Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2019-03-06 23:12:10

- W porządku... Chciałem tylko żebyś wiedziała, że możemy tak zrobić i w odpowiednim czasie się nad tym zastanowiła - szepnęłam, odsuwając dłoń. - Teraz możesz myśleć o czym tylko masz socjoterapii, a skoro masz ochotę myśleć o mnie... - Uśmiechnąłem się niewinnie. - Nie będę ci tego bronił... Pomyślisz nad bałem później.

Zathura Rin · 2019-03-07 17:10:36

- Taaak, pomyślę nad balem później - uśmiechnęłam się lekko, trącając jego nos swoim nosem. Kosmyki włosów, które wysunęły się z warkocza łaskotały mnie w policzek, więc uśmiechałam się szeroko, a gdy objęłam wilka mocniej dociskając swoje ciało do jego, uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.
- Powiedz... jak bardzo mnie kochasz. Lubię tego słuchać - poprosiłam szeptem, prosto w jego usta. Byłam wampirzycą, miałam we krwi, podgrzewanie atmosfery...

Minął tydzień, nim poważnie zaczęłam planować bal, który sam zaproponował mi Siri. Wysłanie zaproszeń (lista gości zdecydowanie zaskoczyła wilczka, ale musiałam mu wyjaśnić, że wiele z tych wampirów znałam z własnych czasów nauki, czy byli to znajomi rodziny, nie mówiąc już o osobach towarzyszących - lista gości była pokaźna, ale standardowej długości jak na wysoko postawiony w wampirzym świecie ród), zdecydowanie o dekoracjach, przygotowanie pokojów (nie oszukiwałam się co do wampirzej natury), wymyślenie kateringu, nie mówić już o tym, że odezwało się do mnie w ciągu tygodnia kilku klientów, by udzielić im pomocny prawnej...
Skończyłam rozmowę z firmą kateringową, wpadając spóźniona na wspólne śniadanie z Siriusem. Popatrzyłam na niego z przeprosinami, siadając od razu na swoje miejsce.
- Już jestem. Przepraszam, naprawdę... - powiedziałam skruszona. - I jeszcze raz dziękuję, że poszedłeś na pocztę by dosłać tamte zaproszenia, ale dziś było tak słonecznie, no i klienci... - westchnęłam, ale uśmiechnęłam się na koniec. - Nie wiem co bym bez ciebie zrobiła, kochany. Ale cieszę się, że tak mi pomagasz, dzięki tobie przygotowania są bardziej ekscytujące niż męczące - oświadczyłam, zabierając się za jedzenie, popijając gofry krwią z kieliszka

Sirius Rin · 2019-03-07 18:38:16

Ziewnąłem, sięgając po kawę i upijając duży łyk.
- Wiesz że dla ciebie wszystko. Choć nadal jestem zaskoczony innością gości! Na co ja się zgodziłem? - udałem panikę, ale zaraz potem się roześmiałem. - To niemożliwe że promieniejesz tak bardzo podczas samych przygotowań. Niektórych rzeczy naprawdę nie zdołam nigdy pojąć - mruknąłem pod nosem, uśmiechając się lekko.

Zathura Rin · 2019-03-07 18:42:30

- Nauczyłam cię być wampirem, ale bale i przyjęcia to jak zakodowany szyfr w wampirzych głowach. Sama go nie rozumiem, ale daje się porwać atmosferze - pokiwałam głową. - Ród Rin nigdy nie słynął z bali, zawsze byliśmy bardziej zdystansowani, ale jak już jakiś wyprawiano, był podobno niezwykły -przyznałam. - A co do listy gośći... cóż, i tak się ograniczyłam, wielu moich dobrych przyjaciół mieszka po drugiej stronie wyspy - parsknęłam.

Sirius Rin · 2019-03-07 18:56:55

Pokiwalem głową ze zrozumieniem. Znaczy... Uh, może nie zrozumieniem, bo nadal byłem nieco zmieszany ale starałem się jak mogłem.
- Całość na pewno wyjdzie niesamowicie. Postaralas sie, więc nie może być inaczej. W końcu doskonale wiem jakie są efekty twoich starań. Jestem jednym z nich - zauważyłem rozbawiony i pochyliłem się w jej stronę by musnąć wargami jej usta.

Zathura Rin · 2019-03-08 00:49:59

- Jesteś jednym z nich... - powtórzyłam w zamyśleniu, oddając całusa wilczkowi, bo nie umiałabym sobie tego odmówić. - Moja zasługa jest niewielka, jeśli na to dokładniej spojrzeć - zaprzeczyłam, marszcząc lekko brwi. - To fakt, uratowałam cię, a potem uczyłam podstaw odpowiedniego zachowania... ale każdej łatki oraz wampirzego rozumowania nauczyłeś się z własnej woli. Ode mnie, obserwując mnie, ale samodzielnie. Jedyne co ci wyjaśniałam, to wampirze żarty - zauważyłam rozbawiona.

Sirius Rin · 2019-03-08 08:42:02

- Które wciąż nie bawią mnie tak samo bardzo jak ciebie - zauważyłem rozbawiony. - Jestem tu dzięki tobie, dokładnie tu. A teraz jestem też dla ciebie. - Uśmiechnąłem się ciepło. - Ale właściwie nie w tym momencie. Chce pobiegać, a ty się powinnaś przespać przynajmniej do południa, bo słońce mocno pali. - Podniosłem się z miejsca, dojadają kanapkę. - Zajrzę do ciebie później, dobrze? - mruknąłem, wsuwając dłoń na tył jej głowy i ustami muskając czubek jej głowy.

Zathura Rin · 2019-03-08 08:46:59

- Dobrze, kochany - odparłam miękko zadowolona z jego słów. Jest dla mnie tylko dla mnie. - Nie wahaj się wejść nawet jeśli będę spała, nie wahaj się też mnie budzić - dodałam z uśmiechem, patrząc na wilczka, dopijającego swoją kawę. - Miłego biegania - dodałam jeszcze nim zniknął mi z oczu. Mimo iż zniknął, nadal miałam uśmiech na ustach.

Sirius Rin · 2019-03-08 10:11:09

***
Noc przed bałem była już mocno ruchliwa. Dom został porządnie przygotowany na przyjęcie gości, na przyjęcie dużej ilości gości. Żałowałem tylko, że nie mogłem zaprosić Mer, ale wiedziałem, że jej obecność tutaj nie była by pozytywna. Jeszcze będzie miała okazję tutaj zajrzeć.
- Hej, Thura, jadłaś coś? - zapytałem, podchodząc do niej i całując ją w czubek głowy. Usiadłem obok niej. - Mam wrażenie że nie jadłaś - mruknąłem, łapiąc ją za dłoń.

Zathura Rin · 2019-03-08 10:43:06

- Piłam krew, zaraz jeszcze coś wezmę - odparłam spokojnie, układając kwiaty w wazonach obok stołów, gdzie będzie stał katering. - Spokojnie, dobrze się czuję. Dawno nie czułam się aż tak dobrze - westchnęłam zadowolenia. - Ten bal już mnie ekscytuje, cała dygoczę z ekscytacji, rozumiesz? - uśmiechnęłam się szeroko do Siriusa.

Sirius Rin · 2019-03-08 12:59:37

- Nie muszę rozumieć, doskonale widzę po tobie, dygoczesz od trzech dni - wytknąłem jej, unosząc się lekko na krześle, by sięgnąć po jej dłoń, a potem usiadłem ciągnąć ją do siebie. - Ale w sumie o to właśnie w tym wszystkim chodziło, żebyś była zadowolona - szepnąłem, sadzając ją sobie na kolanach. Objąłem ją w pasie. - Ale myślę, że powinnaś wziąć głęboki oddech i się ciupek uspokoić - zasugerowałem.

Zathura Rin · 2019-03-08 13:06:59

Popatrzyłam na wampira, a potem zmiękłam pod jego spojrzeniem.
- Dobra, masz rację - bąknęłam. - Powinnam wziąć oddech - pokiwałam lekko głową i pozwoliłam się otulić Sirisowi. - Wiem, że troszkę cię... um ignoruję od kilku dni, ale naprawdę się wciągnęłam w to przyjęcie i teraz... no rozumiesz - westchnęłam. - Ale postaram się uspokoić. Choć troszkę. Choć nie obiecuję. Wypiłam od wieczora dużo krwi - parsknęłam rozbawiona.

Sirius Rin · 2019-03-08 14:01:45

- Ale ja nie czuję się ignorowany - zapewniłem, wyciągając dłoń i przeczesując palcami jej włosy. - Cieszę się. Sam mogę pobyć trochę sam na sam. Wilczą postać jest mi coraz mniej opcja ale jednak wolę przyswajać to wszystko sam... Kocham być z tobą ale od czasu do czasu potrzebuje tej chwili sam. A ty jesteś teraz przeszczęśliwa. Więc nie mam nic przeciwko temu co się teraz dzieje. Będziesz mogła wyprawiać takie bale częściej, jeśli co się spodoba. - Musnąłem wargami jej skroń.

Zathura Rin · 2019-03-08 17:24:44

- Nieee, zdecydowanie nie mam zamiaru wyprawiać czegoś takiego częściej - zaśmiałam się. - Nie jest to na moje nerwy. Rozumiesz, teraz chodzę tak naładowana, ale dzień po balu będę już zupełnie nie do życia. Będziesz musiał mnie nosić na rękach, bym zeszła na śniadanie - uświadomiłam mu. - Nie nie nie, lubię ciszę w rezydencji, lubię tylko ciebie i mnie w bibliotece i jedzenie, czy tańczenie w mniejszych salach... - westchnęłam.

Sirius Rin · 2019-03-08 19:31:45

Uśmiechnąłem się.
- Dobrze to słyszeć, Thura. Zrobimy sobie sami "bal". Przygotujemy małą salkę, zrobimy sobie Redze IE i potańczymy. Też będzie miło. Oh, i zdecydowanie mniej stresujaco - powedziałem rozbawiony.

Zathura Rin · 2019-03-08 19:34:47

- Taaak i będzie to bal tylko i wyłącznie nasz, będziemy tylko my, żadnych gości czy innych przeszkadzając... - uśmiechnęłam się ciepło i szeroko, zauroczona już wizją pomysłu. - Założę najpiękniejszą suknię jaką znajdę... Oh, nie widziałeś mnie jeszcze w kilku z mojej kolekcji od Clary - zachichotałam, opierając swoje czoło o jego czoło. - Tak... Po tym balu, bal tylko dla nas...

Sirius Rin · 2019-03-08 19:37:30

- Coś na pewno wymyślimy, gdy już odetchniesz po tej zabawnie - szepnnąłem, całując ją przelotnie w usta. - A teraz powinnaś zjeść coś normalnego. Bo krew nie liczy się do jedzenia, przykro mi - powedziałem pouczającym tonem.

Zathura Rin · 2019-03-08 23:20:43

Parsknęłam śmiechem, ale pokiwałam grzecznie głową.
- W porządku, zaraz zjem coś - zapewniłam swojego wilczka spokojnie.

Od samego początku balu bałam się dosłownie wszystkiego. Zaprosiłam bardzo dużo nie do końca... dobrze postrzeganych wampirów. W tym Clarę, jej rodzinę, kilkoro z moich przyjaciół z uniwersytetu, a wampiry z upadłych rodzin.... Drugą część gości stanowiły wampiry wyższych szczebli, powiązani z Radą, albo z rodów równie starych co Rin. To byłą dziwna mieszanka, niemal wybuchowa. Dlatego też cały wieczór starałam się biegle zapanować nad towarzystwem. Wynajęłam też zespół smyczkowy złożony z czarodziejów oraz pół wampiry, znany w całej okolicy... jednak tutaj też się bardzo bałam.
Ale na szczęście Clara była ze mną, tak samo jak Lady Zophie, która zawsze była dla mnie wsparciem merytorycznym, jak i wampirzycą godną naśladowania. Nie byłam zaskoczona, gdy Clara dogadała się z moją idolką, w końcu Zophie prowadziła aktywną politykę wśród wampirów odnośnie akceptacji rodzin mieszanych oraz hybryd z nich powstałych. Jako iż dzieci czarodziei i wampirów były wyjątkowo gnębione w społeczeństwie wampirów naturalnym było znalezienie wspólnego języka przez te dwie.
Bal nie skąpił w dramaty. Poznałam w tłumie wielu młodych dziedziców, synów moich przyjaciół, albo przyjaciół rodziny, którzy zaskarbiali prędko uwagę wampirzyc jak i kobiet. Wielu po namiętnym tańcu z przyjemnością udawała się w bardziej ustronne miejsca, a ja mogłam tylko spoglądać na te młodzieńcze wybryki z rozbawieniem. Sama nie tańczyłam wiele, zajmowałam się gośćmi, oraz porywanymi biznesami i rozsławianiem swojej agencji pomocy prawnej.
Nie zmieniało to jednak faktu, że gdy po kilku godzinach znakomitej zabawy na wysokim poziomie, zapragnęłam bardzo zatopić się w ustach ukochanego, który w magiczny sposób zniknął z sali. Poprosiłam więc dyskretnie Lady Zophie, by przejęła na moment płaczkę zabawiając towarzystwa, a ta z wdziękiem przytaknęła.
Przeszłam w głąb rezydencji, gdzie gościom nie wypadało wchodzić. Do biblioteki. Moja kusząco bordowa suknia z lekkich materiałów, pozszywanych wielokrotnie na sobie, wyglądała jak lekki kokon róży, jednak delikatny materiał powiewał za mną, gdy przechodziłam korytarzem. Odsłaniał czasem moje kolana, oraz koronkowe zakończenie pończoch, jednak nie było to w złym smaku. Nawet mój dekolt postanowiłam stonować, by dziś nie być główną atrakcją, a raczej jej podstawowym elementem.
- Wilczku...? Jesteś tu? - zapytałam niepewnie, zamykając za sobą drzwi.

Sirius Rin · 2019-03-11 10:21:09

Poluzowałem krawat i rozpiąłem dwa guziki koszuli, marynarkę zdemujac i kładąc na fotelu obok. Znalazłem książkę, którą ostatnio czytałem . Usadowiłem się wygodnie w fotelu i zacząłem czytać. Musiałem odetchnąć od tłumu, choć przyznam, że nie było bardzo męcząco. A goście Thury byli przygotowani na moją obecność więc nikt nic nie mówił.
Podniosłem głowę, słysząc Zathure.
- Jestem - odparłem, zamykając książkę i podnosząc się z miejsca. - Ale dlaczego ty tu jesteś...? - Uśmiechnąłem się lekko, układając dłonie na jej biodrach. - Nie powinnaś być z gośćmi?

Zathura Rin · 2019-03-11 11:15:34

- Oh, goście sobie radzą doskonale i beze mnie - zaśmiałam się cicho, układając dłonie na jego piersi. - Po prostu zniknąłeś mi na jakiś czas z oczu. Na początku po prostu wróciłam do zajmowania się gośćmi, ale teraz już się stęskniłam - wyjaśniłam miękko, sięgając dłonią do jego policzka. - Bałam się, że będą zgrzyty między gośćmi, ale wszystko dobrze zagrało... - westchnęłam. - Wielu gości już udało się na osobność... - parsknęłam śmiechem.

#681 2019-03-06 23:12:10

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#682 2019-03-07 17:10:36

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#683 2019-03-07 18:38:16

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#684 2019-03-07 18:42:30

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#685 2019-03-07 18:56:55

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#686 2019-03-08 00:49:59

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#687 2019-03-08 08:42:02

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#688 2019-03-08 08:46:59

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#689 2019-03-08 10:11:09

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#690 2019-03-08 10:43:06

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#691 2019-03-08 12:59:37

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#692 2019-03-08 13:06:59

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#693 2019-03-08 14:01:45

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#694 2019-03-08 17:24:44

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#695 2019-03-08 19:31:45

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#696 2019-03-08 19:34:47

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#697 2019-03-08 19:37:30

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#698 2019-03-08 23:20:43

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#699 2019-03-11 10:21:09

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#700 2019-03-11 11:15:34

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka