Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Astoria Arcanum · 2019-02-10 03:09:14

Odprowadziła wilka wzrokiem nie chcąc go od niego oderwać. Jednak szybko zniknął z mojego pola widzenia.
A więc czas. Musiałam poświęcić czas na odchorawnie, musiałam poleżeć i odpocząć, potem przejść przez rehabilitację... Na wilcze kły, nie miałam na to czasu! Musiałam wrócić do formy jak najszybciej. Jak tylko będę mieć siłę... To wstanę i wszystkim pokaże, że mogę. Żaden wózek nie wchodził tu wgre. Miałam obydwie nogi.

Minęło kolejnych pięć dni. Grim pojawiał się i znikał, a mi było przykro, gdy robił to drugie. Wiedziałam co to może oznaczać, choć póki co nie skupiałam się tak bardzo... na tym... Co ja gadam, trudno było o nim nie myśleć. Ale często myślałam też nad tym ile mnie omija, że muszę już się podnieść.
- Ale nie możesz tego zrobic! - bąknęłam młoda lekarka, która akurat sprawdzała jak się miewałam. Trzymała mnie za ramiona dociskając do łóżka. Była drobna i malutka. A ja nawet pomimo leków chyba byłam nieco silniejsza od niej. - Musisz. Jeszcze. Leżeć! - powtarzała.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 03:14:10

Gdy usłyszałem zamieszanie natychmiast podbiegłem do wydzielonej dla Astry prywatnej strefy przez parawany. Westchnąłem ciężko widząc zaistniałą sytuację i przeczesując włosy, położyłem dłoń na ramieniu pielęgniarki, Evelyn.
- Spokojnie, zajmę się nią...
- Oszalała! I zdziczała jednocześnie! - powarkiwała odchodząc, prawdopodobnie idąc na papierosa. Rozumiałem jej irytacje, też praktycznie nie wychodziła z lecznicy. Popatrzyłem wymownie na Astrę.
- Zdenerwowałaś ją nie na żarty. Wiesz, że jeszcze nie wolno ci wstawać - powiedziałem spokojniejszym tonem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 03:17:58

- Skąd mam wiedzieć skoro nie próbowałam? - odparłam podirytowana. - Też bym chciała coś robić - bąknęłam, z każdą chwilą mięknąć pod jego spojrzeniem. Miał cudowne piwne oczy. Ciekawe, czy ktoś już mu o tym mówił... Ze były takie ładne... Poczerwieniałam lekko. - Nie wstawałam stąd sama od ponad tygodnia. Zaraz będą już dwa... To chore - zakończyłam szeptem.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 03:23:05

Westchnąłem ciężko i pokiwałem głową.
- No dobrze. Przyprowadzę tu wózek i zabiorę cię na świeże powietrze. Na razie więcej zaoferować ci nie mogę, twoja noga pozostawia wiele do życzenia. Nim zaczniemy dalsze leczenie musisz ją bardzo oszczędzać - wyjaśniłem. Tak jak powiedziałem, przyprowadziłem jeden z wózków inwalidzkich do łóżka Astry i wyciągnąłem do niej rękę.
- Dasz radę się samej przesadzić, czy ci pomóc? - zapytałem. - Lepiej gdybym ja to zrobił, uszkodzisz się jeszcze - westchnąłem ciężko, odkładając długopis i kartę pacjenta.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 03:27:53

Uniosłam dłoń, powstrzymując go.
- Czuję się dobrze, tak? - przypomniałam mu, siadając prosto. Odkryłam się i zwiesiłam nogi z łóżka. - Przytrzymaj tylko wózek, żeby nie odjechal... - mruknęłam, zerkając na niego proszaco. Zrobił to, choć widać po nim było, że najchętniej poradziłby mnie osobiście na tym.
Usiadłam bez problemu na wózku, używając zdrowej nogi i rąk. Wcaiz byłam osłabiona, ale jednak nadal siły mi nie brakowało. Miałam jej dużo w zapasie.
- Nie patrz tak na mnie, nie jestem ze szkła. - Uśmiechnęłam się pod nosem. -

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 03:34:32

Pokręciłem głową, popychając wózek przed siebie i jadąc do tylnego wyjścia z lecznicy, na niewielki ogródek kwiatowy.
- Wiem, że nie ze szkła, jesteś wielką wojowniczką. Jednak nadal zostałaś poważnie ranna, moim obowiązkiem jest się o ciebie martwić, to naturalnie, prawda? - przyznałem, dopiero potem orientując się co wygaduje. Musiałem przetworzyć myśli w myślach, by je jeszcze raz odczytać... Nie wiem dlaczego mówiłem to tak miło w stosunku do niej... Warczała niemal na wszystkie pielęgniarki, które jej czegoś zabraniały... Ale teraz była milsza. No i odcięta od lasu, od natury... Dlatego wyjechaliśmy przez drzwi na zewnątrz do nieco wilgotnego lasu.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 03:38:43

Wzięłam głęboki oddech, z przyjemnością napełniając płuca leśnym powietrzem.
- Chciałabym się przemienić. Aż mnie szczypie pod skórą - mruknęłam, jednak mimo że nie ciągnęłam tematu tego, o czym powedział, to doskonałe słyszałam i nie miałam zamiaru zapominać. Dobrze to brzmiało, bardzo dobrze... - Im szybciej zacznę ćwiczyć, tym szybciej odzyskam sprawność - mruknęłam, obracając głowę w jego stronę. - Prawda?

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 09:58:16

- Na razie powinnaś jednak pozostać w ludzkiej postaci - zacząłem. - Łatwiej jest ją leczyć niż wilczą. Co do powrotu do sprawności.... Cóż, ćwiczenia są ważne, ale w wypadku twoich ran potrzeba czegoś więcej niż czasu. Popracujemy nad tym, zapewniam cię, ale jeszcze nie teraz - skwitowałem. - Kiedy zdejmiemy ci opatrunki z pleców... tak, wtedy zmienimy opatrunek nogi na bardziej elastyczny i będziemy próbować chodzić o kuli.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 10:40:56

Zacisnęłam mocno zęby, spoglądając przed siebie. Ile to będzie czasu? Jak długo będę musiała czekać...?!
- Chodzenie o kuli mnie nie satysfakcjonuje - oznajmiłam i westchnęłam. - Tak samo jak brak przemian. Przecież ja się uduszenie w ludzkiej postaci - mamrotałam, opierając łokieć, a na nim policzek

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 10:46:35

- Przykro mi, ale z twoimi ranami ciesz się, że nie musimy amputować - zaznaczyłem. - Jeden wilk prawie stracił nogę. Za bardzo się wyrywał i ją rozszarpał paskudnie. Musieliśmy szyć, prawie całą od nowa, a na dodatek niewiadome czy kiedykolwiek już będzie w pełni sprawny. wnyki na niedźwiedzie są piekielnie niebezpieczne, dlatego dobrze, że już je zbierają i wyrzucają z lasu, tak jak tamtą watahę. Bestialscy barbarzyńcy... - warknąłem pod nosem. - Zmienisz się już w wkrótce, gdy zdejmiemy opatrunek z pleców i szwy - skończyłem, starając się być spokojny.
Ale nie umiałem być spokojny, gdy widziałem przed oczami Tetrę przebitą na wylot w biegu... Nie mogłem już spać...

Astoria Arcanum · 2019-02-10 10:57:09

Pokiwałam głową, znów zerkając na lekarza.
- Głos ci zadrżał - zauważyłam, bo nie umknęło to mojej uwadze. Miałam wrażenie, że jego spokój jest złudny. Coś w środku mi tak mówiło, a ja wierzyłam w ten głos.
A tak naprawdę powedziaalm o tym, bo nawet nie chciałam myśleć o mojej nodze i braku pełnej sprawności. Przecież to śmieszne. Noga będzie sprawna, wrócę do treningów i jeszcze zdążę pokonać Alfę,który zapewne teraz też wylizuje rany. Mam czas. Zdążę...

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 11:06:58

Zacisnąłem usta, zdając sobie, że faktycznie mi zadrżał. Podjechałem do ławki i sam na niej usiadłem, a Astre zatrzymałem obok.
- Tak... W czasie bitwy zginął dla mnie ktoś bardzo, bardzo dla mnie ważny - szepnąłem niepewnie. - Nie było mnie przy niej i czuje się, jakbym... jakby był za to odpowiedzialny... - wyjaśniłem. - Moja przyjaciółka umarła tam sama... Beze mnie.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 11:13:36

Impuls kazał mi pochylić się lekko i wyciągnąć rękę, aby położyć dłoń na jego kolanie i zacisnąć na nim palce.
- Bardzo mi przykro Grim - szepnęłam, odsuwając powoli rękę wcale nie chciałam tego robić. - Ale to nie twoja wina. Na pewno uratowałeś wiele żyć. W tym moje - przypomniałam mu, ukladajac dłonie na swoich udach. - Jej śmierć nie była winą żadnego z nas.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 11:19:18

- Nie sądziłem, że coś jej się stanie... Nawet się nie pożegnaliśmy - powiedziałem słabo. - To dla mnie nadal zbyt wiele. Jej śmierć... Byliśmy nierozłączni, zawsze, wszędzie, a teraz... Teraz jej nie ma. To jakbym stracić rękę - szepnąłem zagubiony. - Jeszcze się z tym... Nie pogodziłem...

Astoria Arcanum · 2019-02-10 11:24:19

Pokiwałam powoli głową.
- Tym bardziej dziękuję ci za twoją pomoc. Mógłbyś się poddać. Odpuścić. Ale tego nie zrobiłeś. - Zacisnęłam palce na materiale swojego ubrania. Gdybym mogła to bym się do niego przysunęłam. Ale nie mogłam. Byłam przykuta do tego głupiego wózka.
Choć...
Zdjęłam zdrową nogę z oparcia na stopę, byłam boso, ale nie przeszkadzało mi to. Oparłam się mocno o wózek i przesiadłam w miarę sprawnie na ławkę. Poczułam, że nogą pulsuje mocniej. Każdy większy Roch był bardzo nieprzyjemny dla niej.
- Wielu straciło i się podało - szepnęłam, kładąc dłoń na jego ramieniu.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 11:30:16

- Nie mogę się poddać. Zbyt wielu ranny czeka na moją pomoc, poza tym... Praca w szpitalu jest dla mnie najważniejsza. A teraz, gdy zabrało Tetry... Nie ma już nikogo innego do ważnego. Muszę się otrząsnąć, zetrzeć łzy, ale kiedy żyjesz z kimś od maleńkości, zawsze razem... Jest ciężko - pokręciłem głową, a potem spojrzałem na Astrię. - Dziękuję, że tego słuchasz, choć nie musisz. I jakkolwiek to miły gest, nie powinnaś wstawać - dodałem pouczająco i dotknąłem delikatnie jej kolana poniżej którego ciągnęły sie już bandaże. - Z nogą będzie lepiej, zagoi się kiedyś...

Astoria Arcanum · 2019-02-10 11:35:15

Popatrzyłam na jego dłoń. Przeciagnęłam wzrokiem po jego palcach. Wcześniej dotykał mnie tylko po twarzy, by sprawdzić temperaturę. Teraz zrobił to z gestu, bo chciał. A nie musiał.
- Wiem, że się zagoi. Mam za dużo do zrobienia, żeby tego nie zrobiła - odparłam cicho, uśmiechając się. - U ciebie też będzie lepiej. Zobaczysz. Tylko się nie obwiniaj.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 11:39:12

- Postaram się - skinąłem głowę i z cichym westchnieniem zabrałem rękę, a potem spojrzałem na Astorię ze słabym uśmiechem. - A ty swoje plany musisz na razie odłożyć na bok. Najważniejsze jest teraz twoje zdrowie - powiedziałem pouczająco, patrząc na wilczycę z powagą. - Chcesz by przyszła do ciebie rodzina? Albo jakieś inne odwiedziny? W szpitalu się już uspokoiło, to dobry czas - przyznałem.

Astoria Arcanum · 2019-02-10 11:44:22

- Tak, bardzo, chce - przyznałam się. Nie rozmawiałam z nikim znajomym od kilku dni. Głównie dlatego, że do szpitala nie było wstępu, bo panowała ogromne zamieszanie. Ale nawet gdyby mogli przyjść, to zapewne zastali by mnie śpiąca, albo jeczacą z bólu. Właściwie to był mój pierwszy dzień, gdy w końcu czułam się lepiej. Chyba zmienili mi leki na jakieś mniej usypiające. - Pewnie gdy tylko pojawi się informacja, że można przyjść do szpitala, to wpadną.

Wolfgrim Hartwell · 2019-02-10 11:51:52

- W porządku. Jutro będzie pewnie wiele odwiedzin - westchnąłem kiwając głową i uśmiechnąłem się do Astorii. - Pooddychaj świeżym powietrzem ile tylko możesz, niedługo wracamy - wyjaśniłem. - Jesteś bardzo osłabiona przez nasze leki, łatwo możesz złapać jakieś zwykłe przeziębienie - wyjaśniłem z westchnieniem, ale samemu się rozsiadłem wygodnie na ławce.

#21 2019-02-10 03:09:14

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#22 2019-02-10 03:14:10

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#23 2019-02-10 03:17:58

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#24 2019-02-10 03:23:05

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#25 2019-02-10 03:27:53

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#26 2019-02-10 03:34:32

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#27 2019-02-10 03:38:43

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#28 2019-02-10 09:58:16

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#29 2019-02-10 10:40:56

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#30 2019-02-10 10:46:35

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#31 2019-02-10 10:57:09

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#32 2019-02-10 11:06:58

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#33 2019-02-10 11:13:36

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#34 2019-02-10 11:19:18

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#35 2019-02-10 11:24:19

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#36 2019-02-10 11:30:16

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#37 2019-02-10 11:35:15

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#38 2019-02-10 11:39:12

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#39 2019-02-10 11:44:22

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

#40 2019-02-10 11:51:52

Odp: Historia ze smutnym początkiem — Wilczyca i wilk

Stopka