Coś się kroi - Wilk i Łania

Riddick Hyde · 2020-03-31 15:24:45

Wywróciłem oczami, ale odsunąłem się od kuchni, dając całkowity dostęp do niej Prim.
- Niech ci będzie maleńka - westchnąłem rozbawiony. - Pójdę po książki i je przejrzę... Chcesz bym ci już teraz poczytał? Hm, muszę poszukać jakiejś dobrej legendy czy historii w takim razie... O niektóre mają nawet obrazki! - zaśmiałem się, kiedy przeglądałem książki, które zabrałem z domu. Kiedyś je sam czytałem oczywiście, ale to było lata temu.

Primrose Caladium · 2020-03-31 23:10:07

- Tak, tak, wilczku! Chcę ich słuchać od ciebie. To sto razy przyjemniejsze niż gdybym sama je czytała po cichu. Twój głos mnie odpręża już sam w sobie - powedziałam, nie myśląc o czym właściwie mówię. Porumienialam.lekko i zachichotalam, zerkajac na Riddicka niewinnie. - Hmm, tak właśnie jest, wilczku! - zapewnilam go, wracając do swojego pewniejszego wyrazu twarzy. - Twój głos to najprzyjemniejszy dźwięk - szepnęłam i odworilam się do blatu. - Czytaj, gdy tylko coś znajdziesz! Zaraz się do ciebie przysiąde - zapewnilam, szykując jedzonko.

Riddick Hyde · 2020-04-01 00:25:51

Zaśmiałem się zauroczony moją ukochaną Prim. Faktycznie zacząłem przeglądać powoli swoje książki, aż w końcu znalazłem kilka fajnych opowiadań. Primrose zdążyła już dołączyć do mnie z naszymi kanapkami na ciepło, kiedy opowiadałem legendy o powstaniu wyspy z woli Atlanty. Wyspy, która była jej częścią, jej duszą, jej życiem. Historia o tym jak zaludniała po woli wyspę, jak pojawiły się na niej zwierzęta, które jednak nie czuły magii, oraz powstanie czarodziejów, które było opisane jako eksperyment na powiększanie swojej mocy oraz wykorzystywanie... Narodzili się z tego eksperymentu magowie. Kolejnymi były wampiry, które powstały z eksperymentu nad ciałem, które będzie potrafiło pobierać, magazynować i wykorzystywać magię, ale jednocześnie będzie w posługach emocji i instynktowi. Atlanta tak stworzyła pierwsze wampirze istoty. Ostatnimi były wilkołaki. A przede wszystkim On. Wynik eksperymentu nad tchnieniem magii w proste zwierzę. Tak narodził się wilkołak, Wielki Wilk. Powstał jako jedyny jednak sam nauczył się tworzyć wilkołaki. Zaimponował Atlancie, więc zaczęła mu poświęcać więcej uwagi. Zakochała się w nim i że wzajemnością... I była to piękna miłość...
- Cudowna historia czyż nie? - westchnąłem, odchrząkając gdy skończyłem czytać.

Primrose Caladium · 2020-04-01 09:09:36

Siedziałam z szeroko otwartymi oczami,wlepiając wzrok to w tekst który zagrał wilk, a to w samego wilka nie mogąc przestać czuć ekscytacji, że poznaje takie niezwykłe historie. I to dopiero teraz! Mogłam być bardziej dociekliwa w dzieciństwie. Dobrze, że teraz miałam Riddicka, który wie tak dużo, że bez problemu nadgonie zaległości.
- Cudowna to mało powiedziane. Atlanta jest... Rany. - apokrecilam głową nie mogę znaleźć słów. Żadne z nas nie ruszyło kanapek które zrobiłam, Riddick ze względu na to że czytał, a ja po prostu nie mogłam teraz jeść, bo jeszcze przegapilabym jakiś fragment. - Ale wiesz co? Nie jestem zdziwiona czy oburzona, w sumie... Tak naprawdę tylko jedna osoba mogłaby to zaplanować w tak zorganizowany sposób. Wszystko powstało z jakiegoś powodu, każdy istnieje i jest potrzebny. Pewnie gdyby Atlancie się coś nie podobało... Mogła być cofnąć swoje poczynania w taki czy... - Przełknęłam głośniej ślinę. - Inny sposób. A Wielki Wilk? Jejku! Też jest niesamowity jak ona...! - Wzięłam głęboki oddech, zerkając na talerz z kanapkami. - Tyle rzeczy się już wydarzyło na Atlantis... A my nawet nie mamy pojęcia o tym. Znamy tylko mały skrawek czegoś ogromnego...

Riddick Hyde · 2020-04-01 10:13:34

- Primrose, zaznaczam, że to nie są kroniki historyczne, a legendy i podania ludowe - przypomniałem cierpliwie mojemu sercu. - Tak jak opowieści o syrenach - dodałem pouczająco. - Oczywiście, to są cudowne historie, których jest mnóstwo... Atlanta według innych historii nauczyła magii czarodziejów, oraz pożądania wampiry, za to u Wielkiego Wilka znalazła ukojenie i miłość... - westchnąłem ze wspomnieniem, a potem skarciłem wzrokiem moje serce. - Zajadaj się kanapką, raz dwa. Poczytam ci więcej w przyszłym tygodniu - oświadczyłem z powagą, zamykając książkę i samemu sięgając po swoją kolację.

Primrose Caladium · 2020-04-01 10:35:05

Jęknęłam z uśmiechem i sięgnęłam po kanapkę, popatrzyłam na nią przez chwilę aż w końcu podniosłam wzrok na mojego wilka.
- Ale! - zaczęłam ponownie znów zapominając o jedzeniu z ekscytacji. - Przecież w każdej legendzie jest ziarno prawdy. Poza tym, skądś istoty musiały zaczerpnąć pomysłu na to. Raczej nie wymyślili sobie Atlanty od tak!? - stwierdziłam, wlepiając pytający wzrok w Ridda.

Riddick Hyde · 2020-04-01 10:42:50

Pokiwałem głową ze zrozumieniem jej ekspozycji i zamiast ją ostudzić, wyznałem jeszcze jeden druzgocący fakt.
- To nie są legendy tylko wilkołaków, a wszystkich nacji - przyznałem. - Wampiry, czarodzieje oraz wilki we wszystkich swoich legendach o Atlancie są niezwykle zgodni. A jako że wiemy iż nie komunikowaliśmy się ze sobą dawniej tak dobrze... To oznacza, że Atlanta musiała istnieć u każdej z istot i z każdą z nich obcowała... - wyznałem. - To wielka zagadka Atlantydy, nie wiemy jak powstała, jak powstaliśmy my, ale badania nad naszą przeszłością zostały wstrzymane - spojrzałem znacząco na Prim w niemym słowie "ludzie". - Być może gdybyśmy zrozumieli jak zostaliśmy stworzeni, moglibyśmy znów stać się silniejsi? I skończyć okres ludzkiej władzy...?

Primrose Caladium · 2020-04-01 10:55:38

Zacisnęłam mocniej wargi i pokiwałam głową. Byłam człowiekiem w zdecydowanej większości, ale urodziłam się na Atlantis i też czułam się częścią tej wyspy. Pomimo że moim przodkowie do dziś negatywnie wpływają na wszystkie istoty. Wzięłam głęboki oddech, sama studząc swój własny zapał.
- Przydałoby się abyście odzyskali głos w sprawie własnej ziemi. Ludzie są... Gośćmi nasadzeń wyspie. A poczuli się za bardzo władczo. Tata mi opowiadał, że tak bykonzawsze. Że zniszczyli wszystkie kontynenty swoimi wojnami lub tworzeniem fabryk...

Riddick Hyde · 2020-04-01 12:32:06

- Nie wszyscy ludzie są źli - pokiwałem głową. - Ale wielu, tych którzy przyjechali z kontynentu, najczęściej sieje zniszczenie - przytaknąłem. - To straszne, że właśnie ludzie, stoją u władzy, na wyspie istot magicznych... Czarodzieje nie mają swoich kapłanów, wampiry nie mają swojego króla, a wilkołaki ukrywają się w lasach... - westchnąłem ciężko. - To niesnaski, które trwają od wieków, sama wiesz. Ludzie nie chcą byśmy wspominali Atlantę, ponieważ pamięć o niej, mogła by podburzać nasze nacje - wyjaśniłem dodatkowo. - Dlatego też... nie sprzedaje się takich książek...

Primrose Caladium · 2020-04-01 12:41:26

- To ludzie chwili żeby istoty o niej zapomniały? Wydawało mi się, że ludzie nie mają o niczym pojęcia... - mruknęłam nagle zawiedziona, czując się podłe z myślą, że moi przodkowie robi wszystko, by zniszczyć wszelkie tradycje stworzeń, które żyły spokojnie na wyspie. I po co? Żeby mieć więcej?

Riddick Hyde · 2020-04-01 13:14:18

- Kiedy zaczęli kolonizować musieli o niej usłyszeć - wzruszyłem lekko ramionami. - Być może przerażała ich myśl o istotce tak silnej jak Atlanta? - uznałem z westchnieniem. - Podobno przez to, że ludzie chcieli łowić syreny, odeszły one od innych istot - dodałem, odkładając książkę i kończąc kanapkę. - Nie zaprzątaj tym swojej pięknej główki, dobrze? To stare dzieje, a ustrój polityczny Atlantis i tak jest dobrze...!

Primrose Caladium · 2020-04-01 13:25:53

Naburmuszylam się i zacząłem jeść kanapkę nie patrzaj już na Ridda.
- Moja piękna główka umie myśleć, a mnie to po prostu ciekawi - bąknęłam nadąsana. - Biedne syreny... One musiały się naprawdę rozpłynąć. Ciekawe gdzie teraz są... - szepnęłam, skubiąc skórkę chleba.

Riddick Hyde · 2020-04-01 15:45:20

- Primrose z przykrością cię informuję, że syreny to nadal legendy - przypomniałem oblizując palce po kanapce i serwetką wycierając usta i okolice. Wstałem z kanapy i odstawiłem talerzyk na blat kuchenny by zmyć go jak i Prim zje. - Tak jak wszystko co znajduje się w tym książkach. Legendy i baśnie o dziejach Atlantydy. Niektóre są tylko o Wielkim Wilku, jest chyba jedno opowiadanie o Królu i Królowej wampirów, którzy rzekomo mieli kochać się najmocniej w całym świecie wampirów, oraz kilka historii o Kapłanach - streściłem. - A w pozostałych występuje Atlanta... - westchnałem. - I jest też jedno o syrenach...

Primrose Caladium · 2020-04-01 15:58:05

- Hm, no dobra. Ale sam powiedziałeś, że w każdej kulturze była ta piękna kobieta, która nazywała się Atlanta? Tak? - wytknęłam, podnosząc się z miejsca. Nie miałam ochoty więcej jeść więc odstawiłam talerz na blat kuchenny. - Pomimo że że wtedy nikt się ze sobą nie komunikował to to był taki wspólny punkt. Czyli musi być w tym prawda - upierałam się z dziecinnym przekonaniem, że to co mówię musi być świętą prawdą. - Ehh... Mniejsza - szepnęłam już trochę zmęczona. - Wybacz...

Riddick Hyde · 2020-04-01 16:15:57

- Uwielbiam w tobie tą marzycielską naturę - zapewniłem, siadając znów obok i całując ją czule w policzek. - Ale teraz robi się powoli późno, a chciałaś wrócić do domu - przypomniałem miękko. - Lepiej byśmy się zbierali powoli - zauważyłem czułym i troskliwym głosem, bardzo szanując jej decyzję o powrocie do domu. W końcu jutro już pracowała, nie chciała sobie pozwolić na zaniedbanie i to rozumiałem, przecież ja też jutro wypływałem z rana.

Primrose Caladium · 2020-04-01 16:53:32

Przytaknęłam i na chwilę się w niego wtuliłam. Nic nie mówiłam, a on mnie po prostu objął, gładząc delikatnie po plecach. Odsunęliśmy się od siebie i zaczęliśmy sprawnie zbierać do wyjścia. Już po chwili byliśmy w drodze do mnie do domu. Choć po części mój dom był też przy nim. Momentami było frustrujące, że nie jestem z nim, a z drugiej strony jeszcze mieliśmy czas by być ze sobą.

W przyszłym tygodniu nie było najcieplej. Ale było na tyle ciepło, że udało mi się przekonać Riddicka że dam radę z sieciami. Z trudem, ale się zgodził. Więc z samego rana spotkaliśmy się i poszliśmy do portu. Ubrałam pełne buty, grubsze dżinsy, koszulkę z dłuższym rękawem, polar sportowy i wiatrówkę. Miałam nadzieję że będę raczej musiała zdejmować warstwy niż prosić Ridda o kolejne. Z rana było zimno, a nad wodą wiało, ale... Przecież w miarę upływu czasu się poprawi.

Riddick Hyde · 2020-04-01 18:11:48

- Oj Primrose, jesteś okropnie uparta, wiesz? - zauważyłem niezadowolony, kiedy sam porządnie ubrany z czapką na głowie, szliśmy do portu, mijając inne chaty rybackie, podobne do moich, może nieco większe najwyżej. Minąłem kilku swoich znajomych z kutrów, którym machałem zadowolony. Koniec końców spojrzałem z powagą na Prim.
- Na pokładzie będziemy trochę osłonięci od wiatru, jednak jeśli poczujesz, że marzniesz, masz mi natychmiast powiedzieć, pod żadnym pozorem nie zgrywaj twardzielki - upierałem się dalej z troską.

Primrose Caladium · 2020-04-01 19:55:44

- Ej! Ja nie udaje twardzielki! Jestem twardsza niż ci się wydaje - uparłam się. Byłam radosna, Ridd nie chciał mnie prosić nigdy o nic, bo miałam dużo własnych zajęć, ale odkąd spotykaliśmy się prawie co weekend to pracowałam mniej. - Jestem twardzielką! Twarde serce, twardego wilka. Idealnie - mruknęłam, spoglądając na Riddicka z uniesionymi brawami.

Riddick Hyde · 2020-04-01 20:07:06

Pokręciłem głową poprawiając czapkę na uszy z rozbawieniem.
- Prim, nikt w to nie wątpi, ale twoje skostniałe paluszki to poważna sprawa - Eh ja spędzam na lodowatym wietrze i w zimenj wodzie każdy poranek, przywykłem do tych okropieństw. A ty jesteś niezbędna w innych miejscach kochanie, więc pamiętaj, powiedz kiedy będziesz zmarznieta, bo musisz o siebie dbać dla tych wszystkich dobrych ludzi którym pomagasz - zaznaczyłem uparcie, gdy weszliśmy już na deski portu.
Mimo iż było dość chłodno, niebo było niemal bezchmurne. Woda co prawda groźnie szumiała i straszyła falami, jednak piękne słońce przeganiało niepokój. Był piękny dzień nad morzem w Atlantis.

Primrose Caladium · 2020-04-01 21:36:35

Uśmiechnięta przystanęłam na mediach koło i zadałam brodę w górę, aby skierować twarz do słońca. Zmrużyłam mocno oczy, przez chwilę rozglądając się po pełnym niebie po czym po prostu zamknęłam oczy, ciesząc się przyjemnymi promieniami na policzkach.
- Riddik, dziś jest tak ślicznie! Zobaczysz, chłód odejdzie i zrobi się ciepło! Ja to po prostu czuję w kościach! - zaćaiergotałam.

#481 2020-03-31 15:24:45

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#482 2020-03-31 23:10:07

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#483 2020-04-01 00:25:51

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#484 2020-04-01 09:09:36

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#485 2020-04-01 10:13:34

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#486 2020-04-01 10:35:05

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#487 2020-04-01 10:42:50

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#488 2020-04-01 10:55:38

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#489 2020-04-01 12:32:06

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#490 2020-04-01 12:41:26

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#491 2020-04-01 13:14:18

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#492 2020-04-01 13:25:53

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#493 2020-04-01 15:45:20

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#494 2020-04-01 15:58:05

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#495 2020-04-01 16:15:57

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#496 2020-04-01 16:53:32

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#497 2020-04-01 18:11:48

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#498 2020-04-01 19:55:44

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#499 2020-04-01 20:07:06

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#500 2020-04-01 21:36:35

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

Stopka