Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Astoria Arcanum · 2019-02-10 19:35:17

Prychnęłam.
- Wilczyca - poprawiłam go, z dumą unosząc podbródek. - Gdybym była w pełni sił, pokazałabym ci - dodałam z powagą. Po chwili się jednak uśmiechnęłam do niego łagodnie. - Nie przeszkadza mi to. Zdążyłam już zrozumieć, że Tetra była dla ciebie bardzo ważną osobą. Po części mogę rozumieć co czujesz, choć nie zrozumiem do końca. Ale przynajmniej mogę ci zaoferować bycie słuchaczem. Szybko ci nie ucieknę - zażartowałam.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 19:39:37

- Oh no tak, a może to jest mój tajny sposób by móc się wygadać komuś kto nie jest w stanie ode mnie uciec? - zaśmiałem się cicho. A zaraz potem wzruszyłem ramionami. - Nie wiem czy to aż takie ciężkie do zrozumienia. Tetra nie była moją wilczą miłością - przyznałem od razu, bo uznałem... że pewnie sprawiałem inne wrażenie, cały czas ją wspominając. - Ale i tak ją kochałem. Jako przyjaciółkę, coś więcej... - pokręciłem głową. - Ciężko pogodzić się ze śmiercią gdy nadchodzi tak nagle.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 19:46:20

Gdy mówił o wilczej miłości, mruknęłam niewyraźnie pod nosem "wiem". A gdy skończył mówić, pokiwałam potakująco głową.
- Ciężko się pogodzić z czymkolwiek, gdy nagle wszystko dookoła się zmienia - zauważyłam. - Tak jest chyba ze wszystkim. - Wzruszyłam ramionami. - Choć wiadomo, śmierć, nie równa się pogruchotanej nodze - dodałam, żeby nie zabrzmieć jakoś snobistycznie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 19:52:49

Uśmiechnąłem się lekko w stronę Astry.
- Kiedy ci powiedziałem o powadze ran zdawałaś się patrzeć na mnie, jakbym ci wydał wyrok śmierci - wspominałem. - Było to bardzo przykre, ciężko mi powiedzieć nie - dodałem zaraz z westchnieniem. - Ale cieszę się, że odzyskałaś wiarę w swoją siłę. Gdy zmienię szwy na mocniejsze, a opatrunek na elastyczny zmienisz się w wilka i zobaczymy czy możemy zaczną rehabilitacje... Jednak do czego czasu jeszcze się nie nadwyrężaj - poprosiłem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 19:56:54

Znów spochmurniałam.
- Nadal nie wierzę w to co powiedziałeś - przyznałam się. - I nie mam zamiaru wierzyć. Wrócę do tego co robiłam. I znów będę w tym dobra, bardzo dobra. A jak poćwiczę, to stanę się jeszcze lepsza - oznajmiłam z uporem, przeciągając palcami po wewnętrznej stronie swojej dłoni, czując jak mnie szczypie przez zdartą i popękaną skórę. - Jeszcze będziesz mnie przepraszał za to kłamstwo - dodałam na koniec, uśmiechając się jednym kącikiem ust.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 20:01:01

Westchnąłem, z lekkim uśmiechem kręcąc głową.
- Bardzo bym tego chciał, Astra, bardzo bym tego chciał - zapewniłem ją, lekko trącając ramie ramieniem. - Spojrzałem na jej dłonie. - Nie wyglądając dobrze. Ale gdy już przywykniesz, to nie poczujesz więcej bólu. Póki co mogę ci dać zwykłej maści ziołowej, jeśli chcesz...

Astoria Arcanum · 2019-02-10 20:05:38

Pokiwałam z wolna głową, przenosząc wzrok na jego twarz.
- Tak... Em, maść może być. Lepiej żeby to nie zaczęło się paprać. - Skrzywiłam się lekko. - Może mogłabym je obwinąć bandażem? Lub po prostu założę rękawiczki. To w sumie nie jest chyba taki głupi pomysł. Choć będę się już gotować do kwadratu. Ta noga w tonie opatrunków, bandaż na plecy i jeszcze rękawiczki. - Wywróciłam oczami. - Brakuje mi tylko czerwonego nosa i kolorowej peruki.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 20:26:59

- I bez czerwonego nosa jesteś zabawna - parsknąłem ze śmiechem, ale pokiwałem głową. - Założę ci opatrunki na dłonie, będzie ci wygodnie to pewne - zgodziłem się w końcu. - Poza tym nie wyglądasz komicznie, wyglądasz tak jak dzielna wilczyca wracająca z wojny wyglądać powinna. Ranna, ale dumna. Mimo rany na nodze udało ci się dotrzeć aż na polanę, to wymagało wiele sił - zauważyłem z podziwem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 20:33:10

Uśmiechnęłam się słabo.
- Dziękuję, że tak uważasz - szepnęłam. - To dla mnie wiele znaczy - przyznałam się otwarcie. Bo czemu niby miałabym to ukrywać. - Twoje słowa wiele znaczą - dodałam. - Będzie dobrze, prawda? - upewniałam się, sięgając ostrożnie po jego dłoń.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 20:39:55

- Będzie dobrze - przytaknąłem, pozwalając, by jej dłoń sięgnęła po moją. Nie miałem nic przeciwko, a nawet jej dłoń była taka miła w dotyku. Idealnie wpasowała się w moją dłoń, idealne... Czułem się jak z Tetrą. Kiedy siedzieliśmy, a ona zapłakana, po tym jak skręciła nadgarstek, pytała, czy będzie dobrze... Oczywiście, że będzie dobrze, Tetra, oczywiście...!
- ... nie ma czego się bać. Na pewno coś zaradzimy - dodałem jeszcze, uśmiechając się nieco szerzej, bo znów poczułem się, jakbym z nią siedział, jakby była obok... Choć wiedziałem, że u mojego boku siedzi Astra, na widok której serce mi przyśpiesza. Nieznacznie, zupełnie nieznacznie, jednak... wyczuwalnie. Bardziej, znacznie bardziej niż na widok Tetry co oznaczało tylko jedno.
Ale nie musiałem jeszcze tego wymawiać.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 20:43:46

Zacisnęłam nieznacznie palce na jego dłoni, ciesząc się, że jej nie odtrącił.
- Coś na pewno - przytaknęłam mu, jeszcze przez chwilę patrząc mu w oczy. - Wciąż jesteś zasmucony - zauważyłam, pocierając delikatnie kciukiem po jego dłoni. - Zadumany - ciągnęłam dalej. - Myślisz o niej...? - domyślałam się. - Jaka była? - dopytywałam, uśmiechając się lekko.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 20:48:56

Uśmiechnąłem się słabo, wodząc wzrokiem po jej twarzy.
- Zawsze szczęśliwa, pełna energii... Wszędzie zawsze biegła. Zawsze się wszystkim przejmowała dwa razy bardziej niż było trzeba, przez co jedno krzywe spojrzenie na treningu owocowało już jej paniką i żalem. Zawsze ją pocieszałem... Wspierałem i podziwiałem... Była artystką - westchnąłem i zamrugałem szybciej. - Ale jej już nie ma. Łowczyni wpadła w końcu w sidła, zmarła z wykrwawienia się... Cały czas nęka mnie w nocy myśl, że może gdybym wyszedł z budynku, pobiegł w las... Może zatamowałbym krwawienie. Jednak... Byłem w lecznicy, ratowałem inne życie - uśmiechnąłem się słabo do wilczycy. - Twoje.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 20:58:42

Oczy mi się zaszkliły. Poczułam w piersi chłód i gorąc jednocześnie. Jakby masa zimnego powietrza wpadła z impetem na ciepłe, wywołując we mnie mieszane uczucia.
- Może gdybyś tam był to byś ją uratował. A może nie dało się już nic więcej zrobić - szepnęłam, pochylając głowę. Kosmyki, które wypadły z grubego warkocza opadły mi na policzki, łaskocząc. - Nie wiesz tego. Nie gdybaj nad tym... - poprosiłam. - Na pewno była cudowną osobą. I... Pewnie nie chciałaby byś się zadręczał poczuciem winy, które nie ma sensu bytu. Zrobiłeś wiele dobrego.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 21:06:12

Pokręciłem głową, trochę zrezygnowany.
- Może? Kto wie? Może to prawda, a może nigdy się tego nie dowiemy - powiedziałem cicho. - Nie wiem czy to dobry temat do rozmów - dodałem jeszcze, zaciskając usta i mrugając znów kilka razy. - Tetra odeszła, ale zawsze będzie ze mną. Zbyt mocno ją kochałem, by zapomnieć o tym wszystkim - uznałem, a potem spojrzałem niepewnie na Astrę. - Nie będę się dręczyć - zapewniłem i wolną rękę uniosłem jej głowę, kierując na mój nieśmiały uśmiech. - Każdy kogoś stracił, wszyscy prawdopodobnie byli cudownymi wilkami... Musimy o nich pamiętać - podsumowałem, cofając dłoń z podbródka Astorii.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 21:35:25

Pomimo że cofną dłoń, ja pozostałam w tej samej pozycji.
- Nie możemy się bać mówić o zmarłych. Mój wuj zaraził mnie pasją do walki. Był świetnym wojownikiem. I wiem, że gdyby żyj i tu był, kazałby mi się zebrać do kupy. - Uśmiechnęłam się. - Nikt nie każe ci zapominać. Po prostu trzeba zaakceptować ich odejście. Bo tego nie da się zmienić. Śmierci nikt nie cofnie. - Westchnęłam ciężko. - Trzymaj ją w sercu. Jeszcze wielu o niej opowiesz, bo na pewno jest o czym. - Uśmiechnęłam się.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 21:41:36

- Była cudowna, więc na pewno jeszcze nie raz coś chlapnę - parsknąłem śmiechem, ale zaraz uśmiechnąłem się szczerze do Astry. - Dziękuję, za twoje słowa. Były bardzo pokrzepiające - przyznałem szczerze. - Może... kiedyś pokaże ci zagajnik. To było nasze miejsce, nadal jest tam pełno jej prac rzeźbiarskich... Ale to kiedy noga będzie już bardziej sprawna - uznałem z niepewnym uśmiechem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 21:48:40

- Pobiegniemy tam - stwierdziłam z uporem. - Pójdziemy do zagajnika, gdy rany nie będą już tak mocno nam doskwierać - dodałam. - Moje rany - popukałam się po kolanie - i twoje rany. - Sięgnęłam dłonią do jego piersi i położyłam dłoń na jego sercu. Poczułam jego przyspieszone bicie. Opuściłam ostrożnie dłoń. - Możemy się tak umówić, Grim...? Nie pójdziesz tam sam?

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 21:53:04

- Nie - skinąłem głową, nadal spoglądając na Astrę. - Pójdę tam dopiero z tobą. Zresztą... Boję się, czy dam radę być tam sam. Za wiele wspomnień, przeciążę się - uznałem z cichym westchnieniem. - A więc... Mam dodatkowy powód dla którego ciężko z tobą trenować byś wróciła do formy - Podsumowałem zadowolony.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 21:57:46

Uśmiechnęłam się usatysfakcjonowana.
- Dokładnie to chciałam od ciebie usłyszeć, Wolfgrim - powiedziałam z dumą. - Gdy się zagoi, będzie mniej bolało, co nie? - szepnęłam, uśmiechając się już słabiej. - Mam nadzieję, że potrafisz uleczyć wszystkie rany - powiedziałam, mając na myśli pustkę w jego sercu po ukochanej osobie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 22:03:33

- Zobaczymy, nie wiem, czy jestem aż tak dobrym medykiem - parsknąłem. - Ale jestem pewien, że twoje rany z moją pomocą się zagoją. I będą mniej boleć - dodałem, uśmiechając się już. - A jeśli nie, to zaniosę cię tam choćby na rękach, to nie problem, a przyjemność - zaśmiałem się cicho. Znów tak z ty wyskoczyłem, nie wiem co mnie naszło.

#81 2019-02-10 19:35:17

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#82 2019-02-10 19:39:37

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#83 2019-02-10 19:46:20

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#84 2019-02-10 19:52:49

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#85 2019-02-10 19:56:54

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#86 2019-02-10 20:01:01

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#87 2019-02-10 20:05:38

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#88 2019-02-10 20:26:59

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#89 2019-02-10 20:33:10

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#90 2019-02-10 20:39:55

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#91 2019-02-10 20:43:46

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#92 2019-02-10 20:48:56

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#93 2019-02-10 20:58:42

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#94 2019-02-10 21:06:12

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#95 2019-02-10 21:35:25

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#96 2019-02-10 21:41:36

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#97 2019-02-10 21:48:40

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#98 2019-02-10 21:53:04

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#99 2019-02-10 21:57:46

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#100 2019-02-10 22:03:33

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Stopka