Duży i mała - wilk i dziewczyna

Primrose Caladium · 2019-01-15 23:46:13

Westchnęłam ciezko, starając się jednak nie robić z tego wielkiego przedstawienia.
- Może odrobinkę. Ale mamy jeszcze kakao, i jest na pewno ciepłe i słodkie. I babeczki! Uzupełnienie cukier i będzie w porządku. A teraz sobie przynajmniej troszkę poćwicze. - Wzruszyłam ramionami. - Chciałabym ci pokazać choć fragment tego, co potrafiłam tu stworzyć z dziadkiem - wyznałam spokojnie,

Riddick Hyde · 2019-01-15 23:52:19

Pokiwałem głową, przyglądając się w takim razie uważnie.
- Skoro jesteś spokojna, to ja też - uznałem. - Ślicznie... Jak dywan z gwiazd - uśmiechnąłem się, zerkając na twarz Prim. Odgarnąłem palcem kosmyk włosów z jej policzka, za ucho. - Nawet jak na ćwierć-czarownicę idzie ci świetnie - zapewniłem szczerze, rozglądając się jak wiele kwiatków już się świeciło.

Primrose Caladium · 2019-01-16 00:01:31

- Tak sądzisz? - Uśmiechnęłam się z dumą i na chwilę przerwałam. - To mało produktywne i... Ogólnie nie często mam na to czas. Częściej dziadek nalega na ćwiczenia, a wtedy trudno mi mu odmówić. Mama w ogóle nie ćwiczy, ona... chyba czuje się bardziej człowiekiem. - Pokręciłam głową rozbawiona, powoli podnosząc się z miejsca. Riddick wodził za mną uważnie wzrokiem. Zrobiłam kilka kroków i przysiadłam za nim. - Dziadek potrafi robić naprawdę niesamowite rzeczy - szepnęłam zafascynowana, unosząc dłonie i ostrożnie wsuwając palce na jego oczy, aby je zakryć. - Wyobraź sobie tylko Ridd - szeptałam dalej. - Ziemia i niebo... Po prostu się ze sobą zlewają. Nagle towrzą jedno. Możesz dotknąć gwaiaz bo kroczysz między nimi. I czujesz ten ogrom świata, który cię otacza - ciągnęłam dalej, skupiając się mocniej na jeszcze jednym zaklęciu, ale nie byłam pewna czy to wyjdzie.
Obraz wspomnienia tego o czym owowoadalam mignął mi w pamięci i miałam nadzieję, że wilk też zdołał coś zobaczyć.

Riddick Hyde · 2019-01-16 00:07:26

- Widzę... - szepnąłem, niemal bezgłośnie, skupiając się na tym co widziałem. A widziałem wszystko to co powiedziała mi Prim. Delikatne błękity, wszędzie oświetlone gwiazdami, kroczyłem między nimi. Gdzieś z daleka widziałem księżyc, widziałem też słońce. Cały czas jednak czułem delikatny podmuch wiatru, oddech Prim i jej dotyk. Wszystko to składało się na to, że było mi jak w raju.
- Jak cudownie... - szepnąłem, zupełnie oczarowany, zatapiając się w tej pięknej wizji. Brakowało w niej tylko Prim, trzymającej mnie za rękę...

Primrose Caladium · 2019-01-16 00:11:54

Westchemlam ciężko, tym razem naprawdę zmeczona, ale zadowolona.
- Udało mi się! - szepnęłam z zachwytem, zsuwając dłonie na jego ramiona i opierając się nieco obie, aby wychylić się przez jego ramię i koc na niego spojrzeć. Widział to co chciałam. Ekscytacja wręcz płynęła teraz w moich żyłach. - Czasem nie wychodzi, ale dziś się udało - powtórzyłam. - Podobało ci się prawdą? Ohhh, na żywo to dopiero jest niesamowite!

Riddick Hyde · 2019-01-16 00:14:42

Uśmiechnąłem się szczerze, kiwając głową tylko głową, bo jeszcze nie do końca mogłem się otrząsnąć po tamtej wizji.
- Było piękne... Naprawdę. Czułem się, jakbym tam był - uznałem. - Choć to nierealne, prawda, ale... Naprawdę dobrze ci wyszło - zapewniłem z uśmiechem. - Na żywo pewnie wygląda niesamowicie, fakt, ale to było już i tak niesamowicie hipnotyzujące... - przyznałem rozbawiony.

Primrose Caladium · 2019-01-16 00:19:28

Na czworaka przeszłam z powrotem na swoje miejsce i usadzilam się wygodnie. Wzięłam głęboki oddech przymykając powieki.
- Wspomnienia to świetna sprawa. Bo prócz obrazów, pamiętasz zapachy, dzięki, czujesz na skórze ciepło lub wietr. Choć zdjęcia są trwalsze i bezpieczniejsze. Nie trzeba tak bardzo o nie dbać i nie uciekają tak szybko. Ale niektórych rzeczy... Po prostu się nie zapomina. - Otworzyłam oczy i sięgnęłam po termos i słodkości.

Riddick Hyde · 2019-01-16 00:27:37

Pokiwałem głową, spoglądając na nią czule.
- Zazdroszczę ci tej magicznej cząsteczki - przyznałem. - To musi być niesamowite, móc zrobić coś takiego... - westchnąłem i przyjmując od dziewczyny babeczkę. - Wiele wilków nie przepada za czarodziejami, bo są zdolni nas omamić, jak wampiry. Ale to jest co innego. Tyle cudownych rzeczy można zrobić i stworzyć za pomocą magii - westchnąłem, ze smakiem zajadając się babeczką.

Primrose Caladium · 2019-01-16 00:37:57

- Mhm, dokładnie, można wiele stowrzyc... Mhm, to trochę dziwne, że wilki się ich obawiają. Czarodzieje to bardzo pokojowe istoty - zauważyłam. - Mało kłótliwe i większości uległe w sporach. Wydaje mi się to trochę zabawne, że taki duzy i silny wilk może się bać cztodzieja - powedziałam rozbawiona, skubiąc powoli babeczkę.

Riddick Hyde · 2019-01-16 08:24:11

- Hm, nie bać, bardziej nie ufać - poprawiłem. - Wilki się nie boją - dodałem z ledwo wyczuwalną nutą dumy z mojego gatunku. Bo ostatecznie byłem wilkiem czystej krwi, dumnym ze swoich korzeni. - Ale jesteśmy podatni na perswazję wampirów oraz iluzję czarodziejów. Jedyne co mamy do obrony do mięśnie, kły i pazury - wyjaśniłem. - Jesteśmy nieufni, nawet bardzo. Dlatego też czasem niepokoi mnie twoja ufność - dodałem z rozbawieniem. - Ale może właśnie dlatego ja ci jestem potrzebny? By pilnować cię byś nie wpadła w tarapaty? - dodałem, cicho zauroczony tą myślą. Choć nigdy nie sądziłem, że będę miał aspirację rycerza na białym koniu.

Primrose Caladium · 2019-01-16 09:05:10

- Mam wielu przyjaciół, pewnie... Gdybym wpadła w tarapaty, pomogli by mi! Mhm... No tak,ty też jesteś teraz jednym z nich - dodałam z lekkim uśmiechem. - Nie wpadam za często w opresję,zazwyczaj... Nie zawracam nikomu głowy błahostkami - wyjaśniłam. - Dzięki tobie nie jestem tu teraz sama to... Bardzo bardzo przyjemne, Ridd.
Często bywałam sama. Choć miałam wielu przyjaciół to żaden nie był mi nigdy bardzo bliski. Nie miałam pojęcia dlaczego...?

Riddick Hyde · 2019-01-16 09:11:24

- Wiesz, przyjście z tobą tutaj to nie była problematyczna błahostka, a raczej zaszczyt by ci towarzyszyć tu - uznałem szczerze i spokojnie. - Nie wiem skąd myśl, że pokazując to wszystko, mogłabyś sprawić komuś problem. Szczerze mówiąc czuję się teraz bardziej rozluźniony i odprężony niż z początku tego dnia - parsknąłem, kończąc babeczkę, uważając by nie upuścić żadnego okruszka na koc.

Primrose Caladium · 2019-01-16 09:16:06

- To miejsce tak działa. Rozluźnia. - oparłam dłonie za sobą i odchyliłam głowę w tył, aby popatrzeć w niego. Gwiazd nie było jakoś wiele, ale i tak było pięknie. - Dlatego jest odpowiednie, na spędzenie dostatniego dnia lata - dodałam, krótko się śmiejąc. - Daje spokój do następnych ciepłych dni - szepnęłam, wodząc wzrokiem po niebie.

Riddick Hyde · 2019-01-16 09:21:17

Uśmiechnąłem się czule, spoglądając na nią z uśmiechem. Była taka piękna... Jej wyciągnięta szyja, jej złote włosy opadające na ramiona i plecy, lekki uśmiech i rozmarzone oczy. Oh, nie mówiąc już o wyciągniętej sylwetce, wypiętej piersi, ładnie wyeksponowanych nogach... Nie była dzieckiem, znów to widziałem, była już dojrzała i może się tak nie zachowywała, ale była kobietą. A za każdym razem, gdy sobie o tym przypomniałem wpadałem w zakłopotanie.
- Tak, czuć to - westchnąłem. - Choć jest tu cudownie o każdej porze roku. Kawałek stąd jest jeszcze jedna polana. Zimą, zabieram tam rodzeństwo na sanki - wyznałem, odwracając wzrok, uciekając myślami.

Primrose Caladium · 2019-01-16 11:06:50

- Nie przychodziłam tu nigdy w innej porze roku - szepnęłam, wciąż wpatrzona w niebo. Zafascynowana jego ogromem i tajemniczością. - Dla mnie to miejsce to kraina wiecznego ciepła o lata. Nie chcę tego zmieniać. Tak jest... Wyjątkowo i magicznie. Czekanie do momentu aż będę mogła znów tu przyjść, rozejrzeć się po tej polanie, popatrzeć w niebo, odetchnąć... Człowiek bardziej docenią rzeczy których nie ma nsa co dzień.

Riddick Hyde · 2019-01-16 12:36:35

Pokiwałem głową zauroczony jej słowami. Całą nią!
- Jak można cię nie kochać? - mruknąłem cicho. - A masz jeszcze jakieś inne radości na inne części roku? Czy czekasz tylko na koniec lata, by móc tu przyjść? - zapytałem już głośno, zagryzając warge i nie spoglądając na nią.

Primrose Caladium · 2019-01-16 12:47:02

- Zimę staram się spędzić w ciepłych miejscach. Więc jeśli mogę gdzieś posiedzieć, to spędzam ten wolny czas z książką przy kominku - wyznałam, z lekka zawstydzona jego wcześniejszymi słowami.
Nie wiedziałam czy to co teraz robiłam nie jest przypadkiem złe. Wiedziałam co czuje. Ale nie mailam jeszcze pojęcia co ja sama czułam do niego. Powinnam mu to powdziec? Męczyło go to? Myślał nad tym? Było mu ciężko? Tyle niepewnych rzeczy chodziło mi po głowie...
Usiadłam prosto i natknęłam się na Ridda, wpatrującego się w jakiś punkt w oddali.
- Na jesieni organizowany jest bal charytatywny. Zawsze w nim pomagam. W przygotowaniach i organizacji... Uwielbiam samą zabawę. Zarodzieje nam pomagają zapewnić trochę efektownych atrakcji. Też na niego czekam - ciągnęłam dlaej z uśmiechem. - W pierwsze dni wiosny, wybieram się na jakąś małą wycieczkę. W różne miejsca. Nie podróżuje za dużo, więc... Te kilka dni poza domem, w innym otoczeniu są cudowne. - Uśmiechnęłam się szeroko, przyglądając się wilkowi.

Riddick Hyde · 2019-01-16 14:26:36

Pokiwałem z uśmiechem.
- Rozumiem. Ja w czerwcu mam tylko jedno święto. Wraz z innymi watahami, zbieramy się i idziemy w głąb lasu, by świętować... hm ciężko to wyjaśnić, to bardzo wilcze święto na część Wielkiego Wilka - powiedziałem drapiąc się po głowie. - To zabrzmi bardzo banalnie.. Hm, ale to taki rodzaj naszego bożka - zamyśliłem sie. - Wieka uczta, wielkie ognisko, wszycy tańczą. To największe i w sumie jedyne święto wilków - wyjaśniłem w zamyśleniu.

Primrose Caladium · 2019-01-16 15:57:46

- Mhmmm, wielkie święto? - powtórzyłam. - Musi wyglądać to pięknie - stwierdziłam. - Tańce, ognisko i jedzenie? Pewnie też muzyka i śpiewy? W środku lasu... - Uśmiechnęłam się z zachwytem. - Ale... - Mina mi trochę zrzedła. - To jedyne święto? Nie macie więcej swoich świat?

Riddick Hyde · 2019-01-16 16:34:52

- Tak. Nie świętujemy za często. Przez resztę roku trenujemy się w walce, pracujemy na rzecz watahy, wychowujemy potomstwo - wzruszyłem ramionami, przyglądając się jej, a czasem zachodowi słońca. - To jest nasze życie. Jeśli twoim jedynym atutem jest siła to musisz ją pielęgnować - dodałem z powagą. Zaraz jednak uśmiechnąłem się lekko. - Kiedy miałem już 10 lat, wymykałem się z lasu do miasta, by przejść się po rozświetlonych ulicach, czy na kolorowy jarmark... To było dla mnie coś niezwykłego, po całych tygodniach w lesie, w domu...

#181 2019-01-15 23:46:13

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#182 2019-01-15 23:52:19

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#183 2019-01-16 00:01:31

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#184 2019-01-16 00:07:26

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#185 2019-01-16 00:11:54

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#186 2019-01-16 00:14:42

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#187 2019-01-16 00:19:28

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#188 2019-01-16 00:27:37

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#189 2019-01-16 00:37:57

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#190 2019-01-16 08:24:11

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#191 2019-01-16 09:05:10

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#192 2019-01-16 09:11:24

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#193 2019-01-16 09:16:06

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#194 2019-01-16 09:21:17

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#195 2019-01-16 11:06:50

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#196 2019-01-16 12:36:35

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#197 2019-01-16 12:47:02

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#198 2019-01-16 14:26:36

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#199 2019-01-16 15:57:46

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

#200 2019-01-16 16:34:52

Odp: Duży i mała - wilk i dziewczyna

Stopka