Coś się kroi - Wilk i Łania

Riddick Hyde · 2020-04-02 21:27:38

Skrzywiłem się i wskazałem na palce Primrose. Zaraz jednak westchnąłem wiedząc, że polegnę. Zamiast tego podszedłem bliżej Prim i ukryłem jej dłonie w swoich dłoniach.
- Rozgrzej dłonie choć trochę w takim razie i możesz już skończyć sama, zostało bardzo niewiele. Ja zajmę się uprzątnięciem reszty kutra w tym czasie, dzięki czemu nie będę musiał już tego robić jutro - uznałem miękko. - Ale daj chwilę odpocząć swoim palcom, nie mogę patrzeć na nie gdy są takie blade...

Primrose Caladium · 2020-04-02 22:11:22

Poczułam przyjemne ciepło dłoni Ridda na swoich. Spojrzałam na nasze ręce i teraz zdałam sobie sprawę, że naprawdę miałam już place i przemarznięte dłonie.
- Hmm... Faktycznie były trochę skostniałe - przyznałam się skruszona, podczas gdy mój wilczek rozgrzewał mi dłonie. - Następnym razem zrobię duży termos gorącej herbaty z cytryną. Albo słodkiej gorącej czekolady na rozgrzanie - mówiłam dalej, aby nie zapadła między nami cisza. - Wtedy oboje będziemy mieli coś na rozgrzanie... - Westchnelam. - Ridd, już w porządku. Już nie są zimne - stwoerdziłam, patrząc na twarz wilka. Zagryzlam lekko wargę - Mam ochotę cię przepraszać za to, że tak szybko marznę - wybełkotałam pół żartem pół serio.

Riddick Hyde · 2020-04-02 22:20:11

Westchnąłem i poddałem się w końcu. Zamiast jednak skurczonej miny, uśmiechnąłem się słabo do mojej Prim.
- A ja za moment jeszcze zacznę przepraszać, że tak bardzo cię kocham i chcę się o ciebie troszczyć - przyznałem, podobnym żartem. - Ale oboje wiemy, że w obu sprawach nie mamy nic do gadania. Skoro ci już cieplej, to spróbuj z tymi sieciami podziałać, a ja zajmę się resztą kutra, w porządku?

Primrose Caladium · 2020-04-02 22:54:07

- Tak, jasne - przytaknęłam szeptem ale zanim się odsunął ujelam jego twarz w dłonie. Teraz moje palce były nieco cieplejsze od jego policzków, które wciąż smagał dosyć mocny wiatr. Gdyby nie on, było by naprawdę ciepło! - Ridd, wiesz że nie da się kochać za mocno? - zapytałam muskając ustami jego wargi. - Kochasz mnie tak jak powinieneś i tak jak mówi ci serce - zaznaczyłam, trącając jego nos swoim.

Riddick Hyde · 2020-04-02 23:02:48

- Wiesz, że mogę cię kochać jeszcze, jeszcze, jeszcze mocniej? - uprzedziłem z rozbawianiem. - Ale opowiem ci jak bardzo mocniej mogę cię kochać już w domu - uznałem miękko, prostując się spokojnie. - Zróbmy szybko co mamy zrobić, a gdy wrócimy do domu napijemy się tylko gorącej czekolady ile tylko w siebie zmieścisz - podsumowałem z uśmiechem, idąc w stronę dziobu kutra by zająć się tamtym bałaganem.

Primrose Caladium · 2020-04-02 23:10:23

Pochylilam się znów nad sieciami z szerokim uśmiechem na ustach. Nic nie może sprawić tak wielkiej radości jak mężczyzna powtarzający ci że bardzo cię kocha.
- Co tam czekolada... Skoro można robić inne... przyjemne rzeczy... - wymamrotałam cicho, sama do siebie, skupiając się w pełni na sieciach.
Udało nam się je rozplątać bez żadnych usterek. A gdy skończyłam, poczekałam chwilę na Ridda, który musiał dokończyć porządki. Potem pokazał mi jak składa się sieci aby się nie plątały, starałam się wszystko zapamiętać, a gdy zeszlsimy z łodzi poczułam się dziwnie. Zakręciło mi się w głowie, więc złapałam się mocniej Ridda.
- Już mi przechodzi - zapewnilam pospiesznie, mrugajac kilkakrotnie. Pomimo że stałam już na stabilnym podłożu to troszkę mi się obraz gibał na boki. Nie było to bardzo nieprzyjemne, ale nie było też niczym porządnym.

Riddick Hyde · 2020-04-02 23:48:49

- Woho, no tak, nie jesteś przyzwyczajona - westchnąłem, przytrzymując mimo wszystko Primrose. - Pół dnia spędziliśmy na łódce, którą niezmiennie kiwały fale, to normalne - zapewniłem miękko ukochaną i uśmiechnąłem się z troską. - Jeśli chcesz, mogę cię zanieść na rękach do chaty, pewnie jesteś zmęczona i obolała, a w dodatku kręci ci się w głowie, mogę zaradzić na to wszystko mocnym przytulasem i szybkim transportem do ciepłej chatki.

Primrose Caladium · 2020-04-02 23:56:35

Jak zwykle miałam zamiar od razu odmówić, ale z drugiej strony to nie było nic złego czy nieznomalnego, że Riddick chciał mi pomóc najbardziej jak tylko mógł.
- Krecenke... Albo kiwanie... - zachichotalam trochę zdezorientowana. - No mniejsza... Jedno z tych dwóch już ustępuje! - powedziałam cicho. Miałam ochotę zamknąć oczy i odetchnąć ale się powstrzymałam, przy zawrotach, nawet lekkich, lepiej było skupić na czymś wzrok. - Ale mógłbyś mnie zanieść - powiedzialam nkepewnie, uśmiechając się do niego.

Riddick Hyde · 2020-04-03 00:04:43

Pokiwałem głową z uśmiechem i złapałem Prim sprawnie, jakby nic nie ważyła w ramiona.
- Przytul się do mnie mocno i zaraz będziemy w bezpiecznych czterech ścianach - zapewniłem ją miękko, poprawiając jeszcze nieco szalik i kołnierz wiatrówki dziewczyny. Następnie ruszyłem swoim pewnym krokiem, w stronę stałego lądu oraz domu.
Jako że moje długie nogi oraz dziarski krok by się rozgrzać, robiły swoje, już po kilku chwilach byliśmy w domu, choć Prim nadal trzymała się mnie kurczowo. Nie żeby mi to przeszkadzało, była w końcu przeurocza.
- Kochanie...? Już jesteśmy pod chatą - oświadczyłem, próbując jedną ręką, tą która jednocześnie trzymała nogi Prim, otworzyć drzwi.

Primrose Caladium · 2020-04-03 00:12:25

Otworzyłam oczy. Nie zasnęłam, to oczywiste, czaly czas byłam dosyć mocno uczepiona Ridda. Ale czułam zmęczenie, wiatr wywiał że mnie całą energię i teraz miałam wrażenie że z jakąś opóźnioną reakcja wywiewa ciepło z mojego ciała.
- Możesz mnie postawić! - owoedzialam że śmiechem, on jednak uparcie otowrzyl drzwi i odwoarl mnie na ziemię dopiero w domu. - Dziękuję, wilczku - szepnęłam, uśmiechając się i powoli zdejmując ubranie wierzchnie. -. Chodzisz tam szybko! - zauważyłam jeszcze, układając porządnie buty przy drzwiach.

Riddick Hyde · 2020-04-03 00:31:02

- Kawał ze mnie wilka, jakby nie patrzeć... No i mam dobry humor, musiałem się rozciągnąć - wymieniałem kolejno, samemu się rozbierając z ubrań wierzchnich. Kiedy już zostałem w jeansach i swetrze wszedłem w głąb domu by wstawić w garnuszku mleko do podgrzania.
- Nadal masz ochotę na tą czekoladę? Bo mi zrobiłaś strasznego smaka i teraz już się nie oprę - oświadczyłem, włączając kuchenkę i szukając po szafkach czekolady.

Primrose Caladium · 2020-04-03 11:44:43

Zaśmiałam się i pokiwałam potakujaco głową. Podeszłam bliżej Ridda, który właśnie odnalazł tabliczkę czekolady.
- Tak, tak, też mam ochotę, z chęcią się z tobą napije gorącej czekolady - powedziałam, przysiadając na krześle przy stole. - Było miło - szepnęłam, opierając policzek na dłoni. Czułam zmęczenie ale byłam bardzo usatysfakcjonowana dzisiejszym popołudniem. - Chciałabym kiedyś z tobą popłynąć z rana - oznajmiłam, przymykając lekko oczy. - Nie przeszkadzałabym, obiecuję. Robiłbyś swoje...

Riddick Hyde · 2020-04-03 12:36:38

- Zawsze wypływam bardzo rano - zaznaczyłem ostrzegawczo. - No i musiałabyś wziąć co najmniej popołudniową zmianę, by między powrotem z wypływu, a pracą w barze mogłabyś się odświeżyć z zapachu ryb i takich tam, mój pot raczej też nie jest apetyczny - dodałem, uśmiechając się skrzywiony. - No wiatr, wczesna godzina, niewyspanie... jeszcze byś się jakoś rozchorowała...

Primrose Caladium · 2020-04-03 18:38:55

Zgryzłam wargę, spoglądając zaciekawiona na wilka. Po chwili pokiwałam potakująco głową, dając znać, że dotarło do mnie każde jego słowo.
- A jeśli nadal, pomimo twoich dodatkowych wyjaśnień, i tak bym chciała z tobą wypłynąć? - zapytałam dociekliwie. - To byś mnie zabrał, czy już jednak postanowiłeś, że to niezbyt dla mnie...? - ciągnęłam dalej, wpatrzona w niego.

Riddick Hyde · 2020-04-03 21:47:22

Westchnąłem bardzo ciężko, wrzucając kawałki czekolady do podgrzewając się mleka, do garnuszka. Powoli zaczął się unosić charakterystyczny słodki zapach w powietrzu, a dzięki włączonej kuchence w domu zrobiło się też nieco cieplej.
- Oj Prim, co ja z tobą mam... - pokręciłem głową rozbawiony swoim losem. - Wezmę cię, w porządku. Przedtem upewnię się, czy będzie spokojnie na wodzie, ale nie widzę przeciwwskazań. Weźmiemy ci koc, ubierzesz się cieplusio i spakujesz nam śniadanie i ciepłe picie, zazwyczaj sam o tym zapominam i śniadanie jem dopiero przed południem u ciebie w barze - wyznałem szczerze, choć pewnie Prim się tego od dawna domyślała.

Primrose Caladium · 2020-04-03 23:27:26

- Wiem - szepnęłam z uśmiechem, gdy zerknął na mnie. - Dlatego zawsze daje ci większą porcję niż normalnie. - Uśmiechnęłam się do niego szeroko. - Powinnam ci nakleić karteczkę na drzwiach od sypialni i na lodówce i na kuchence i na drzewach wyjściowych... - wymieniałam kolejno. - I wszystkie z napisem "pamiętaj że śniadanie to najważniejszy posiłek dnia!" - wyjaśniłam rozbawiona.

Riddick Hyde · 2020-04-03 23:35:18

- A ja i tak nie miał bym do tego głowy z samego rana - zauważyłem. - Czasami o tak wczesnej godzinie wątpię w swoją umiejętność czytania kochanie, ledwo się ubieram i idę pracować i dopiero mocny morski wiatr mnie rozbudza - uśmiechnąłem się pod nosem, na samo wspomnienie, naprawdę pięknych poranków. - Taki ze mnie wilk, zamiast lasu, wybrałem morze - parsknąłem już pod nosem, do siebie, jednocześnie nadal mieszając czekoladę w garnuszku. Prim wyciągnęła nam już kubki, więc zaraz będę mógł nam przelać pyszny napój.
- Przywykłem już do stylu, gdzie jem śniadania w barze, wcześniej bym nie miał czasu, poza tym nawet nie czuje głodu na morzu - przyznałem, co nie było do końca prawdą, bo czułem głód, nawet spory gdy były spokojne dni i duża część czasu to było czekanie.

Primrose Caladium · 2020-04-03 23:43:16

Westchnęłam, stukając palcami w blat.
- Przydalabym ci się nie tylko na weekendy - szepnęłam, mimowolnie wyobrażając sobie taki scenariusz. A nawet jeśli nie tu... To przecież Ridd budował dom dla nas. Dla nas. I zamieszkamy tam oboje. Choć wiadomo... Mój wilczek nie będzie mnie do niczego przymuszał, a moi rodzice chyba się zapłaczą na śmierć jakbym im wspomniała o wyprowadzce... Ale jeśli miałam być szczera to coraz częściej myślałam o Riddicku jako o moim domu.

Riddick Hyde · 2020-04-03 23:56:40

- Kochanie, doskonale wiesz, że jako moje serce, mogłabyś się ode mnie oddalać nawet o metr - powiedziałem z rozbawieniem, kiedy rozlewałem czekoladę do kubków. Odstawiłem pusty garnuszek na bok i wyłączyłem kuchenkę, a następnie podałem kubek Prim z łagodnym uśmiechem.
- Nie martw się o mnie, kochanie, twój wilczek daje sobie radę - zapewniłem ją miękko. - Póki mogę cię odwiedzać w pracy tak często jak robię to teraz, to naprawdę nic mi nie jest straszne.

Primrose Caladium · 2020-04-04 00:01:37

- Strasznie nie - przytaknęłam mu, unosząc kubek wyżej, aby przystawiać go pod sam nos. Wzięłam głęboki oddech i westchnęłam następnie cichutko z zachwytu. - Ale... - ciągnęłam dalej, spoglądając znów na mojego wilczka. - Jednak coś się dzieje. A ja chcę być wtedy przy tobie - zaznaczyłam stanowczo i poważnie. Bez żadnych żartów. - To trochę straszne że miałabym się wyprowadzić z domu, ale z drugiej strony coraz częściej wpada mi to na myśl - prxynajlam się w końcu. - Ty też byś tego chciał - przypomniałam mu z rozbawieniem.

#521 2020-04-02 21:27:38

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#522 2020-04-02 22:11:22

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#523 2020-04-02 22:20:11

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#524 2020-04-02 22:54:07

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#525 2020-04-02 23:02:48

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#526 2020-04-02 23:10:23

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#527 2020-04-02 23:48:49

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#528 2020-04-02 23:56:35

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#529 2020-04-03 00:04:43

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#530 2020-04-03 00:12:25

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#531 2020-04-03 00:31:02

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#532 2020-04-03 11:44:43

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#533 2020-04-03 12:36:38

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#534 2020-04-03 18:38:55

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#535 2020-04-03 21:47:22

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#536 2020-04-03 23:27:26

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#537 2020-04-03 23:35:18

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#538 2020-04-03 23:43:16

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#539 2020-04-03 23:56:40

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#540 2020-04-04 00:01:37

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

Stopka