Coś się kroi - Wilk i Łania

Riddick Hyde · 2020-03-22 11:21:33

Gdy Primrose zasnęła, ułożyłem ja spokojnie do łóżeczka, a następnie przykryłem ją czule kocem. Sam za to poszedłem do łazienki odświeżyć się spokojnie, a następnie sprzątnąłem nieco w domu. Sam jednak dość szybko poczułem zmęczenie i zaraz dołączyłem do Prim, zmieniając się w wilka i otulając moją kruszynkę czulę i samemu zapadając w sen.

Primrose Caladium · 2020-03-22 12:01:03

Obudziłam się otulona przez futerko, było mi naprawdę ciepło, wręcz gorąco. Chyba nawet się spociłam trochę. Było wcześnie, a ja postanowiłam się jeszcze nie ruszać z miejsca. Leżałam tak dłuższy czas, wsłuchując się w głębokie oddechy istoty leżącej obok... Hmm, a właściwie to on leżał wszędzie. Uśmiechnęłam się rozbawiona pod nosem na tą myśl. Pogładziłam go ostrożnie po głowie, a on zabawnie poruszył uszkiem.
Podnosiłam się z łóżka, czując zakwasy w nogach po wczorajszym mini maratonie. Skrzywilam się na to ale zignorowałam nieprzyjemny ból mięśni i zeszłam na dół. Zrobiłam Riddickowi kanapki z żółtym serem, smażonym bekonem, sałata i pomidorami, oraz nalazlam lemoniady do szklanki, wrzucając do niej dwie kostki lodu oraz dodatkowe listki mięty. Zaniosłam to na górę i postawiłam na szafce, a sama poszłam zrobić sobie zimny prysznic. I dopiero kiedy weszłam pod lodowaty strumień przypomniałam sobie, że przecież to jest podświadome wymierzanie sobie samej kary. Drżałam z zimna namyślając porządnie ciało żelem, oraz włosy szamponem i zastanawiałam się nad tym. Mimo wszystko znów odkręciłem zimny strumień, tłumacząc sobie że muszę schłodzić spocone i rozpalone ciało.

Riddick Hyde · 2020-03-22 13:21:22

Obudził mnie szum wody. Słyszałem już wcześniej, że Primrose krzątała się po domu, jednak dopiero szum wody wybudził mnie z przyjemnego snu. Przeciągnąłem się, ziewając przy tym i otwierając szeroko swoją paszczę. Podrapałem się za uszami i dopiero zmieniłem się w człowieka, sięgając po spodnie, które jak zawsze leżały przy łóżku, na właśnie takie okazje, gdy się zmieniam do snu. Zobaczyłem, że Prim przygotowała mi śniadanie i uśmiechnąłem się miękko, na ten gest.
Wstałem z łóżka i podszedłem do drzwi łazienki, pukając delikatnie.
- Dzień dobry Prim, też jadłaś już? - zapytałem, przecierając jeszcze twarz.

Primrose Caladium · 2020-03-22 14:05:08

Gdy Riddick się odezwał, wyłączyłam wodę i wyszłam z prysznica, sięgając po ręcznik.
- Nie byłam jeszcze głodna - odparłam, owijając się ręcznikiem. Dygotałam ale po chwili zrobiło mi się trochę lepiej. - Zaraz wyjdę z łazienki - dodałam szybko, podchodząc do lustra. - Daj mi chwilke! - poprosiłam.

Riddick Hyde · 2020-03-22 14:41:36

- Nie musisz się spieszyć, ja się odświeżyłem wczoraj wieczorem - uspokoiłem Prim, która pewnie chciała dla mnie szybko zwolnić łazienkę. - Zjem na dole śniadanie, bardzo ci dziękuje kochanie - dodałem, zakładając przez głowę koszulkę i schodząc z piętra. Z uśmiechem złapałem za talerz pełen pyszności, i zasiadając na kanapie zacząłem zajadać ze smakiem, jednocześnie czekając z niecierpliwością na dołączenie mojej ukochanej

Primrose Caladium · 2020-03-22 15:29:26

Wyszłam z łazienki w reczniki i ubrałam się w spodnie dżinsowe, przylegająca do ciała zwykłą niebieską koszulke oraz wiezielm ciepły sweter w rękę. Póki co nie był mi potrzebny, ale zniosę go już na dół, bo wieczorem, gdy będziemy na świecie wielkiego wilka zapewne będzie już chłodno, tak jak sam wspominał o tym Ridd.
- Smakowało ci, cieszę się - owoedzialam, widząc że właśnie zjada ostatnia kanapkę. Przysiadlam się do niego na kanapę. - Wybacz za wczoraj - zaczęłam od razu. - Nie wiem co we mnie wstąpiło. Wciąż się denerwuje na różne rzeczy i... Dopiero ukaldam je w głowie. Mam nadzieję że cię niczym nie zrobiłam. A jeśli tak, to bardzo przepraszam.

Riddick Hyde · 2020-03-22 16:45:11

- Prim, nie mam ci niczego za złe. Ani sytuacji na łące, ani twojej silnej chęci pomagania i wspierania wszystkich dookoła. Nie śmiałbym - uspokoiłem ją czule. - Jesteś dobrą istotą, która nie byłaby w stanie zrobić coś złego, nie jesteś zła, nie ma w tobie chodźmy krztyny zła - zapewniłem ją miękko, całując czule moją dziewczynę. - I zrobiłaś mi przepyszne śniadanie, bardzo ci dziękuję - zaznaczyłem z uśmiechem. - Mam nadzieję, że dobrze wypoczęłaś, bo przed nami długa i pełna emocji noc, jeśli chcesz, możemy jeszcze poleżeć - zaproponowałem.

Primrose Caladium · 2020-03-22 16:57:48

Pokiwałam głową.
- Tak... Szczerze powiedziawszy to może jeszcze się położę. Ale ty nie musisz jeśli nie masz takiej potrzeby. - Uśmiechnęłam się. - Chyba się dziś całkiem nieźle wyspałeś, spałeś jak zabity - szepnęłam, muskając jego policzek wargami. Oparłam głowę o ramię wilka. - Ja też dobrze spałam... Ale... I tak mam ochotę jeszcze trochę poleżeć. Bo albo poleze albo zacznę sprzątać - stwierdziłam pół żartem pół serio.

Riddick Hyde · 2020-03-22 19:34:33

Uśmiechnąłem się lekko.
- W takim razie idź poleżeć - powiedziałem lekko rozbawiony. - Ja już posprzątam, jeśli zgłodniejesz to sama sobie zrobisz jedzonko, prawda? - upewniłem się, jednak znałem doskonale odpowiedź. Moja kruszynka byłą bardzo samodzielna. - Ja zmienię się jeszcze. Chciałbym posiedzieć dziś trochę dłużej jako wilk... Potem przed wyjściem się zmienię jeszcze i posprzątamy razem dom przed wyjściem i razem pójdziemy już do lasu - podsumowałem.

Primrose Caladium · 2020-03-22 20:04:53

Pokiwałam głową i poszłam na górę, by nieco jeszcze odpocząć. Nie zasnęłam już twardo, ale przysunelam sobie trochę, słysząc jak Ridd nieco krząta się po domu, potem kroki łap zamilkły i domyślam się że musial po prostu na chwilę wyjść z domu. W sumie nie miałam czym się denerwować, jeśli zasnę to mnie obudzi, niczego nie przegapie.
Na szczęście nie musial mnie wybudzać, jeszcze zanim w rocil do domu ja zjadłam sobie niewielkie śniadanie. Uśmiechnęłam się szeroko z kanapy, gdy wilk wkroczył znów do domu, leniwym krokiem.
- Jesteś szczęśliwy? - zapytałam rozbawiona, wiedząc że mi nie odpowie. Podniosłam się z miejsca by podejść do niego i się przytulić jeszcze zanim przemieni się znów w człowieka.

Riddick Hyde · 2020-03-22 23:13:39

Zamruczałem, machając energicznie ogonem i pozwoliłem się Prim w siebie wtulić. Lubiłem to, kiedy się do mnie tuliła. Czy byłem szczęśliwy? Cóż za głupie pytanie, oczywiście, że byłem szczęśliwym wilkiem. Miałem ją, miałem moje serduszko... Moją Primrose.
Kiedy dziewczyna mnie puściła i pogłaskała jeszcze po głowie, musnąłem nosem jej polik, a następnie podreptałem na górę, prosto do łazienki. Wziąłem porządny prysznic, i założyłem już nieco zniszczoną koszulkę z długim rękawem, czarną, oraz jeansy. Zapinając pasek schodziłem już na dół, gdzie Prim siedziała na kanapie ze szklanką lemoniady. Podwinąłem rękawy koszulki i sam też usiadłem na kanapie ze szklanką napoju.
- Masz jeszcze jakieś pytania nim wyruszymy? - zapytałem miękko, nieco się już ekscytując.

Primrose Caladium · 2020-03-22 23:24:39

- Nie... Chyba nie. Nad niczym nie myślałam - odparłam spokojnie, popijając co jakiś czas troszkę pysznej lemoniady. - Możemy się nawet wcześniej przejść już do lasu. To chyba nie będzie problematyczne, bo ja już jestem wyspana i mnie trochę rozpiera - wyznałam ze śmiechem, przyglądając się Roddowi.

Riddick Hyde · 2020-03-22 23:43:52

Uśmiechnąłem się kiwając z ochotą głową.
- Ja odpoczywałem. Przeszedłem się tylko na łąkę, by odpocząć w swojej wilczej postaci na łonie natury - przyznałem się, całując czule Prim w skroń i wstając z powrotem na równe nogi. Umyłem naczynia, które były w zlewie, a Prim natychmiast dołączyła do mnie, pomagając mi wycierać wszystko i chowając po szafkach. Gdy kuchnia jak i reszta domu lśniły, uśmiechnąłem się zadowolony do mojej maleńkiej.
- Możemy ruszać. Biesiada pewnie zaraz się rozpocznie - przyznałem z rosnącym uśmiechem i entuzjazmem.

Primrose Caladium · 2020-03-22 23:58:05

Sprawie wyszliśmy z domu. Riddick nas kierował, opowiadając mi znów o obchodach, a ja (pomimo że już słyszałam te opowieści) i tak słuchałam go uważnie, na wypadek gdybym jednak coś tam przegapiła. Chciałam to wszystko zrozumieć i wziąć w tym udział. Nigdy nie będę jak wilczyce z watahy Ridda ale mogę go uszczęśliwiać dzięki pełnemu zaangażowaniu się w jego kulturę j w ogóle w jego świat, który był dla mnie coraz to ciekawszą tajemnica.

Riddick Hyde · 2020-03-23 01:17:00

Słonie kłaniało się ku zachodowi, a my brnęliśmy już przez tą gęstszą część lasu, gdy z daleka było już słychać muzykę i donośne śmiechy. Łuna światła przebijała między drzewami, aż powoli czułem ciepło, które całe mnie oblewało.
- Zaczyna się - powiedziałem Prim, mocniej ujmując jej dłoń z ekscytacji. - Już chyba rozpoczęli biesiadę - wyjaśniłem.

Primrose Caladium · 2020-03-23 14:55:24

Nie trzeba było długo czekać, by zaraz do światła, dołączyło również dużo dźwięków – podniesione głosy ludzi, trochę krzyków dzieci i jakieś śmiechy. Jeszcze muzyka niegrala ale zapewne niedługo mieli zacząć. Przynajmniej z tego co opowiadał mi Ridd to będzie głośna i bardzo huczna zabawa.
- Nie mogę się doczekać - szepnęłam pełna ekscytacji, gdy wilk złapał mnie mocniej za dłoń i pociągnął w stronę światła.

Riddick Hyde · 2020-03-23 15:02:16

- Będziesz zachwycona - zapewniłem z szerokim uśmiechem i pociągnąłem moją ukochaną do źródła całego zamieszania, do centrum wioski. Pomnik Wielkiego Wilka z drewna w centrum był obłożony kawałkami drewna, suchych gałęzi i innych łatwopalnych materiałów, ułożone to wszystko w wielki stos płonęło jasnym światłem - oczywiście dookoła stosu były poukładane głazy, by zachować jednak bezpieczeństwo.
- To tradycja! - wyjaśniłem Prim szybko, kiedy zobaczyłem jej minę zdziwienia na widok dzieła sztuki zdobiącego centrum wioski. - Spalenie posągu, by wznieść nowy. I tak co roku - wyjaśniłem z radością. - Tak jak odnawia się wiara, tak odnawiamy posąg i naszą wizję Wielkiego Wilka - dodałem, i wraz z moją miłością obeszliśmy płonące palenisko, by dostać się do wielkiego stołu biesiadnego, który opływał w największe pyszności, mięso, ryby, warzywa, owoce... Oh i wiele beczek najlepszego dębowego piwa!

Primrose Caladium · 2020-03-23 15:19:31

- Ohhh... Rozumiem. To całkiem piękny zwyczaj - stwoerdziłam, gdy zbliżaliśmy się do stołu z jedzeniem. Czułam się trochę przytłoczona. Byli tu chyba wszyscy członkowie watahy, stali w parach, zapewne ze swoim sercem, albo w grupkach znajomych lub otoczeni rodziną. Dzieciaki bawiły się tarzając po ziemi albo ścigając się,a nikomu to zupełnie nie przeszkadzało. Pod jakimś względem cały ten obrazek był piękny, byli jak wielką rodzina, udająca sobie wzajemnie.
- Niezbyt jestem teraz głodna, kochanie... - mruknęłam, ściskając jego dłoń.

Riddick Hyde · 2020-03-23 15:40:40

- W porządku kochanie - uśmiechnąłem się spokojnie, obejmując Prim czule i sam zabrałem kufel ze stołu podszedłem do jednej z beczek by napić się złotego napoju. Oh, to było coś, zapach zupełnie nie przypominał piwa, nie, nie był taki obrzydliwy jak te z puszek do kupienia w mieście, albo te piwa z barów, do których właściciele dolewali spirytusu. To był naprawdę smaczny, małoprocentowy napój. Chciałem zaraz opowiedzieć o tym Prim, jednak ktoś zawołał moje imię i z uśmiechem spojrzałem na swoich przyjaciół, którzy także przyszli ze swoimi sercami.
- Chodź, koniecznie musisz ich poznać - oświadczyłem, już wiedząc, że dziewczyna się ucieszy i trochę odetchnie, gdy dołączymy do mniejszej grupki. Podeszliśmy więc do dwóch par, które już były tu chyba od dłuższego czasu.
- Świętnie was widzieć - oświadczyłem szczerze, spoglądając na twarz Quilla oraz Mariny. - Primrose, przedstawiam ci moich najlepszy przyjaciół do czasów szczeniaka, Quill - wskazałem na wilkołaka o radosnej, opalonej twarzy i rozwianych blond włosach. Wyglądał jak surfer którym zresztą był, bo w ciepłe miesiące najszybciej można było go znaleźć szalejącym nad wodą na swojej desce z latawcem. - To serce Quilla, Jasmine - uśmiechnąłem się, całując w ramach powitania dłoń ciemnowłosej kobiety o zadziornym wyrazie twarzy. - Jest pół wampirzycą - wyjaśniłem pośpiesznie mojej Prim i zaraz wskazałem na nieco wyższą od mojej dziewczyny wilczycę.
- A to Marina, oraz jej serce Tann. Czarodziej - uśmiechnąłem się do czarodzieja, którego mina zawsze napawała wszechogarniającym spokojem. On był ucieleśnieniem spokoju, szczególnie przy Marinie, wulkanie emocji i energii. W końcu pocałowałem Prim w skroń z uśmiechem.
- A to moja Primrose, o której wam tyle opowiadałem, moje wielce wyczekane serce... - uśmiechnąłem się szeroko.

Primrose Caladium · 2020-03-23 16:38:14

Uśmiechnęłam się, gdy wszyscy witali mnie bardzo radośnie i przyjaźnie. Przyjaciółka Ridda, Marina, niemal wybuchała energiaz jakby bardzo dawno nie wychodziła z domu, albo się nie przemieniała. Ridd się taki robił właśnie wtedy i gdy tak się działo szliśmy na bardzo długi spacer, on biegał a ja szłam za nim z uśmiechem.
- Mi też miło was poznać. Cieszę się że mogę wziąć udział w obchodach tego dnia, byłam bardzo ciekawa jak to wszytsko wygląda i nadal wiele rzeczy mnie zadziwia i zachwyca - owoedzialam, ściskając mocniej dłoń Riddicka. - Moja pierwszą myślą było to, że wygląda to jak spotkanie naprawdę dużej rodziny - przyznałam się z patrząc po twarzach wszystkich osób, które przed chwilą przedstawił mi mój wilczek.

#341 2020-03-22 11:21:33

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#342 2020-03-22 12:01:03

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#343 2020-03-22 13:21:22

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#344 2020-03-22 14:05:08

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#345 2020-03-22 14:41:36

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#346 2020-03-22 15:29:26

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#347 2020-03-22 16:45:11

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#348 2020-03-22 16:57:48

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#349 2020-03-22 19:34:33

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#350 2020-03-22 20:04:53

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#351 2020-03-22 23:13:39

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#352 2020-03-22 23:24:39

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#353 2020-03-22 23:43:52

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#354 2020-03-22 23:58:05

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#355 2020-03-23 01:17:00

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#356 2020-03-23 14:55:24

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#357 2020-03-23 15:02:16

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#358 2020-03-23 15:19:31

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#359 2020-03-23 15:40:40

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#360 2020-03-23 16:38:14

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

Stopka