Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

Zaff Leeches · 2019-02-06 13:10:10

- Mógłbym się skupić na tobie - uznałem ochoczo, pochylając się do jej ucha, wodząc ustami po płatku jej ucha z uśmiechem. - To mi ostatnio wychodzi śpiewając - wymruczałem, całując ją leciutko. - Dobrze nam się grało, prawda...? Cudownie...

Radella Tillman · 2019-02-06 18:44:34

Zadrzalam delikatnie, uśmiechając się. Jego oddech łaskotał mnie w szyję.
- Mhm... Tak, całkiem przyjemnie... Myślę, że... Zegrybysmy poćwiczył i, to nie dość, że grałoby nam się dobrze to brzmieli byśmy też dobrze - szepnęłam. - Cudownie... - poprawiłam sie, mówiąc miękko.

Zaff Leeches · 2019-02-06 18:47:06

- Chcesz jeszcze ćwiczyć? - pytałem dalej, choć nie odsuwając ust od jej ucha, a ręką obejmując ją delikatnie. - oczekuje odpowiedzi 'Tak' albo 'Nie' i nic pomiędzy... Pewna, zdecydowana decyzja, wiem, że potrafisz - mruczałem dalej, niczym wąż kusiciel.
O tak, w tym byłem dobry.

Radella Tillman · 2019-02-06 18:50:08

Mruknęłam cicho, z zastanowieniem. Czego chciałam? Czego cchialam...? Ciężko mi było się nad tym zastanawiać, gdy mówił do mnie takim tonem, a ustami ocierał się o płatek mojego ucha.
- Nie, już nie chce ćwiczyć gry - powiedzialam. Może nie byłam jakoś bardzo pewna, ale to była jednoznaczna decyzja, więc chyba ton mojego głosu nie zmieniał tak dużo...

Zaff Leeches · 2019-02-06 18:55:25

- W porządku... Zara znajdę nam inne zajęcie - szepnąłem i nim Ella zdążyła cokolwiek powiedzieć, podniosłem ją ze stołka lekkim ruchem i niosąc na rękach przez krótką chwilę, w której z przyjemnością pocałowałem jej usta, posadziłem ją ostatecznie na łóżku. Nadal jednak usta trzymałem blisko jej ust, z przyjemnością trącając je.
- Ciężko się oprzeć - przyznałem się od razu z uśmiechem. - Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko...

Radella Tillman · 2019-02-06 20:06:51

- Mmmm, nie, nie... nie mam - szepnęłam, nabierając powietrza przez nos. - Nie mam nic przeciwko - powtórzyłam się już pewniejszym głosem nóż wcześniej. - Tak... Mi się podoba - zapewnilam, trącając niepewnie jego nos. Uniosłam dłoń, aby złapać się jego karku i lekko go połykając w moją stronę, wręcz nieznacznie. - Nie przestawaj... - poprosiłam cichutko, a następnie rozchylilam wargi.

Zaff Leeches · 2019-02-06 20:12:26

- Nie mam zamiaru - zamruczałem, obejmując Ellę w talii i ją także przyciągając do siebie. Z przyjemnością zatopiłem się w jej miękkich ustach, nie ograniczałem się nie miałem nawet takiego zamiaru. A Ella?
- Muszę przyznać, że całujesz znakomicie - szepnąłem, muskając kącik jej ust. - Kwestia praktyki - zaśmiałem się gardłowo, wracając do coraz głębszych pocałunków.

Radella Tillman · 2019-02-06 20:37:51

Zaśmiałam się w jego usta. Nie wiem czy mówił poważnie, czy tylko sobie żartował. Za to wiedziałam, że osobiście czułam się już pewniej w tym co robiłam. Poza tym, to było po prostu przyjemne, całkowicie go, bycie całowaną przez niego...
Nasze pocałunki stały się głębsze i gwałtowniejsze, co mnie trochę zraziło i zaczęłam się pomału wycofywać.

Zaff Leeches · 2019-02-06 20:42:02

Hm, cofa się. Coś nowego. Choć nie była już pod wpływem jadu, więc było to raczej całkiem normalne. Musiałem hamować? Ale z drugiej strony po co? Lubiłem gdy się całowaliśmy zupełnie bez zastanowienia, dlaczego teraz miałbym zmieniać przyzwyczajenia?
... Bo Ella nie chciała. Peszyła się i była nie pewna. Nie było jej wszystko bez różnicy. Jestem beznadziejnym wampirem.
Zwolniłem jednak bez słowa, ze zrozumieniem pocałunki, hamując się do po prostu dokładnych, a potem czule schodząc na jej szyję przez linię szczęki.

Radella Tillman · 2019-02-06 20:45:42

Na powrót poczułam się dobrze w pocałunkach, miałam wręcz ochotę mu za to podziękować. Ale jakoś nie mogłam z siebie nic wydusić. Musiałabym się na tym skupić jakoś bardziej a niezbyt byłam w stanie. Nawet gdy usta znów miałam wolne, nic nie mówiłam. Po prostu się uśmiechnęłam, wplątując palce w jego włosy.

Zaff Leeches · 2019-02-06 20:53:45

Całowanie jej było cudowne, a tym bardziej gdy jej szyja, jej obojczyki, jej dekolt, jej skóra, jej słodki zapach, który czuć było tak pysznie... Ranki na szyi przypominały mi dokładnie, by nie pić jeszcze z Ellli, jest dużo za wcześnie, zresztą byłem u szczytu sił dzięki jej krwi. Mogłem sobie póki co pozwolić na inne przyjemności z jej udziałem.
Do czasu, aż ktoś nie zapukał do drzwi.
- Już czas, paniczu Leeches - powiedział mój sługa, przerywając mi właśnie badanie zapięcia stanika czarodziejki. Westchnąłem ciężko, odsuwając się.
- Muszę iść - mruknąłem, wstając z łóżka i idąc do biurka po dokumenty.

Radella Tillman · 2019-02-06 21:31:59

Poczułam się... Dziwnie nie na miejscu. Ja wciąż byłam w emocjach, leżałam na łóżku, będąc z lekka zdezoriętowana. Jak to możliwie, że w jednej sekundzie zastanawiam się, co on może do mnie czuć, gdy mnie całuje w taki sposób, a w drugiej obserwuje jego chłodne podejście do wszystkiego. Odsunięcie się ode mnie nie sprawia mu żadnych trudności.
Usiadłam prosto, naciągając znów koszulę, którą podwinął nieco do góry, gdy próbował dotrzeć do zapięcia mojego stanika. Westchnęłam bezgłośnie, nie chcąc zwracać na niebie uwagi. Czułam ciepło na policzkach. Wstyd?
- Dobrze, rozumiem - mruknęłam szybko przemykając przez pokój i docierając do drzwi prowadzących do ukrytych pomieszczeń,w których mieszkałam. - Spokojnego wieczoru i dobrej nocy, kochanie - szepnęłam czule i zniknęłam za drzwiami.

Zaff Leeches · 2019-02-06 21:37:39

Powiedziała tak. Kochanie...
Dobrze, że nie widziała mnie, że została dłużej. Oparłem się ciężko o biurko, chwilę starając się przetrawić ten smak w ustach, który pojawił się, gdy nazwała mnie swoim kochanym. Jednak chciałem go jak najszybciej tylko wypluć. Nie byłem stworzony by go czuć, nie zasługiwałem na niego i nie rozumiałem jego zasad. To było poza moim zasięgiem, miłość nie jest dla takich jak ja, dla wampirów.
- Już idę - odpowiedziałem chłodno, gdy sługa zapukał jeszcze raz. Nie zamykałem pokoju Elli, jednak swój zamknąłem na dwa spusty. Może zechce posiedzieć u mnie... Jeśli jej to jakkolwiek pomoże.

Słońce powoli wschodziło na nieboskłon, gdy wracałem ze spotkania, zmęczony i śpiący. Jednak ponad swoim zmęczeniem musiałem też pomyśleć o Elli. Wkroczyłem do swojej sypialni, zamykając za sobą pośpiesznie drzwi. Rozejrzałem się po pokoju, szukając oznak, że Ella spała dziś u mnie.

Radella Tillman · 2019-02-06 21:59:48

Wiedziałam, że zostawił otwarte drzwi. Zamek do nich był ciężki i antymagiczny. W ciszy, która panowała wokol mnie, nie było możliwości aby go nie usłyszeć. A mimo wszystko nie wiedziałam czy wolno mi wyjść. Zaff mnie wciąż przestrzegał przed tym, mówił, że zamyka mnie nie dlatego, że mi nie ufa, ale dlatego, że nie ufa reszcie domowników.
Jednak nie mogłam się powstrzymać i przed zaśnięciem, już będąc boso i w szlafroku przeszłam do jego sypialni. Znów się rozejrzałam po pomieszczeniu, ale potem szybko skierowałam się do jego łóżka. Usiadłam na nim, a następnie wsunęłam się pod kołdrę i przez chwilę nie wiedziałam co dokładnie chce zrobić.
Będzie zły, jak zobaczy że tu śpię? Celowo zostawił otwarte drzwi czy znów zapomniał?
Westchnęłam ciężko, leżąc tak dłuższą chwilę. Myski o mnie, czy jednak jest zbyt zajęty pracą, by myśleć o kimś takim jak ja? To co się wydarzyło dziś było dla mnie... Nieprzyjemne. Jak wiadro zimnej wody. Zaff mógł przerwać wszystko od tak i nie wyglądał na porażonego tym, a ja... Ja tak nie umiałam! Przeżywałam wszystko kilkakrotnire mocniej i dłużej niż on. Czy on to wiedzial...?
Jęknęłam cicho i podniosłam się. Zabrałam jedynie z jego lozka poduszkę, która nim pachniała i chciałam wrócić do siebie. Jednak pomyślałam, że może coś mu zostawię. Bo czemu by nie?
Na chwilę odłożyłam poduszkę i skupiłam się na iluzji, którą musiałam stworzyć. Światło, wielkości pięści unoszące się nad szafką nocną. Niezbyt trudna rzecz, dla wyćwiczonego czarodzieja. Tyle, że to nie było zwykle światło. Wystarczyło zbliżyć do niego dłoń, aby bańka światła pękła, a ukazało się to, co było główną częścią tej magii. Wspomnienie, w środku zamknięte było wspomnienie. Moje wspomnienie Zaffa, gdy pierwszy raz pozwolił mi wyjść do ogrodu i pochodzić po nim. Lubiłam do niego wracać. Miałam nadzieję, ze Zaff po ciężkiej nocy też z przyjemnością do niego wróci.
Zgarnelam poduszkę, zerkając jeszcze tylko raz na błyszczące światło i wróciłam do siebie. Zsunęłam się w kłębek na swoim łóżku, nakrywając kołdrą i wtulając w poduszkę wampira.

Zaff Leeches · 2019-02-06 22:19:20

Elli nie było, ale było... coś. Prawdopodobnie coś stworzonego przez Ellę, ponieważ wampiry czarować nie umiały, z pominięciem perswazji. Podszedłem jednak do łóżka i po krótkiej obserwacji oraz podejrzliwych spojrzeniach, dotknąłem ledwo czubkami palców bańki.
Bańka światła pękła, a ja poczułem jak coś mi przysłania oczy. Myśl, a raczej wspomnienie, tak, wyraźne wspomnienie, gdy... Ella weszła do ogrodu, po raz pierwszy. Osobiście, dla mnie to wspomnienie było bardzo... bardzo jasne, za jasne. Jednak to tutaj oglądałem z przyjemnością. Czarodziejka cieszyła się jak dziecko, a ja mogłem to obserwować z myślą " ja jej to dałem, ja jej to pokazałem, bo zasłużyła".
Poza tym, był to też dzień, w którym powiedziała, że mi ufa, że nie ucieknie, że będzie się bawić w ogrodzie i będzie uważać i moment naszej nocy...
Było jeszcze wcześnie. Zdjąłem ubranie aż do bokserek i bardzo cichutko przeszedłem do sypialni Elli. Spała jeszcze smacznie. I dobrze, powinna się wysypiać. A gdy tak sobie spała, wsunąłem się na łóżko, tuż obok niej, obejmując ją lekko i po prostu pozwalając sobie na sen.

Radella Tillman · 2019-02-07 02:11:35

Uśmiechnęłam się, przysuwając do ciepłego ciała wręcz instynktownie. Ciekawe kiedy Zaff tu przyszedł...? Mniejsza o to, ważne że był tutaj ze mną, to miała największą wartość dla mnie. Wtulanie się w jego poduszkę, czy cokolwiek, co miało jego zapach... Nie było tym samym. Za to teraz...
Pogładzilam dlonią po jego nagiej skórze. Czułam pod palcami zarys mięśni na jego torsie. Był bardzo silny, a za razem taki delikatny i łagodny dla mnie... Tak jak teraz. Wszystko w nim było łagodne, gdy spał...
Ja już nie mogłam spać, ale tak mi było dobrze. Jeśli Zaff będzie spał do końca dnia, to ja mogę leżeć tu razem z nim.

Zaff Leeches · 2019-02-07 02:22:33

Obudziłem się jakoś przed południem, nie jestem pewien dlaczego. Jednak jak już uchyliłem powili i zastałem uważne, pełne miłości spojrzenie Elli, rozbudziłem się bardziej, pomrukując pod nosem.
- Dzień dobry, Ella - szepnąłem zachrypniętym głosem. - Jadłaś śniadanie? Chyba jest już dość późno, co? - zauważyłem, choć nie miałem siły na długo otwierać powiek. Było mi bardzo błogo, dlatego uśmiechałem się tylko lekko.

Radella Tillman · 2019-02-07 02:33:52

- Spokojnie, nie jestem głodna - zapewnilam go, bo faktycznie nie byłam, jakoś o tym nie myślałam i kompletnie mi z głowy wypadło,że mogę być głodna. - Za to ty pewnie jesteś jeszcze zmęczony... Kiedy wróciłeś? - spytałam cicho, układając głowę na jego piersi. - Wszystko poszło dobrze...? - dopytywałam.

Zaff Leeches · 2019-02-07 02:38:23

- Tak, tak, wszystko było w porządku - westchnąłem i objąłem czarodziejkę, by głaskać ją po włosach. - Wróciłem... jakoś o wschodzie słońca. Czwarta? Nie jestem pewien - mruknąłem, przecierając oczy. Potem uśmiechnąłem się, przypominając sobie, co miałem powiedzieć. - Zastała mnie miła niespodzianka. Nie wiem co to było, ale bardzo dziękuję. Ciepłe wspomnienia są zawsze dobrymi wspomnieniami - uznałem z uśmiechem. - Myślałem, że będziesz już spała u mnie - przyznałem, całując ją w czubek głowy.

Radella Tillman · 2019-02-07 02:41:21

Zagryzłam wargę.
- Nie wiedziałam czy mogę tam spać... - wyznałam szczerze. - Wciąż mówisz, że nie powinnam wychodzić z pokoju. Nie chcę ci robić na złość i gdy tylko nadarzy się okazja być poza nim - dodałam. - Dlatego spałam u siebie... Nie wiedziałam czy mi wolno u ciebie - podsumowałam cichutko.

#461 2019-02-06 13:10:10

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#462 2019-02-06 18:44:34

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#463 2019-02-06 18:47:06

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#464 2019-02-06 18:50:08

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#465 2019-02-06 18:55:25

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#466 2019-02-06 20:06:51

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#467 2019-02-06 20:12:26

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#468 2019-02-06 20:37:51

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#469 2019-02-06 20:42:02

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#470 2019-02-06 20:45:42

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#471 2019-02-06 20:53:45

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#472 2019-02-06 21:31:59

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#473 2019-02-06 21:37:39

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#474 2019-02-06 21:59:48

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#475 2019-02-06 22:19:20

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#476 2019-02-07 02:11:35

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#477 2019-02-07 02:22:33

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#478 2019-02-07 02:33:52

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#479 2019-02-07 02:38:23

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#480 2019-02-07 02:41:21

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

Stopka