Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Astoria Arcanum · 2019-02-12 23:38:22

Westchnęłam cicho, uśmiechając się do samej siebie.
- Mhm, okej, okej... No to w takim razie nie jest mi to takie bardzo obojętne. Maść sobie z nimi poradzi, doktorze? - zapytałam żartem. Zadrżałam czując chłód na plecach. - Czyli plecy wyglądają okej? - dopytywałam jeszcze, chcąc po prostu to wszystko widzieć. Wiedzieć na czym stoje i kiedy mogę naprawdę ruszyć w przód.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-12 23:42:07

- Tak, zdecydowanie. To dobra wróżba, znaczy, że się regenerujesz bez żadnego postoju, nie wdało się zakażenie... Teraz powinno być ci wygodniej i mniej boleśnie spać na plecach - uznałem pocieszająco, masując jej plecy i rozprowadzając maść. Otrząsnąłem się jednak pośpiesznie, by zacząć nakładać opatrunki przylepne na jej skórę. Uśmiechnąłem się gdy wszystko było już czysto przyklejone i pogłaskałem Astre po łopatce. Zaraz jednak zabrałem rękę i opuściłem koszulkę
- Doskonale - uznałem zadowolony. - To wszystko. Chcesz już spać? - zapytałem z troską, wyrzucając stare opatrunki.

Astoria Arcanum · 2019-02-12 23:45:01

Powoli Przekręciłam się znów na plecy i ułożyłam krzywiąc się trochę. Ale gdy już lezlama w bezruchu to było wszystko okej.
- Im, pewnie powinnam, prawda? Nie wiem, czy mi się chce... A ty musisz iść dalej? Jak musisz iść, to pewnie w końcu pójdę spać - stwierdziłam, wzruszając lekko ramionami

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-12 23:49:03

Wzruszyłem lekko ramionami i usiadłem w fotelu obok łóżka Astorii z lekkim uśmiechem.
- Nie muszę nigdzie iść - przyznałem. - Przynajmniej na razie. Byłem już u pozostałych pacjentów wcześniej, ale nie ja jestem ich lekarzem - wyjaśniłem. - Za to twoim jestem. Więc możesz mi powiedzieć, czy chcesz bym z tobą został, czy mam sobie iść - dodałem.

Astoria Arcanum · 2019-02-12 23:52:15

- Chce żebyś został - przytaknęłam od razu. - Lubię jak jesteś obok - dodałam bez zbędnych oporów. Bo po co mialam się tym denerwowac skoro to była czysta prawda? - Myślisz, że moglibyśmy wyjść teraz na zewnatrz? - zaczęłam się zastanawiać na głos, przekręcając głowę w stronę dużego okna, za którym było już ciemno.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-12 23:57:24

- Nie wiem, jest już chłodno - przyznałem. - Poza tym powinienem jednak być w szpitalu, by wszyscy wiedzieli gdzie mnie szukać - dodałem od razu. - Innym razem Astra, dziś zostańmy jeszcze w szpitalu - uznałem z lekkim uśmiechem. - Możesz poćwiczyć na razie ruszanie nogą na siedząco. Zostanę jeśli chcesz. Tak naprawdę... Mi też z tobą dobrze się spędza czas - przytaknąłem, choć nadal czaiła się w moim głosie niepewność. Z Tetrą też było dobrze, choć nie tak dobrze jak... nie, nie chce ich porównywać.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 00:02:56

Przez chwilę milczałam nie wiedząc jak ująć w słowa to co chce powiedzieć. Gdy nic nie wymyśliłam, po prostu westchnęłam i popatrzyłam na Wolfgrima z powagą wymieszaną z ciekawością.
- Ale nie chcesz jeszcze o tym rozmawiać? - zgadywałam, bo mnie osobiście zaczęło już ssać od środka. - W sumie to zrozumiałe, nie mam nic przeciwko. - Wzruszyłam lekko ramionami. Co ja gadam? Przecież chciałam już moc go dotykać i nie musieć cofać zaraz ręki...

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 00:13:02

Zagryzłem wargi, nie wiedząc co odpowiedzieć w pierwszej chwili. Z jednej strony instynkt, potężna siła, której powinniśmy się zawsze słuchać, a z drogiej strony Tetra... Choć słyszałem w głowie jej słowa, naszą rozmowę, przez którą miałem jeszcze większy mętlik w głowie. "Wielki Wilk jest dobry, dał nam nasze serca, których szukamy całe życie, a one nas... Pamiętaj Grim, jak już poznasz ją to nie przejmuj się mną, twoje serce jest ważniejsze..."
Przesiadłem się z fotela na kraniec łóżka Astry i westchnąłem cicho.
- Możemy porozmawiać - przyznałem. - Jednak... Jeśli się zgodzisz... Potrzebuję jeszcze trochę czasu, do niektórych rzeczy - zaznaczyłem do razu. - Choć chciałbym porozmawiać... Ostatecznie poczułem do ciebie przywiązanie od pierwszego wejrzenia, gdy cię tylko wniesiono na salę - przyznałem się szczerze.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 09:07:08

- To niesamowicie silna więź - mruknęłam pod nosem. - I choć mówią nam o niej od szczeniaka to... I tak jestem oszołomiona tym co czuje. - Podniosłam wzrok na wilkołaka i uśmiechnęłam się lekko do niego. - Ja tez poczułam to od razu. Tak mi się wydaje przynajmniej, z początku byłam trochę nieprzytomną - przypomniałam, śmiejąc się krótko. - Ale gdy byłam już w pełni świadoma to... Czułam że to coś innego niż tylko "łał, lubię go".

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 09:22:52

Zaśmiałem się cicho, kiwając głową.
- Nawet Evelynn zauważyła. Jak nie pół lecznicy. Zwraca na siebie uwagę ile ci czasu poświęcam - przyznałem. - A z drugiej strony to nadal mniej czasu niż podświadomie chce i... instynkt działa silniej niż rozsądek - popatrzyłem łagodnie na Astorię, czując się jednocześnie zagubiony, a jednocześnie szczery i pewny moich słów. - Dziwne to uczucie, jednak bez niego... jest jakby smutniej. Tylko przy tobie czuję się raźniej, po ostatnich wydarzeniach - przyznałem. Cały czas mówiliśmy dość cicho, jakbyśmy oboje wyznawali sobie jakąś niesamowitą tajemnicę.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 09:39:01

Siedział trochę za daleko, żebym mogła go sięgnąć dłonią, ale mimo wszystko podciagnelam się do prostej pozycji, opierając dłonie na swoich udach. Pokiwałam powoli głową.
- Zdecydowanie raźniej. Też to czuję. Mam ochotę się od razu uśmiechać. Jakby wszystko mniej na mnie naciskało. To przyjemne, bardzo... - Wodzilam wzrokiem po jego dłoniach, marszcząc lekko brwi. - I nie chce na żeby któreś z nas źle się z tym czuło. Oboje ostatnio dużo przeszliśmy i... Potrzebujemy oddechu. Ale... Po prostu chcę żebyś wiedział, że mi zależy na tym byś byl, mhm, blisko mnie - szepnęłam, podnosząc na niego wzrok.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 09:48:42

Pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Rozumie to. I też tego potrzebuje. Być blisko ciebie - dodałem do razu z miękkim uśmiechem. - I dziękuję, że dajesz nam czas. To też wiele dla mnie znaczy. Jeszcze nie do końca... pogodziłem się z utratą Tetry - przyznałem si trochę z pokorą. - Ale wiem, że dla mnie wiele znaczysz. Nie tylko obecność, ale i wszystko. Poza tym... Odnaleźliśmy się. Jedno z najważniejszych poszukiwań w naszych życiach się zakończyło. Teraz będzie już dobrze - uśmiechnąłem się ciepło do Astorii i nałożyłem swoją dłoń na jej.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 09:53:33

Zerknęłam na nasze dłonie, a przez moje ciało przeszedł ciepły dreszcz. Ogarnął mnie nagle taki... Wewnętrzny spokój. Może on faktycznie miał rację? Teraz będzie już dobrej. Mam w życiu kogoś ważnego, naprawdę ważnego. Tak naprawdę jego życie miało teraz wiekszą wartość dla mnie niż moje własne. On zapewne czuł to samo. Dlatego oboje byliśmy objęci ochrona.
- Musimy tylko dojść do siebie. Ale damy radę. - Uśmiechnęłam się po chwili milczenia.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 10:02:34

- Dokładnie. Ale jeśli z twoją nogą jest już lepiej, to z moim sercem może wkrótce też sobie poradzimy - uznałem łagodnie. - Zadbam o ciebie. Ale ty też zadbaj o siebie - podsumowałem, ale gdy chciałem powiedzieć coś więcej usłyszałem, że ktoś woła sennym głosem moje nazwisko. - Muszę iść. Wpadnę jeszcze później. Postaraj się jednak zasnąć - poprosiłem i wstałem z jej łóżka, puściłem dłoń i ruszyłem do drzwi, rzucając wilczycy może jeszcze jedno rozbiegane spojrzenie.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 12:43:10

***
Nie wiem kiedy dokładnie zasnęłam, nie pamiętałam tego momentu. Ale gdy się obudziłam wciąż myślałam o Gronie. I o naszej rozmowie. Moja noga się goi i tak naprawdę moje podejście do tego tematu nie ma znaczenia. Mój organizm walczy. Za to Wolfgrim... On musi walczyć z własnymi myślami, ze wspomnieniami osoby, której już nie ma, a która była mu bliska. Nie wiedziałam czy jest sposób bym mogła mu jakoś pomóc. Nawet nie miałam pojęcia czy jakąkolwiek ingerencja nie byłaby bardziej szkodliwa niż bierne obserwowanie dalszej sytuacji.
Jeszcze przed śniadaniem związałam włosy w kitke i sięgnęłam po kule, aby przejść się po korytarzu i nieco rozruszać. W końcu nie zrobiliśmy opatrunków na dłonie i dalej mnie trochę szczypało ale starałam się skupić na stawianiu kroków a nie na bólu.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 12:49:35

Właśnie zbierałem się po nocce spędzonej w lecznicy, gdy zauważyłem jak Astra idzie z wolna po korytarzu.
- Dzielna wilczyca - pochwailiłem widząc jej skupienie. - Chcesz bym ci jeszcze nałożył opatrunek? Będzie ci lepiej - zaproponowałem ciepło, nadal mając z tyłu głowy wizje jej pięknej uśpionej twarzy. I naszej rozmowy... Uśmiechałem się ciepło.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 13:01:58

Pokiwałam głową.
- Możemy. Choć myślę że będę musiała przywyknąć do zdartych dłoni - szepnęłam niemrawo. - Bo jeszcze chwilę będę na nich chodzić. - Westchnęłam ciężko i zaczęłam powoli zawracać. - To ja pójdę usiąść na łóżku, a ty przyjdziesz zaraz z bandażem? - spytałam, spoglądając na niego. - Albo mogę się przejść z tobą. W sumie wolę tą opcję.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 15:22:27

- Zostawiłem opatrunki u ciebie w pokoju, wrócę tam z tobą i je założę - zaproponowałem a potem ziewnąłem zasłaniając usta i przecierając oczy. - Zaraz wracam do domu, mam na popołudnie to odeśpię trochę... - westchnąłem. - Będziesz się słuchać Evelynn pod moją nieobecność? - zapytałem się trochę jak dziecka.

Astoria Arcanum · 2019-02-13 15:54:15

Wydęłam niezadowolona wargi.
- Nie mów do mnie jak do dziecka - powedziałam proszaco z nutą pretensji w głosie. - To że jestem ranna nie czyni ze mnie głupiego szczeniaka. Nie będę robiła problemów. Zajmę się sobą - zapewnilam. - Brat ma do mnie wpaść - odparłam, starając się w ogóle nie zerkać pod nogi, a jedynie przed siebie. Jakbym normalnie szła a nie o kulach. -

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-13 16:01:23

- Dobrze, nie będziesz się nudzić - uśmiechnąłem się. - Wybacz, po prostu twoja porywczość jest podobna do energii szczeniaków, ale to nie obelga. Raczej po prostu... martwię się - wyjaśniłem spokojnie.

#161 2019-02-12 23:38:22

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#162 2019-02-12 23:42:07

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#163 2019-02-12 23:45:01

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#164 2019-02-12 23:49:03

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#165 2019-02-12 23:52:15

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#166 2019-02-12 23:57:24

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#167 2019-02-13 00:02:56

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#168 2019-02-13 00:13:02

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#169 2019-02-13 09:07:08

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#170 2019-02-13 09:22:52

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#171 2019-02-13 09:39:01

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#172 2019-02-13 09:48:42

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#173 2019-02-13 09:53:33

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#174 2019-02-13 10:02:34

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#175 2019-02-13 12:43:10

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#176 2019-02-13 12:49:35

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#177 2019-02-13 13:01:58

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#178 2019-02-13 15:22:27

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#179 2019-02-13 15:54:15

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#180 2019-02-13 16:01:23

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Stopka