Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Astoria Arcanum · 2019-02-11 19:19:16

Popatrzyłam zaciekawiona na Wolfgrima. Na jego radosną twarz, szczery uśmiech, ciepłe oczy, luźną sylwetkę.
- Mogłabym je powierzyć tobie - szepnęłam w pełni świadoma. To nie było coś co mi się "wyrwało" choć gdy już to powedziałam, zaczęłam się zastanawiać czy na pewno byłam w pełni świadoma. Bo słowa zabrzmiały poważniej niż się spodziewałam. Odchrząknęłam. - w sumie już to zrobiłam - dodałam, uśmiechając się do niego.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 19:37:31

- Nie do końca miałaś wybór, komu je powierzasz, ale tak, już to zrobiłaś - zaśmiałem się cicho, kiwając głową. Zapadała cisza między nami, pewien rodzaj ciszy, który pojawiał się między dwójką ludzi, przez niewypowiedziane słowa. W naszym wypadku, były to wyznania. Założyłem, że oboje mieliśmy świadomość tego... tego co jest między nami, co przełożyło się na tak szybko nawiązaną nić porozumienia między nami. Ale ja nie miałem jeszcze siły o tym mówić. Nie, jeszcze nie. Jeszcze kilka dni temu Tetra była moją miłością, może nie wilczą, ale miłością.
- Niedługo powinniśmy wracać. Omijanie obiadu to zły pomysł - westchnąłem kładąc się wbrew tym słowom na plecy i przymykając oczy, by wygrzać się na słońcu.

Astoria Arcanum · 2019-02-11 22:11:18

Przekręciłam się nieco w bok, układając na boku. Oparłam się jednak na jednym łokciu, spoglądając na wilka z góry i bezczelnie wodząc wzrokiem po jego twarzy. Skoro i tak nie patrzył.
- Niby czemu? Evelynn się zezłości? Kucharki w lecznicy? - spytałam rozbawiona. - Trudno. Tu jest zdecydowanie przyjemniejsza. Było mnie nie zabierać na tą polane. Wtedy byśmy wrócili na obiad. - Zaśmiałam się.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 22:23:50

- Gorzej, Evelynn zezłości się jeszcze na mnie - parsknąłem śmiechem. - Poza tym będą złe, jeśli ominiesz posiłek. Powinnaś jeść, by jak najszybciej zagoiły się twoje rany. Zbierasz siły, każdy składnik odżywczy jest ci potrzebny... Ale nie przejmuj się, wezmę wszystko na siebie, jeśli chcesz jeszcze trochę posiedzieć na słońcu. Wszak to duża dawka witaminy D - westchnąłem rozbawiony, bo mi samemu nie chciało się wracać.

Astoria Arcanum · 2019-02-11 22:51:51

Zaśmiałam się i zmieniłam nieco pozycję. Obróciłam się w tył i przesunęłam kawałek w przód, następnie położyłam się na plecach. A wszystko tylko po to, by nasze głowy były jak najbliżej siebie. Uśmiechnęłam się pod nosem zadowolona.
- Często tak łamiesz zasady dla pacjentek? Czy robisz to tylko dla takich osłów jak ja? - spytałam rozbawiona.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 23:00:28

- Raczej to drugie - parsknąłem rozbawiony. - Choć nigdy bardzo zasadny nie byłem. Raczej w granicach zdrowego rozsądku - przyznałem. - Poza tym... Widziałem w oczach twój smutek, po tygodniu w lecznicy. Brak ruchu i świeżego powietrza zabiłby cię prędzej niż wykrwawienie. Jak zaczniesz lepiej chodzić o kuli, będziemy częściej wychodzić - uznałem ciepło i nadal nie otwierając oczu, lekko przechyliłem głowę w jej stronę. Na policzku poczułem jej włosy, które mnie załaskotały. Zmarszczyłem rozbawiony nos.

Astoria Arcanum · 2019-02-11 23:04:55

Również przechyliła lekko głowę w jego stronę, obserwując jak robi zabawne miny.
- Szczerze powiedziawszy, to bardzo możliwe. Mogło by się tak zdarzyć - przytaknęłam mu, uśmiechając się szeroko. - Będę śmigać już za chwilę. I będę mogła to robić bez niczyjego nadzoru. Nie potrzebuję niani non stop. Ty masz też inna pracę. Choć to nie znaczy, że nie lubię, jak skupiasz się na mnie - zapewnilam rozbawiona.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 23:10:24

- Cóż, owszem mam. Ale przy tobie to nie praca, a miła pomoc - zaśmiałem się cicho. - No i nie wątpię w twoje umiejętności. Tylko byś przypadkiem nie upadła i nie pogorszyła swojego stanu, jak tak będziesz śmigać - dodałem pouczająco, bardzo niezadowolony z takiej możliwości. - Wszystko powoli, nikt cię nie potrzebuje na razie na polu walki, powinnaś włożyć więcej wysiłku w odpoczynek i wracanie do zdrowia - zauważyłem spokojnym głosem, który pasował do spokojnej atmosfery.

Astoria Arcanum · 2019-02-11 23:18:08

- Powtarzasz się Grim - wytknelam mu. - Nie rób tego. Jeśli nie będę chciała słuchać to nie będę. Obojętnie jak wiele razy to powtórzysz i jak bardzo dobitnie. To nie wyjdzie. - Popukalam się w skroń, choć on tego nie widział. - W głowie mam zakodowane, że jak ustalam sobie cel, to chce go osiągać. I nie dam się zatrzymać. A teraz chcę stanąć na nogi. Pierwszy raz traktuje to bardzo dosłownie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 23:24:59

- Czasem trzeba się cofnąć by wziąć rozbieg - odparłem z cichym westchnieniem. - Będę się powtarzał w nieskończoność, z nadzieją, że w końcu zrozumiesz. Mam nadzieję, że wiesz iż chce tylko i wyłącznie twojego dobra? By stanąć na nogi kość musi się zacząć goić, a dopóki nie zacznie nadal bardzo łatwo można ją uszkodzić - zauważyłem cierpliwie, aż w końcu otworzyłem oczy, by na nią popatrzeć z prośbą. - Będzie dobrze, tylko nie nadwyrężaj niepotrzebnie nogi - podsumowałem. - Przejdziesz jeszcze na nich wiele kilometrów, zapewniam cię...

Astoria Arcanum · 2019-02-11 23:29:26

- Bardzo tego chce. Potrzebuje tego, Grim. Nie mogę nie wrócić do formy. Mam plany. Mam wiele innych celów, a z tą nogą... - Zacisnęłam wargi i uniosłam się na łokciach do góry. Popatrzyłam przed siebie. - No nic z nią nieosiągnięcia. Nie rozwinę się bardziej. Nie będę mogła robić tego co naprawdę lubię, co kocham... - szepnęłam w przestrzeń i Przekręciłam głowę mocno w bok, by popatrzeć na wilka leżącego za mną. - Muszę iść naprzod.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 23:36:25

- Postaraj się tylko przy tym nie wykrwawić - poprosiłem, patrząc na nią do góry nogami. - Masz czas Astoria, pamiętaj o tym - zaznaczyłem z łagodnym uśmiechem, także wstając.
Wielki Wilk raczył żartować, skoro moim sercem jest najbardziej wojownicze i nieodpowiedzialne serce w całym lesie. Wyśmiałabyś byś mnie Tetra, jestem pewien, że byś się śmiała... jak szkoda... że już się nie śmiejesz...

Astoria Arcanum · 2019-02-11 23:43:17

- Patrzysz na wszystko ze złej strony, doktorze - stwierdziłam wywracając oczy. - Nie jestem głupia. Znam... Granicę. Nie chcę się zabić. Robię wszystko żeby tego uniknąć. W swoim czasie Wielki Wilk da mi odejść, ale czuję, że on też chcę, żebym parła do przodu. Mogłam umrzeć. Jak wielu innych... - szepnęłam, wracając myślami do pola bitwy. Nie robiłam tego wcześniej. Wypieralam to z głowy. - Mogłam się wykreślić, ktoś mógłby mnie dobić... Ale nie. Jestem tu. I nie jestem tu z byle powodów. Bo mam cel. Rozumiesz? Dopóki nie spróbuję... Nic mi nie będzie - powtórzyłam się, kiwając lekko głową.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 23:47:10

- W takim razie postaram się pomóc dotrzeć ci do tego celu - uznałem spokojnym głosem, odganiając od siebie tragiczne myśli. Znów zrobię się markotny. - A póki co, pomogę ci dotrzeć na obiad, to też dobry krok na twojej ścieżce - uznałem z łagodnym uśmiechem i popatrzyłem na wilczycę. - Chodź, wsadzę cię na wózek i zbiorę do lecznicy, a gdy ty będziesz jeść, poszukam dla ciebie pokoju - podsumowałem.

Astoria Arcanum · 2019-02-11 23:50:07

Westchnęłam ciężko.
- Jasne, pewnie masz rację. W sumie jestem głodna - mruknęłam.
Chyba oboje nie byliśmy gotowi na rozmowę o tym, co się działo jeszcze tak niedawno. Wystarczyło nam wiedzieć że miało to miejsce. Bo oboje widzieliśmy tragizm. Ja na polu bitwy, a on w lecznicy, na stole operacyjnym. Nie powinnam była wspominać. Nie powinnam była.
- Ale póki co, to ty leżysz - zauważyłam zachrypniętym glosem.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-11 23:52:56

- Ale podniosę się szybciej niż ty - zaśmiałem się, niechętnie wstając, a potem podchodząc do Astorii, by ostrożnie unosząc ją w ramionach, usadzić ją z powrotem na wózek. - Jestem zmęczony, ale na razie bardziej sprawny od ciebie, moja Astro - zaznaczyłem rozbawiony, pachając wózek w stronę przyjemnego zapachu lasu. Nie wiem skąd wyrwało mi się "moja". Nawet na Tetrę tak nie mówiłem...

Astoria Arcanum · 2019-02-11 23:57:13

Uśmiechnęłam się miękko.
- Za chwilę nie będziesz mógł mnie dogonić - zastrzegłam, wygrecajac głowę w bok. - Jeszcze będziesz prosił o danie ci góry! - ostrzegam go dlaej, śmiejąc się.
Zapomnij o tym. Zapomnij o polu bitwy. O szpitalu w pierwszych dniach. Zapomnij o tym Astoria. Nie ma co rozpamiętywać. Żyjesz. To jest najważniejsze. Wielki Wilk ma w opiece wszystkich poleglych, oni są bezpieczni. Czekają na nas.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-12 00:01:16

Wróciliśmy w milczeniu do lecznicy. Trochę mnie martwił ten brak rozmowy, jednak sam nie miałem na nią siły. Ostatecznie... Cóż. Chciałbym zwinąć się w kłębku, by grobie Tetry i wierzyć, że może jej duch mnie otuli.
- Jedz spokojnie - poleciłem, gdy pomogłem się przesiąść Astrze na tymczasowe łóżko. - Poszukam ci pokoju, a potem wrócę do domu. Będę wieczorem to zajrzę zmienić opatrunek - wyjaśniłem. - Do zobaczenia wilczyco...

Astoria Arcanum · 2019-02-12 00:03:52

- Do zobaczenia wilku - rzuciłam, powtarzając po nim.
Westchnęłam ciężko. Było mi przykro? że tak urwaliśmy nagle rozmowę. Bo mogłabym z nim gadać i gadać. Leżeć na polanie i... Nie ozrejmowac się resztą. Po prostu ciągnąć rozmowę w nieskończoność, aż bylibyśmy naprawdę głodni i wyczerpani.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-12 07:49:32

Udało mi się znaleźć na parterze wolny pokój, z widokiem na ogród lecznicy, więc zaleciłem by tam przenieść Astre.
Ja natomiast wróciłem do domu i wziąłem prysznic przed nocką w szpitalu. Chciałem już wychodzić, jednak ojciec złapał mnie po drodze i powiedział jak typowy ojciec że na pusty żołądek nie wyjdę. Nie rozmawialiśmy dużo. Wiedział, że nadal jestem w stanie żałoby, dlatego jedyne co powiedział, to pochwalił wisiorek na szyi. Bez słowa pokiwałem na to głową.

- Dobry wieczór, nie śpimy? - zapytałem wchodząc do pokoju Astorii po wcześniejszym zapukaniu.

#121 2019-02-11 19:19:16

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#122 2019-02-11 19:37:31

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#123 2019-02-11 22:11:18

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#124 2019-02-11 22:23:50

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#125 2019-02-11 22:51:51

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#126 2019-02-11 23:00:28

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#127 2019-02-11 23:04:55

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#128 2019-02-11 23:10:24

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#129 2019-02-11 23:18:08

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#130 2019-02-11 23:24:59

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#131 2019-02-11 23:29:26

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#132 2019-02-11 23:36:25

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#133 2019-02-11 23:43:17

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#134 2019-02-11 23:47:10

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#135 2019-02-11 23:50:07

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#136 2019-02-11 23:52:56

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#137 2019-02-11 23:57:13

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#138 2019-02-12 00:01:16

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#139 2019-02-12 00:03:52

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#140 2019-02-12 07:49:32

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Stopka