświetliła kuchnie. Podszedłem bliżej i zaspanym wzrokiem, popatrzyłem na nią miękko, obejmując leciutko jej talie i przysuwając się do jej pleców. - Coś mówiłaś, piękna? - zapytałem cicho, całując ją sennie po karku.

Nerissa · 2020-01-26 12:14:09

- Bredzę do samej siebie, wilku - szepnęłam w odpowiedzi, przechylając głowę tak, aby miał lepszy dostęp do mojej szyi. - Zastanawiam się co ja mam tu robić. I właściwie kto dokładnie mnie tu wysłał - wyjaśniłam mu, choć raczej nie były to wyjaśnię ja, które pozwalały zrozumieć cokolwiek. Westchnęłam ciężko. - Wiem że jestem z tobą. I że powinnam cię jakoś na swój sposób chronić. Ale wiem też, że jestem tu po coś więcej... - Popatrzyłam na niego z frustracja. - Ale po co?

Connery McGallan · 2020-01-26 12:55:54

- Jesteś pierwszą syreną na wyspie od wieków - zacząłem sennie, całując dalej jej szyję. - Możesz zmienić naprawdę wszystko, piękna... Od trzech wieków żyjemy podlegli najeźdźcą, kiedy jakaś rasa próbowała się sprzeciwić, wampiry niemal wymarły... Może ty, Atlanta, twoje siostry... może wasza siła musi wrócić na wyspę, by magia odżyła. By wyspa upomniała się o swoich prawowitych mieszkańców... - całowałem ją teraz po ramieniu. - Może właśnie my to rozpoczniemy?

Nerissa · 2020-01-26 13:02:24

Pokręciłam głową.
- Nie wiem, Connery. To chyba... Zbyt banalne. Tu chodzi ci coś innego... Atlantis jest złożona. Mam coś znaleźć, czuję to. Ale nie mam pojęcia gdzie zacząć i za czym się rozglądać. Wiem że mam ciebie. - Zerknelam na niego kątem oka. - I jeśli będę potrzebować twojej siły to mi jej użyczysz - powedziałam miękko. Westchnęłam zaraz. - To chyba nie jest pora na dumanie nad takimi rzeczami... - stwoerdziłam zaraz.

Connery McGallan · 2020-01-26 13:06:48

- Pewnie nie jest. I pewnie nie musisz się nimi przejmować w ogóle - uznałem, przestając ją całować, a po prostu układając głowę na ramieniu Rissy. - Kiedy nadejdzie odpowiedni moment, to zrozumiesz, piękna. Wielki Wilk czuwa nad przeznaczeniem każdego z wilków, więc wierzę, że nad twoim przeznaczeniem też czuwa twoja królowa. Gdy nadejdzie czas, oboje zrozumiemy, a póki czas płynie spokojnie, możemy się oddać swojej miłości i być szczęśliwymi, prawda?

Nerissa · 2020-01-26 23:08:38

- Tak... Hmm... Chyba możemy - szepnęłam z lekką niepewnie. Co też mi się raczej nie zdarza. Nie lubię taką być. Niepewna. Wtedy czuję się jeszcze słabsza, jeszcze mniejsza. Wszytsko jest większe, silniejsze ode mnie. - Wolałabym już znać wszystkie odpowiedzi i szukać rozwiązania, niż wyczekiwać na "ten jedyny moment" i dopiero potem móc zacząć działać... Chyba przyda mi się więcej twojej miłości - stwierdziłam, uśmiechając się delikatnie.

Connery McGallan · 2020-01-26 23:48:17

- Nikt nie zna wszystkich odpowiedzi... Ale na doczesne problemy mogę znaleźć rozwiązanie - podsuwałem miękko, wracając do całowania jej szyi z czułością. - Cokolwiek się nie będzie dziać, będę u twojego boku. A może i na razie nie wyglądam, ale jestem dobrym i silnym sprzymierzeńcem - upewniłem ją lekko rozbawiony. - Wracamy na górę?

Nerissa · 2020-01-27 00:18:09

- Tak, wracajmy już na górę. Masz rację... Cieszmy się póki co sobą. Musimy się lepiej poznać. Na wszytko przyjdzie... Czas - szepnęłam, dając się zabrać na górę. Wilk obdarzał mnie niezwykłym uczuciem, a ja powoli rozgryzałam jak dobrze to odwzajemnić.

Kolejne dni mijały nam bardzo swobodnie i lekko, że tak się wyraze. Moje poparzenia zniknęły, a na następny spacer Connery wysmarowal mnie jakimś kremem ochronnym, mowiac że zapobiegnie poparzeniom.
Nie rozumiałam trochę czemu Conny lubił spać blisko mnie. I nawet przez sen szukał tej bliskości, choć mi nie było to na rękę zbytnio.po seksie bardziej chciałam mieć święty spokój niż się kleić. Ale łapałam wilka za rękę i ściskam ją mocno, dając znać, że jestem blisko. Bo byłam.

Connery McGallan · 2020-01-27 00:27:33

Z uśmiechem obudziłem się pewnego pięknego poranka. Trzymałem Nerissę za rękę, a ona ciekawsko mi się przyglądała, jakby nadal nie rozumiejąc tak wielu rzeczy i szukając w mojej twarzy jakiejś odpowiedzi.
- Dzień dobry, piękna - powiedziałem ją miękko. - Znów wstałaś przede mną... - dodałem, unosząc się nieco wyżej na poduszce. - Chcesz coś zjeść, czy na razie sobie poleżymy? - zapytałem miękko.

Nerissa · 2020-01-27 00:32:35

- Mam czujny sen. Za to ty masz niedźwiedzi. Gdy zamykasz oczy, przepadasz jak kamień rzucony w wodę - mruknęłam, unosząc się na łokciu tylko po to, by zaraz pochylić się do niego i musnąć jego wargi swoimi. - ktoś musi nas pilnować, a dla mnie to żaden problem, wilku. Czuję się dobrze z takim żądaniem - zapewnilam go, uśmiechając się delikatnie.
Teraz już mogłam ułożyć się na jego ramieniu więc to zorbilam.
- Możemy jeszcze chwilę poleżeć. Nie jestem póki co głodna - wyjaśniłam.

Connery McGallan · 2020-01-27 00:36:58

Uśmiechnąłem się szczerze, otulając moją syrenkę.
- Mogę spać trochę lżej, jednak kiedy jesteś u boku, jest mi tak dobrze, tak pełny się czuję, że przepadam, odsypiając lata niespokojnego i pewnego snu - przyznałem szczerze, a potem lekko zmarszczyłem brwi. - Jak śpią syreny? Czy wy nie sypiacie, a najwyżej odpoczywacie pływając jakoś, albo dryfując...? - zacząłem się zastanawiać.

#301 2020-01-25 23:46:45

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#302 2020-01-25 23:54:37

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#303 2020-01-26 00:11:08

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#304 2020-01-26 00:37:52

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#305 2020-01-26 01:09:56

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#306 2020-01-26 11:21:03

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#307 2020-01-26 11:29:25

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#308 2020-01-26 11:40:49

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#309 2020-01-26 11:56:35

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#310 2020-01-26 12:02:56

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#311 2020-01-26 12:14:09

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#312 2020-01-26 12:55:54

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#313 2020-01-26 13:02:24

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#314 2020-01-26 13:06:48

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#315 2020-01-26 23:08:38

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#316 2020-01-26 23:48:17

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#317 2020-01-27 00:18:09

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#318 2020-01-27 00:27:33

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#319 2020-01-27 00:32:35

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#320 2020-01-27 00:36:58

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka