Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2020-01-21 22:20:50

- Mam się wykąpać w tej maści? - zapytałam, wzdychając. Założyłam na stopy klapki i powoli ruszyliśmy do domu wilka. - Czuję się nadal silna... Wezmę zimna kąpiel... Może... Może zaniesiesz nie na plażę? - mruknęłam z nadzieją. Jeśli się nie zmienię w syrenę, to chyba... Atlanta nie uzna, że złamałam złożoną jej obietnice. Miałam nie wracać do wody ale... Ale... Ale chyba nie tak zupełnie? Uhh! - Albo może jeszcze nie - wypełkotalam po chwili namysłu. - Może kąpiel w zimnej wodzie w wanie wystarczy...? I zemu moja skóra się spiekła a twoja nie? Leżałeś tak samo długo! - stwierdziłam oburzona.

Connery McGallan · 2020-01-21 22:37:08

- Bo jestem przyzwyczajony do słońca, a twoja delikatna skóra, zupełnie blada, dopiero po raz pierwszy na tak długo widziała słońce - zauważyłem. - Posmaruję cię najpierw tą maścią, a potem weźmiesz faktycznie chłodną kąpiel - zgodziłem się z jej słowami. - Bez obaw, szybko pozbędziemy się tych oparzeń, znam kilka sposobów na to - dodałem miękko. - Ale teraz po postu chodźmy pod dach...

Nerissa · 2020-01-21 22:44:27

- Okej okej... - szepnęłam, kiwając potakujaco głową. - Idziemy przecież. Ja szybciej nie umiem w tych narzędziach tortur - wybełkotałam, spoglądając z żalem na swoje stopy. - Hmmm... Rozumiem że seks nie jest żadnym z tych sposobów? - zapytałam jeszcze by mieć pewność, unosząc pytająco brew.

Connery McGallan · 2020-01-21 22:47:02

Parsknąłem szczerze śmiechem.
- Oj Rissa... Nie, nie miałem go na myśli, ale możemy spróbować potem, by odwrócić uwag od dyskomfortu, a skupić się na przyjemności, podoba ci się taka opcja? - zapytałem, także unosząc brew, kiedy na nią zerkałem rozbawiony.

Nerissa · 2020-01-23 00:05:46

- Tak... Takie wyjście jest w porządku. Nie rozumiem tylko czemu cię to tak bardzo bawi - bąknęłam z powagą w głosie z marszcząc nadmiernie brwi. - No przecież to nic nadzwyczajnego! - uparłam się, wzdychając następnie. - Za to mógłbyś coś zrobić teraz dla mnie? Wziąć mnie na ręce i zanieść do domu? - poprosiłam, zatrzymując się. - Piecze mnie wszystko i nie mam ochoty już iść... - stwierdziłam. - Pływanie jest wygodniejsze - jęknęłam jeszcze na koniec zniesmaczona patrząc na swoje nogi.

Connery McGallan · 2020-01-23 21:20:33

Pokiwałem głową i poprawiając moją koszulkę na jej ramionach, by okryć ją od słońca, uniosłem ją z łatwością w ramionach.
- Przywykniesz, to tempo, takie spacerowe, jest bardzo wolne. Ale w ogóle nogi ludzkie są bardzo wolne. Wolę biegać na czterech łapach, tak bardzo jak ty pływać - przyznałem spokojnie, ale kiedy miałem już leciutką syrenę w ramionach, mogłem znacznie przyśpieszyć by zaraz już być w domu.

Nerissa · 2020-01-23 22:02:58

- Ty chodzisz bardzo szybko - zauważyłam z powagą, wzdychając cicho, gdy wilk odstawił mnie na ziemię w domu. Oparzenia sprawiły, że poczułam coś nieprzyjemnego. Dreszcz, ale taki... gorący. Okropieństwo. - Pójdę i położę się w tej wannie. W zimnej, zimnej, bardzo zimnej wodzie - wymamrotałam, zrzucając po drodze do łazienki wszystkie swoje ubrania. - Możesz przynieść lód! - zawołałam jeszcze, wpadając na ten pomysł. - Dużo! - oznajmiłam zamykając drzwi łazienki.

Connery McGallan · 2020-01-23 23:08:25

- Dobrze dobrze! - parsknąłem, kiedy syrena przemknęła do łazienki. Sięgnąłem zgodnie z jej prośbą do zamrażarki i wyciągnąłem stamtąd cały lód jaki posiadałem, od razu przygotowując już kolejną porcję, bo coś czułem że i tak jedna miska nie wystarczy ani trochę.
Zaniosłem lód do wanny, gdzie Nerissa już siedziała w lodowatej wodzie niemal po brzegi wanny. Dosypałem jej kostki lodu, a kilka zostawiłem dla siebie, by móc przyłożyć do miejsc gdzie były oparzenia.
- Lepiej, rybko?

Nerissa · 2020-01-23 23:13:04

Popatrzyłam na niego mrużąc oczy i na kilka sekund wstrzymując oddech.
- Jestem człowiekiem - oznajmiłam z pełną powagą, odpychając od siebie zmieszanie. Zarazj jednak nieco zmieniałam, kiwając głową. - Tak, już mi lepiej... Teraz jest w porządku. To nic wielkiego, prawda? Zaleczy się zaraz? - upewniłam się jeszcze, oddychając z ulgą, gdy wilk odgarnął włosy z mojego ramienia i przyłożył lód do skóry, która wystawała ponad wodę.

Connery McGallan · 2020-01-23 23:16:15

- Nie masz się czego bać... Sądzę nawet, że oparzenia już się zmniejszają. Twoja regeneracja musi działać bardzo szybko - uznałem spokojnie, dalej jednak przykładając jej lód do ramion. - Wybacz, za tą "rybkę", to tylko takie pieszczotliwe określenie. Tak jakbyś ty mówiła do mnie "wilczku". Bo w tej chwili nie jestem wilkiem, ale jednak jestem twoim wilczkiem... Wybacz, jeśli ci się nie podoba to nie będę tak mówił - zapewniłem ją w jednej chwili, z czułością i delikatnością dotykając jej ramion.

Nerissa · 2020-01-23 23:23:45

Skrzywiłam się.
- Nie podoba mi się to określenie. "Rybka" to jak jakbym ja na ciebie mówiła "zajączek". - Wydelam wargi niezadowolona. - A nawet myślę o tobie w taki sposób, to zawsze używam słowa "wilk''. Szanuję twoja potęgę i siłę, która zdobywasz po przemianie. Uszanuj i moja - bąknęłam, wzdychając. Zamknęłam oczy, opierając potylicę o brzeg wanny.

Connery McGallan · 2020-01-23 23:44:09

- Dobrze, dobrze. Nie miałem niczego złego na myśli - zapewniłem ją miękko. - Wybacz. Doskonale wiem jak potężna, silna i samodzielna jesteś, Nerisso - dodałem i pocałowałem ją w czubek głowy. - Nigdy nie zamierzam tego podważać - dodałem z powagą i delikatnym uśmiechem.

Nerissa · 2020-01-23 23:51:07

Westchnęłam uspokojona jego miękkimi słowami. Pokiwałam nieznacznie głową, uchylając powieki.
- Dobrze, ja... Się nie gniewam - zapewnilam go, otwierając szerzej oczy i przyglądając się wilkowi przez chwilę. - Denerwuje mnie brak mojej mocy. To frustrujące, że ludzką postać jest tak beznadziejnie krucha. A dodatkowo będę słabnąć z tygodnia na tydzień. - Skrzywiłam się. - Bardzo frustrujące - powtyzyla , mamrocząc bardziej do samej siebie niż do niego. - Niezbyt radzę sobie z tym uczuciem - wyznałam szczerze. - Co mam robić, by wciąż czuć siłę... Mimo jej ciągłego ubywania...

Connery McGallan · 2020-01-23 23:57:42

- Nie musisz czuć się silna, wystarczy że to wiesz - oświadczyłem spokojnie. - Jesteś silna, wiesz o tym doskonale, tak jak to, że jesteś groźna, niebezpieczna... Nie musisz tego czuć, by było prawdą - uznałem, głaszcząc ją kolejną kostką lodu po karku i ramionach. - A jeśli ci to poprawi humor, to czasem możesz być na górze w czasie seksu - dodałem skromną propozycję.

Nerissa · 2020-01-24 00:01:55

Te słowa wywołały znów uśmiech na mojej twarzy. Spojrzałam na Conny'ego radośnie.
- Nie przeszkadza mi bycie na dole. W seksie nie chodzi o sile, a o przyjemność. To akurat jedyna rzecz, w której nie muszę czuć poręki - stwoerdziłam, wzruszając ramionami, a przez to niechcący wytrącając kostkę lodu z palców mężczyzny. Zerknelam jedynie na miejsce w którym zniknęła, a potem znów wróciłam wzrokiem do wilka. - Nie wiem czy wystarczy mi tylko pamięć o potędze. Nie byłam nigdy tak długo człowiekiem. Nie rozumiem czemu Atlanta chcę bym była na lądzie tak długo bez przemiany... Co chce tym sposobem osiągnąć? - dumałam dalej, coraz bardziej przejęta myślą o utracie sił. Co miało nastąpić tak naprawdę całkiem niedługo...

Connery McGallan · 2020-01-24 00:12:17

- Chce byś zrozumiała jak to jest być tutaj dla kogoś, jak to jest kiedy ktoś cię kocha, kiedy jesteście zdani na siebie wzajemnie, a nie tylko na siebie samą - uznałem z namysłem. - Im dłużej będziesz tu żyć, tym bardziej ludzka się staniesz, więcej będziesz czuć, jeszcze więcej niż teraz. Będziesz czuła radość, czułość, moją miłość, tęsknotę, nadzieję, ciepło... - uśmiechnąłem się lekko. - Atlanta pewnie chce byś przed powrotem do wody zrozumiała tyle co ona, dowiedziała się, poczuła...

Nerissa · 2020-01-24 00:24:02

- Ale ona sama chciała, a ja jestem zmuszana. To... To nie jest już takie fajne jak za pierwszym razem - bąknęłam. Złapałam głęboki oddech i zsunelam się w dół, zanurzając całą głowę. Oczy miałam wciąż otwarte, choć mnie szczypały, co było dla mnie zupełnie nielogiczne i takie bezsensowne! Przecież żyłam pod wodą od stuleci, a teraz zanurzenie się w zytsej wodzie jest wręcz niemożliwe...
Siedziałam tak najdłużej jak to było możliwe. Pomimo że po pierwszych kilku chwilach zaczęłam czuć dyskomfort, to mimo wszystko nie było to aż tak siłę jak frustracja. Ludzie ciało mnie denerwowało, frustrowało, irytowało... Było takie beznadziejnie słabe. Jak miałam zrozumieć to wszystko nie umiejąc zrobić nic sama. Naprawdę chodziło o naukę zdania się na kogoś innego...?

Connery McGallan · 2020-01-25 22:42:47

- Jesteś zmuszona...? - powtórzyłem skonsternowany, a ręka mi zadrżała, kiedy trzymałem ją za ramie. - Gdyby ci nie rozkazała... to nie chciałabyś ze mną zostać? Wrócić do mnie? - pytałem dalej i choć nadal ją delikatnie trzymałem, moje spojrzenie zmętniało, spuściłem wzrok gdzieś na bok, a twarz mi zobojętniała.
Czyli całe to uczucie to farsa? Udaje? Może pociesza sama siebie? Wybrałaby bez zastanowienia potęgę zamiast uczucia?
- Nie liczy się dla ciebie to co zaczynasz czuć?

Nerissa · 2020-01-25 23:11:36

Popatrzyłam na wilka uważnie i intensywnie, czyli tak jak patrzyłam na niego zazwyczaj. Zmiana jaka w nim zaszła była widoczna gołym okiem. Zmarszczyłam brwi.
- Wróciłbym do wody na trochę, napełniła się siłą i wróciła do ciebie - powedziałam dosyć twardo i chłodno, znów bez emocji, tak jak za pierwszym razem. Gdy Connery był taki obojętny, to nie miałam żadnego bodźca który pomagał mi wykrzesać z siebie cokolwiek. - Przecież mówiłam ci, że nie odejdę na stałe. Sęk w tym, że ja nawet na chwilę nie mogę. Będę słabnąć. Nawet nie wiem jak bardzo. Po prostu wiem że będę - dokończyłam, będąc już pod koniec troche zmieszana. Nie rozumiałam dlaczego coś się w nim tak bardzo zmieniło.

Connery McGallan · 2020-01-25 23:27:41

- Oh, w ten sposób... - pokiwałem głową łagodniejąc. Potem otrząsnąłem się i spojrzałem miękko na Nerissę. - Zdaj się na mnie, będę twoją siłą. Będę cię nosił na rękach gdzie tylko zapragniesz, będę ci pomagał we wszystkim, polował dla ciebie... Oszczędzaj te siły, które jeszcze masz, a na pewno będzie dobrze - uznałem, a potem uśmiechnąłem się słabo. - W pierwszej chwili przestraszyłem się, że jesteś tu ze mną, z własnej woli...

#281 2020-01-21 22:20:50

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#282 2020-01-21 22:37:08

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#283 2020-01-21 22:44:27

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#284 2020-01-21 22:47:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#285 2020-01-23 00:05:46

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#286 2020-01-23 21:20:33

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#287 2020-01-23 22:02:58

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#288 2020-01-23 23:08:25

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#289 2020-01-23 23:13:04

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#290 2020-01-23 23:16:15

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#291 2020-01-23 23:23:45

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#292 2020-01-23 23:44:09

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#293 2020-01-23 23:51:07

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#294 2020-01-23 23:57:42

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#295 2020-01-24 00:01:55

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#296 2020-01-24 00:12:17

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#297 2020-01-24 00:24:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#298 2020-01-25 22:42:47

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#299 2020-01-25 23:11:36

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#300 2020-01-25 23:27:41

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka