Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 20:51:39

- Bardzo możliwe, wilcza miłość jest nam bliska czy wewnętrzny wilk w nas jest czy nie. Poza tym, nasze uczucie wychodzi też ponad wilczy instynkt. Jesteśmy związani prawdziwym uczuciem - przypomniałem, całując ją czule jeszcze raz. - Czujesz się już lepiej? Wszystko okej? Niedługo zaczynamy, czujesz się na siłach?

Astoria Arcanum · 2019-06-03 21:29:20

Wzięłam głęboki oddech.
- To jak oswajanie się z bólem. Na początku boli bardzo, bo nie jest się przyzwyczajonym. Choć tutaj szok zazwyczaj nakręca w pierwszej chwili, a przy serum nie ma tego kompniaka - bąknęłam wywracając oczami. - Potem jest chwila wegetacji, bezruchu, gdzie musimy sobie uświadomić że to co czujemy to w większości jest w naszej głowie. A potem przechodzi się do stanu, gdzie ból staje się być częścią wszystkiego. Jest i trzeba go akceptować, inaczej będzie cię paraliżował. Boli, ale zapominasz o tym, a przynajmniej nie zwracasz już tak wielkiej uwagi - powedziałam spokojnie, oddychając gleboko. - Przez serum nadal mnie gniecie. Nie wiem jak szybko będę umiała się poruszać... Mówię beznadziejnie wolno. - Zaśmiałam się krótko. - Postaram się ze wszystkich sił. Nie chcę by komuś stała się krzywda przeze mnie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 21:38:28

- Nie chcę by tobie stała się krzywda - zauważyłem pół głosem, chcąc jeszcze na chwilę uciec od świata lecznicy, do naszego, małego, prywatnego świata. - Najważniejsze jest dla mnie twoje dobro. Kiedykolwiek wcześniej to pacjenci mieli miejsce numer jeden, ale gdy ty jesteś w pobliżu... sama wiesz jak to działa. Jesteś na piedestale - szepnąłem, sennym głosem, typowym pod działaniem pełni. - Bredzę troszkę. Wybacz.

Astoria Arcanum · 2019-06-03 21:44:41

- Kocham twoje bredzenie - wybelkotalam sennie sama i sięgnęłam jego ust swoimi. Pocałowałam go przeciągle i westchnęłam na koniec. - Pacjenci też są ważni. Skup się na nich, a ja obiecuję w zamian pilnować siebie. W razie czego po lecznicy kręci się dużo lekarzy. Dobrze, kochany? - szepnęłam słodko, uśmiechając się do niego.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 21:47:53

- Lekarz lekarzem, ale tobie prócz lekarza potrzebne jest twoje serce - szepnąłem czule, lekko rozbawiony. - Ale zgoda. Ufam ci. A teraz muszę iść, przygotuję się i zaparzę nowy napar - odebrałem od niej pustą butelkę. - Stań już przy recepcji, rozejrzyj się, przygotuj formularze dla pacjentów, to co mówiliśmy wczoraj. Dasz radę?

Astoria Arcanum · 2019-06-03 22:07:41

Pokiwałam powoli głową.
- Tak... Tak dam radę. Za momencik... Albo nie, już teraz wstanę - zapewnilam i ostrożnie, z cichym jękiem podniosłam się z miejsca. Nogi miałam jak z waty, w dodatku każdy krok był jak brodzenje w bagnie. Uh, bardzo ale to bardzo nieprzyjemny czas mnie czeka. Miałam jednak nadzieję, że przy pracy zapomnę o tym. Tak jak zapomniałam o bólu nogi przy każdym kroku. Kontroluj to Astra, potrafisz. - Okej, chyba... Nic mi nie jest. - Uśmiechnęłam się do Grima. - Leć, ja przygotuje wszystko.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 22:15:32

- Moja dzielna wilczyca - westchnąłem rozanielony i pocałowałem ją jeszcze raz czule, nim odszedłem w stronę łóżek i reszty lekarzy, która już przygotowywała wstanowiska.
Gdy drzwi lecznicy się otwarły, od razu weszło do nas troje z nas, ledwo chodzących o własnych siłach. Ray podszedł do recepcji i razem z Astrą ich obsłużyli, a my w tym czasie zaprowadzaliśmy ich do łóżka. Jednego musiałem już zapiąć pasami, gdy zobaczyłem przekrwione oczy.
Kolejni pacjenci lepsi nie byli. Jak zwykle jedno przedawkowanie serum, jak zawsze ktoś sobie wstrzykiwał coś na adrenalinę i mamy efekty agresji, oczywiście trafił się jeden przypadek wilczycy, która niedawno urodziła i jej instynkty były jeszcze bardzo silne...
Było ciężko, ale nie bardziej niż każdej pełni. Na szczęście nie było groźnych przypadków, tylko wszystko co znamy. Dzięki temu nie musiałem opuszczać izby przyjęć i Astry przy okazji...

Astoria Arcanum · 2019-06-03 22:31:06

Po jakimś czasie Ray poszedł pomagać reszcie, ufając mi, że sobie poradzę. Grim wciąż był obok mnie. Nie czułam jego obecności tak wyraźnie jak zawsze. Zapachy zlewały się w jedno, ale widziałam go, jak przrmykał obok mnie, rzucając mu pokrzepiający usmiech, choć sam był coraz bardziej zmęczony. Ja stałam jedynie przy lądzie, opierając się i trzymając się jej kurczowo. Była jak koło ratunkowe dla tonącego.
Ale trzymałam się na nogach naprawdę długo, w międzyczasie zrobiłam sobie dwie przerwy, gdzie stanął za mnie ktoś inny. Pierwsza była krótka, ale drugą przedłużyła się do godziny. I teraz czułam już, że zbliżała się trzecia przerwa. Było mi wręcz niedobrze z przemęczenia. Stanie mi już nie służyło. Miałam wrażenie że noga boli mnie trzy razy bardziej niż powinna, a głową mi pękała. Był sam środek nocy. Najgorsze już prawie za nami, jeszcze tylko parę godzin. Parę godzin.
Do lady ktoś podszedł. Młoda wilczyca. Ale miała przekrwione oczy. Rozejrzałam się, wołając Evelynn, którą dostrzegłam zaraz obok. Grim na chwilę gdzieś zniknął, pewnie odprowadzić kogoś do łóżka. Kiwnelam ręką na dziewczynę, a lekarka ruszyła w naszą stronę.
Za to ja oparłam się o ścianę. Czułam że... Tracę grunt pod nogami. Miałam ochotę zwinąć się w kłębek i zacząć łkać z bólu, było mi tak beznadzieję i jeszcze ta cholerną nogą!
- Astoria? Wszystko w porządku? - spytała stanowczo Evelynn. jak ona mogła być tak przytomna? - Astoria jesteś starsznie blada powinnaś...
Wybelkotalam coś zmęczona, odsuwając się po ścianie i z impetem lądując na podłodze. Znaczy, nie pamiętałam momentu gdzie się osuwałam, za to uderzenie w podłodze mnie rozbudziło. Ból bardzo pobudzał ciało do działania. Jęknęłam zdenerwowana na samą siebie. Wszystko mi się zamazało, byłam naprawdę zmęczona.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 22:49:10

- Wolfgrim!- usłyszałem krzyk, gdy zamykałem drzwi izolatki z bardzo agresywnym przypadkiem. Może nie biegiem, ale pośpiesznym krokiem ruszyłem do miejsca gdzie mnie wołano. Młoda wilczyca na granicy wytrzymałości, siłą powstrzymywała swoją agresję, Ray już się nią zajmował, podczas gdy Evelynn klęczała przy Astorii, która po prostu siedziała. Siedziała pod ścianą, cała blada, a jej czoło lśniło od potu.
- Przerwa. Koniecznie przerwa - westchnąłem, patrząc na Lynn porozumiewawczo. Ona tylko skinęła głową, nie chcąc chyba się już kłócić. Po chwili przymierzania się, dźwignąłem się do prostej postaw, z Astrą w ramionach.
- Idziemy na przerwę, piękna. Zasłużyłaś - powiedziałem do mojej wilczycy bo widziałem, że zachowała przytomność.

Astoria Arcanum · 2019-06-03 22:54:43

- Ja tylko... Na chwilę straciłam kontakt. Nie wiem... Jak. Wybacz - wydusilam z siebie ledwo parę słów, tracąc przy tym kilka razy wątek. Nie miałam siły, ale jak zwykle ciężko było mi się do tego przyznać na głos, pomimo że wszyscy to doskonałe widzieli. - Chciałam iść na przerwę... Naprawdę... Myślałam tylko że dam radę jeszcze chwilkę. Wszystko było okej.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 23:27:47

- Hej, hej, w porządku, rozumiem - powiedziałem miękko, z typowym jak dla mnie zrozumieniem. - Wierzę ci. Ale teraz też pójdziemy na przerwę. I uwierz mi, będzie ci lepiej, jeśli położysz się na chwilkę. Jest wolna sala, zostanę z tobą tym razem, okej? Już po północy, nikt nowy nie przyjdzie racze, ta dziewczyna była ostatnia od dłuższego czasu... - mówiłem jej kojąco, wchodząc do sali z łóżkiem, a gdy odłożyłem Astrę, zamknąłem też za nami drzwi. - Naprawdę możesz odpłynąć...

Astoria Arcanum · 2019-06-03 23:32:50

Podciagnelam się na łokciach nieco do góry,z jeknieciem.
- Okej...no dobrze - mruknęłam, obserwując Grima. Jednak powieki miałam tak ciężkie ze same się ciągle zamykały. Znów się osunęłam na łóżko. Ale tym razem powoli, bez żadnego upadania. - Przez krótką chwilę straciłam kontrolę nad swoimi nogami i uderzyłam się w tyłek - brknalem pod nosem, mimo wszystko uśmiechając się jednym kącikiem ust i przesuwając się jak najbliżej drugiego brzegu, aby było tu też miejsce dla mojego serca. - Łupnęłam trochę - podsumowałam, uchylając znów powieki, aby zerknąć na niego. - Połóż się ze mną, Wolfgrim...

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 23:35:59

- Pamiętasz jak to się ostatnio skończyło? Poszliśmy razem spać, jakby nie istniał świat - zaśmiałem się cicho, ale ostatecznie, po małym rachunku sumienia, zdecydowałem się na zsunięcie butów z nóg Astry, a potem i swoich. Zrzuciłem też kitel i wsunąłem się na łóżko, obok Astorii. - Nieważne... Poleżę z tobą tak czy siak - szepnąłem. - Oboje byliśmy dzielni i oboje zasłużyliśmy na odpoczynek - podsumowałem.

Astoria Arcanum · 2019-06-03 23:43:26

- Byłeś bardzo, bardzo dzielny - szepnęłam, przekręcając się na bok i wtulanid w ramię mężczyzny. - Tyle że ja zapewne zasnę zaraz... A ty mnie nie obudzisz,spryciarzu. Czuję to w kościach. - Uśmiechnęłam się pod nosem. - Dlatego... Wolę powiedzieć to już teraz. Dziękuję że mi pozwoliłeś... Teraz czuję się beznadzieję ale... Cieszę się że mogłam pomóc jakkolwiek. Mam nadzieję że pomogłam...

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 23:46:39

- Głupiutki wilczek, oczywiście, że pomogłaś - parsknąłem. - Każda para łap w lecznicy jest niezbędna. Potrzebna nam pomoc, ktoś jakby z obsługi... Możesz nam pomagać zawsze, nauczymy cię wszystkiego, wiesz przecież. Zobaczysz jak to u nas wygląda... Będę miał cię blisko, a ty nie będziesz... no wiesz, siedzieć w domu... - Popełniłem ten sam błąd co Astoria i zamknąłem oczy, zupełnie tracąc siłę na cokolwiek. Pełnia, nie pełnia, nie interesuje mnie to, byłem zmęczony po pracy i chciałem się tylko przespać u boku mojego serca...

Astoria Arcanum · 2019-06-03 23:50:00

Zamruczałam jedynie w odpowiedzi nie mając już siły jakkowoelk inaczej reagować na jego pomysł, ale uznałam go za genialny. Jasne że chciałam pomagać w szpitalu i mieć jakieś zajęcie. To genialne. No i mieć blisko Grima.
Zasnęłam szybciej niż zdążyłam dokończyć moje rozmyślenia na temat tego, co powiem gdy już będę przytomna rano. Bo nie żartowałam. Po prostu byłam pewna że nawet jeśli Grim się obudzi przed końcem pracy, to mnie nie ruszy.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-03 23:53:33

Zasnęliśmy oboje jak dwoje szczeniaków na koniec dnia. Może to i dobrze? Dzięki temu przespałem się spokojnie z Astrą aż do ranka tego dnia, gdy działanie serum zupełnie odpuściło.
I faktycznie, nie drgnąłem nawet, by nie ruszyć Astorię, nie mógłbym. Czekałem więc jeszcze w pół śnie, aż moja wilczyca radośnie się obudzi, z nowymi siłami na nadchodzący dzień...

Astoria Arcanum · 2019-06-04 09:26:01

Mruknęłam chichocząc, próbując się jakoś rorietowac gdzie jestem. Po kilku sekundach odetchnęłam spokojnie.
Te ramiona były mi bardzo dobrze znane. Grim.
Czyli nadal musieliśmy leżeć na szpitalnym łóżku. Zasnęliśmy oboje i przespaliśmy zapewne do rana. Dobrze że nikt nas nie budził. Pelnia była wykańczająca. Wciąż czułam odrętwienie na całym ciele i było mi trochę niedobrze. Ale lepiej czułam zapachy, zdecydowanie lepiej. Serum odpuszczało. Dziś czekał nas "dzień na kacu" ale to była pestka w porównaniu z minioną nocą.
- Śpisz...? - szepnęłam senie, nie otwierając póki co oczu, ani się nie poruszając zbytnio. - Śpiochu... Dzielny doktorze - dodałam rozbawiona, gładząc go delikatnie dłonią po torsie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-06-04 18:28:49

- Dzielny doktor, to cały ja... - parsknąłem sennym śmiechem. - Nie śpię już. Dobrze, że nikt nam nie przeszkadzał w nocy... Pewnie było już spokojnie, więc postanowili nas nie budzić - westchnąłem, przecierając oczy. - Wyjdziemy za jakiś moment... możemy jeszcze wziąć prysznic w łazience... - szepnąłem.

Astoria Arcanum · 2019-06-04 18:39:34

- Wolę położyć się do wanny w domu - stwierdziłam. - Nie mam siły stać - wyjaśniłam, wywracając oczami. - Wrócę do domu, ogarnę się, porozciągam i położę znów spać. Na pewno dobrze mi to zrobi. Ty powinieneś zrobić dokładnie to samo, Wolfgrim. - Jęknęłam przeciągle. - To była ciężka noc dla ciebie... ja tylko stałam, a byłam wykończona. - Wtuliłam się mocniej w wilka, myśląc o tym, jakie dzielne mam serce. - Wypoczniesz porządnie, dobrze?

#361 2019-06-03 20:51:39

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#362 2019-06-03 21:29:20

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#363 2019-06-03 21:38:28

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#364 2019-06-03 21:44:41

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#365 2019-06-03 21:47:53

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#366 2019-06-03 22:07:41

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#367 2019-06-03 22:15:32

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#368 2019-06-03 22:31:06

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#369 2019-06-03 22:49:10

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#370 2019-06-03 22:54:43

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#371 2019-06-03 23:27:47

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#372 2019-06-03 23:32:50

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#373 2019-06-03 23:35:59

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#374 2019-06-03 23:43:26

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#375 2019-06-03 23:46:39

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#376 2019-06-03 23:50:00

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#377 2019-06-03 23:53:33

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#378 2019-06-04 09:26:01

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#379 2019-06-04 18:28:49

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

#380 2019-06-04 18:39:34

Odp: Coraz weselsza historia — wilczyca i wilk

Stopka