Duży i mała - wilk i dziewczyna

Primrose Caladium · 2019-01-31 23:42:45

Porumieniłam siadając do stołu razem z Riddem. Dziadek postawił talerz z mięsem na niewielkim stole.
- Napełnia, napełnia dumą bardzo - przytaknął dziadek, dosiadając się do nas. - Primrose to wyjątkowa dziewczyna, nie da się nie zauważyć.
- Tak, wiem dziadku, nie muszę być jak ty - odparłam, wiedząc co zaraz powie starszy mężczyzna.
- Dokładnie, magia nie tkwi we krwi, a w sercu. A serce masz bardziej magiczne niż setka czarodziejów razem wzięta! Prawda, Riddick? - zaśmiał się głośno dziadek Jon, spoglądając na wilkołaka i szukając w nim poparcia na swoje słowa.

Riddick Hyde · 2019-01-31 23:58:33

- Zdecydowanie - westchnąłem rozbawiony, kiwając głową. - Choć mogę być mało obiektywny. Prim mnie oczarowała znacznie wcześniej, nim dowiedziałem się o jej pochodzeniu czarodziejki - zauważyłem patrząc miękko na dziewczynę, a następnie wracając wzrokiem do jej dziadka. - Ale pana wnuczka jest niesamowita, tu się zgodzę, bez dwóch zdań...

Primrose Caladium · 2019-02-01 00:30:03

- Tak, tak... Jest niesamowita. I potrzebuje niesamowitej opieki - powiedział poważnie.
- Wiesz dziadku, że wcale nie...
Starszy mężczyzna uniósł dłoń, abym przestała mówić, na co zareagowałam od razu milknąć.
- Zapewne doskonale wszyscy troje wiemy, że potrzebujesz, skarbie - powiedział miękko. - I widać, że ostatnimi czasy ktoś o ciebie dbał. I o dziwo nie byłem to ja! Wielki dziw, że dałaś się oswoić komuś, Primrose.
- Dziadek twierdzi, że jestem płochliwa jak sarna - wyjaśniłam pospiesznie.
- Sarenka - poprawił mnie i nagle zza jego pleców pojawiła się sarna, która przebiegła na drugi koniec salonu. - Delikatne i pełne wdzięku zwierzę - mruknął, uśmiechając się pod nosem. Choć sama widziałam jedynie kątem oka jego uśmiech, bo patrzyłam na piękne zwierze które chodziło po naszym salonie,

Riddick Hyde · 2019-02-01 09:54:17

Aż ciężko mi było się nie uśmiechać. Choć instynkt mi mówił, bym biegł za sarną, jednak cała reszta doskonale wiedziała, że to tylko iluzja.
- Staram się dbać, jak tylko mogę, ale czasem to i o mnie trzeba zadbać - przyznałem się. - Prim jest wtedy niezastąpiona. Poza tym wilka też trzeba oswoić, a takiej sarence wyszło to perfekcyjnie...

/Już nie mówię, że rzeba go tresować, bo przy dziadku, ale no ( ͡° ͜ʖ ͡°)/

Primrose Caladium · 2019-02-01 11:46:09

Wróciłam wzrokiem do stołu, i popatrzyłam najpierw na dziadka, a potem na Riddicka. Zaśmiałam się, kręcąc głową. Dziadek i Ridd złapali wspólny język, co mnie bardzo cieszyło. Rozmowa toczyła się luźno i bez zbędnych oficjalnych formułkę, przez co było naprawdę przyjemnie i luźno. Jakbyśmy robili to co tydzień.
Posprzątaliśmy razem po posiłku i panowie usiedli na kanapie, a ja poszłam szybko ukroić ciasta z kremem dla każdego. Rozmawialiśmy jeszcze przez dłuższy czas, aż zrobiło się dosyć późno.
- Oh, fakt - powiedział dziadek, gdy zauważyłam która godzina. - Późnawo, a jutro trochę pracy nas czeka... - mrukną pod nosem, podnosząc się z kanapy. - Niezwykle miło było cię poznać, Riddick.

Riddick Hyde · 2019-02-01 11:55:02

- Oh, pana również - zapewniłem z uśmiechem, wyciągając rękę do uścisku. Potem pocałowałem Prim w czubek głowy. - Jutro będę trochę później. O północy urządzamy małe polowanie z przyjaciółmi, więc nim się wyśpię po wszystkim na pewno słońce zdąży wstać - westchnąłem. - Nie zbliżajcie się do lasu - dodałem w ramach przestrogi, wstając i idąc do przedpokoju po kurtkę.

Primrose Caladium · 2019-02-01 13:02:12

Dziadek pokiwał głową z powagą.
- Wilcze zwyczaje - mruknął jedynie pod nosem, gdy ją i Ridd poszliśmy do wyjścia.
Weszliśmy razem do przedsionka. Wsunęłam stopy w buty i złapałam za kurtkę.
- Odprowadzenie cię do furtki - wyjaśniłam pospiesznie. - Jutro polowanie? - dopytywałam zaciekawiona.

Riddick Hyde · 2019-02-01 13:05:52

- Dziś w nocy - poprawiłem ją. - Moi przyjaciele z watahy zapytali, czy nie dołączę, a ciężko odmówić nocnego polowania. Podobno w głębi lasu pewien niedźwiedź nie zapadł jeszcze w sen i zrobił się agresywny. Pewnie pobiegniemy to sprawdzić i zobaczymy jak ma się rzecz - wyjaśniłem spokojnie. - To nic nadzwyczajnego, jednak prosiłbym byś się nie zbliżała. Jeśli ten niedźwiedź faktycznie jest groźny, to nie chce by ci się coś stało - dodałem czule. - Jutro ci opowiem jak poszło, dobrze? Przyjdę na drugie śniadanie...

Primrose Caladium · 2019-02-01 13:25:31

- Dobrze, już dobrze. Raczej nie będziemy już wychodzić. Ani dziadek, ani ja - zapewnilam Riddicka, otwierając drzwi na zewnątrz. - Wyspij się porządnie. Tylko jak przyjdziesz po południu, to raczej nie będę mogła rozmowach. No wiesz, musimy z dziadkiem ogarnąć bar - przypomniałam, łapiąc go za dłoń. - Ty też będziesz na siebie uważał, dobrze? - poprosiłam.

Riddick Hyde · 2019-02-01 13:43:33

- Zawsze na siebie uważam - zapewniłem i uniosłem jej dłoń do swoich ust, lekko całując jej palce. - Poza tym nic nie jest mnie w stanie skrzywdzić, przecież widziałaś jak wyglądam - zaśmiałem się cicho, a potem sięgnąłem po swój płaszcz. - Przyjdę przed południem - zapewniłem spokojnie.

Primrose Caladium · 2019-02-01 20:29:22

- Nie jesteś niezniszczalny, Riddick - szepnęłam głosem pełnym przejęcia i troski. - Nie uważaj się za takiego, bo możesz zapomnieć o niebezpieczenstwie, które może cię zaskoczyć w każdej chwili. - Westchnęłam cicho i przytuliłam się mocno do niego. - Jesteś silny i mądry, wierzę w twoje umiejętności. Ale mimo wszystko się martwię, tak jak i ty martwisz się o mnie, kochany... - wyszeptałam, gładząc go po ramieniu.

Riddick Hyde · 2019-02-01 20:41:11

- Lubię być twoim kochanym i twoim wilczkiem... - uśmiechnąłem się czule. - Jutro opowiem ci jak było, dobrze? - powtórzyłem, poprawiając kołnierz. - Muszę iść się przygotować, a ty przygotować na jutrzejszy dzień - powiedziałem już bardziej rzeczowo, całując ją delikatnie. - Do zobaczenia, Prim.

Primrose Caladium · 2019-02-28 09:58:10

- Do zobaczenia wilczku, udanego polowania - pożegnałam go, odprowadzając go czujnym wzrokiem.
To bylo dla mnie skomplikowanej. Ktoś taki jak ja, kto nawet nie ma metra siedemdziesiąt chce bronić z całych sił dużego i silnego wilka. I naprawdę bym chciała go bronić.
Uśmiechnęłam się delikatnie i zamknęłam furtkę, wracając do dziadka. Razem zatopiłam się w długiej nocnej rozmowie, a przy okazji upewniłam się też, że dziadek polubił Riddicka i wstawi się za mną przy rodzicach. Nie ukrywałam mojej radości z tego powodu.

Riddick Hyde · 2019-02-28 20:53:29

Co jakiś czas, spędzałem choć kilka dni wśród swoich. Mimo iż znaczną część miesiąca żyłem sobie spokojnie nad zatoką, to wielu wilkom to nie przeszkadzało - kilku moich przyjaciół pracowało nawet w Fortis.
Jednak moi rodzice zawsze byli przez czas moich odwiedzin dziwnie spięci. Jakby nie wiedzieli, o czym mamy rozmawiać, albo nie byli pewni jak się zachowywać. Traktowali mnie trochę jak obcego. To bolało chyba bardziej, niż gdyby powiedzieli dlaczego im tak przeszkadzam.
Tak więc, po śniadaniu w barze (i kilku słodkich całusach Prim) wyruszyłem. do lasu, do domu. Do watahy.
Lubiłem to miejsce, chyba jak każdy wilk swoją watahę. Nie dość że otaczał mnie las, który napawał mnie spokojem i poczuciem bezpieczeństwa, to dookoła czułem znajomy i przyjazny zapach terytorium na którym się wychowałem. Spotkałem po drodze standardowy obchód wilków, który powitał mnie z uśmiechem. Wymieniliśmy się informacjami przy papierosie, a potem ruszyłem dalej, w stronę centrum lasu.
W centrum mojego miasteczka stała niewielka fontanna, z kamienną figurką wilka, z którego pyska leciał strumień wody - był to symbol życia które wedle legendy dał nam Wielki Wilk. Mijając fontannę prawie wpadłem na swojego przyjaciela z dzieciństwa - Garta - który o ile mnie pamięć i słowa wilków z obchodu nie myliły, będzie niedługo startować na miejsce Alfy. Przywitaliśmy się i wymieniliśmy kilka słów.
Kolejnym przystankiem był mój dom. Znajdował się bardziej na uboczu. Był raczej niewielki, z kominka wydobywała się strużka dymu z kominka, a przez uchylone okno słyszałem jakieś piski Daggera. Uśmiechnąłem się szczerze, kręcąc głową. Pewnie znów się o coś sprzeczali.
Otworzyłem drzwi, zaglądając do środka.
- Halo? Już jestem - zawołałem od wejścia, a potem usłyszałem trzask garnków. - Mamo? Czy ty znów coś kombinujesz w kuchni? - zapytałem marszcząc brwi, doskonale wiedząc, że moja mama i gotowanie to złe połączenie. Jednak znów nikt mi nie odpowiedział. Przeszedłem niepewne do pomieszczenia obok salonu z kominkiem i fotelami - każdy w rodzinie miał swój fotel - a następnie zajrzałem do kuchni. Powitał mnie widok ojca z gazetą przy stole jadalnianym.
- Co nic nie mówisz - zapytałem łagodnie, siadając krzesło obok. Wilk uniósł na mnie rozproszony wzrok znad okularów.
- Wybacz, zaczytałem się - odparł lekko roztrzepany odkładając gazetę i okulary na bok. Gdy byłem mały zawsze zastanawiałem się, czy będę taki jak on, potężny przywódca o gołębim sercu lecz twardej ręce. Teraz jednak mogłem śmiało stwierdzić, że odziedziczyłem miękkie serce, oraz wygląd - byliśmy niemal identyczni, z tą różnicą, że on miał już więcej siwych włosów. I blizn.
- W porządku. Bliźniaki znów się o coś kłócą? - zapytałem, zaczynając od zwykłych, przyziemnych spraw.
- Taa. Chyba o to kto upolował gołębia. Biedna ofiara ich agresji leży w hortensji matki - parsknął, na co i ja się zaśmiałem. Był w dobrym humorze.
- Opowiadali nam o Primrose - zaczął kolejny temat, na co najpierw się spiąłem a potem rozluźniłem. - Dagger mówił, że świata poza nią nie widzisz - zauważył, unosząc na mnie badawczy wzrok. Nie kryłem się z uśmiechem, bo nie miałem i po co.
- Prawda. Ciężko widzieć cokolwiek poza nią... W końcu rozumiem o co chodzi w wilczej miłości - westchnąłem, a potem spojrzałem na ojca. Uśmiechał się.
- Wiem, że czasem bywam oschły... Ale cieszę się, że znalazłeś swoje serce. Baliśmy się z matką, że może nie znajdziesz, że pogrążysz się w tej samotności...
- Baliście się? - zmarszczyłem brwi. - Zachowywaliście się raczej ozięble - wytknąłem.
- Jesteś dorosły Riddick, nie zachowuj się jak dziecko - upomniał mnie, wywracając oczami. - Chcemy wnuki! Szkoda, że ta Prim nie jest wilczycą, ale zawsze znajdzie się miejsce w watasze dla pól wilczków...
- Okej, rozumiem - uciąłem, kręcąc głową. - Nie śpieszy nam się jednak. Prim ma... ma dopiero dwadzieścia lat, nie mam prawa zabierać jej lata młodości. Poza tym spotykamy się dopiero od kilku miesięcy...
- Mam nadzieję że kiedyś ją przyprowadzisz do watahy? Na pewno wszyscy będą chcieli ją poznać - podsumował ojciec. - Choć Clar mówiła, że jest bardzo delikatna - wspomniał. - Nie wystraszy się nas? Może pochowam głowy niedźwiedzi znad kominka?
- Tak, to na pewno pomoże - parsknąłem. - I byłbym zadowolony jeśli nie zaczniesz wspominać o naszych tradycjach... Um, o wielodzietności, o leżach...
- Właśnie, budujesz leże? - zapytał podekscytowany. - Możesz wykorzystać fundamenty ze skraju lasu, mielibyście blisko do wody, ale i do nas...!
- Mówisz o fundamentach swojego leża? - upewniłem się zaskoczony.
- Tak...! Nie skończyliśmy go z matką budować, a zamieszkaliśmy w domu Alfy... Możemy wybudować nowe, mniejsze gdy już ktoś mnie pokona, bliźniaki będą już wtedy pewnie dorosłe - zauważył z uśmiechem, a ja parsknąłem i pokiwałem głową z ochotą.
- Tak, znacznie to by mi to ułatwiło budowanie... Oh i mielibyśmy wszędzie blisko z tego miejsca... Cudownie, dziękuję tato - oświadczyłem szczerze się uśmiechając. On tylko wzruszył ramionami.
- Obiecaj mi tylko, że syna nazwiesz jakimś tradycyjnym wilczym imieniem, by jak najbardziej zaznaczyć jego korzenie...!

***

MIESIĄC PÓŹNIEJ

- Twoja mama uśmiecha się szeroko, gdy mnie wchodzę do baru - zauważyłem pod koniec dnia, gdy czekałem, aż Prim posprząta do końca w lokalu. Pomogłem jej już wnieść stoliki sprzed kawiarni do środka i zasunąć ciężkie rolety. - Chyba twój dziadek dużo dobrego o mnie powiedział, dobrze, że najpierw z nim się spotkaliśmy - dodałem zadowolony, obserwując uważnie moje serduszko.

Primrose Caladium · 2019-03-06 23:32:51

Pokiwałam głową potakujaco, podzielając jego entuzjazm.
- To był naprawdę świetny moment na wizytę. Dziadek cię lubi, a mama ufa dziadkowi więc... - Wzruszyłam lekko ramionami, patrząc rozpromieniona na Riddicka. - Tata tylko jak zwykle kręci nosem ale też już jest przekonany. Wpadniesz znów na kolację lub obiad i będzie lepiej. Tylko coraz lepiej. Skoro cię kocham, to powinni to zaakceptować... - Westchnęłam cicho, patrząc ciepło na wilka. - Kochają mnie, więc zaakceptują - powiedziałam z pewnością w głosie.

Riddick Hyde · 2019-03-07 17:11:20

- Też bym miał wątpliwości do podejrzanego wilka, sporo starszego, który stara się jak może o serce córeczki - przyznałem. - U nas wiek nie gra aż takiej roli, tłumaczyłem ci zresztą pobieżnie działanie wilczej miłości - westchnąłem, kiwając lekko głową, i zagryzając wargi. - Może... może po odwiedzinach u twojej rodziny, wybrałabyś się ze mną do mojej watahy...? To tylko propozycja, nie musimy iść aż do lasu, możemy się z moją rodziną spotkać gdziekolwiek indziej... - dodałem od razu.

Primrose Caladium · 2019-04-12 17:38:49

Przygryzłam wargę i popatrzyłam na jego twarz zamyślona. Bałam się szczerze mówiąc, ale z drugiej strony bardzo tego chciałam. A przecież... Strach nie może rządzić moim życiem!
- Bardzo lubię twoje rodzeństwo - zauważyłam, aby sama się upewnić w tym co mówię. Znaczy się... Po prostu potrzebowałam jeszcze chwili na odpowiedź, a milczenie wydawało mi się okropną odpowiedzią. - I miło mi się rozmawiało z bliźniakami. Więc... Było by cudownie poznać innych ludzi... Um... - Pokręciłam głową z lekka zawstydzona. - Inne osoby które dużo dla ciebie znaczą - poprawiłam się, uśmiechając promienie. - Możemy się wstępnie na to umówić. Najpierw moi rodzice, a potem twoi - podsumowałam, troszkę napięta ale i podekscytowana.

Riddick Hyde · 2019-04-12 18:09:05

Uśmiechnąłem się podekscytowany, kiwając głową.
- Nie martw się, rodzice są bardzo wyrozumiali. Cieszą się głównie moim szczęściem i nie ma powodu do obaw przed nami... Nim ci nie powiedziałem, nawet nie wyczułaś, że jestem wilkiem, u nich też nie będzie nic nadzwyczajnego... - mówiłem spokojnie, bardzo zadowolony, że Prim się zgodziła na spotkanie i naprawdę przyprowadzę mojej rodzinie swoje serce.

Primrose Caladium · 2019-04-12 18:37:15

Gdy zamknęłam bar, ruszyliśmy w stronę mojego domu.
- Ale teraz już wiem, że nim jesteś. Twoi rodzice i rodzeństwo też są wilkami... Wasza kultura jest... - Westchnęłam i pokręciłam głową z lekkim uśmiechem. - Zupełnie inna niż nasza. - Przygryzłam wargę na moment. - Nie chcę zrobić nic głupiego. - Złapałam Ridda mocno za dłoń.

Riddick Hyde · 2019-04-12 19:26:24

- Oni wiedzą, że nie znasz mojej kultury aż tak dobrze... To nic złego. Kwestia czasu. Kiedyś zrozumiesz większość - zapewniłem spokojnie, zaciskając palce na jej dłoni. - Nie masz się czym martwić, moje serce - dodałem miękko, patrząc na nią nadal uradowany. - Najważniejsze byś była spokojna...

#521 2019-01-31 23:42:45

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#522 2019-01-31 23:58:33

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#523 2019-02-01 00:30:03

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#524 2019-02-01 09:54:17

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#525 2019-02-01 11:46:09

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#526 2019-02-01 11:55:02

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#527 2019-02-01 13:02:12

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#528 2019-02-01 13:05:52

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#529 2019-02-01 13:25:31

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#530 2019-02-01 13:43:33

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#531 2019-02-01 20:29:22

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#532 2019-02-01 20:41:11

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#533 2019-02-28 09:58:10

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#534 2019-02-28 20:53:29

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#535 2019-03-06 23:32:51

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#536 2019-03-07 17:11:20

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#537 2019-04-12 17:38:49

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#538 2019-04-12 18:09:05

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#539 2019-04-12 18:37:15

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#540 2019-04-12 19:26:24

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

Stopka