Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Astoria Arcanum · 2019-02-10 11:57:12

- Przeziębienie mi niestraszne - mruknęłam pod nosem, rozglądając się na boki. - Choć może jednak powinno... - Westchnęłam i również oparłam się wygodnie. - Czuję się bezużytecznie. Najgorsza rzecz z możliwych. - Zagryzłam wargę. - Ale przynajmniej już nie śpię cały dzień i noc - zauważyłam, spoglądając na wilka.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 12:04:10

- Nie jesteś bezużyteczna, tylko ranna. A to co innego - poprawiłem ją spokojnie. - Nie martw się, prawie każdy wojownik, który tu trafia ma takie poczucie. Ale nie ma potrzeby. Trzeba żyć dalej, znaleźć jakieś rozwiązanie na przyszłość... a na szczęście już nie musimy się obawiać żadnych wojen przez przynajmniej dekadę. Obroniliśmy swoje terytorium, teraz trzeba zająć się ranami - wyjaśniłem spokojnie. - Po rehabilitacji będzie lepiej. Może nawet wrócisz do nauczania młodych - dodałem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 12:09:41

Najeżyłam się i Przekręciłam nieco w bok, w jego stronę, aby nie musieć tak bardzo wyginać szyi żeby na niego patrzeć.
- Słucham...? - spytałam. - Może wrócę? No nauczania? - dopytywałam. - Nie, nie, do tego to na pewno wrócę. Tak samo jak do treningów - oznajmiłam i wróciłam do poprzedniej pozycji. Skrzyżowała ramiona, wlepiając wzrok w drzewo nieopodal.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 12:16:38

Cholera. Nie wiedziała, że... że to poważne obrażenia? A może nie wierzyła? Może sobie wmawiała...
Wstałem z ławki przyklęknąłem przed nią, by móc na wilczycę patrzeć. Zacisnąłem usta, starając się jakoś to zacząć na spokojnie.
- Astoria - zacząłem spokojnie. - Wnyka przebiła ci piszczel na wylot, gruchocząc go na malutkie kawałki. Podczas operacji usunęliśmy ci zniszczone kawałki kości i wstawiliśmy zamiennik organiczny, który nowa kość obrośnie... Jednak nie jest to już ta sama kość - mówiłem. - Twoja noga nigdy już nie będzie równie sprawna, co kiedyś. Oczywiście, będziesz mogła biegać, chodzić na długie spacery po lesie... Ale walka będzie ciężka i bardzo bolesna - powiedziałem. - Nie wrócisz już do bycia wojowniczką, Astoria. Nie z tą raną - powiedziałem, a choć starałem się mówić spokojnie, do wiedziałem, że będzie to bardzo trudne.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 12:31:05

Zimny dreszcz przeszył moje cialo. Patrzyłam na niego szeroko otwartymi oczami, gromiąc go spojrzeniem. Jak on mógł tak mówić? Kłamał mi w twarz? To był jakiś sprawdzian? Test? Za żelami się rozglądać na boki, szukając jakiejś oznaki, że jestem obserwowana. Sprawdzają mnie? Moja wytrzymałość? Nie, nie, ja się tak łatwo nie dam zwieść.
- Kłamiesz - wysyczałam, znów strzelając do niego gromami z oczu. - Dlaczego kłamiesz - wydusiłm z siebie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 12:36:25

- Nigdy nie kłamię, a szczególnie nie okłamuje swoich pacjentów - zapewniłem ją. - Nadal będziesz mogła uczyć dzieciaki, oraz starsze wilki, ale sama... Sama nie staniesz już do walki. twoja noga jest za słaba, rana już zawsze będzie dawać o sobie znać - mówiłem łagodnie i w nagłym impulsie, ująłem jej dłoń, mając nikłą nadzieję, że to choć odrobię poprawi sytuację. - Przykro mi, Astoria...

Astoria Arcanum · 2019-02-10 12:42:17

W innym wypadku pewnie bym się ucieszyła. Ale teraz nie miałam ochoty na to. Odtrąciłam jego dłoń. Wzięłam drżący oddech, a następnie Pokręciłam głową.
- Odszczekaj to - fuknelam na niego. - Nawet tak nie mów. To nie jest prawdą - mówiłam z pełnym przekonaniem. - Nie masz racji, Grim, mylisz się - ciągnęłam dalej, spoglądając na niego z góry.
Czułam nieprzyjemny niepokój rozdzierający mi pierś. Dam radę?
- Ja jestem wojowniczką. Byłam nią od zawsze. Po to się urodziłam. Po to jestem. Nic mnie przed tym nie powstrzyma - upieralam się, przyglądając się twarzy Grima.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 12:47:57

- Nie kłamię, Astoria - zapewniłem z cichym westchnieniem. - Kiedy dowiedziałem się o Tetrze także nie wierzyłem. Nikomu. Chciałem każdego zdzielić za te kłamstwa, jednak prawda okazała się inna - powiedziałem z żalem, ale też żal wylewał się gdy patrzyłem na zagubioną wilczycę. - Nadal jesteś wojowniczą wilczycą, ale teraz nie możesz już walczyć... Nie zmienia to jednak tego, że jesteś wojowniczą, można to okazywać na wiele innych sposobów - dodałem spokojnie. - Oddychaj. Pomyśl chwilę rozsądnie i nie wpadaj w panikę... Na pewno wymyślisz jeszcze co możesz osiągnąć w życiu, jesteś młoda... Walczenie nie jest twoją jedyną drogą...

Astoria Arcanum · 2019-02-10 12:57:08

Oczy mi się zaszkliły. Jego spokojny głos znów sprawił że zmiękłam.
- Ale droga, którą obrałam w życiu, Grim... To moja droga. Moja. Ścieżka, którą sama sobie wydeptałam, porządnie sprawdziłam... I teraz nagle mam wszystko zmienić? Mam się zacząć cofać? - spytałam z niedowierzaniem, ciężko oddychając.
Faktycznie, nieco ogarnęła mnie panika. Musiałam być bardziej opanowana. Ale nie potrafiłam.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 13:02:31

- Nie musisz się cofać. Musisz jednak... Zmienić ścieżkę. Pójść nieco w nieznane - przyznałem. Spojrzałem na nią z żalem, przypominając sobie jak Tetra płakała gdy znów kłóciła się z rodzicami, jak panikowała gdy obawiała się, że jej nie wpuszczą do domu... Uniosłem się i znów przysiadłem na ławkę, by przyciągnąć Astorię do siebie, by pogłaskać ją po plecach.
- Nie martw się, jesteś dzielną wilczycą, teraz cię to przerasta, ale pomyśl o tym jak o kolejnym przeciwniku do pokonania - mówiłem spokojnie. Jak do Tetry, zawsze lubiła gdy tak mówiłem, by nie płakała. - Potrzebujesz strategii i planu, przeciwnik jest dużo silniejszy, więc to będzie bardzo długa walka, jednak gdy ją wygrasz, wyjdziesz z tego silniejsza - powiedziałem spokojnie.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 13:10:44

Zadrżałam z przejęcia. Jednak jego spokój działał cuda. To było niewiarygodne.
- Umiem pokonać każdego - szepnęłam z uporem. - Nawet jeśli jest dużo silniejszy - ciągnęłam dalej, samej się w końcu uspokajając. - Dzięki za to porównanie - dodałam, uśmiechając się lekko. - Pomocne - przyznałam, uśmiechając się lekko.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 13:17:04

- Domyśliłem się - parsknąłem, a potem cofnąłem ramiona. - Na Tetrę też to działało, tyle że jej dawałem porównanie ciężkiej do złowienia zwierzyny - zaśmiałem się kręcąć głową, by opędzić się od wspomień. - W każdym razie, nie jesteś w tej walce sama. Pomogę ci, przygotować się do starcia. Jednak będzie ciężko, czasami bardzo. Będzie bolało i będzie to trwało długo, jak tortury. Jednak zapewniam ci, że to się skończy - powiedziałem spokojnie i jeszcze pogłaskałem ją po ramieniu. - Wskakuj na wózek, wracasz do łóżka - uznałem w końcu.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 14:18:05

Jęknęłam niezadowolona.
- Najpierw zagrzewasz mnie do walki, mówisz, że wyjdę z tego, a potem zgarniasz na wózek i każesz wracać do łóżka - mruknęłam z lekka tym rozbawiona. Chciałam się zaśmiać. Musiałam się uspokoić i odetchnąć. - Ale mnie nie zdemotywuiesz, Grim. Nikt tego nie zrobi - zapewnilam go i przesunęłam się w stronę wózka. - Poradzę sobie - powedziałam, widząc, że obserwuje mnie uważnie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 14:26:36

- Jak uważasz. Pamiętaj by dawać sobie czasem pomóc - dodałem, przytrzymując wózek, gdy siadała na nim z ławki. Ruszyłem ścieżką do lecznicy, ale dość wolno, by mogła się jeszcze nacieszyć widokiem lasu. - Boli cię coś? Chcesz jeszcze przeciwbólowe, czy na razie odstawiasz? - zapytałem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 14:34:16

- nie chcę być tak nieprzytomną jak byłam przez ostatnie dni. Wystarczy mi już tego. Leki okropnie otumaniają - powedziałam, krzywiąc się. - Zacisne zęby - zapewnilam. - I tak nie zapowiada się na jakiś większy ruch. Nawet jakbym bardzo chciala. Cała reszta personelu mnie nie znosi - zauważyłam, uśmiechając się krzywo. - Zalazłam im za skórę w ciągu dwóch dni. - Pokręciłam głową. - Muszę ich przeprosić. Wszyscy jesteście pewnie wyczerpani...

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 14:39:42

- Evelynn, ta wilczyca na którą nakrzyczałaś straciła wczoraj pacjenta, bo nie stosował się do jej zaleceń. To taka mieszanka paraliżująco żalu i wściekłości - wyjaśniłem. - Podobnie jak ja nie wychodzi za bardzo z lecznicy. Cały czas jest co robić - westchnąłem. - Tak to jest, wojownicy walczą, a my musimy po nich sprzątać. Dla nas wojna skończy się, gdy wszystkie rany się zasklepią - podsumowałem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 14:52:08

- Nieładną rzecz ująłeś w ładne słowa - mruknęłam. - Ale nie wiem kto tu dla kogo sprząta dodałam, obracając głowę w jego stronę. - Chyba zależy od punktu widzenia, doktorze. Zaśmiałam się
Wróciliśmy do lecznicy. Znów zrobiło mi się jakoś tak ciężko. Chciałabym już być zdrowa.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 14:57:20

- Marniejesz w oczach - westchnąłem, kręcąc głową i parząc jak wilczyca z uporem siada na łóżku samej. Pomogłem jej tylko przełożyć nogi w odpowiedni sposób i przykryłem je cienką pościelą. - Niedługo przyjdzie rodzina i wszystko będzie lżej. A ja zajmę się tobą i tym byś była jak najszybciej sprawna - zapewniłem, uśmiechając się lekko i sięgając do karty pacjentki.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 15:15:48

Zacisnęłam palce na pościeli i uśmiechnęłam się do niego, choć mężczyzna akurat spoglądał na kartki a nie na mnie.
- Liczę na to, bardzo na to liczę. Nie będę biernie czekać, bo wiem, że samo się nie zrobi. Ale dam radę. Z twoją pomocą. Z pomocą mojej rodziny. Moich przyjaciół... - szepnęłam. - Wszystko w porządku? Co ciekawego masz na tej karteczce?

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 15:18:43

- Oh, nic ciekawego. Zmieniam dawkę leków i napiszę zalecenie, by pielęgniarki zabierały cię na spacery wózkiem - wyjaśniłem. - Pomaga ci to, więc nie ma powodu by się ograniczać - podsumowałem rozbawiony. - Gdybyś potrzebowała jeszcze mojej pomocy, to wołaj po doktora Hartwella - mrugnąłem do niej. - Zawsze od usług.

#41 2019-02-10 11:57:12

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#42 2019-02-10 12:04:10

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#43 2019-02-10 12:09:41

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#44 2019-02-10 12:16:38

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#45 2019-02-10 12:31:05

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#46 2019-02-10 12:36:25

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#47 2019-02-10 12:42:17

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#48 2019-02-10 12:47:57

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#49 2019-02-10 12:57:08

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#50 2019-02-10 13:02:31

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#51 2019-02-10 13:10:44

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#52 2019-02-10 13:17:04

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#53 2019-02-10 14:18:05

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#54 2019-02-10 14:26:36

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#55 2019-02-10 14:34:16

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#56 2019-02-10 14:39:42

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#57 2019-02-10 14:52:08

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#58 2019-02-10 14:57:20

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#59 2019-02-10 15:15:48

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#60 2019-02-10 15:18:43

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Stopka