Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

Zaff Leeches · 2019-01-24 12:42:09

Chwilę spoglądałem na czarodziejkę, a potem wstałem z westchnieniem z kanapy.
- A więc zostawię cię samą - uznałem. - Chyba że masz do mnie jeszcze jakieś pytania. Oczywiście poza tym kiedy cię wypuszcze bo sam ze sobą tego nie ustaliłem...

Radella Tillman · 2019-01-24 12:49:27

Z jednej strony tak strasznie się go bałam, bo przecież mnie tu zamknął! Zapewne chciał wykorzystać... Mój Boże... A z drugiej strony tak staradznie nie chciałam być sama. I miałam ochotę poprosić go żeby jeszcze chwilę ze mną powiedział. Ale nie dałam rady wydusić z siebie słowa. Przerażenie i szok zacisnęły mi bardzo mocno gardło.
Wampir kiwnął głową i odszedł, a ja nadluchiwalam jak jego kroki się oddalają, potem jak otwiera drzwi i je zamyka, zostawiając mnie znów sama. Zamkniętą i zdezoriętowana.
Znów się rozpłakałam. Byłam roztrzęsiona.
Zjadłam jedzenie po jakimś czasie i kraczulam po pokojach zastanawiając się co mogłabym zrobić aby wszystko wróciło do normalności. Ale nie miałam kompletnie pomyslu. Nigdy... Nigdy nawet nie przeszło mi przez myśl że coś takiego może mi się przydarzyć. Nie oglądałam strasznych filmów i nie czytałam takich książek. Zawsze się ich bałam. Teraz być może by mi się przydała wiedza, co się robi w takich sytuacjac. W końcu tam zawsze wszystko kończy się dobrze... Prawda? U mnie też skończy się dobrze...
Zadrzalam gdy znów usłyszałam szczęknięcie zamka. Oparłam się o ścianę spanikowana. Sama nie wiem co chciałam tym osiągnąć, przecież nie mogłam się w niej ukryć, ale była najbliżej. Więc wciasnelam w nią plecy, obserwując jak wampir wchodzi.

Zaff Leeches · 2019-01-24 13:03:33

- Próbujesz przejść przez ścianę? Zapewne ci się to nie uda - parsknąłem, zamykając za sobą drzwi. Spojrzałem na nią z zamyśleniem, ale zaraz pokręciłem głową i zabrałem pusty talerz i kubek. Postawiłem nowy kubek czekolady na stoliczku.
- Wolisz herbatę, czy kawę? - zapytałem spokojnie.

Radella Tillman · 2019-01-24 13:38:39

Gdybym miała więcej siły to pobawiłabym się w kameleona i zniknęła z jego oczu ale to było zbyt wykańczające.
Przełknęłam głośno ślinę i wzięłam głęboki oddech, ciupek odsuwając się od ściany ale wciaz dotykając jej palcami. Nie chciałam kiwać się na boki, a miałam trochę miękkie kolana ze strachu.
- Herbatę - szepnęłam niepewnie, wciąż bardzo zmieszana jego grzecznością w stosunku do mnie. Przecież nie musiał tego robić. - Nie mam już ochoty pić czekolady - dodałam, marszcząc lekko brwi, gdy zobaczyłam, że niesie kolejny kubek pełen tego napoju.

Zaff Leeches · 2019-01-24 14:42:26

Odstawiłem kubek mimo wszystko na stolik, kiwając głową.
- Herbata. W porządku - zapamiętałem. - Nadal zachowujesz się niespokojnie. Jest coś co sprawiłoby, że poczułabyś się tu lepiej? - zapytałem miękko, z łagodnym uśmiechem. Tak, była już znacznie spokojniejsza gdy ze mną rozmawiała. To dobrze. Może za tydzień będzie już swobodnie rozmawiać...?

Radella Tillman · 2019-01-24 14:53:35

Wzięłam drżący oddech, patrząc na jego buty.
- Nie lubię obcych miejsc - wyszeptałam, zagryzając wargę. - Nie podoba mi się tu - dodałam rozżalona. Chciałam wyjść stąd, wrócić do domu. Mieć na sobie swoje ubrania. Czuć zapach swojego prostu do prania. Umyć włosy ulubionym szamponem. Ale nie mogłam. A proszenie go o wypuszczenie mnie doprowadziło by to jedynie do kolejnego ataku mojej histerii. Jego to nie ruszało. Zapewne mogłabym się położyć na środku podłogi i płakać, ale to by nic nie zmienilo.

Zaff Leeches · 2019-01-24 15:07:17

- Rozumiem... - pokiwałem głową. - Postaram się zrobić co w mojej mocy byś czuła się tu dobrze - uznałem szczerze, już zastanawiając się co zrobić by tego dokonać. Potem jednak wyciągnąłem z kieszeni niewielki pilot z czerwonym przyciskiem i odłożyłem go na stolik.
- To wywoływacz. Zauważyłaś już pewnie, że jestem wampirem, zazwyczaj więc śpię w innych porach niż ty, przez co czasem nie wiem kiedy chciałabyś jeść. Gdy naciśniesz ten guzik, zajrzę do ciebie. Gdyby coś się stało, albo czegoś byś potrzebowała to możesz mi dać znać - wyjaśniłem spokojnie, obserwując jej zachowanie.

Radella Tillman · 2019-01-24 15:12:25

Mimo że już to wiedziałam to i tak serce zabiło mi szybciej gdy powedział to na głos. Pokiwałam jednak głową, starając się nie popaść w panikę.
- Dlaczego p-po prostu m-mnie nie wypuścisz...? - spytałam jąkając się. Wzięłam głębszy oddech. - Nie chce siedzieć tu sama - szepnęłam prawie bezgłośnie, znów opierając się plecami o ścianę. Powoli się po niej zsunęłam w dół.
Jednak nadal nie podniosłam wzroku na jego twarz. Za to dokładnie mogłam ilość jego buty. Bałam się spojrzeć mu w oczy. Cała jego postać mnie przerażała.

Zaff Leeches · 2019-01-24 15:16:59

Poparzyłem na nią uważnie. Nie, gdybym jej teraz powiedział, spanikowała by za bardzo. Muszę zdobić jej zainteresowanie. Z tamtymi było jakoś prościej, niemal po pierwszym dniu dawały z siebie spijać krew.
- Nie wiem, dlaczego nie mieszkasz z rodziną, ale ja zazdrościłbym im takiej czarodziejki jak ty - zacząłem, ignorując pytanie. - Pokłóciłaś się z nimi? - zapytałem miękko, siadając na kanapie.

Radella Tillman · 2019-01-24 15:22:20

Objęłam ramionami kolana i przyciągnęła mi je do piersi.
- Nie mogliśmy się dogadać - szepnęłam zawstydzona. - Zaczną mnie szukać - dodałam, próbując oszukać tym sama siebie. Bo niby kto miałby mnie szukać? - Dlaczego jesteś miły? - ośmieliłam się spytać, zaciskając powieki. Oddech wciąż miałam przyspieszony ze stresu. Ale przynajmniej już się nie plątałam w słowach i nie jąkałam... Przy ajamniej tym razem.

Zaff Leeches · 2019-01-24 15:26:21

- Dlaczego miałbym nie być? - odparłem parskając cicho. - To, że jestem wampirem, nie przekreśla tego, że nie mogę być miły - uznałem, lekko wzruszając ramionami. Potem zaraz wróciłem do przeglądania się Radelli.
- Z moją rodziną też nie umiem się często dogadać. Ale zmuszają mnie do opuszczenia rodzinnego domu. To dopiero okrutne. Rolą rodzica jest zrozumieć swoje dziecko, nie uważasz? - zauważyłem miękko.

Radella Tillman · 2019-01-24 15:31:52

- Nie wiem - odparłam pośpiesznie.
Dlaczego miałbyś nie być miły? Mam wiele różnych opcji i pomysłów w głowie dlaczego. Zaczynając od tego, że mnie porwałeś, idąc dalej, ze mnie zamknąłeś samą, kończąc na tym, że nie masz zamiaru mnie wypuszczać. Bawiło go to, że powoli zaczynowałam świrować od siedzenia sama?
Nigdy nie należałam do towarzyskich osób, to fakt, ale samotność wcale nie jest czymś o czym marzyłam.

Zaff Leeches · 2019-01-24 15:36:52

Patrzyłem na nią miękko, aż w końcu wstałem z kanapy i ruszyłem do drzwi.
- Boisz się mnie. I nie chcesz rozmawiać - zauważyłem. - Nie martw się. Nie mam co do ciebie złych zamiarów - zapewniłem. - Wiesz, jestem nawet przekonany, że zaopiekuję się tobą lepiej niż ty sama w swoim niewielkim i pustym mieszkanku. Gybyś poczuła się samotna... daj znać - podsumowałem, wychodząc z jej pokoju i zamykając go.
Chyba czas udać się do mojej nowej znajomej w odwiedziny do domu...

Radella Tillman · 2019-01-24 16:19:56

Byłam sfrustrowana. Przez kolejny tydzień on przychodził, dawał mi jeść, zamieniał ze mną kilka miłych zdań... A raczej prowadził monolog, bo ja wciąż niewiele się odzywałam. Wciąż się bałam, choć z dnia na dzień coraz mniej. Choć może nie,cały czas bałam się go tak samo, ale oswajałam się z myślą, że nie zmienię niczego w swojej sytuacji. A wampir chciał mi iść na rękę.
Któregoś dnia po raz pierwszy użyłam wywoływacza który mi zostawił.
Stałam wyprostowana i napięta jak struna gdy drzwi się otworzyły. Na chwilę zapomniałam o oddychaniu. Wzięłam głębszy oddech.
- Chciałabym radio. Albo odtwarzacz... Gramofon... Cokolwiek - szepnęłam. W końcu powedział, że mogę go prosić o wszystko. Mhm, no prawie o wszystko. - Boli mnie głowa od tej ciszy - dodałam dla wyjaśnienia, czując potrzebę poparcia czymś swojej próżny. Bo rzadania to raczej nie przypomniało... Bardziej jękliwe błaganie.

Zaff Leeches · 2019-01-24 17:35:41

Pokiwałem głową, nie kryjąc uśmiechu.
- Długo się zbierałaś... Ale w porządku. Nie ma problemu. Przyniosę ci radio razem z kolacją, w porządku? - zaproponowałem. - Cieszę się, że użyłaś wywoływacza - dodałem. - Jest coś jeszcze...? - dodałem miękko. Choć i tak szykowałem dla niej małą niespodziankę.

Radella Tillman · 2019-01-24 17:43:15

Zarumieniłam się, od razu spuszczając wzrok z jego twarzy. Choć oczu unikałam cały czas.
- N-nie - mruknęłam. - T-to wszystko... Umm... Dz-dziękuję - szepnęłam, póki co nie miałam odwagi prosić o nic więcej. Szczerze mówiąc naprawdę dobrze mnie traktował. Miałam kilka pomieszczeń z czego sama sypialnia była prawie tej samej wielkości co moje mieszkanko. Miałam do dyspozycji bibliotekę, salonik... Brakowało mi w szczególności promieni słonecznych, wieczornych spacerów, powiewu świeżego powietrza i szumu drzew...

Zaff Leeches · 2019-01-24 17:59:48

Późnym popołudniem, tak jak zapewniałem, przyniosłem Elli radio, wraz z kolacją. Było do małe, stylizowane na stare, radyjko. Uznałem, że jako taki kontakt ze światem może być. Poza tym wiedziałem, że będzie nasłuchiwać jakieś wiadomości o swoim zaginięciu. Na próżno. Czarodziejka położyła się spać niemal natychmiast jak zjadła kolację - potrzebowałem dziś by miała mocny sen.

Po tym jak wyszedłem od czarodziejki, postanowiłem udać się do jej mieszkania. Wiedziałem, że dla bezpieczeństwa należało złożyć wypowiedzenie z pracy, oraz zgłosić, że więcej nie będzie się mieszkało w danym miejscu. Rozmowa z właścicielem budynku była dziecinnie prosta. Zebrałem rzeczy po Radelli - ubrania, książki, kosmetyki, pamiątki rodzinne, dokumenty, nawet pościel i kilka pluszaków (to było całkiem dziwne, że dorosła osoba miała swoją kolekcję pluszaków, ale sam musiałem przyznać, że mały osiołek miał w sobie coś... uroczego).
Po powrocie z jej mieszkania postanowiłem zrobić małe przemeblowanie. Poduszki i koce ułożyłem na kanapie, a kosmetyki zostawiłem w łazience. Powiesiłem obrazki, poukładałem każdą figurkę. Nie powiesiłem jednak zdjęć z rodziną. Lepiej by nie miała na to wspomnienia.
Zostawiłem po sobie tylko karteczkę "czuj się jak u siebie", a potem wyszedłem, nie kryjąc dumy ze swojej przebiegłości.

Radella Tillman · 2019-01-24 18:21:46

Gdy się obudziłam doznałam kolejnego szoku. To chyba było niezdrowe tyle razy w tygodniu go dostawać. Ale serce znów zabiło mi szybciej. Choć tym razem zdecydowanie z radości.
- Moje rzeczy... - szepnęłam, zasłaniając dłonią usta.
Zeskoczyłam radośnie z łóżka, rozglądając się szczęśliwa. Nie mogłam uwierzyć że przyniósł mi tu wszystko. Figurki, pluszaki, poduszki, koce i pościel. Zajrzałam do szafy i wręcz przytuliłam się do swoich ubrań. Zdjęłam z siebie rzeczy, których miałam już dość, rzuciłam je na podłogę i założyłam ulubiony miękki, biały sweter, oraz prostą niebieską spódnicę. Tak się cieszyłam, że znów mogłam to na siebie założyć. Jak dziecko.
Rozanielona podeszła do kanapy, przykucnęła przy niej i schowałam nos w złotym kocu. Pachniał tak jak zapamiętałam. Domem. Wszystkie te rzeczy pachniały moim domem. Były tak dobrze mi znane, że od razu poczułam się pewniej.
Włączyłam radio i zdjęłam pościel z łóżka, odrzucając ją na bok. Założyłam swoją w kwiaty. To samo zrobiłam z ubraniami które były tu wcześniej. Wyrzuciłam na podłogę i poukładałam wszystkie swoje tak jak mi było najwygodniej. Zajrzałam do łazienki. Wszystko było na swoim miejscu. Nawet mój płyn do płukania tkanin i drobiazgi, typu spinki i gumki. Zauważyłam jednak brak zdjęć, przez co na chwilę moja euforia minęła, ale nie powinnam się tym dołować...
Zajrzałam do zdjęcia w naszyjniku. Przynajmniej to miałam. Mogłam przypomnieć sobie ich rysy twarzy. Nie chciałam zapominać. Nigdy.
Wszystko co uznałam za niepotrzebne mi, położyłam na prześcieradle i zwinęłam w wieki tobołek.
- Cześć - przywitałam się. Chyba pierwszy raz odkąd tu byłam. Wciąż byłam podekscytowana, że przyniósł mi moje rzeczy. - Dziękuję... dz-dziękuję za rzeczy - szepnęłam już mniej pewnie. - Twoje nie będą mi już potrzebne - dodałam szybko, wskazując na nie dłonią.

Zaff Leeches · 2019-01-24 18:28:16

- W porządku, tego też się spodziewałem - przyznałem, kiwając głową. Ha! Strzał w dziesiątkę. - Nie musisz dziękować. Cieszę się, że swobodniej się tu czujesz, to dla mnie dość ważne - przyznałem, stawiając jej śniadanie na stole. Zaraz obok dostawiłem herbatę. - Smacznego, Elli - powiedziałem.

Radella Tillman · 2019-01-24 18:33:15

Pokiwałam głową i powoli podeszłam do krzesła. Zacisnęłam na oparciu palce. Wampir stał po drugiej stronie stołu i bardzo czujnie mnie obserwował. Przecież nie mogłam nic zrobić. Miał nade mną przewagę w naprawdę wielu rzeczach. Moja sytuacja na chwile obecną była beznadziejna. Byłam bezradna. Musiała się pogodzić, albo męczyć nadal i płakać. Choć frustracja w środku mnie wcale nie gasła. Tak jak promyczek nadziei, że stąd ucieknę, że znajdę wyjście, że... wrócę do domu?
Zmarszczyłam brwi.
- Skoro... skoro moje rzeczy są tu, to... - powiedziałam zamyślona, a mina mi zrzedła. - Co się dzieje z... moim, um moim mieszkaniem...? - Wbiłam ponownie wzrok w posiłek, który mi przyniósł.

#21 2019-01-24 12:42:09

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#22 2019-01-24 12:49:27

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#23 2019-01-24 13:03:33

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#24 2019-01-24 13:38:39

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#25 2019-01-24 14:42:26

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#26 2019-01-24 14:53:35

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#27 2019-01-24 15:07:17

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#28 2019-01-24 15:12:25

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#29 2019-01-24 15:16:59

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#30 2019-01-24 15:22:20

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#31 2019-01-24 15:26:21

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#32 2019-01-24 15:31:52

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#33 2019-01-24 15:36:52

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#34 2019-01-24 16:19:56

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#35 2019-01-24 17:35:41

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#36 2019-01-24 17:43:15

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#37 2019-01-24 17:59:48

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#38 2019-01-24 18:21:46

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#39 2019-01-24 18:28:16

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

#40 2019-01-24 18:33:15

Odp: Syndrom sztokholmski - wampir i czarodziejka

Stopka