Coś się kroi - Wilk i Łania

Riddick Hyde · 2020-03-15 20:25:05

- Nie, nie... Już wstaje - zapewniłem, podnosząc się gwałtowniej, pobudzony samą myślą, że przecież powinienem wyręczyć w takiej drobnostce Primrose. - To ja tu jestem gospodarzem, a ty gościem kochanie - zauważyłem, przecierając twarz i wstając z wahaniem z łóżka. Przeczesałem jeszcze palcami zmierzwione, przez moje serce, włosy i poprawiłem bokserki na biodrach.
- Przyniosę Ci coś lekkiego i zioła mojej mamy - dodałem przeciągając się i patrząc jeszcze raz na Prim. - Leż spokojnie kochanie - dodałem miękko, ruszając do drzwi.

Primrose Caladium · 2020-03-15 22:18:03

Westchnęłam, patrząc szeroko otwartymi oczami jak Ridd niemal wypadł z pokoju pędem.
- Uhh... Ale Ridd...! - mruknęłam jedynie, jęcząc pod nosem. Powoli podniosłam się z łóżka, zła że przeze mnie mężczyzna się tak zerwał. Przecież widziałam, że jeszcze przed chwilą był ledwo przytomny. Wyjęłam z komody bluzę i wzięłam też jego dresy. Niby nie przeszkadzało mi że chodzi w samych bokserkach, ale w domu jego rodziców wolałam żeby się jednak nieco ubrał.
Zeszłam do niego na dół.
- Ej... Kochanie... Nie musiałeś się tak zrywać - powedziałam, uśmiechając się miękko. Wyciągnęłam do niego dresy. - Proszę, ubierz się ciupek - poprosiłam, naciągając rękawy dużej bluzy Riddicka na dłonie.

Riddick Hyde · 2020-03-15 22:39:53

Parsknąłem śmiechem i wywróciłem oczami. Mimo to, zaraz po tym jak wstawiłem wodę na ziła dla Primrose (widziałem, że bardzo polubiła mieszankę mojej mamy), podszedłem do dziewczyny i odebrałem od niej ubranie. Stojąc przed nią, założyłem bez słowa dres oraz bluzę.
- Dziękuję, kochanie - powiedziałem czule, uśmiechając się nieco zawstydzony. - Po prostu głupi mi było na samą myśl, że w moim rodzinnym domu chcesz mi coś przynosić, skoro powinienem przestać się lenić, a sam wstać i zapewnić wszystko mojemu sercu... Odruch.

Primrose Caladium · 2020-03-15 22:59:50

Westchnęłam cichutko i bez słowa podeszłam do niego, gdy znów się odwrócił do blatu. Ostrożnie i powolutku wsunelam ręce przez jego boku i splatalam swoje palce na jego brzuchu, opierając policzek o jego plecy.
- Kocham cię - wyszeptałam na wstępie. - I dlatego uznałam, że nie chcę cię rozbudzać i wyrywać ze snu. Chciałam żebyś sobie spał spokojnie dalej. Ja i tak byłam już rozbudzona i nie miałam co robić. Poza tym... Twoja mama powiedziała, że mam czuć się jak u siebie, a twój tata to potwierdził, pamiętasz? - przypomniałam mu słowa ze wczoraj, przytulając się mocniej do niego. - Hmm, nie czuj się głupio, gdy i ja chcę zrobić coś dla ciebie. Ty robisz dla mnie bardzo dużo, non stop mi pomagasz i mnie pilnujesz. Daj sobie od czasu do czasu zrobić śniadanie - parasknelam rozbawiona, bo zazwyczaj to on mnie upominał o tym abym myślała o sobie.

Riddick Hyde · 2020-03-15 23:05:41

Westchnąłem, zawieszając się po zalaniu ziół wodą. Odstawiłem czajnik i obróciłem się do Prim twarzą z delikatnym uśmiechem.
- W porządku, wybacz... Ty też robisz dla mnie bardzo dużo - zapewniłem spokojnie, a potem pocałowałem czule dziewczynę w czubek głowy. - Chcesz bym poczekał na na górze, kiedy ty będziesz robić mi śniadanie? Zmrużę sobie oko, a ty zajmiesz się tym, czym planowałaś - zaproponowałem miękko. - Przynajmniej zrobiłem ci coś ciepłego do picia już... - dodałem ciszej rozbawiony.

Primrose Caladium · 2020-03-15 23:08:41

- Dziękuję - odparlam z uśmiechem. - Ciepłe picie zawsze się przyda - zapewnilam, stając na palcach i muskając wargami jego policzek w podziękowaniu. - Nie zajmie mi to dużo czasu, zrobię coś i zaraz przyjdę do łóżka. Będziemy mogli się w nim jeszcze chwilę powygrzewać, a potem zaczniemy się zbierać do ciebie - podsumowalam, muszczajac wilka i odsuwając się kawałeczek.

Riddick Hyde · 2020-03-15 23:20:36

- Jasne - zgodziłem się, odsuwając się kawałek. - Poczekam w takim razie w łóżku. Gdybyś potrzebowała mojej pomocy, to daj mi znać - poprosiłem jeszcze pośpiesznie, choć wiedziałem doskonale, że moje maleństwo, choć starałem się cały czas widzieć ją jako delikatną istotę z anielskiego puchu, była prawdziwą, silną dziewczyną z krwi i kości, która ciężkiej pracy się nie bała.
Wróciłem do siebie do pokoju i w ubraniu rzuciłem się na łóżko, na kilka chwil jeszcze wciskając głowę w poduszkę.

Primrose Caladium · 2020-03-15 23:30:30

Przygryzam wargę, przez chwilę czując się zdezorientowana. Zaraz jednak odetchnęłam, starając sobie przypomnieć skąd pani Hyde wyciągała różne rzeczy. Przygotowałam talerz na które nałożyłam trochę dwóch różnych sałatek ze wczoraj, ukroilam kilka kromek chleba (był świeży, chyba rodzice Riddicka przynieśli rano świeży), posmarowałem je masłem i ułożyłam na nich kilka dobrych wędlin. Położyłam sztućce i ruszyłam na górę z dwoma talerzami, póki co zostawiając na dole moja herbatę oraz wodę z cytryną, którą przygotowałam dla wilkołaka.
Weszłam po ciuchutku, stawiając talerze na szafce.
- Jeszcze pójdę po picie i zaraz do ciebie wracam - szepnęłam, pospiesznie wracając się do kuchni, a potem znów wracając na górę.

Riddick Hyde · 2020-03-15 23:37:28

Akurat kiedy Prim się jeszcze wracała na dół, ja zdążyłem się nieco rozbudzić z małej drzemki, którą sobie jeszcze uciąłem. Powoli uniosłem się do pozycji siedzącej, a kiedy moja dziewczyna wróciła z napojami już siedziałem, uśmiechając się do niej sennie.
- Bardzo ci dziękuję kochanie, pewnie mi zajęłoby to dużo dłużej - przyznałem, sięgając powoli po jedną z kanapek z błogim uśmiechem.

Primrose Caladium · 2020-03-15 23:41:15

Zaśmiałam się.
- Jesteś zaspany i wyrwany ze snu. Więc pewnie tak - stwoerdziłam, przysiadając obok niego. Jednak ja wzięłam talerzyk z porcja sałatki dla mnie i widelec. - Sam mówiłeś, że nigdzie się nie musimy spieszyć, bo mamy wolne. Korzystaj ze swojego wolnego najlepiej jak możesz. Twoja praca jest męcząca - wytknęłam, zaczynając jeść.

Riddick Hyde · 2020-03-16 12:07:15

- Twoja też kochanie - parsknąłem cicho, spoglądając na nią miękko. - Zawsze pracujesz całe dnie, pomagasz jeszcze wszystkim po pracy... A w weekendy spotykasz się ze swoim namolnym wilczkiem i jeszcze go wyręczasz niemal we wszystkim - zauważyłem, patrząc na nią cały czas zauroczony.

Primrose Caladium · 2020-03-16 13:43:25

Zagryzlam wargę, uśmiechając się w jego stronę.
- Nie jesteś namolnym wilczkiem. - Zaśmiałam się. - Wyręczamy się w wielu rzeczach nawzajem, więc chyba nikt nie jest nikomu nic dłużny. Jesteśmy na zero i nie musimy sobie niczego wyliczać - zdecydowałam dosyć stanowczym głosem. - Po prostu zajadaj i się ciesz - szepnęłam rozbawiona

Riddick Hyde · 2020-03-16 23:12:53

Westchnąłem, kiwając głową bez gadania i tak jak moje maleństwo poleciło, zajadałem się dalej, aż mi się uszy trzęsły. Gdy zjadłem kanapki, które przygotowała mi Primrose wstałem z łóżka i miałem już znacznie więcej siły by je pościelić i przebrać się w swoje ubranie. Prim także gdy zjadła, ubrała się na nowo, pomogła mi zebrać naczynia, a zaraz potem oboje zeszliśmy już na dół.
- Wracajmy do mnie do domu - uznałem, kiedy pochowaliśmy wszystkie naczynia do szafek. - Mogę zmienić się w wilka? Nie będzie ci to przeszkadzać, jeśli wrócisz z wilczkiem?

Primrose Caladium · 2020-03-16 23:59:06

Pokręciłam głową.
- Rzadko mi to przeszkadza. Czasami tylko kiedy niechcący zmienisz się w łóżku to mnie wtedy z niego słuchasz - wytknęłam mu z rozbawieniem. - Przemień się, a ja się ubiorę i opatule szalikiem - szepnęłam,gładząc go po ramieniu i ruszając do swoich rzeczy.

Riddick Hyde · 2020-03-17 00:06:19

- Nie spycham cię przecież, zawsze wtulasz się i budzę się gdy na mnie leżysz - broniłem się rozbawiony. Z uśmiechem jednak odprowadziłem Prim wzrokiem, a sam wyszedłem wraz ze specjalnym plecakiem dla wilków, by rozebrać się do naga i schować całe ubranie właśnie do niego. Następnie przemieniłem się, od razu z przyjemnością wstrząsając łbem, a następnie z plecakiem w zębach wróciłem do mojej sypialni. Przeszedłem przez cały pokój by usiąść wygodnie na łóżku, z wymownym spojrzeniem na Prim, by pomogła mi założyć sakwę na grzbiet.

Primrose Caladium · 2020-03-17 00:09:59

Parsknęłam i powoli podeszłam do wilka, który patrzył na mnie w tak wymowny sposób, że niemal słyszałam jego prośbę tak, jakby po prostu mnie o to zapytał.
- Faktycznie, czasami nie poradziłbym sobie beze mnie - powedziałam drocząc się z nim nieco. Pomogłam mu naciągnąć plecak na grzbiet i poklepałam po głowie. - No i gotowe, idziemy - mruknęłam z uśmiechem.

Riddick Hyde · 2020-03-17 00:16:25

Pokiwałem łbem i ruszyłem niemal radosnym krokiem za moim sercem, które opatuliło się każdym możliwym szalikiem jakim mogło. Mój kochany zmarzluch... Rozgrzeje się na pewno u mnie w domku, jak napalę w kominku i przygotuję odrobinę gorącej czekolady...
Wyszliśmy z Domu Alfy i tym razem to ja wyszedłem na przód, by jak dobry wilk przewodnik prowadzić moje serce przez las.

Primrose Caladium · 2020-03-17 00:36:44

Dziś było chłodniej niż wczoraj, dlatego nabrałam większego tępa, a Roddowi w ogóle to nie przeszkadzało, spokojnie szedł obok mnie, gdy ja szybkim marszem brnelam do przodu.
- W sumie teroche ci zazdroszczę. Jest ci pewnie teraz cieplutko. Tobie w ogóle zawsze jest ciepło, ale to już inna sprawa - owoedzialam rozbawiona, gdy byliśmy jakoś w połowie drogi. - Wiatr jest nieprzyjemny, chyba dlatego dziś wydaje się być chłodniej - wymamrotałam, naciągając czapkę mocniej na czoło. - Ale i tak jest coraz cieplej... Najgorsza część zimy już za nami, to się liczy, teraz coraz bliżej ciepłych dni - zakończyłam zadowolona, śmiejąc się krótko.

Riddick Hyde · 2020-03-17 08:43:11

Zamruczałem, kiwając łbem. Lekko też zamerdałem ogonem, ciesząc się z nadchodzącej już wiosny. Może i byłem bardziej znieczulony na zimę, oraz wszystkie jej aspekty, mimo to, bardzo już tęskniłem za wiosennym zapachem pól, za ciepłym wiatrem na morzu i radością Primrose, która biegała wtedy radośnie wszędzie, ciesząc się po prostu całym życiem. A potem nadejście Dnia Wielkiego Wilka. To też był nie lada powód do radości, w końcu święto, w którym dziękowaliśmy naszemu stwórcy, za to kim jesteśmy i kim się staliśmy. W tym roku miałem zdecydowanie za co dziękować... Spojrzałem na moją ukochaną z miłością i zadowolony ze swoich myśli zamerdałem ogonem.
Gdy wyszliśmy już na polanę, z której było widać mój dom, pozwoliłem sobie poskakać wśród świeżo odkrytej trawy. Gdzieniegdzie śnieg już się poddał z promieniami słońca, a w tych miejscach odżywała na nowo przyroda. Z przyjemnością skorzystałem z tego, chwilę bawiąc się radośnie, a gdy usłyszałem śmiech Prim, dobiegłem za nią. Czekała już pod domkiem. Odwróciłem się do nie grzbietem, by z sakwy wyciągnęła klucze i weszła pierwsza. Przez tą zabawę w świeżej, jeszcze nieco ubłoconej trawie, koniecznie musiałem się umyć.

Primrose Caladium · 2020-03-17 09:24:48

Otworzyłam dom. Riddick poszedł się przemienić i umyć, a ja powoli rozebrałam się ze wszystkich warstw zewnętrznych i wstawiłam wodę na herbatę. Przycisnelam zmarznięte dłonie do rozpalonych policzków,starając się jakoś wyrównać temperaturę pomiędzy nimi. Wyciągnęłam kubeczki i postawiłam na blacie, spoglądając w stronę łazienki, z której już nie słyszałam szumu wody.

#281 2020-03-15 20:25:05

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#282 2020-03-15 22:18:03

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#283 2020-03-15 22:39:53

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#284 2020-03-15 22:59:50

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#285 2020-03-15 23:05:41

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#286 2020-03-15 23:08:41

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#287 2020-03-15 23:20:36

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#288 2020-03-15 23:30:30

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#289 2020-03-15 23:37:28

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#290 2020-03-15 23:41:15

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#291 2020-03-16 12:07:15

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#292 2020-03-16 13:43:25

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#293 2020-03-16 23:12:53

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#294 2020-03-16 23:59:06

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#295 2020-03-17 00:06:19

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#296 2020-03-17 00:09:59

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#297 2020-03-17 00:16:25

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#298 2020-03-17 00:36:44

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#299 2020-03-17 08:43:11

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

#300 2020-03-17 09:24:48

Odp: Coś się kroi - Wilk i Łania

Stopka