Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2019-03-12 11:47:41

Postawiłem talerz i dwa kubki na szafce nocnej.
- Jakiś czas temu, zdarzyłam się umyć i zrobić ci dużo pyszności żebyś odzyskała siły - odparłem z uśmiechem, siadając ze swoją herbatą na łóżku. - Zjedz spokojnie, Thura - szepnalem proszaco.

Zathura Rin · 2019-03-12 11:50:57

- Taki mam zamiar - zaśmiałam się cicho. - Nie martw się już zebrałam siły, naprawde - dodałam, unosząc się i sidajac. Nadal miałam na sobie piękny komplet bielizny, który zupełnie nie pasował do mojej unieulożonej fryzury.
- Mmmm cudownie... - westchnęłam starając się okiełznać kosmyki włosów.

Sirius Rin · 2019-03-12 12:09:29

Zaśmiałem się i sięgnąłem dłonią do jej włosów aby pomóc jej je nieco ułożyć.
- Wyglądasz przepieknie, jak zawsze, Thura - zapewniłem ją, muskaajc wargami jej skroń. - Nawet jak jesteś potargana i jeszcze w połowie śpisz - dodałem rozbawiony, upijając jeszcze łyk herbaty a potem odstawiając ja na bok. - Myślę, że to był udany bal? Nią pewno nie był gorszy niż te, na których bywaliśmy, choć może nie jestem obiektywny, bo łączy mnie bliska relacja z organizatorką - zażartowałam.

Zathura Rin · 2019-03-12 13:41:57

- Zdecydowanie nie jesteś obiektywny - zaśmiałem się szczerze i sięgnęłam ustami do jego policzka. - Ale tak, bal można uznać zdecydowanie za udany - uśmiechnąłem się szczerze. - Wszystkim się bardzo podobało, no i słyszę, że wszyscy już opuścili rezydencje... Jestem zmęczona, ale bardzo, bardzo usatysfakcjonowana - podsumowałam, sięgając po herbatę i upijając łyczek. Uśmiechnęłam się miękko do wilka, opierając się o jego ramię.

Sirius Rin · 2019-03-12 16:06:57

- Bardzo bardzo usatysfakcjonowana - powtórzyłem po niej, zerkając na nią. - Cieszę się, bardzo się cieszę, Thura... Mhm, tak, tak, wszyscy goście już wyszli, przeszedłem się po pokojach aby się na pewno upewnić. Nasz dom już jest czysty i tylko i wyłącznie dla nas - wyszeptałem.

Zathura Rin · 2019-03-12 17:26:05

Zaśmiałam się słabo i upiłam jeszcze łyczek, nim odstawiłam kubek na szafkę.
- Nie szepcz tak... - mruknęłam. - Bo strasznie, ale to strasznie kusisz... Oh, ale naprawdę jestem osłabiona, jak ulegnę pokusie, to nie ściągniesz mnie z łóżka do jutra - zachichotałam, całując go lekko w kącik ust. - A oboje wiemy, że nigdy się nie opieram - dodałam, unosząc jeszcze nieco wyżej, dociskając piersi do jego ramienia, by całować go dalej po twarzy.

Sirius Rin · 2019-03-12 17:46:50

Mruknąłem.
- Sam nie wiem... Chyba... Chyba nic nie musimy robić ważnego do jutra. Świat przeżyje bez ciebie przez ten jeden dzień, gdzie będziesz odzyskiwać siły, po tylu atrakcjach - mruknąłem, uśmiechając się szerzej na każdy jej kolejny pocałunek. - Chce ci przez to powiedzieć... Że... Możemy tu zostać... W łóżku - szeptałam dalej. - Razem... Masz ochotę...?

Zathura Rin · 2019-03-12 17:53:55

Zmiękło mi serce, jak za dotknięciem magicznej różdżki. Odsunęłam się na moment by popatrzeć na niego z niewielkiej odległości, a potem zachichotałam, znów się przysuwając.
- Tak, z chęcią zostanę razem z tobą w łóżeczku - przytaknęłam, kontynuując całowanie jego ust, szczęki i płatka ucha, podczas gdy palce wsuwałam na kark i we włosy, a drugą ręką obejmowałam jego szyję.
- Ale mogłeś po prostu powiedzieć, że masz ochotę na małe przyjemności ze mną... - szepnęłam mu na ucho, śmiejąc się i wodząc dłonią po jego torsie, cudownie umięśnionym torsie...

Sirius Rin · 2019-03-12 17:57:16

Mruknąłem cicho, oddając jej każdy pocałunek.
- Wybacz.... Mam ochotę, bardzo mam - przytaknąłsm jej, obejmując ją i przyciągając do siebie, tak aby nasze ciała dzieliła jak najmniejszą przestrzeń.

Zathura Rin · 2019-03-12 18:10:48

Zareagowałam zadowoleniem, bo czym innym mogłam zareagować? Było mi dobrze, mój wilk, najbliższy memu sercu kochał mnie mocniej niż jestem sobie w stanie wyobrazić, a w dodatku nie bał się już tego okazywać.
- Mhmmm od razu lepiej, Siri - podsumowałam, dociskając swoje ciało do jego, nie robiąc tego agresywnie, a z miłością. Mój biustonosz spadł dość szybko, uwalniając piersi, lekko zmęczone koronkowym więzieniem, a niedługo po nim spadły też bokserki Siriusa, bo jednak znalazłam w sobie nieco siły na przyjemności dla mojego wilczka. Wszystko przebiegało naturalnie, instynktownie, w sposób tak szczery...
I tak mogłoby być między nami już zawsze. Kochałam to robić z Siriusem, kochałam każdą czynność, którą mogłam robić z Sirim, choćby jego towarzystwem! A on kochał mnie. I czułam to dokładnie, namacalnie widziałam jego miłość do mnie. Miała słodki smak i zapach, jednak była intensywna i naprawdę potężna, tak jak potężne są wilkołaki.
Czasami bałam się wręcz, że mnie przerasta... Na szczęście Siri był u mojego boku, by mnie zapewnić, że nie ma się czego bać. Dopóki on jest ze mną, mogłam spać spokojnie.

#721 2019-03-12 11:47:41

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#722 2019-03-12 11:50:57

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#723 2019-03-12 12:09:29

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#724 2019-03-12 13:41:57

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#725 2019-03-12 16:06:57

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#726 2019-03-12 17:26:05

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#727 2019-03-12 17:46:50

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#728 2019-03-12 17:53:55

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#729 2019-03-12 17:57:16

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#730 2019-03-12 18:10:48

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka