Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2020-01-06 10:46:58

Uśmiechnęłam się lekko i pochyliłam w jego stronę by znów go po słowach, miałam ochotę całować go do utraty tchu. Jednak odsunęłam się zaraz, a moje oczy zapewne błyszczały jak dwie perły.
- Ja też się cieszę że ją mam - mruknęłam podekscytowana. - Teraz niezbyt mam siłę, ale później muszę się koniecznie przejść - stwoerdziłam.

Connery McGallan · 2020-01-06 11:01:35

Uśmiechnąłem się szczerze, kiwając głową.
- W porządku, pokażę ci trochę okolicy - zgodziłem się zadowolony. - Jeśli chcesz możemy się już położyć... Jesteś zmęczona? - zapytałem, a potem lekko uniosłem brew. - Czy... czy po prostu chcesz zostać w domu?

Nerissa · 2020-01-06 11:07:12

- Jestem zmęczona. Nie spałam od dawna - wyjaśniłam, odsuwając się od niego. Zsunelam ze swoich ramion mokry materiał, który nie był przeżyjemy dla ciała i odłożyłam go na bok, podnosząc się z kanapy. - Jest wieczór więc... Ty też idziesz odpocząć? - zapytalam, spoglądając na niego przez ramię,gdy powoli ruszyłam w stronę schodów, aby dojść do sypialni, w której wcześniej spałam.

Connery McGallan · 2020-01-06 11:14:51

- Tak, byłem od rana na polowaniu, więc jestem dość zmęczony - przyznałem, ruszając za Rissą, starając się za bardzo nie wodzić po niej wzrokiem. - Odpoczynek mi się przyda - przyznałem. Weszliśmy do mojej sypialni, gdzie Nerissa usiadła na łóżku, podczas gdy ja zdjąłem z siebie ubranie. Nie, chyba nie opłaca się spać w ubraniach, kiedy ona obok będzie leżeć naga. Spojrzałem na nią miękko, samemu kładąc się do łóżka pod koc.
- Wszystko w porządku?

Nerissa · 2020-01-06 11:26:30

Popatrzyłam na niego z góry, uśmiechając się delikatnie. Obrocilam się w jego stronę i sięgnęłam dłonią do jego włosów, przeczesując je ostrożnie.
- Tak... Wszystko w porządku - zapewnilam go i zaraz położyłam głowę na poduszce, tuż obok jego głowy. - Spotkanie z Atlantą dało mi... Dużo do myślenia, Conny - zaczęłam powoli wyjaśniać. - Wciąż mam ją przed oczyma,wciąż słyszę jej śpiew w uszach... Stała się jeszcze bardziej realna niż wcześniej.

Connery McGallan · 2020-01-06 11:32:51

Uśmiechnąłem się lekko, kiwając głową, ale na tyle delikatnie by nadal mnie głaskała po włosach.
- Jest twoją królową, prawdopodobnie najsilniejszą istotą jaka żyje. Spotkanie z nią musiało być niepowtarzalne. Zresztą sama powiedziałaś, że była inna niż jakakolwiek inna syrena jaką spotkała - uśmiechnąłem się słabo, a potem nieco szerzej. - A co jeśli miłość do Wielkiego Wilka tak ją zmieniła? Może to jest to... miłość? Która tak zmienia syreny...

Nerissa · 2020-01-06 11:39:59

U ioslam brew i na chwilę moją dłoń zamarła w jego włosach, gdy myślałam intensywnie nad jego słowami.
- Myślisz że mogę stać się po części taką jak on, dzięki temu, co ty czujesz do mnie...? - odezwałam się w końcu, biorąc głęboki oddech i wracając do gładzenia go po włosach.
Jak dla mnie było to niemowliwe. Moja syrenia forma, tuż po samej przemianie ma ochotę coś zaatakować. Woda napełnia mnie agresją i otula lodowatą woda, którą tak bardzo lubi moje wychłodzone ciało. Niemożliwe jest, by nawet cień ciepła pojawił się we mnie, nie widziałam na to szansy. A Conny mówił tak, bo nie wiedział jeszcze kim jestem w wodzie. Wiedział zdecydowanie za mało o mojej rasie...

Connery McGallan · 2020-01-06 11:49:16

- Nie od razu, ale... możliwe - uśmiechnąłem się leciutko. - Wiesz, zawsze się nad czymś zastanawiałem, kiedy słyszałem legendy o Wielkim Wilku. Jest moim bożkiem, panem tak jak dla ciebie Atlanta jest królową. A w dodatku on... nie bez powodu pozwolił wilkom, swoim dziełom, kochać tak mocno. Jesteś moim sercem, moją wilczą miłością, tak jak Atlanta była dla niego... Ale ona jemu też oddała serce i przyjęła jego - uśmiechnąłem się lekko. - Powinnaś ją o to zapytać, gdy następnym razem cię wezwie do siebie...

Nerissa · 2020-01-06 11:56:25

- Chyba nie powinnam jej dopytywać o to... Ona czyta ze mnie, jak z otwartej książki. Wyczyta moje pytanie we mnie i jeśli będzie chciała to na nie odpowe. Rozmowa z nią to też coś dziwnego. - Zadrzalam z lekka na wspomnienie jej oblicza pełnego siły i magi. - Ona... Ona od razu stwierdziła, że czegoś mi brakuje. Nie wiem jakim sposobem, ale wiedziałam to od razu... Szkoda, że ty nie możesz spotkać swojego Wielkiego Wilka... Wtedy byś zrozumiał... - Westchnęłam.

Connery McGallan · 2020-01-06 14:12:10

Westchnąłem, kiwając głową.
- Wielki Wilk w mojej kulturze, przez wiele lat był tylko legendą. Mityczną istotą, która stworzyła moją rasę. Jednak dopiero od niedawna, odkąd cię poznałem i powiedziałaś mi o miłości twojej królowej, zacząłem szukać informacji, prawdziwych dowodów. I wiesz... on był wilkiem tak jak ja, kochał tak jak ja, tworzył wilki takie jak ja, na swoje podobieństwo... I kochał prawdziwie królową. Nauczył ją też kochać - uśmiechnąłem się leciutko.

Nerissa · 2020-01-06 14:33:42

- Chyba te dwa ostatnie sobie dopowiedziales - mruknęłam z nieznacznym rozbawieniem. Westchnęłam ciężko, podkładając obie dłonie pod policzek. Patrzyłam na Conny'ego szeroko otwartymi oczami. - Moja królowa jest bardziej magiczna niż cokolwiek na świecie... Nawet nie śmiem twierdzić,że kiedyś będę choć w połowie do niej podobna. Ale mam twoja miłość i twoje serce. Może z czasem uda mi się oddać moje własne tobie - szepnęłam, w końcu zamykając oczy. - Nie mam pojęcia...

Connery McGallan · 2020-01-06 21:42:42

- Może już je oddałaś? - zapytałem cicho, niepewnie, nieco zamyślony nad tymi słowami. - Skoro sama powiedziałaś, że królowa wyczuła, że coś zostawiłaś na lądzie. Może nie chodziło o mnie, a o twoje serce w mojej piersi - uznałem, ale zaraz zamilkłem, zamykając oczy. - Nie słuchaj mnie, wybacz. Odpocznij Nerisso. Śpij spokojnie - poprosiłem czule, rozluźniając się z wolna.

Nerissa · 2020-01-06 21:59:41

- Słucham cię cały czas... - wymamrotałam, znów lekko się uśmiechając. - Odkąd usłyszałam twoje nawoływania, jeszcze gdy byłam w wodzie... Słuchałam cię cały czas - powtórzyłam, biorąc głęboki i spokojny oddech. - Może już ci oddałam w swoje serce, może masz rację... Jeszcze po prostu nie wiem co to znaczy... Śpij spokojnie, Conny.

Connery McGallan · 2020-01-06 22:23:25

Uśmiechnąłem się na myśl, że moja syrena pogodziła się częściowo z tą myślą. Że jesteśmy już naprawdę związani ze sobą przeznaczeniem, sercami. Z uśmiechem i spokojem zasypiałem.

Rano obudziłem się na szczęście w swojej ludzkiej formie, a Rissa jeszcze całe szczęście odpoczywała. Z uśmiechem uniosłem się na łokciach i popatrzyłem czule na moją ukochaną.

Nerissa · 2020-01-06 22:28:05

Zacisnęłam i rozlusnilam powieki. Miałam suche oczy, więc zamrugalam kilkakrotnie aby jakoś poprawić ich stan. Bardzo nieprzyjemne uczucie.
- Dziś pokażesz mi trochę wyspę? - zapytałam od razu, łapiąc z nim kontakt wzrokowy.
Wilk wpatrywał się we mnie tym miękkim i ciepłym wzrokiem, którego nie umiałam jeszcze odwzajemnić ale zaczynałam chyba rozumieć, że to nie kwestia samego spojrzenia, a uczuć które do niego doprowadziły... Wszystko kręci się wokół tych uczuć! Uh!
- Założę coś na siebie, obiecuję - dodałam, wiedzac, że to element, który jest niemal obowiązkowy.

Connery McGallan · 2020-01-07 23:29:31

Skinąłem głową z cichym rozbawieniem.
- Z wielką chęcią pokaże ci wyspę. Ale może nim wyjdziemy, weźmiesz prysznic? Odświeży cię to - zaproponowałem. - To co prawda trochę inna woda niż ta w oceanie, ale w tym czasie ja przygotuje sobie coś do jedzenia i odmroże mięso dla ciebie... Byłem na polowaniu, jestem ciekaw czy ci zasmakuje moja zdobycz - przyznałem.

Nerissa · 2020-01-08 01:06:55

- Upolowałeś coś... Dla mnie? - zapytałam i poczułam że coś we mnie, w moim wnętrzu się porusza. Nagle zalała mnie od środka fala gorąca. - Dziękuję - szepnęłam z nutą powali ale i z dużą dozą wdzięczności i dumy z mojego wilka. Polował specjalnie dla mnie... To nie byle co. - Gdy byłam jeszcze malutka i narażona na śmierć w morzu to... Mama dla mnie polowała - wyjasnilam, podnosząc się z miejsca. Moje włosy były już kompletnie suche ale bardzo ciazkie od soli, jaka się do nich przylepiła. Odrzuciłam je na plecy i popatrzyłam wielkimi oczami na Conny'ego. - Była jedyną osobą, która robiła to za mnie. I tylko przez chwilę. - Zmarszczyłam nos. - Zaraz do niej dołączyłam, aż w końcu musiałam sobie radzić sama - zakończyłam swoją historię. - Umyje się, skoro to takie ważne - skomentowalam, ruszając naga do łazienki.

Connery McGallan · 2020-01-08 16:34:51

Chwilę patrzyłem na Nerisse, ale zaraz wysłałem za nią i ująłem jeszcze na chwilę jej rękę.
- Teraz nie jesteś sama - powiedziałem miękko, ale z pełną powagą i szczerością. - Teraz jesteśmy my - podkreśliłem to i uśmiechnąłem się czule. - Będę na dole, gdybyś potrzebowała pomocy... Skóra człowieka inaczej reaguje na sól morską, wysusza ją. Dlatego dobrze by było gdybyś ją z siebie zmyła. Błoto leśne ubogaca skórę wilka, jednak po przemianie ja też muszę się zawsze z niego zmyć - wyjaśniłem jeszcze, by uzasadnić tą prośbę, by nie musiała się z nią zmierzyć jako z czymś abstrakcyjnym. Kiedy byłem mały sam nienawidziłem gdy ktokolwiek mówił mi coś 'bo tak'.

Nerissa · 2020-01-08 18:12:28

Pokiwałam głową, teraz rozumiejąc o co mu chodzi. I chyba faktycznie miał rację, skóra po nocy zaczęła mnie swędzieć. Tak jak w sumie oczy, które szczypały mnie dosyć mocno. Może to wszystko właśnie przed wodę morską? Ale ze serio? Nawet morska wodą będzie dla mnie niebezpieczna w ludzkiej postaci? To przerażające!
Poszłam się umyć — i poczułam się o niebo lepiej. Connery miał rację, skóra naprawdę odetchnęła wręcz z ulgą, gdy pozbyłam się jej z ciała za pomocą zimnego prysznica. Spłukałam też sól z włosów. Zaciekawiona powąchałam dziwnych płynów, stojących w prysznicu, ale nie spodobał mi się ten chemiczny zapach i podrażnił mój węch na tyle, że zaczęłam kichać.
Wyszłam i wytarlam się ręcznikiem, aby nie zrobić kałuży na podłodze. Bardzo spodobało mi się moje własne odbicie. Niemal zapomniałam jej wygląda moja twarz... Ostatni raz przeglądałam się w lustrze wielu temu... Naprawdę wieki temu! W końcu nie wychodzilam na ląd od 300 lat. Pod wodą, w ciemnościach oceanu, lustro średnio by się sprawdziło. Dlatego teraz utknęłam w łazience. Patrząc na swoje odbicie niezwykle dokładnie. Odrzuciłam mokre włosy na plecy, przechylając głowę to na prawo, to na lewo. To bardziej odchylając ciało w jeden bok, to w trybie, by powoli obejrzeć się je całą.

Connery McGallan · 2020-01-08 18:36:02

Ubrany w bokserki, nieco zaniepokojony ruszyłem na górę do łazienki, gdzie Nerissa przyglądała się swojemu ciału. Uśmiechnąłem się szczerze, gdy skupiona nie odwróciła od siebie wzroku, choć domyśliłem się, że widziała o mojej obecności. Śniadanie na dole choć było już gotowe, to było niczym z pokarmem dla wzroku jaki zapewniała mi Rissa. Piękna syrena.
Także ją obserwowałem, ciężko było tego nie robić. Po odświeżeniu wyglądała na znacznie lżejszą, jakby jej ciało odetchnęło.
- Jesteś przepiękna, wiesz o tym? - zapytałem miękko z uśmiechem.

#181 2020-01-06 10:46:58

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#182 2020-01-06 11:01:35

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#183 2020-01-06 11:07:12

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#184 2020-01-06 11:14:51

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#185 2020-01-06 11:26:30

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#186 2020-01-06 11:32:51

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#187 2020-01-06 11:39:59

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#188 2020-01-06 11:49:16

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#189 2020-01-06 11:56:25

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#190 2020-01-06 14:12:10

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#191 2020-01-06 14:33:42

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#192 2020-01-06 21:42:42

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#193 2020-01-06 21:59:41

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#194 2020-01-06 22:23:25

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#195 2020-01-06 22:28:05

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#196 2020-01-07 23:29:31

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#197 2020-01-08 01:06:55

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#198 2020-01-08 16:34:51

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#199 2020-01-08 18:12:28

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#200 2020-01-08 18:36:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka