Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

Mordecai Harland · 2019-07-29 09:12:13

Gdy Mandy podeszła do obrazu z dziewczynką, ja zbliżyłem się do różanego ogrodu.
- Oba są cudowne. I do obu, oboje mamy słabość - zauważyłem z namysłem. - Sam nie wiem, piękna. Który obraz chciałabyś widzieć pierwszy po przebudzeniu? Bo ja twój obraz, zaspanej twarzy - uśmiechnąłem się lekko. - Nieważne. Wybierz ty, dobrze? Myślę, że masz lepszy gust ode mnie...

Mandy Cantrell · 2019-07-29 17:45:56

Zaśmiałam się i pokrecilam głową rozbawiona.
- No nie wiem, oboje chyba mamy całkiem niezły gust - stwoerdziłam. Zamilklam jednak na chwilę, aby spojrzeć to na jeden obraz to na drugi, próbując zdecydować który chciałabym zabrać. - Wybacz jednak Różany ogród, kojarzy mi się zarazem z tym pomieszczeniem jak i z ogrodem, a co za tym idzie i z tobą. I są tu też róże, które tobie kojarzą się ze mną - powedziałam, starając się w pełni uzasadnić swój wybór. - W porządku?

Mordecai Harland · 2019-07-29 18:55:43

- W porządku - pocałowałem ją w czoło. - Skoro aż tyle rzeczy przypomina ci o mnie, to czuję się zobowiązany do tego wyboru - uśmiechnąłem się lekko i pocałowałem go w czoło. - Chodźmy, wezmę obraz i przejdziemy się jeszcze do szklarni, dobrze? - uśmiechnąłem się lekko. - Chcę jeszcze ostatai raz tam zajrzeć, nie wiem kiedy następnym razem będę odwiedzał rezydencję... Nie czuję się w niej jak w domu, choć nosi moje nazwisko...

Mandy Cantrell · 2019-07-29 19:04:55

Pokiwałam głową lekko.
- Możemy tu wpaść raz na jakiś czas. Tu się wychowałeś - zauważyłam. - Przyjadę tu z tobą. Ta rezydencja nie znika. Nie musi znikać jeśli tego nie chcesz - szepnęłam, gładząc Caia po ramieniu.
Osobiście nie miałam ochoty tu wracać ale gdyby jemu miało to poprawić nastrój, to miało to zupełnie inny wymiar dla mnie.

Mordecai Harland · 2019-07-29 19:13:23

- Nie chce Mandy - mruknąłem, zdejmując ze ściany obraz. - Mam stąd niewiele dobrych wspomnień, a najważniejszym jesteś ty, więc jeśli jesteś u mojego boku, to nie widzę potrzeby tego zmieniać - uznałem spokojnie i ruszyłem do wyjścia. - Proszę, nie mówmy o tym. Przejdźmy się do przyjemnego miejsca i spędźmy przyjemnie czas nim wsiądziemy w samochód i pojedziemy w stronę marzeń - poprosiłem jeszcze.

Mandy Cantrell · 2019-07-29 19:26:30

Westchnęłam.
- Jasne, nie mówię już o tym - mruknęłam, zagryzając wargę. Podeszłam do swoich butów i wsunelam je na stopy, oraz otworzyłam drzwi Caiowi, aby bezpiecznie i ostrożnie wyszedł z pokoju z obrazem. Rozejrzałam się jeszcze po "pokoju z obrazami" i uśmiechnęłam się do siebie z melancholią. Pewnie już tu nie wrócę, a z tym pomieszczeniem wiązały się same dobre rzeczy. Ale stworzymy sobie nowe wspomnienia w nowym miejscu. Które jest tylko i wyłącznie nasze.

Mordecai Harland · 2019-07-29 22:31:05

Gdy oddałem obraz służącemu, który miał się nim zaopiekować i zapakować do auta, obróciłem się do Mandy, która chyba żegnała się z salą. Zbliżyłem się do niej, obejmując delikatnie na wysokości krzyża.
- Wszystko w porządku? - zapytałem miękko. - Czy potrzebujesz może jeszcze chwili? - zapytałem niepewnie, przyglądając się jej, oraz jej spojrzeniu pełnemu nostalgii.

Mandy Cantrell · 2019-07-29 22:39:04

- Może jeszcze chwilki. To była moja oaza - szepnęłam, uśmiechając się szeroko i wciąż błądząc wzrokiem po pokoju. Nie wiedziałam gdzie chce zatrzymać wzrok na dluzej. - I nie wiem sama... Nie lubię twojej rezydencji. Czasem a nawet ciarki gdy myślę o tym miejscu - powedziałam szczerze i otwarcie.- Ale tutaj naprawdę lubiłam przychodzić. - Wzruszyłam ramionami. - Dobra... Może.y iść - bąknęłam, zamykając pospiesznie drzwi.

Mordecai Harland · 2019-07-29 22:47:51

- Nie musisz się aż tak śpieszyć, nigdzie nas nikt nie goni... - zapewniłem miękko. - A teraz chodźmy do szklarni... Do mojego miejsca od niemal zawsze - westchnąłem miękko, łapiąc Mandy za rękę. - Wszystko w porządku? Nie chcę cię targać ze sobą, jeśli nie chcesz tu być - mruknąłem. - Po prostu... dzięki tobie ta rezydencja i życie tu było nawet miłe... Kiedy tu spaceruję z tobą jest naprawdę dobrze... Nie wiem jak ty reagujesz - uznałem.

Mandy Cantrell · 2019-07-29 23:10:15

Wzruszyłam ramionami.
- Ja tu tylko pracowałam, Cai - szepnęłam, rozglądając się po korytarzu. - Dla mnie te mury nie mają większego znaczenia. A dla ciebie mają. Bo tu dorastales. Te ściany y pamiętają cię jako małego brzdąca, złośliwe dziecko i zapewne nastoletniego buntownika. - Ponownie Wzruszyłam ramionami. - I jakoś tylko tamten pokój dawal mi złudne poczucie że mam coś własnego. Nikt tam nie chodził, był pełen kurzu. Ja go zaczęłam używać. A potem byliśmy we dwoje. To bardzo miłe wspomnienie. Masa wspomnień. Z raptem roku... Jednego roku... - mruknęłam trochę zamyślona.

Mordecai Harland · 2019-07-29 23:21:42

- Bo tylko tyle tu pracowałaś... A właściwie nie powinienem mówić "pracowałaś", a "byłaś dla mnie" - westchnąłem ciężko. - Poczucie winy, zresztą bardzo słusznie. Nie popełnię głupich błędów przeszłości - dodałem mrukliwie. - Nieważne, ja... Sam nie wiem co sądzić o tym domu. Byłem dzieckiem cały czas karconym, uczonym posłuszeństwa, dyscypliny, mało widywałem się z innymi wampirami w moim wieku, albo w ogóle istotami. Takie jest wychowanie na dworach. Tak bardzo... bezosobowe - westchnąłem słabo.

Mandy Cantrell · 2019-07-29 23:28:37

- Takie suche wychodnie jest nie tylko we dworach. Ono jest w każdym domu wampirów, które nie chcą odchodzić od tradycji i przyjąć do wiadomości że świat się zmienił. A zapewniam cię że takich jest ogrom. To moje wychowabie jest zaskakujace, nie twoje. - Wzruszyłam ramionami. - Mimo wszystko coś tam przeżyłeś tu. Albo to ja po prostu jestem taka sentymentalna. - Zaśmiałam się. - To po części fajne wychować się w jednym domu. Ja po zniknięciu taty ciągle się gdzieś przebioslilam z mamą. - Skrzywiłam się.

Mordecai Harland · 2019-07-30 20:30:24

- Nasze wychowanie było skrajnie różne i lepiej się nie porównujmy pod tym względem - zauważyłem z westchnieniem. - Poza tym... chyba też nie powinienem być taki surowy na swoje wychowanie. Było kilka miłych chwil - mruknąłem, ale zaraz otrząsnąłem się, otwierając drzwi przed Mandy do ogrodu, a potem ruszając w głąb, prosto do szklarni widocznej już z oddali.
- Nieważne. Nie ma chyba sensu rozmawiać o wadach i zaletach naszego wychowania. Może kiedyś je naprawimy - dodałem na koniec.

Mandy Cantrell · 2019-07-30 21:55:07

Zagryzłam mocno wargę. "Może kiedyś je naprawimy". Mój mózg bardzo zatrzymał się na tym zdaniu i nawet nie byłam wstanie przemyśleć tego co powedziałam, bo słowa wręcz uciekły z moich ust.
- Damy co najlepsze naszemu dziecku? - mruknęłam, uśmiechając się mimowolnie na taką myśl. - Przynajmniej tak to ująłeś... Znaczy, tak zrozumiałam - dodałam z lekko powagą, ale nie tracąc przy tym swojej radości i podwodnego uśmiechu.

Mordecai Harland · 2019-07-30 22:31:23

Zawahałem się w dalszej drodze, więc wolałem się zatrzymać między różami w ogrodzie i zastanowić się nad odpowiedzią na jej słowa, niż przemilczeć to. Już od dawna czułem, że to dla Mandy ważne, temat dziecka i raczej nie jako dziedzica rodu, a po prostu... owoc naszej miłości?
- I... chyba dobrze zrozumiałaś - odparłem ostrożnie. - Wiesz dobrze, że temat przyszłości trochę mnie przeraża, ale u twojego boku coraz bardziej się przekonuję do wizji... rodziny. Ale takiej prawdziwej rodziny, pełnej miłości - wyznałem z wolna, ostrożnie dobierając słowa. Nie było to dla mnie tak naturalne jak dysputy z doradcami, czy negocjacje biznesowe, tutaj stawka była znacznie wyższa.
- Wrócimy do tego tematu, kiedy dojedziemy do domku, dobrze? - zaproponowałem.

Mandy Cantrell · 2019-07-31 07:41:36

Zagryzłam wargę zaintrygowana.
- Jasne, nie stresuj się - szepnęłam, uśmiechając się delikatnie. - To ja, Mandy - dodałam rozbawiona i ruszyłam znów do przodu,łapiąc wcześniej wampira za dłoń.

Mordecai Harland · 2019-07-31 08:51:57

- To wcale tak bardzo nie pomaga - mruknąłem, ale sam tak jak powiedziałem nie kontynuowałem tematu. Weszliśmy do szklarni, a moje myśli od razu uwolniły się od obaw i wahań i zmartwień... wszystko zeszło na drugi plan.
- Za nią będę tęsknił najbardziej... Tu jest mój prawdziwy dom - westchnąłem, czując jak duszne i lepie powietrze już dosięga mojej skóry. - Tutaj spędzałem najwięcej czasu i tutaj naprawdę cieszyłem się z życia... - dodałem już ciszej.

Mandy Cantrell · 2019-07-31 16:40:29

Zamruczałam potakujaco. Cai wykorzystywał chwilę aby rozejrzeć się dookoła. Za to ja skupiłam się w pełni na jego błyszczących oczach. Twarz mu się naprawdę ożywiła i w pełni rozluźniła. Kochał to miejsce jak żadne inne. To było jego miejsce i było to widać na pierwszy rzut oka.
- Rozumiem skarbie - szepnęłam, obejmując wampira od tyłu i układając głowę na jego ramieniu. - Postaram się byś w naszym domu czuł to zawsze. - Pocałowałam go w uszko, uśmiechając się delikatnie. - Pomogę ci z ogrodem, aby kwiaty kwitły tak cudowanie jak tu. Będzie ładnie, obiecuję ci.

Mordecai Harland · 2019-07-31 21:50:46

- Nie musisz obiecywać, najważniejsze by mój najukochańszy kwiat był ze mną - uznałem z uśmiechem, ujmując jej dłoń. - Moja róża - dodałem, co nie potrzebowało więcej tłumaczeń, Mandy doskonale wiedziała kto jest moją różą, o czerwonych ustach i ostrych kolcach. - Wierzę, że też będę się tak czuł już codziennie, w moim prawdziwym domu - westchnąłem kiwając lekko głową.

Mandy Cantrell · 2019-07-31 22:02:36

- Tak będzie - wymrotalam uparcie, chowając nos w jego szyję. Wzięłam głęboki oddech napełniając płuca jego zapachem. Jeszcze jakiś czas temu uznałam że nigdy więcej tego nie poczuje, a tak niedawno prawie wyrzuciłam go za drzwi, chcąc udawać że wampir o tych błyszczących oczach nie istnieje. - My jesteśmy domem. Mury to dodatek. Zobaczysz.

#381 2019-07-29 09:12:13

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#382 2019-07-29 17:45:56

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#383 2019-07-29 18:55:43

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#384 2019-07-29 19:04:55

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#385 2019-07-29 19:13:23

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#386 2019-07-29 19:26:30

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#387 2019-07-29 22:31:05

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#388 2019-07-29 22:39:04

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#389 2019-07-29 22:47:51

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#390 2019-07-29 23:10:15

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#391 2019-07-29 23:21:42

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#392 2019-07-29 23:28:37

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#393 2019-07-30 20:30:24

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#394 2019-07-30 21:55:07

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#395 2019-07-30 22:31:23

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#396 2019-07-31 07:41:36

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#397 2019-07-31 08:51:57

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#398 2019-07-31 16:40:29

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#399 2019-07-31 21:50:46

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

#400 2019-07-31 22:02:36

Odp: Naprawdę wciąż kocham – Mandy i Mordecai

Stopka