Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2021-12-21 23:58:35

- Rozumiem, ale ja o swoje własne dzieci chciałbym zadbać sam. Chcę się nauczyć o wilku jak najwięcej, by przekazać im wiedzę i pokazać umiejętności, ćwiczyć z nimi. W moim mieście jest wiele innych wilków, one będą je rozumieć i będą ich przyjaciółmi. Żadne obce stado z lasu nie zrozumie ich tak, jak będziemy je rozumieć ja z Zathurą - uparłem się twardo. Bo mimo, że Nesta mówiła dosyć łagodnie, ja poczułem się trochę urażony i rozgniewany. Mimo że cała rozmowa była mocno teoretyczna. Chyba przemawiało przeze mnie zmęczenie... Czułem je bardzo wyraźnie, niemal tak dobrze, jak chłód.

Nesta · 2021-12-22 00:27:17

Uśmiechnęłam się z nutką kpiny.
- Przychodzisz tu, prosząc mnie o pomoc w odnalezieniu samego siebie, zrozumieniu wewnętrznego wilka, jednak nadal uważasz, że wiesz więcej, hm? - wytknęłam mu. - Podoba mi się twoje przekonanie, już teraz wiem, że te dzieci będą kochane ponad wszystko, ale nie bądź tak pewny tematu który dopiero zgłębiasz - pouczyłam go i wstałam z futra na proste nogi. - Jeśli te malce okażą się mieć kły to nie będę się sprzeciwiać przed karmieniem ich krwią, nawet jeśli dla mnie to skrajnie nienaturalne - zauważyłam, jakby zaznaczając jeszcze inną opcję. Nie znane mi było wiele przypadków krzyżówek z wampirami, z magami i ludźmi owszem, ale pijaw-... wampiry, to inna historia.
- Śpisz w tamtym pokoju - wskazałam na drzwi obok kominka. - Z rana przyniosę ci odpowiednie ubranie i ciepłą strawę. Omówimy też twoją pracę w warsztacie jak i na łowach - dodałam. - Jednak teraz, dojedz, wypij piwa i idź spać, Siriusie...

Sirius Rin · 2021-12-22 00:31:11

- Nesto... - szepnąłem dosyć łagodnie, wodząc za nią wzrokiem. Wilczycą popatrzyła na mnie, a ja złapałem głęboki oddech i kiwnąłem jej głową z wdzięcznością. - Dziękuję... Za wszystko. Za wszystko co robisz. Po prostu chcę zaznaczyć,że jestem ci bardzo wdzięczny. Pewnie nie będzie łatwo, ale cieszę się, że udało mi się tu dotrzeć. Dotrzeć do ciebie - zaznaczyłem na koniec, posyłając jej przyjazny, ciepły uśmiech.

Nesta · 2021-12-22 00:36:02

Początkowo chciałam kiwnąć głową i odejść do swojego pokoju by samej wypocząć i spróbować zasnąć. Jednak na widok jego ciepłego uśmiechu, który wypalał mróz w sercu, oraz wyrzynał wielką dziurę w moim ścisłym murze oddzielającym rozpacz i emocje od dnia codziennego...
Cofnęłam się i przyklękłam na oba kolana, blisko Siriusa, by otulić go ramionami i znów przyciągnąć do siebie. Z uśmiechem pogłaskałam go po włosach.
- Gdy nie będziemy sami, mów do mnie Alfo - poinstruowałam go. - Ale gdy jesteśmy sami, możesz mi mówić "mamo", mój wilku - dodałam, uśmiechając się do samej siebie.

Sirius Rin · 2021-12-22 00:41:12

Myśląc czysto racjonalnie, czyli tak, jak zostałem nauczony, ta sytuacja była trochę niewygodna. Obca kobieta,kazała się od razu nazywać "mama", choć jak wiadomo, było to bardzo delikatne i pełne zaufania słowo. Jednak... Jej bliskość mnie odprężała i byłem niemal pewny, że w tym miejscu działał mój instynkt, instynkt który mówił mi, że właśnie tym dla mnie jest ta wilczycą,bezpiecznym miejscem, mamą.
Objąłem ją po chwili ramionami,biorąc kilka głębokich oddechów.
- Dobrze... Będę tak mówił - szepnąłem, uśmiechając się delikatnie. Odsunęliśmy się od siebie po chwili i popatrzyliśmy, ja wciąż się miękko do niej uśmiechałem. - Wszystko będzie dobrze, prawda? - zapytałem naiwnie.

Nesta · 2021-12-22 00:44:35

Pogłaskałam go po jego zarośniętej twarzy i pokiwałam głową z krzywym uśmiechem.
- Oczywiście, że będzie dobrze... Wielki ma nas w opiece - szepnęłam. - A teraz idź już spać, gdybyś potrzebował jeszcze jakiegoś okrycia weź jedno z futer które tu leżą - dodałam i z czułym uśmiechem wstałam znów z ziemi.
- Dobrej nocy, mój wilku - dodałam, idąc już do swojego pokoju.

Sirius Rin · 2021-12-22 00:56:47

- Dobrej nocy, mamo - szepnąłem, odprowadzając ją wzrokiem do jej sypialni. Westchnąłem ciężko,zerkając na piwo, które mi zostawiła. Upiłem jeszcze trochę,ale ten goryczkowy, ostry smak, był mimo wsyztsko jakiś dziwnie mętny i po prostu mi to nie smakowało. Odstawiłem więc kufel na brat i od razu na zapas zabrałem futro,czując z góry, że pewnie i tak zmarznie. O ciepłej kąpieli najwidoczniej mogłem pomarzyć. Może rano zagrzeje sobie sam gorącej wody i nieco się umyje...
Noc nie była prosta. Zimna, w domu który cały skrzypiał i trzeszczał od wiatru, który nim targał i w niego uderzał z każdej możliwej strony. I dziś po raz pierwszy odkąd wyruszyłem, zasypiałem w postaci człowieka jednak w nocy przemieniłem się w wilka. Nie byłem pewny czy to było spowodowane zimnem, tęsknotą za Thurą, czy może jednak poczuciem, że nie do końca byłem bezpieczny w wiosce pełnej wilków, które gdyby tylko wiedziały kim jestem, najchętniej by mnie rozszarpały... Tak, zdecydowanie to trzecie było najbardziej stresującym elementem mojego snu.

Nesta · 2021-12-22 15:50:30

Gdy tylko słońce wstało nad doliną, a skromne promienie przedarły się między zalesionymi terenami naszej watahy, podniosłam się z łóżka i zmieniłam w kobietę. W skórze wilka nie widać było aż tak wielu moich blizn, jednak gdy powracałam do ciała człowieka, każdy skrawek mojego ciała miał jakąś historię zaplamioną krwią. Najbardziej bolesnymi wspomnieniami były te związane z wojną między watahą Jaggara... Ilość rzeczy która poszła tam tak bardzo nie tak była dla mnie przeważającą szalę, nie wspominałam tamtych dwóch lat działań wojennych, ani narodzin mojej miłości jej tragicznej śmierci... Ale teraz, gdy Sirius spał w pokoju po drugiej stronie domu... Wszystko powracało bardzo żywe.
Wyszłam ubrana, niosąc do pokoju ubrania i obuwie. Spał w łóżku jako wilk, na co się uśmiechnęłam.
- Wstawaj - oświadczyłam, gdy położyłam ubrania i butami uderzyłam o drewnianą podłogę. - Dzień już się zaczął, czas rozpocząć twoje życie w watasze - oświadczyłam rześko, wychodząc z pokoju, gdy wilk otworzył zmęczone ślepia.

Sirius Rin · 2021-12-22 18:04:56

Uniosłem łeb i popatrzyłem za okno. Było jeszcze ciemno, ledwo świtało. Całe ciało miałem ciężkie i obolałe. Na pewno nie chciałem się przemieniać w człowieka, ubierać w te rzeczy i wychodzić na zimno. W końcu było mi ciepłej i czułem, że zaczynam się rozgrzewać. Ale przecież nie będę wszczynał buntu już pierwszego poranka. Jęknąłem więc pod nosem i przemieniłem się, a następnie pospiesznie ubrałem, żegnając się do reszty z wczorajszym marzeniem o jakimkolwiek myciu.
Wyszedłem z pokoju, w którym miałem okazję spać i uśmiechnąłem się lekko do Nesty, choć nie było to dla mnie takie proste.
- Dzień zaczyna się tu bardzo wcześnie. W moim mieście określamy tą porę jeszcze jako noc - mruknalem, przecierając twarz dłońmi. - Mogę dostać coś ciepłego do picia?

Nesta · 2021-12-22 18:17:14

- Naturalnie - odparłam rozbawiona jego zaspaniem i nieco nieokrzesaniem. Odwróciłam się od paleniska i podałam mu w kubku mętny wywar oraz słodki syrop, wydobywany z drzew. - To napar z ziaren kawy. Nie wiem jak, ale watahy w głębi lasu mają dostęp do magicznych szklarni gdzie hodują różne niemożliwe dla nas do pozyskania dobra - wyjaśniłam. - Syrop wyrabiamy sami, tak samo jak kaszę. Mleko mamy kozie, inna trzoda nie utrzymałaby się w tych okolicach - wyjaśniłam, mieszając w drugim, większym garze, gdzie kasza z mlekiem i kilkoma łyżkami syropu oraz egzotycznych przypraw gotowała się do konsystencji kleiku. Tak lepiej było zapchać żołądek.
- Pracując w warsztacie będziesz naprawiał narzędzia, bronie... Nauczy cię wszystkiego nasz majster, jest ciężkim w obyciu wilkiem, ale większość przybłęd Omeg u niego zaczyna prace, więc nie jest surowy - wyjaśniłam, mieszając w garze gdy Sirius brał w ręce kubek kawy. - Z łowcami... Do łowców nie wyślę cię później. Frakcję wojowników i łowców pilnuje bliski mi wilk, Marric. Jednak... On nie lubi obcych - mruknęłam. - Kłócimy się często o to, że przyjmuję Omegi i pozwalam im zapoznać się w społeczności, podczas gdy Marric jest nieufny i bardzo... konserwatywny - westchnęłam ciężko. - Byłby dobrym Alfą, gdyby zaznał w końcu nieco skruchy i zrozumienia... Jest mniej więcej w twoim wieku, jak sądzę. Uważaj na niego. Mnie szanuje i trzymam go blisko, ale on zawsze ma oko na obcych - dodałam w ramach przestrogi, podając mu miskę z kaszą na mleku.

Sirius Rin · 2021-12-22 19:47:04

- Ma na oku? Czyli będzie mnie dokładnie obserwował - mruknalem bardziej do siebie, trochę zaniepokojony. Bo skoro był dobrym wojownikiem i był blisko z Alfą, to znaczy, że miał też szacunek wielu wilków z watahy. I jeśli podpadne jemu, to podpadne też wielu jego zwolennikom. - Okej... Postaram się być ostrożny i się nie narażać na zbytnie kontakty z nim. Ale powiem ci szczerze, że kompletnie nie znam się na pracach w warsztacie... Nigdy nie pałałem zainteresowaniem do takich zadań. Może jednak mógłbym robić coś... Innego? - dopytywałem, a gdy skończyłem z przyjemnością zacząłem jeść. Kasza była słodka i miała dziwny posmak, pewnie od tego syropu,ale dało się ją jeść, a przede wszystkim była ciepła!

Nesta · 2021-12-22 19:52:50

Westchnęłam ciężko i popatrzyłam na Siriusa z krzywym uśmiechem.
- Wiesz, że masz prawo głosu do zmieniania sobie miejsca pracy tylko i wyłącznie przez to że jestem miękka w stosunku do ciebie? Inne Omegi nie mają prawa wybrzydzać - zauważyłam, a potem dosiadłam się do stołu, jedząc kaszę i pijąc czarną kawę. - Znasz się na łowiectwie? Oskórowywaniu i takich tam? Mogę cię przydzielić do skór, tam zawsze kogoś brakuje. Ale głównie nasze siły skupiają się teraz na wojownikach i łowcach, wataha zza skarpy bardzo często wysyła zwiadowców i ich ruchy są podejrzane - skrzywiłam się. - Na wojownika mi nie wyglądasz - dodałam półgębkiem. - Ale może nam jakieś mięso złowisz, co?

Sirius Rin · 2021-12-22 20:41:42

- Jestem dobrym łowcom - powedzielem skromnie,bo uważałem,że jestem nawet więcej niż "dobry". Wampiry polowały w sposób podstępny, bezszelestny, nie miałem pojęcia jak robiły to wilki, ale gdy polowałem z Thurą, zawsze wracaliśmy z odpowiednią zdobyczą. - I umiem obrabiać upolowane zwierzęta. Będę bardziej pożyteczny w ten sposób niż w warsztacie - powtórzyłem się.

Nesta · 2021-12-22 20:58:42

Pokiwałam głową i w końcu odpuściłam.
- W porządku, pójdę tam z tobą zaraz i polecę cię naszemu głównemu łowcy - uznałam. - Jesteś raczej szczupłym wilkiem, ale wygląda na to że zwinnym. Nie wiem jak uczyłeś się polować, ale my polujemy grupą. Są główni łowcy, tropiciele i długodystansowcy którzy męczą ofiarę... Ty pewnie zaliczysz się do tych ostatnich, zostanie ci przybliżona strategia łowiecka przez łowczego, który będzie prowadzić - wyjaśniłam pokrótce. - Pracowałeś kiedyś zespołowo w łowach?

Sirius Rin · 2021-12-22 21:16:54

Pokręciłem przecząco głową. Cały czas milczałem na temat tego, że to Zathura mnie wychowywała i uczyła wszystkiego, od pierwszych kroków i słów, do skomplikowanych zagadnień historycznych czy literackich.
- Polowałem z jeszcze jedną osobą, ale kiedy już opanowałem łowy, to ruszaliśmy razem, a później się rozdzielaliśmy i spotykaliśmy się już po łowach - wyjaśniłem między kęsami. - Główni łowcy, tropiciele i długodystansowcy - powtórzyłem do samego siebie. - Sporo zadań. Choć pewnie polowania dla tylu wilków są trudniejsze niż do wykarmienia dwóch osób - wyjaśniłem sam sobie, po co tyle funkcji. - Postaram się dostosować... I wszystkiego nauczyć, by nie psuć waszej organizacji - powiedziałem pogodnie, uśmiechając się do matki radośnie. Trochę się już rozbudziłem.

Nesta · 2021-12-22 21:40:43

- Pamiętaj, że tamci nie będą tak pobłażliwi jak ja, a tutaj nie załatwiasz wszystkiego ładnymi oczami i szerokim uśmiechem - oświadczyłam z powagą. - Oszczędzaj dech na mrozie, nie mów za wiele, konstruuj zdania tak byś nie otwierał za często ust - mruknęłam. - Mróz przedziera się do gardła i w jednej chwili może nas osłabić, szczególnie ciebie, jesteś nieprzyzwyczajony - przypomniałam. - Jak zachorujesz, to nie mamy tu za wielu medyków, którzy by ci pomogli - dodałam w ramach przestrogi.

Sirius Rin · 2021-12-22 21:43:47

Spoważniałem i pokiwałem grzecznie głową. Poczułem się trochę zganiony ale nie do końca wiedziałem za co, chyba za to że gadam i intensywnie oddycham.
- Przyjmuję przestrogę do wiadomości. Słuchać poleceń i bez słowa je wykonywać najlepiej jak się da, żeby nie rzucać się w oczy, a przy okazji uważać bardzo na Marrica, bo on z góry zakłada, że jestem złem - podsumowałem krótko, troszkę żartem ale starałem się być poważny.

Nesta · 2021-12-22 21:53:57

- Tak, to chyba wszystko co mam do powiedzenia przynajmniej teraz - przyznałam. - Marric... Cóż, jest ciężki, ale po jego pełnoletności przyszedł do mnie i oświadczył, że zrobi wszystko by być tak dobrym Alfą, jak ja. Urzekł mnie, oraz to, jak do dziś się stara - uśmiechnęłam się krzywo. - Nie wiem czy ma serce, chyba nie, bo całą swoją energię nadal poświęca walce, treningom, milionom obowiązków... - mruknęłam, dopijając kawę do końca. - Poznasz go, to sam wysnujesz ocenę.

Sirius Rin · 2021-12-22 22:01:39

- Poznanie go z całą pewnością będę niezwykłą przyjemnością dla mnie - powiedziałem, uśmiechając się krzywo. Nesta pokręciła na mnie głową i westchnęła ciężko, sama biorąc się za swoje jedzenie. A kiedy zjedliśmy i posprzątaliśmy... Musieliśmy wyjść na zewnątrz.
I wtedy już naprawdę przestałem gadać. Niewiele czasu przebywałem w ludzkiej postaci na mrozie, i gdy widziałem małe wilczki, biegające w swojej wilczej postaci, to aż im zazdrościłem, że mogą sobie na to pozwolić. Sam bym się najchętniej przemienił. Ale zacisnąłem zęby. Z czasem się pewnie przyzwyczaję do mrozu. Choć nie miałem też zamiaru być tu aż tak strasznie długo przecież... Zanim się obejrzę, to będę już wracał.

Nesta · 2021-12-23 00:30:26

Zaprowadziłam go do Łowców. Ci którzy dziś zajmowali się skórą i oprawą mięsa powitali mnie z szacunkiem, a łowcy którzy dziś wyruszali stali tyłem do wejścia namiotu, pochyleni nad mapami lasu. Dopiero gdy odchrząknęłam, gromada wilków spojrzała na mnie. Na czele stołu stał nie kto inny jak Marric. Spojrzał na mnie najpierw z uśmiechem, zaraz jednak dostrzegł Siriusa po mojej prawej i już spochmurniał.
- Omega deklaruje, że dużo łowił w lasach z których pochodzi - wyjaśniłam. - Polował jednak samotnie, myśląc o własnym przetrwaniu - dodałam łagodnie. - Wiem, że od wypadku Hicca brakuje wam zawsze jednego długodystansowca, myślę, że nasz obcy z zachodu się nada - powiedziałam, kładąc rękę na ramieniu Siriusa. - Zostawiam cię im, młodzieńcze i niech Wielki Wilk ma cię w opiece - dodałam i opuściłam namiot.

#81 2021-12-21 23:58:35

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#82 2021-12-22 00:27:17

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#83 2021-12-22 00:31:11

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#84 2021-12-22 00:36:02

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#85 2021-12-22 00:41:12

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#86 2021-12-22 00:44:35

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#87 2021-12-22 00:56:47

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#88 2021-12-22 15:50:30

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#89 2021-12-22 18:04:56

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#90 2021-12-22 18:17:14

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#91 2021-12-22 19:47:04

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#92 2021-12-22 19:52:50

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#93 2021-12-22 20:41:42

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#94 2021-12-22 20:58:42

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#95 2021-12-22 21:16:54

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#96 2021-12-22 21:40:43

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#97 2021-12-22 21:43:47

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#98 2021-12-22 21:53:57

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#99 2021-12-22 22:01:39

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

#100 2021-12-23 00:30:26

Odp: Absurdalnie mroźna opowieść - wilczek i wampirzyca

Stopka