Coś się kroi - Wilk i Łania

Riddick Hyde · 2020-03-26 22:37:12

- Jak mógłbym źle spać, skoro noc spełniłem u twojego boku? - westchnąłem zadowolony, ale musiałem przyznać jej że faktycznie się wyspałem. - No i jesteśmy w lesie, to dom mojej drugiej połowy - przypomniałem rozbawiony i uśmiechnąłem się szeroko. - A oczy mam radosne, bo pierwszym co zobaczyłem, byłaś ty, wpatrzona we mnie z miłością, czego chcieć więcej?

Primrose Caladium · 2020-03-26 22:40:48

- Cały poranek niezwykle udany - stwierdziłam, muskając jego skórę wargami. - Możemy wykorzystać czas, gdzie letnie noce nie są tak starasznie zimne i wybrać się na swój biwak - zaproponowałam. Gdybyś spał w postaci wilka, było by najcieplej, no i mięciutko - stwoerdziłam z rozbawieniem. - Jeśli sprawia ci to przyjemność... Bycie tak blisko natury... To masz moja zgodę i chęci na jakąś wyprawę.

Riddick Hyde · 2020-03-26 22:47:38

Zaśmiałem sie cicho i pokiwałem głową zadowolony.
- No dobrze, nie śmiem ignorować takiej zgody - uznałem szczerze. - Ale to latem, póki co jest jeszcze nieco za chłodno na takie eskapady... Do Święta Lata pewnie jeszcze nie powinniśmy nocą łazić po lesie - uznałem, otwierając oczy nieco szerzej i kierując je na słój. Mnóstwo zaczarowanych robaczków nadal świeciło w środku. Uśmiechnąłem się leciutko i pocałowałem Prim jeszcze raz w czoło. - Chcesz bym się zmienił? Byłoby ci cieplej i jeszcze byś troszkę odpoczęła - zaproponowałem.

Primrose Caladium · 2020-03-27 00:36:31

Pokiwałam głową i podviagnelam się do góry, do pozycji siedzącej. Popatzrylam na Riddicka i zmarszczyłam lekko brwi.
- A nie powinniśmy w sumie wracać? Nikt się nie będzie martwił że nas nie ma długo...? Pewnie jest już południe - stwoerdziłam nieco zmarwiona.

Riddick Hyde · 2020-03-27 00:52:59

- Jeszcze trochę czasu do południa, słońce dopiero się wznosi wysoko - zauważyłem, nadal leżąc i patrząc w sufit namiotu. - A dopóki jesteś z sercem, nic ci nie grozi w lesie. Ostatecznie jakby nie patrząc to ja tu jestem najgroźniejszym z drapieżników - zaśmiałem się cicho i popatrzyłem spokojnie na Prim. - Ale jeśli będziesz spokojniejsza, to możemy wracać, pewnie załapiemy się na obiad u moich rodziców - zaproponowałem drugą opcję, gdyby jednak Prim wygrała ze swoimi szczypawkami, zmuszającymi ją do ruchu.

Primrose Caladium · 2020-03-27 01:00:40

Zagryzlam wargę, zastanawiając się, co mam odpowiedzieć. Z jednej strony chciałam już wstać, nie chciałam leżeć do późna, Riddick celowo mnie rozleniwił, a ja mu na to pozwalałam, co gorsza, byłam w pełni świadoma swojego zezwolenia.
Oboje byliśmy wykończeni po poprzedniej nocy, nie mówiłam tu tylko o seksie i o tym, że poszliśmy późno spać. Tańczyliśmy, rozmawialiśmy, było głośno i odpoczynek był niemal czymś oczywistym, choć wcale nie tak do końca... Zapewne na mojej twarzy było widać cały mój tok myślenia. Odetchnęłam głęboko, oczyszczając umysł.
- Chciałabym iść, a ty chciałbyś się przemienić i poleżeć i co teraz? - szepnęłam cichutko i powoli znów się położyłam. - Może jeszcze... Poleżymy razem i się zastanowimy nad tym. Przemień się, pewnie nam obojgu pójdzie na zdrowie - szepnęłam, gładząc go po ręku.

Riddick Hyde · 2020-03-27 01:06:54

- Poleżymy jeszcze tylko kilka chwil - zapewniłem miękko moje serduszko. - A gdy odsapniemy zupełnie, ubierzemy się i wrócimy do domu... I pewnie położymy się wyjątkowo wcześnie spać, by odespać porządnie zmęczenie i jutro rano będziesz mogła iść do pracy, tak jak ja... - podsumowałem. - Musimy się zregenerować po tym szaleństwie, ale zobaczysz, jutro będziesz pełna energii... uznałem miękko, całując dziewczynę jeszcze raz, a następnie lekko się odsuwając, by zmienić się w wielkiego wilka, który w całości mógł otulić Primrose.

Primrose Caladium · 2020-03-27 01:12:08

Przesunęłam się kawałek, by zrobić miejsce Riddickowi. Po chwili nie było już ze mną w namiocie mężczyzny, a ogromny wilk, który zajmował prawie całą przestrzeń w środku. Ale nie przeszkadzało nam to bardzo, po prostu wgramoliłam się tak, że otulał mnie niemal z każdej strony, układając policzek na jego boku, gdy on już leżał spokojnie.
- To nadal jest niesamowite. Że to wciąż ty, pomimo że inny... Dziwne, niesamowite. Wiem że to wszystko było tu zawsze, ale dopiero gdy się zaczęliśmy poznawać, zrozumiałam jak to działa, kim są wilkołami, czym jest dla was przemiana... Wsyztsko wydaje się być jeszcze bardziej magiczne niż na pierwszy rzut oka. - Zaśmiałam się, zamykając oczy i oddychając spokojnie. Pogładziłam go po sierści.

Riddick Hyde · 2020-03-27 17:15:05

Zamuczałem, bo zrozumiałem o czym mówiła. Kiedy dorastasz wraz z innymi wilkami, gdzie przemiana to coś tak oczywistego jak oddychanie, to przestajesz na to zwracać uwagę. Jednak kiedy zamieszkałem wśród ludzi i zacząłem się z nimi bratać... Nie raz spotkałem się z pytaniem jak to jest, co wtedy czuję. Zawsze tłumaczyłem, ze to nic wielkiego, że to po prostu... oddech. Głęboki oddech by zaraz zmienić się znów w człowieka i biec dalej przez życie, z nowymi siłami.
Ułożyłem się spokojnie, nie ruszając się już, kiedy i Prim się na mnie ułożyła i zaczęła delikatnie głaskać. Tylko ogonem lekko poruszałem z zadowolenia.

Primrose Caladium · 2020-03-27 18:55:11

- Mój ukochany wilczek... Hmm... A może powinnam mówić wilk? - szepnęłam pytająco, nie przestając go głaskać po miękkiej, milusiej sierści. - Nie jesteś małym wilczkiem... Tylko silnym, odważnym, dużym wilkiem. Z doświadczeniem w pracy i w życiu... Niedlugo nawet już z większą rodzina - szepralam dalej, z zamkniętymi oczami, uśmiechając się przy każdym słowie. - Ale nigdy nie wspominaleś... Że fi to przeszkadza... wilczku...

Riddick Hyde · 2020-03-27 21:20:02

Oj moje maleństwo. Czasami rozgadywała się tak słodziutko o czymś, nad czym nigdy bym się nie zastanawiał i... była w tym tak słodka. Oczywiście, że nie przeszkadza mi, jak mówisz o mnie "wilczku" kochanie. Jestem cały twój i możesz mnie nazywać tak jak chcesz najsłodsza...
A szczególnie gdy mówisz też o tym, że będziemy mieć dużą rodzinę, że będziemy... będziemy rodzicami, że urodzisz mi młode... Mój instynkt wariował, dlatego musiałem częściej medytować na uspokojenie, ale absolutnie nie żałowałem. Rozmowy z tobą o moich marzeniach, o tym jak zastanawiam się nad liczbą szczeniąt... Musimy kiedyś to powtórzyć.
Zamruczałem gardłowo, by lekka wibracja jeszcze bardziej uśpiła moje maleństwo, które powinno jeszcze nieco odpocząć.

Primrose Caladium · 2020-03-27 21:39:48

Wydawało mi się, że przez cały czas byłam przytomna, jednak otwierając ciężkie, sklejone powieki, zrozumiałam że jednak zasnęłam. Riddick wciąż był w swojej wilczej formie, dlatego tym razem nie obudził mnie chłód, a po prostu fakt, że się wyspałam i wypoczęłam odpowiednią ilość czasu.
- Wilczku? Wilczku...! - szepnęłam na początku cichutko, a potem trochę głośniej. Wielki wilk który przy mnie czuwał otworzy swoje czujne oczy, które za moment zmiękły i złagodniały.
- Spokojnie, kochany - owoedzialam uspokajająco, sięgając ręką do jego łba, Pogładziłam go pomiędzy uszami, uśmiechając się błogo. - Wybacz... - dodałam jeszcze, spokojnym głosem. - Chcialam powiedzieć, że teraz to już chyba powinniśmy się zbierać - wyjaśniłam, chichocząc cichutko. - Oboje jesteśmy strasznymi śpiochami...

Riddick Hyde · 2020-03-27 23:57:22

Zaśmiałem się cicho jeszcze jako wilk, a potem przymknąłem oczy, zmieniając się w swoją ludzką formę. Poczułem momentalnie chłód na skórze przez co delikatnie zadrżałem, ale zaraz uśmiechnąłem się nieco zawstydzony do Prim.
- Nieco mi się przysnęło chyba... Ale przynajmniej oboje porządnie się wyspaliśmy i jesteśmy gotowi do drogi - oświadczyłem pełen energii całując z miłością moje maleństwo.

Primrose Caladium · 2020-03-28 00:06:59

Odwzajemniam jego pocałunek, chichocząc.
- Nic nie szkodzi, ja też przysnęłam. I chyba o to właśnie chodizlo, wilczku... Wilku? - Zmarszczyłam brwi, patrząc na niego pytająco. Jego oczy rozbłysły z rozbawienia i zachwytu. Pokiwałam głową. - No tak, obojętnie ci - odpowedzialam sama sobie na to bezgłośne pytanie. Westchnęłam i rozejrzałam się zbierając swoje ubrania. - To... Ubieramy się i wracamy? Co ze świetlikami?

Riddick Hyde · 2020-03-28 00:13:12

- Zabieramy ze sobą - oświadczyłem pewnie, zakładając bokserki, które leżały razem ze spodniami gdzieś w samym kącie namiotu. - Pamiętasz co mówił mój ojciec? Ilość złapanych przez nas świetlików symbolizuje lata naszego szczęśliwego małżeństwa - przypomniałem z lekkim uśmiechem. - Oczywiście, ciężko policzyć, ale złapaliśmy całkiem sporo tych zaczarowanych owadów, wróżę nam świetlaną przyszłość - oświadczyłem rozbawiony.

Primrose Caladium · 2020-03-28 00:21:09

Gdy już się ubrałam, usaidlam wygodnie, sięgając po słoik. Riddick też już kończył zakładanie ubrań.
- Hmm... Faktycznie, mamy ich całkiem sporo - mruknęłam, patrząc do słoika i próbować zliczyć owady, jednak poruszały się za szybko, ciągle zmieniając miejscem, że za każdym razem się gubiłam. - Myślę że taka ilość na pewno zagwarantuje nam dożywotnie szczęście - siedziałam w końcu, przyciągając słoik do siebie i obejmując go jedną rękę. Był teraz naszym skarbem, chciałam go dobrze upilnować.

Riddick Hyde · 2020-03-28 10:40:38

- I znakomicie - oświadczyłem szczerze zadowolony z uśmiechem. - Mam ochotę na tyle szczęśliwych lat ile się tylko da, rozumiesz, gra w świetliki to naprawdę świetna zabawa - dodałem z uśmiechem i otworzyłem nasz namiot, by Prim pierwsza wyszła z niego, a ja zaraz za nią. - Idziemy najpierw do moich rodziców, zgoda? Nie jedliśmy śniadania, a na pewno w Domu Alfy zjemy coś ze smakiem - zaproponowałem z uśmiechem, otulając ramieniem Prim.

Primrose Caladium · 2020-03-28 13:09:26

Wtuliłam się w bok Riddicka, uśmiechając się i kiwając głową potakujaco.
- Twoi rodzice są niesamowici. Przyglądałam im się, widziałam jak się bawią razem ze wszystkimi, to było naprawdę piękne - odezwałam się po chwili ciszy. - Wilkołaki to niezwykle istoty, cieszę się, że twoje serce postanowiło wybrać mojemu gdyby nie ty, zapewne nigdy bym nie miała okazji tak dobrze poznać waszej kultury - owoedzialam z wdzięcznością w głosie, gdy powoli zmierzaliśmy do miasteczka. Szczerze powiedziawszy to Ridd prowadził, ja się mało orientowałam gdzie dokładnie jesteśmy. Gdy szliśmy do namiotu, było okropnie ciemno.

Riddick Hyde · 2020-03-28 14:11:55

- Pewnie nie miałabyś do nas dostępu aż w takiej możliwości - przyznałem szczerze. - Wiesz, wilki są jednak skryte i nieufne. Jeśli jakieś istoty mają wstęp do naszej watahy, to serca, albo bliscy przyjaciele. Na przykład mały Jeremy, przyjaciel Daggera i Clar - wyjaśniłem. - Jednak jeśli jesteś sercem jednego z nas, to tak, jakbyś byłą już rodziną - uśmiechnąłem się szczerze. - Pocałowałem ją czule po skroni.

Primrose Caladium · 2020-03-28 15:32:04

- Tak, tak, tak, masz zdecydowaną rację. Nie miałabym szans poznać nikogo z was. - Pokręciłam głową. - Może to w wilkach jest takie niezwykle? Właśnie ta wasza tajemniczość i powściągliwość. Ufacie tylko "swoim", tym którzy są sprawdzeni. - Zagryzlam wargę. - Pomimo że czasy się mozno zmieniły. Instynkt nadal każe wam zachować dystans czy to już przyzwyczajenia? Nie chcecie się zmieniać bo nie czujecie potrzeby? - dopytywalam zaciekawiona.

#421 2020-03-26 22:37:12

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#422 2020-03-26 22:40:48

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#423 2020-03-26 22:47:38

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#424 2020-03-27 00:36:31

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#425 2020-03-27 00:52:59

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#426 2020-03-27 01:00:40

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#427 2020-03-27 01:06:54

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#428 2020-03-27 01:12:08

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#429 2020-03-27 17:15:05

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#430 2020-03-27 18:55:11

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#431 2020-03-27 21:20:02

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#432 2020-03-27 21:39:48

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#433 2020-03-27 23:57:22

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#434 2020-03-28 00:06:59

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#435 2020-03-28 00:13:12

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#436 2020-03-28 00:21:09

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#437 2020-03-28 10:40:38

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#438 2020-03-28 13:09:26

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#439 2020-03-28 14:11:55

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#440 2020-03-28 15:32:04

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

Stopka