Mandy i Mordecai - wampiry

Mandy Cantrell · 2019-02-24 19:21:19

Zaśmiałam się zauroczona nim. Przez chwilę tańczyliśmy bez słowa. Dobrze się zgrywalisny, od pierwszego razu gdy tańczyliśmy tu, zdążyliśmy się nieźle zgrać i szło nam świetnie. Nauczyłam się sporo przy nim, a przy okazji robiłam coś co naprawdę lubiłam.
- Tylko, że o tego kwiatka nie możesz się tak otwarcie troszczyć - odezwałam się po chwili z nutą powagi.

Mordecai Harland · 2019-02-24 19:26:13

- Nie muszę? - zdziwiłem się, lekko unosząc brwi. - Myślę, że nawet muszę więcej się troszczyć - szepnąłem. - Tobie nie wystarczy podlewanie, nawożenie i odrobina delikatności. potrzebujesz dużo miłości, uwagi, w twoim przypadku cierpliwości... - zaśmiałem się cicho, całując ją lekko w ucho. - A nie?

Mandy Cantrell · 2019-02-24 19:29:49

- Nie mówię, że nie musisz się mną zajmować. Mówię, że nie możesz tego robić otwarcie - mruknęłam trochę nadąsana. Zagryzłam wargę. - Jesteś moim panem, a ja twoja słodząca. Czy tego chcemy czy nie. Za tymi drzwiami jest zupełnie inny świat. Oszukujemy samych siebie. - Wstechnelam. - Nie możesz się mną zajmować otwarcie tak samo jak swoimi kwiatami w szklarni.

Mordecai Harland · 2019-02-24 19:34:08

- No tak, nie mogę - przytaknąłem niechętnie, choć dalej tańczyliśmy. - Bardzo cię to boli, prawda? Mnie coraz bardziej... Męczy mnie czekać aż dotrę do twojego boku, aż usiądziemy gdzieś razem, jak potańczymy, zamienimy ze sobą choć kilka słów... - westchnąłem ciężko. - Dlatego tak marzę o tym daleki domku, gdzie moglibyśmy być tylko my...

Mandy Cantrell · 2019-02-24 19:46:46

- Ale nie tylko domek jest odległy w tym marzeniu - mruknęłam, wydymając wargi. - Samo marzenie jest odległe. Nie chcę o tym rozmawiać Motdecai. Po prostu daj mi znać, co postanowisz. Było by miło woedziec. Szkoda tylko, że ja nie mam zbyt dużo do powiedzenia w tym temacie. Ty tu masz ostanie słowo - wytknelam. - Wierzę, że wybierzesz dobrze - zakończyłam nie chcąc dalej ciągnąć tego. Przymknęłam powieki dając się mu w pełni prowadzić.

Mordecai Harland · 2019-02-24 20:36:21

Skrzywiłem się nieco ale nie odezwałem się już słowem na ten temat tak jak chciała. Wybrać dobrze? Żaden z wyborów nie był do końca dobry, przecież Mandy doskonale o tym wiedziała. Byłem jedynakiem, porzucenie dziedzictwa byłoby zbyt poważne i choć w naszej społeczności nie było już znaczącej hierarchii szlacheckiej czy królewskiej... Byłem spadkobiercą całego dumnego dziedzictwa, którego nie mogłem porzucić. Nie byłem taki...
- Chciałaś ze mną o czymś porozmawiać, prawda? - zauważyłem, gdy kolejna melodia sie skończyła i rozpoczęła następna. - Mam sie martwić? - zapytałem miekko.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 21:17:56

Puściłam jego dłonie i objęłam jego szyję ramionami, kołysząc spokojnie biodrami.
- Nie... Nie masz czym się przejmować, Motdecai. Ten temat jest trudny dla mnie. - Wzruszyłam lekko ramionami. - Ale po prostu chciałam go poruszyć - mruknęłam póki co tajemniczo. Wzielam głęboki oddech. - Pytałeś mnie kiedyś o moją rodzinę... I uniknęłam tematu. Pomyślałam, że moglibyśmy teraz już porozmawiać o tym. Już wiem, że mogę ci zaufac, tak naprawdę zaufać - szepnęłam. - Nikomu nie opowiadałam nigdy...

Mordecai Harland · 2019-02-24 21:20:49

- Myślisz, że twoja rodzina może być gorsza niż moja? - pokręciłem głową, ale zaraz się uspokoiłem, zsuwając obie dłonie na jej talię, dając jednak przestrzeń między nami. Chciałem widzieć twarz Mandy, była dla mnie ważna...
- Postaram się tego nie utrudniać - powiedziałem spokojnie. - A jeśli zechcesz jeszcze z czymś poczekać, to to zrozumiem - dodałem z łagodnym uśmiechem.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 21:23:43

- Mhm, może usiądziemy? - zaproponowałam, przystając. - Po prostu, spytałem kiedyś o moje pochodzenie, milczałam. Spytałem o rodziców, też milczałam i... To nie fair względem ciebie. Nie teraz. Kiedy powisedziales mi co czujesz... Automatycznie stałeś się dla mnie bardzo, bardzo ważny. Chce ci powiedzieć o drugiej osobie, która też była dla mnie taka ważna - mruknęłam, a kąciki ust mi zadrżały. Sama nie wiedziałam czy dlatego, że wspomnienia zaczęły do mnie wracać czy po prostu z czystego żalu.

Mordecai Harland · 2019-02-24 21:26:22

Nie musiałem być wampirem, by wiedzieć, że każde słowo od momentu pierwszego "rodzina" kosztuje ją coraz więcej. Pokiwałem głową i poprowadziłem ją do kanapy, na której i ja usiadłem, standardowo kładąc nogi Mandy na swoje.
- Moją dumą jest bycie dla ciebie tak ważnym - zapewniłem z łagodnym uśmiechem. - A co dopiero zaufanym - dodałem, i ująłem jednak dłoń wampirzycy. Odrobina wsparcia mnie nie zabije.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 21:42:05

Zmarszczyłam brwi.
- Już przestań z takimi tekstami, Harland - mruknęłam, uśmiechając się lekko. Popatrzyłam na nasze połączone dłonie i wzięłam głęboki oddech. - Chce pogadać z Mordecaiem, więc spadaj - dodałam, uśmiechając się cały czas pod nosem.

Mordecai Harland · 2019-02-24 21:44:10

Wzruszyłem ramionami, wzdychając.
- Masz mnie na wyłączność, przecież wiesz. Tylko ty w całej tej rezydencji chcesz rozmawiać z Mordecaiem - zauważyłem, i popatrzyłem miękko na Mandy. - Wysłucham cię grzecznie, bez osądzania. Ze zrozumieniem - zapewniłem jeszcze, próbując się uśmiechnąć pokrzepiająco.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 21:47:46

Pokiwałam głową i zacisnęłam mocniej palce na jego dłoni.
- Wychowałam się na terenach ludzi. W małym mieście, gdzie byli wszyscy. Ludzie, wampiry, czarodzieje, a w mojej dzielnicy nawet trochę wilkołaków. Wszyscy żyli w dużym stopniu w zgodzie. Gdy byłam dzieckiem, myślałam, że tak jest wszędzie. - Zagryzłam mocniej wargę. - Byłam kompletnie nieświadoma konfliktów i prawdziwej natury wampira. - Wzruszyłam ramionami. - No prócz tego, że większość bawiła się za dnia, gdy ją spałam, a do szkoły chodziłam ubrana w płaszcz z kapturem albo z parasolka, bo wielokrotnie nabawiłam się poparzeń - mruknęłam rozbawiona.

Mordecai Harland · 2019-02-24 21:50:34

Pokiwałem ze zrozumieniem głową, uśmiechając się lekko, na wyobrażenie małej, słodkiej, rudej dziewczynki, która umiała swoim wdziękiem i słodyczą zjednać sobie każdego. Nie odzywałem się jednak rozumiejąc, że nie powinienem jej wytrącać ze wspomnień.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 22:04:47

Zagryzłam wargę, czekając aż Cai coś powie ale on milczał. Chyba jednak nie miał zamiaru się wtrącać i komentować. Może to i dobrze. Jeszcze będzie miał na to czas.
- Jak już zdążyłeś się domyślić, moi jeden z moich rodziców miał coś wspólnego z człowiekiem, więc i w moich żyłach płynie trochę ludzkiej krwi - szepnęłam, a wręcz powedziałam bezgłośnie. To było coś, czym wolałam się nie chwalić. Nie było czuć ode mnie tego, można było jedynie się domyślać, przyglądając się dokładniej mojej osobie. Przełknęłam ślinę. - Mój tata był pół wampirem, pół człowiekiem - dodałam. Nie mówiłam tego ze wstydem, a z dumą. - I był naprawdę cudowny. To on nauczył mnie tego wszystkiego. Jak odróżniać to dobre porządnie os zwykłej rzadzy jaka ogarnia wampiry. Choć jeszcze wtedy nie byłam zbytnio świadoma, że właśnie o to mi chodziło. Dopiero z czasem to do mnie doszło. A przede wszystkim... Kochał mnie. Mama tego nie mówiła. Ani jemu, a tym bardziej mi. Traktowała mnie jak cień, tolerowała dlatego, że on mnie kochał. I tylko dlatego spędzała ze mną czas. Jej rodzice byli klasycznymi wampirami. I ona też taka jest... - wymamrotałam. - Ale tata dobrze na nią wpływał. Dla niego była zupełnie inna. On też nauczył ją tego, co mi się udało przekazać tobie. - Uśmiechnęłam się do Caia miękko, z czułością. Jednak zaraz po moim policzku przemknęła łza. - Ale tata zginął. I wszystko przepadło. Mój rodziny dom. Moje pojęcie rodziny. Moje miasto... Ale miałam wtedy już 15 lat i jakoś dałam radę. Obie z mamą przeżyliśmy to mocno. Ale obroniłyśmy się przed tym inaczej. Ja żyję jakby on nadal był obok, a ona żyje tak jakby go nigdy nie było. - Znów zagryzłam mocno wargę, czułam jak dłonie mi drżą. Zabrałam je i zacisnęłam pięści na swoich kolanach. - Minęły lata i teraz jestem tu. I znów mogę usłyszeć, że ktoś mnie kocha. Wiele to dla mnie znaczy...

Mordecai Harland · 2019-02-24 22:11:39

Sięgnąłem jednak po jej dłonie, mimo że je zabrała. Nie sądziłem, że mogę zrobić coś więcej niż mocne ściśniecie ich, by zapewnić o swojej obecności i wsparciu.
- Domyślałem się - przyznałem cicho. - I podejrzewałem, że znaczył dla ciebie bardzo dużo - dodałem. - Mimo wszystko jest to jednak... Bardzo przykre i wiem, czemu nie opowiadasz o tym, oraz dlaczego tak długo nic o tym nie wspominałaś - przyznałem ostrożnie. Nie wiedziałem co mówić, jak mówić... Nie wiedziałem, czy kiedykolwiek odczuwałem coś takiego jak współczucie w takim bólu. - Na pewno cieszy się, że przekazałaś dalej to, co on ofiarował tobie - uznałem, uśmiechając się słabo, ze współczuciem. - Że nauczyłaś kolejnego wampira kochać, tak jak on nauczył ciebie - dodałem, głaszcząc ją po dłoni.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 22:30:13

Miałam łzy w oczach. Wspominanie go strasznie mnie bolało.
- Pewnie... Pewnie tak. Chciałabym aby był dumny i szczęśliwy z tego - szepnęłam, marszcząc brwi i rozglądając się po podłodze. Nie mogłam podnieść wzroku. - Ale wiele razy go zawidolam, więc nie wiem, czy powinien patrzeć na wszystko. - Wytarlam oczy.

Mordecai Harland · 2019-02-24 22:34:46

- To normalne, każdy popełnia błędy - powiedziałem czule. - Ale najważniejszą lekcje jaką mógł ci dać zapamiętałaś dokładnie. Jestem dobrą wampirzycą, tyle razy już mówiłem ci, że cię podziwiam - zauważyłem czule. - Udało ci się zobaczyć we mnie dobrego wampira, choć dobrze się kamuflowałem. Nie jesteś taka jak inne wampirzyce, znasz swoją wartość i wiesz jak jej nie stracić - uśmiechnąłem się łagodnie. - Jesteś silna, bo on dał ci tą siłę i jest z niej dumny. Na pewno - podsumowałem i przysunąłem się nieco bliżej, by ewentualnie zaoferować ramię.

Mandy Cantrell · 2019-02-24 22:40:25

Popatrzyłam w końcu na wampira. Oczy wciąż miałam zaszkodzę pomimo że próbowałam je wytzrec porządnie.
- Zdecyduj sie, głupku. Ostatnio mówiłeś że jestem słaba - przypomniałam mu, uśmiechając się przez łzy. Wiedziałam, że mówił to w zupełnie innym temacie i wcale nie miało byc to niemiłe, chciałam się tylko trochę z nim podroczyć i odetchnąć od ciężkiego tematu. - Musisz mieć jedną opinie na ten temat, nie możesz tak ciągle zmieniać zdania - bąknęłam teatralnie, szturchając go lekko.

Mordecai Harland · 2019-02-24 22:44:11

Prychnąłem, ale mimo wszystko uśmiechnąłem się.
- No dobrze. Więc jesteś silna. Bardzo silna, moja wampirzyca - uznałem z lekkim uśmieszkiem. - Ale nadal jesteś też moim głuptaskiem - dodałem, całując Mandy w skroń z większą czułością. - Tylko moim głuptaskiem. Kocham cię za to, jaka jesteś. Sama nauczyłaś mnie kochać za wszystkie wady i zalety, sama pokazałaś mi tą bliskość, oraz nasze poświęcenie dla drugiej istoty... Jesteś bardzo silna, na przykład dla mnie poświęciłaś już naprawdę dużo - zauważyłem.

#61 2019-02-24 19:21:19

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#62 2019-02-24 19:26:13

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#63 2019-02-24 19:29:49

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#64 2019-02-24 19:34:08

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#65 2019-02-24 19:46:46

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#66 2019-02-24 20:36:21

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#67 2019-02-24 21:17:56

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#68 2019-02-24 21:20:49

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#69 2019-02-24 21:23:43

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#70 2019-02-24 21:26:22

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#71 2019-02-24 21:42:05

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#72 2019-02-24 21:44:10

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#73 2019-02-24 21:47:46

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#74 2019-02-24 21:50:34

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#75 2019-02-24 22:04:47

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#76 2019-02-24 22:11:39

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#77 2019-02-24 22:30:13

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#78 2019-02-24 22:34:46

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#79 2019-02-24 22:40:25

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

#80 2019-02-24 22:44:11

Odp: Mandy i Mordecai - wampiry

Stopka