Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Astoria Arcanum · 2019-02-24 00:12:51

Sięgnęłam dłonią do jego policzka, delikatnie gładząc po nim.
- Jasne, to tylko... Taka moja mała propozycja. Oboje byśmy byli usatysfakcjonowani pewnie - mruknęłam ze śmiechem i wzięłam głęboki oddech. - Wiesz co...? Mam wrażenie że wypełniłeś moje życie. Byłeś takim elementem, który skleił wszystko w jedno i teraz ma to jakiś sens. - Zaśmiałam się sama z siebie. - Jakbyś był klejem. Szkoda że nie wpadliśmy na siebie wcześniej. - Zmarszczyłam nos, bo nie chciałam kręcić głową i się odsuwać.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 00:16:54

- Na tym polega chyba cała istota wilczej miłości. Dopełniamy siebie nawzajem, tworząc całość, idealnego wilka godnego stworzenia przez samego Wielkiego Wilka - uśmiechnąłem się ciepło. - Szkoda, że nie poczuliśmy tego wcześniej, to prawda... Całkiem zabawne, że mieszkając w jednej osadzie nie mieliśmy szans wcześniej na siebie wpaść... Nasze ścieżki życiowe brnęły w zupełnie innych kierunkach - westchnąłem.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 00:20:16

- Jeśli wielki wilk planował od początku taki obrót sprawy to mu dokopie jak już go spotkam - bąknęłam rozbawiona, co zabawniejsze z nutą powagi w głosie. - Serio, nie daruję mu tego, tego na pewno nie - szepnęłam z uśmiechem. Wzięłam głęboki oddech. - Co zabawniejsze kilka razy byłam w lecznicy. I nie wpadliśmy na siebie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 00:23:01

Parsknąłem śmiechem.
- Też nie pamiętam bym widział taką piękność. Może byłem wtedy jeszcze na szkoleniach w mieście ludzi, a może byłem gdzieś z Tetrą... Nie zbadane są ścieżki wydeptane przez Wielkiego Wilka, wiesz o tym - zauważyłem. - Ale jeśli tak to sobie zaplanował... To faktycznie miał tupet. Może jakiś rodzaj wystawienia na próbę? Nie wiem, nie jestem aż tak religijny, by wiedzieć co mu może chodzić po łbie - przyznałem się.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 00:27:12

- Cóż... Chyba nikt nie jest. Ale on ma zawsze jakiś plan. Może z żaden się dowiemy. Może nigdy się nie dowiemy. Ale to już w sumie nie ma tak wielkiego znaczenia. Chyba najtrudniejszy czas za nami. Powoli wszystko się normuje... Zaraz większość rzeczy wróci na swoje miejsce i będzie jak dawniej... - Westchnęłam cicho.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 00:32:08

- Z wyjątkiem odnalezionych dwóch serc - zaznaczyłem. - Nie można się już zgubić moja droga, już nic nie wróci w nas do normy. Już zawsze będziesz moim sercem, a ja twoim - dodałem z westchnieniem. - Nawet jeśli będzie źle, nie opuszczę cię - dodałem, trącając nos nosem. - Ale nie martw się, zadbam o ciebie. Pozostałe rzeczy, wrócą do poprzedniego stanu - uznałem, wzrokiem wskazując na jej nogę.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 11:42:04

- Wszystko na swoim miejscu - podsumowałam, uśmiechając się szeroko do niego. Sięgnęłam jego ust i pocałowałam go przeciągle, ciesząc się z tej przyjemnej bliskości, która tak naprawdę dopiero poznawaliśmy między sobą.
Siedzieliśmy nad wodą jeszcze sporo czasu. Zjedliśmy i wypiliśmy trochę wina, rozmyślając nad takimi szczegółami i śmiejąc się potem z tego. Tym razem się nie przemieniliśmy, mieliśmy po prostu za dużo do powiedzenia aby zmienić się w wilki. Poza tym, już mogłam się w niego wtulać nie tylko w wilczej postaci.
Bo jrgdne czego tak naprawdę mogło mi zabraknąć, to jego ciepła i silnych ramion.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 12:21:35

- Wino się skończyło - mruknąłem, gdy leżeliśmy wtuleni w siebie, wpatrując się już w nocne niebo, leżąc wygodnie na poduszkach. - Chyba powinniśmy powoli wracać... Już późno się zrobiło, a nie wiem co na to twoi rodzice, że nocujesz ze swoim sercem nad rzeką pod gołym niebem - zaśmiałem się cicho.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 12:56:00

- Są spokojni. Zdają sobie sprawę, że oboje jesteśmy dorosłymi i odpowiedzialnymi wilkami. Mini zakochanymi po uszy - powedziałam rozbaiwona i zaśmiałam się z tego. - Nie robimy nic złego... - Westchnęłam cicho i powoli się uniosłam na jednym łokciu. - No ale może faktycznie, spędzanie kolejnej nocy na dworze nie jest dobrą opcją. Trzeba będzie wymyślić coś innego. - Uśmiechnęłam się do niego promiennie.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 13:02:59

- Wyglądasz jakbyś miała pomysł, ale teraz mi nic nie przychodzi do głowy - zaśmiałem się, przecierając twarz z uśmiechem. Winko trochę uderzało do głowy i sprawiało, że byłem znacznie weselszym wilkiem niż zazwyczaj. - Jeśli nie masz pomysłu to powinniśmy wracać do domów... Odprowadzę cię oczywiście - zapewniłem z uśmiechem.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 16:40:34

Westchnęłam głęboko.
- No dobra, to wracajmy już do domu. Pomyślę nad czym ale to już innym razem. - Zachichotalam podnosząc się z ziemi. Rozciągnęła mi się i ziewnęłam. - w sumie to jestem już całkiem zmęczona i zaraz zasnę... Mhm, masz jutro pracę rano?

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 16:52:11

- Taaa... - jęknąłem. - Ale dam radę, spokojnie - westchnąłem, pocałowałem ją lekko i ruszyłem w stronę domu Astorii. - Hm, będziesz dziś dobrze spać, bardzo dobrze - zauważyłem z miękkim uśmiechem, którego nie mogłem zmyć z twarzy.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 17:03:41

- Mhm, wiem - mruknęłam rozbawiona. Wino dawalono sobie znać. - Ale... Pytając o to czy jutro pracujesz, po prostu... Miałam na myśli to, czy może byś nie został... Na noc... Ze mną - zakończyłam z lekka niepewnie. - Mógłbyś. Zjedliśmy potem razem śniadanie. Odprowadziła bym cię do lecznicy. Sama bym się przeszła trochę z rana... Ale jak chcesz. - Uśmiechnęłam się. - Najwyżej innym razem.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 17:10:01

Uśmiechnąłem się łagodnie, kiwając głową.
- Mogę, szczerze mówiąc - uznałem. - Jeśli to nie jest dla ciebie problem - zaproponowałem z przyjemnością, a potem ująłem mocniej jej dłoń. - Oboje zaśniemy jak kłody - parsknąłem.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 17:27:26

Również parsknęłam.
- Pewnie tak. Uhh, niech to wino lepiej z ciebie zejdzie do jutra. Ja nie będę musiała siedzieć w lecznicy i ode mnie zajrlzy najwyżej moje życie. - westchnęłam. - Więc zdecydowanie powinieneś się położyć już zaraz. Wiec, więc, więc... Nawet to lepsza opcja niż gdybyś musial teraz wracać do siebie do domu. Zrobię nam ciepłej herbaty i pójdziemy spac.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 17:31:49

- Dobrze, dobrze - zaśmiałem się, kiwając głową. - Prześpię się tylko, najwyżej skorzystam z prysznica i odprowadzisz mnie do lecznicy - uśmiechnąłem się, wchodząc na ogród domu Astorii. W jednym z okien paliło się jeszcze jakieś światło. - Nie będę robił problemu? - upewniłem się jeszcze raz.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 17:36:33

- Przecież mam swój pokój. Najwyżej wyskoczyłam oknem. Będzie zabawnie. - Wywróciłam oczami. - Nie jesteś intruzem i żadnych problemów nie zrobisz - zapewnilam go ze spokojnemu. - Będzie w porządku... - Musnęłam wargami jego policzek.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 17:43:21

Uśmiechnąłem się i pokiwałem głową. Weszliśmy jednak do domu i bardzo cicho przeszliśmy korytarzami do pokoju Astorii. W pokoju jej braci paliło się nadal jednak światło, ale wilczyca powiedziała bym się tym nie przejmował.
- To ja... Poczekam na tą herbatę. Pomóc ci w czymś? - zapytałem jeszcze, siadając na miękkim łóżku Astry.

Astoria Arcanum · 2019-02-24 17:53:42

Pokręciłam głową.
- Po prostu czuj się swobodnie. Ja zagotuje wodę i zagonie chłopaków do spania - powiedziałam rozbawiona. - Daj mi chwilę. Nie potrwa to długo. O, i może jeszcze przyniosę ci jakieś ubrania do spania... Żeby było przyjemniej. Pewnie zostało coś w pudłach po moich starszych braciach. To daj mi dłuższą chwilę. - Zaśmiałam się i wyszłam.

(Astra ma dosyć duży pokój w kształcie kwadratu. Na środku leży dywan i jest sporo przestrzeni. Pod dużym oknem stoi długi blat imitujący biurko. Panuje na nim lekki nieład. Jest też regał z książkami - głównie podręczniki o technikach walki, ale Astra lubi też książki przygodowe. Na ścianie nad łóżkiem ma zdjęcia z rodziną. Jest też wygodny fotel i duża szafa. Ogólnie ma w miarę porządek ale nie do końca.)

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-24 18:13:30

Rozejrzałem się po pokoju Astorii, spacerując sobie i oglądając wszystko z ciekawością. Jej pokój był swego rodzaju odwzorowaniem samej wilczycy - uporządkowany, ale nie do końca, widać było skupienie jej na walce, podparte nie tylko praktyką, ale i wiedzą i teorią, oraz szacunek i miłość do rodziny. Odłożyłem torbę na bok, spacerując przed regałem i przeglądając książki wilczycy, które niektóre sam kiedyś czytałem i u mnie też znajdowały się na półkach. Uśmiechnąłem się też lekko, rzucając okiem na zdjęcie rodzinne.

#501 2019-02-24 00:12:51

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#502 2019-02-24 00:16:54

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#503 2019-02-24 00:20:16

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#504 2019-02-24 00:23:01

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#505 2019-02-24 00:27:12

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#506 2019-02-24 00:32:08

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#507 2019-02-24 11:42:04

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#508 2019-02-24 12:21:35

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#509 2019-02-24 12:56:00

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#510 2019-02-24 13:02:59

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#511 2019-02-24 16:40:34

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#512 2019-02-24 16:52:11

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#513 2019-02-24 17:03:41

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#514 2019-02-24 17:10:01

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#515 2019-02-24 17:27:26

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#516 2019-02-24 17:31:49

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#517 2019-02-24 17:36:33

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#518 2019-02-24 17:43:21

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#519 2019-02-24 17:53:42

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#520 2019-02-24 18:13:30

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Stopka