Coś się kroi - Wilk i Łania

Riddick Hyde · 2020-03-29 00:38:36

- Maluchy pogodziły się z twoją obecnością, naprawdę, Dagger cię ubóstwia, a Claretta przekonuje się coraz bardziej, że jesteś naprawdę dobrym sercem dla jej brata - uspokoiłem ją, a potem odwróciłem się do dziewczyny, która siedziała cały czas na łóżku. - A jeśli chodzi ci o inne rzeczy... Spokojnie, będą wpadać w tygodniu, a na weekendy wracać do lasu - mrugnąłem do Primrose znacząco. - Piątek wieczór oraz soboty możemy poświęcić próbowaniu nowych pomysłów, a niedzielę na spokojnym spacerom, albo innym przyjemnością - zapewniłem miękko Prim. - Nie martw się, póki to nie są moje własne szczenięta, to nie dam im sobie wejść na głowę - zapewniłem moje serce.

Primrose Caladium · 2020-03-29 00:59:04

Uśmiechnęłam się rozbawiona, przyciągając kolana do piersi. Gdy wczoraj rozmawiałam z Riddickiem o powiększaniu naszej rodziny, nie mogłam zobaczyć jego twarzy, bo wokół było za ciemno. Jedynie słyszałam radość w jego głosie, ale chciałam to zobaczyć, a nie jedynie usłyszeć.
- Hmmm, a jak już będą? To swoim pozwolisz? - zapytałam ze śmiechem.

Riddick Hyde · 2020-03-29 01:08:54

Uśmiechnąłem się pod nosem, obracając się do Prim, jednocześnie wyciągając też kilka książek.
- Nie będę ojcem z twardą ręką, raczej moje miękkie serce mi na to nie pozwoli - uznałem. - Ale choć odrobina porządku w domu musi być - dodałem stanowczo. Zaraz jednak zmiękłem, podchodząc bliżej łóżka i gdy odłożyłem na bok książki, pocałowałem przeciągle Primrose. - Ja jednak wolałbym wrócić myślami, do naszych wspólnych weekendów - uznałem szczerze. - Bo gdy nie ma dzieci, dorośli też świetnie się bawią.

Primrose Caladium · 2020-03-29 01:23:24

Zachichotalam i pokiwałam głową.
- Wiem - szepnęłam, patrząc na tego twarz. - Ale chciałam zobaczyć twój uśmiech, bo w lesie nocą nie mogłam go dostrzec - przyznałam się. - Teraz nawet oczy ci się uśmiechają, wiesz? - zapytałam, sięgając dłonią do jego karku i przyciągając go znów do siebie, aby nasze wargi mogły ponownie się zetknąć.

Riddick Hyde · 2020-03-29 01:29:07

Zamruczałem ze śmiechem, siadając i przysuwając się do Prim, by samemu ująć jej talię, by nawet nie myślała o odsuwaniu się choćby na kawałek. Gdy łapaliśmy oddech, uśmiechnąłem się szczerze.
- Tak... cieszę się jak głupi piesek na myśl o rodzinie, o naszej rodzinie. O tym, że gdy tylko maluch wrócą z treningów będą głodne, pobiegną do mamy, mama im powie by poszły tatę, bo obiad zaraz będzie podany... Śni mi się to czasami i wiesz co? Jestem spokojny o ten sen, bo póki mam ciebie, całe moje życie jest snem - przyznałem miękko, łagodnym tonem.

Primrose Caladium · 2020-03-29 01:45:38

- Nie jest snem! - oburzylam się lekko. - To najprawdziwsza rzeczywistość... Czy gdyby to był sen, to bym marzła co chwila? - zapytałam rozbawiona, gładząc go po twarzy. Wzięłam głęboki oddech. - Nie myśl o snach, myśl o ślicznej jawie... - Traciłam jego nos swoim nosem. - Wyjątkowa rzeczywostosc, która otacza ciebie i mnie...

Riddick Hyde · 2020-03-29 21:34:05

- Nas - zgodziłem się miękko, kiwając głową i zaraz też muskając Prim nosem. - Dobrze, nie myśleć o snach, a o rzeczywistości - pokiwałem głową, kuląc się nieco, by przysunąć się jak najbliżej Primrose. - W porządku - podsumowałem. - Znalazłem kilka książek, zabiorę je ze sobą do chaty i kiedy już się ułożymy spokojnie do snu w łóżku, poczytam ci na dobranoc trochę legend, zgoda?

Primrose Caladium · 2020-03-29 22:31:25

Musnelam jego wargi swoimi, a potem położyłam na nich swój palec wskazujący, powstrzymując na chwilę Riddicka.
- A nie miałam dziś wrócić już do domu...? - Unioslam brew. - Tyle czasu u ciebie siedziałam... Gdzieś pewnie jestem potrzebna i nie wiem czy nie powinnam zacząć już coś robić - wymamrotałam, zagryzajac wargę i zsuwając z jego wargi swój palec.

Riddick Hyde · 2020-03-30 12:04:55

Westchnąłem ciężko i pokiwałem głową. Wiedziałem, że już i tak bardzo długo siedziała ze mną, u mnie, ignorując pracę. I choć bardzo chciałem ją powstrzymać przed ciągłą pracą, nie powinienem jej odbierać tego, w końcu kochała pracować, kochała pomagać, to była znakomita część jej życia i powodów do szczęścia.
- W porządku, rozumiem - uśmiechnąłem się spokojnie. - W taki razie poczytam ci kiedy za tydzień znów wpadniesz do mnie na weekend... Albo chociaż jeden dzień - poprawiłem się, nie chcąc jej niczego narzucać.

Primrose Caladium · 2020-03-30 12:36:25

Pogładziłam go po policzku z uśmiechem i niemym "dziękuję" na ustach. Wzięłam głęboki oddech i sięgnęłam po jedną z książek, którą zgarnął z półki.
- Ale gdy wrócimy do ciebie, to myślę, że jeszcze zdążysz mi poczytać - stwoerdziłam zaraz, przeglądając kartki. - Ja zrobię nam małą kolację, a ty w tym czasie oczarujesz mnie jakąś niezwykłą historia wilkołaków albo wyspy... Możemy tak zrobić? - zapytałam jękliwe, podnosząc na niego szeroko otwarte oczy. - Potem odprowadzasz mnie do domu, a ja obiecuję że wpadnę na cały weekend!

Riddick Hyde · 2020-03-30 13:23:59

Uśmiechnąłem się i skinąłem głową, na taki jakże korzystny układ. Potem uśmiechnąłem się jeszcze szerzej, kiedy przyszła mi pewna myśl do głowy.
- A jeśli za tydzień będzie już cieplej to zabiorę cię do portu - pomyślałem z uśmiechem. - Pokażę ci jak pracuje i pomożesz mi rozplątywać sieci - zaproponowałem. - To strasznie żmudna praca i bardzo dokładna, ale ty ze swoimi sprawnymi paluszkami sobie bez problemu z tym uporasz - zauważyłem z uśmiechem, całując jej dłoń. - Ale tylko jeśli będzie ciepło!

Primrose Caladium · 2020-03-30 13:32:52

- Mogę się ubrać porządnie! - powedziałam z uśmiechem. Riddick nigdy nie prosił o pomoc jeśli naprawdę jej nie potrzebował, najwidoczniej musiał mieć dużo do zrobienia. A ja już teraz cieszyłam się że będę mogła mu pomóc. Spędzimy razem czas a przy okazji zrobimy coś produktywnego, to był dobry układ. - Założę wiatrówkę i czapkę jeśli będzie bardzo mocno wiało. Podoba mi się ten pomysł - oświadczyłam z zadowoleniem.

Riddick Hyde · 2020-03-30 17:22:32

Zaśmiałem się kręcąc głową.
- Doskonale wiedziałem, że ci się spodoba - przyznałem. - Ale najważniejsze dla mnie jest byś nie przemarzła gdy będziemy w porcie i przy kutrze, a najbardziej mi się przydasz, kiedy będziesz rozgrzana i ręce nie będę cała drżały przy rozplątywaniu sieci - zauważyłem i pocałowałem ją w skroń. - Ale to za tydzień. Teraz faktycznie wracajmy, jeśli chcemy przygotować jakąś lekką kolację - zaproponowałem.

Primrose Caladium · 2020-03-30 17:43:30

Pokiwałam głową z uśmiechem i oboje podnieśliśmy się z łóżka, zabierając ze sobą książki. W drodze do domu rozmaiwlismy o minionej nocy. O dniu Wielkiego Wilka i zabawnie, o tańcach, jedzeniu, piciu i ludziach.
- Opowiedz mi coś więcej o swoich przyjaciółkach - poprosiłam, gdy docieraliśmy do jego domu. Trzymałam się mocno jego ramienia. - Na przykład... Jak to możliwe, że wilkołak znalazł swoje serce w wampirzycy? Myślałam że nie lubicie się na tyle przez wasza historię że raczej... Takie pary się nie zdarzają - wyznałam. - Byłam zaskoczona.

Riddick Hyde · 2020-03-30 18:14:25

Zaśmiałem się cicho, kiwając głową ze zrozumieniem.
- Cóż, Quill od zawsze był bardzo, ale to bardzo spokojnym wilkołakiem. Zdawkowym, konkretnym, typowy stoicki spokój - wspomniałem łagodnie. - Wychowywaliśmy się razem, jego matka pomagała zresztą nawet moim rodzicom. Mówiłem ci, że byli młodzi kiedy się urodziłem nawet jak na wilki (matka Ridda miała 16 lat kiedy on sie urodził), dlatego matka Quilla i matka Mariny razem z moją mamą spotykały się w trójkę i wzajemnie sobie pomagały. Quill od dziecka był taki konkretny, nigdy nie okazywał zbyt wielu emocji, nigdy nie obnosił się z ekscytacją, tak już miał. Kiedy Marina miała wypisane wszystko na pysku, tak on mógł oświadczyć z grobową miną niemal każdą informację - parsknąłem, a potem uśmiechnąłem się pod nosem. Pomogłem jeszcze Prim przeskoczyć wystający korzeń drzewa i kontynuowałem swoją opowieść.
- Wampiry... oh, szczególnie wampirzyce, one mają emocje opanowane w małym paluszku. Wyczują wszystko. I nawet pół wampirzyca Jasmine, nie dość że była sercem Quilla, to ma jakąś niesamowitą moc budzenia w nim uczuć, prowokacji... Wiem jak to brzmi, jednak kiedy Quill jest stoikiem, to Jasmine nieprzerwanie prowokuje do flirtów, do tej perwersji z którą ona jest zapan brat. Burzy w nim stoicyzm, bawi, sprawia że emocje same z niego uskakują... To niesamowite połączenie, ale tak naturalne... - uśmiechnąłem się szeroko pod nosem na wspomnienie jego szczerej radości kiedy mówił o właśnie tej niesamowitej pół-wampirzycy.

Primrose Caladium · 2020-03-30 18:57:58

- Quill naprawdę jest bardzo spokojny? - zdziwiłam siez przypominając sobie jak odtwarzanie on i Jasmine tańczyli wśród innych, jak buchał z nich żar dosłownie i w przenośni. I jakoś nie mogłam teraz uporządkować tych dwóch obrazów: tego co widziałam wczoraj i tego o czym opowiadał mi Riddick. Zachichotalam. - Niesamowite. Jak ktoś kogo kochasz może wpłynąć na ciebie w tak znaczący sposób - szepnęłam, ściskając mocniej dłoń Ridda.

Riddick Hyde · 2020-03-30 22:16:01

Uśmiechnąłem się i przytaknąłem grzecznie na jej słowa.
- Quill był spokojny i racjonalny, a dzięki Jasmine ożywił się i dał porwać emocją - zgodziłem się. - Marine byłą wulkanem dzikości i energii. Miłość Tanna ją uspokoiła, ułożyła i bardzo zdrowo wpłynęła na całą jej istotę - uśmiechnąłem się jeszcze szerzej. - A ja przed poznaniem ciebie byłem gburowatym i oschłym, starym wilkołakiem... Odmłodziłaś moją duszę i absolutnie zmieniłaś nastawienie - zauważyłem z dumą, patrząc na moje serce. Nie mogłem dostać od losu nikogo lepszego.

Primrose Caladium · 2020-03-30 23:13:39

- Wcale nie byłeś gburowaty... Przynajmniej nie z natury - przypomniałam mu. - Czułeś się niepełny, dlatego stałeś się trochę... Inny niż wcześniej. - Westchnęłam ciężko, wtulajac się w ramię Ridda. - Nie mogłam się pojawić w twoim życiu wcześniej... Ale już jestem! I zostanę tak długo jak to tylko będzie możliwe - szepnęłam, gładząc go po ręku delikatnie.

Riddick Hyde · 2020-03-30 23:32:22

- Na zawsze...? - zapytałem miękko, unosząc podejrzliwie brew, na co Primrose pokiwała energicznie głową. Uśmiechnąłem się zadowolony z jej reakcji, no bo w końcu czy potrzebowałem czegoś więcej niż właśnie jej do szczęścia?
Wyszliśmy w końcu z lasu i nie potrzebowaliśmy już długiej chwili by znaleźć się przy mojej chatce. Prim weszła pierwsza, a ja za nią, niosąc drwa na opał zza domu do kominka. Umyślimy oboje ręce i zdejmując zbędne warstwy zaczęliśmy przygotowywać wpierw ciepły napar, a następnie kolację.
- Zrobię nam kanapki, w porządku? - zaproponowałem, sprawdzając jakie składniki mam.

Primrose Caladium · 2020-03-31 10:39:20

- Nie, nie, nie - oznajmiłam,dopadając zaraz do Ridda i starając się go odsunąć od lodówki. - Ja nam zrobię - oznajmiłam patrząc na niego wyczekująco. - No, a ty miałeś iść po książki, które przyniosłeś od siebie z domu! - przypomniałam mu z rozbawieniem w głosie poganiając go ruchem dłoni.

#461 2020-03-29 00:38:36

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#462 2020-03-29 00:59:04

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#463 2020-03-29 01:08:54

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#464 2020-03-29 01:23:24

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#465 2020-03-29 01:29:07

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#466 2020-03-29 01:45:38

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#467 2020-03-29 21:34:05

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#468 2020-03-29 22:31:25

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#469 2020-03-30 12:04:55

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#470 2020-03-30 12:36:25

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#471 2020-03-30 13:23:59

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#472 2020-03-30 13:32:52

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#473 2020-03-30 17:22:32

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#474 2020-03-30 17:43:30

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#475 2020-03-30 18:14:25

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#476 2020-03-30 18:57:58

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#477 2020-03-30 22:16:01

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#478 2020-03-30 23:13:39

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#479 2020-03-30 23:32:22

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#480 2020-03-31 10:39:20

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

Stopka