Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2019-01-21 21:50:57

Z przyzwyczajenia gdy wstałem od razu poszedłem do pokoju Zathury, by spytać się jej, czy znamy razem śniadanie. Gdy jednak jej nie zastałem w pokoju poczułem się zaniepokojony. Wciąż była na mnie zła? Ale ze mnie debil. Było nie zaczynać myśleć. Czy instynkt powinien mieć nade mną kontrolę? Nie mogłem nad nim panowac żeby być blisko Zathury?
Wątpliwości o tym, że wcaiz się na mnie złości minęły momentalnie gdy znalazłem karteczkę od Zathury. Uśmiechnąłem się pod nosem, czując wstyd. Jak mogłem tak pomyśleć? Przecież ona mnie kocha. A ja ją... Kochałem ją całym sobą. Ale mój mechanizm moralny nie pozwalał mi na wszystko. Chciałem ją czcić, a nie przeprzyć!
Frustracja rosła we mnie coraz bardziej. I nie mogłem sobie z nią poradzić, przez całe śniadanie. Bo pomimo, że może nie była już zła. To wciąż nie zmienia faktu, że wyszła wczoraj rozgoryczona. Nie rzuciliśmy sobie ciepłych spojrzeń i nie powiedzieliśmy dobranoc.
Jedyne miejsce gdzie mogłem naprawdę pomyśleć był basen. Choć mogłem się zmienić... Wtedy pewnie było by łatwiej... Właściwie? To czemu by nie. Tak, przemiana dobrze mi zrobi. Oczyszczenie umysł. Wybiegam frustrację.
I tak jak postanowiłem, tak też zrobiłem.

Zathura Rin · 2019-01-21 22:22:36

Kawał nocy spędziłam w biurze, potem w sali z kominkiem czytając (nie odwagi wchodzić do biblioteki, jeszcze nie), a gdy już byłam zupełnie uspokojona, przysiadłam w swojej sypialni, medytując. Nie miałam ochoty wychodzić, nie dziś. Księżyc ledwie zniknął, jutrzejszej nocy wyjdę na łowy. W nowiu czułam się najlepiej, zupełna ciemność, tak jak lubią wampiry.
Będąc tak pogrążona w medytacji, usłyszałam jak Sirius wraca do rezydencji. Panowała tak absolutna cisza i spokój, że niemal czułam drżenie podłogi pod jego ostrożnymi krokami. Zacisnęłam usta. Powinnam go przeprosić. I wyjaśnić, że nad sobą nie panowałam. Byłam wampirzycą, to naprawdę... poza moimi możliwościami.

Sirius Rin · 2019-01-21 22:38:23

Zajrzałem do pokoju wampirzycy, gdy już wziąłem prysznic i założyłem dres.
- Część, Thura... - przywitałem się z nią niepewnie, bo właściwie całą noc się nie widzieliśmy. - Mogę... Wejść? - zapytałem, stoją w progu. Chyba nie była zła, nie wyglądała. - Chciałem przeprosić i... Porozmawiać.

Zathura Rin · 2019-01-21 22:45:24

Uniosłam na niego wzrok i z cichym westchnieniem pokiwałam głową.
- Tak, wejdź. Faktycznie musimy porozmawiać - uznałam, wstając z podłogi i siadając po turecku na swoim łóżku. Machnięciem ręki zaprosiłam, by wilk usiadł tu także.
- Wczoraj... ostrzegałam, że jad wampira jest ściśle powiązany z naszą potrzebą seksualną - zaczęłam. - Ale przepraszam cię, że się nie powstrzymałam - dodałam od razu szczerze. - Jestem, czterdziestopięcioletnią wampirzycą, która od ponad dwudziestu lat żyje w jakimś chorym celibacie. Nie jestem w stanie nad sobą często zapanować, dlatego też, gdy zaczął na ciebie działać jad, a ja byłam w euforii smaku krwi i podniecenia, nie powiedziałam stop - przyznałam się. - Choć nawet gdybym nie wypiła krwi... pewnie bym nie powiedziała - dodałam już ciszej, z nutką wstydu.

Sirius Rin · 2019-01-21 22:59:58

- Rany, nie powiedziałem stop - jęknąłem, przesuwając się w jej stronę, aby móc być na tyle blisko, by objąć ją ramionami. - Przepraszam - szepnąłem, chowając nos w jej szyi. Wziąłem głęboki oddech. - Ja chciałem dobrze... Teraz pamiętam wszystko ze wczoraj jak przez mgłę. Jakbym oglądał to obok, a nie brał udział. Nie chciałem tak. - Musnąłem wargami jej skórę. - Chciałem dobrze... - powtórzyłem się z poczuciem winy.

Zathura Rin · 2019-01-21 23:05:37

- Odsunąłeś się ode mnie - westchnęłam, choć nie odsunęłam się od Siriusa. Więcej wtuliłam się w niego z westchnieniem. - Tak bardzo unikasz zbliżania się do mnie, a ja podkreślałam ci tyle razy jak cienka jest moja granica wytrzymałości... Złapałeś mnie za ręce. Odsunąłeś się i powiedziałeś, że nie chcesz tego, że nie tak.
Pokręciłam głową, wzdychając rozgoryczona. - Było dobrze. Było naprawdę dobrze... - mruknęłam. - A ja... po prostu byłam gotowa się rzucić w ten wir, nie przejmować się. Tak teraz ze mną jest, to wszystko - podsumowałam sucho.

Sirius Rin · 2019-01-21 23:12:59

Ostrożnie przeciągnąłem palcami od jej ramion w dół po rękach.
- Bo faktycznie nie chciałem - przytaknąłem. - Nie chciałem siedziec obok i patrzec na to. Rozumiesz? Ja... - Powoli zacząłem wracać palcami do jej szyi. - Nie miałem panowania. Nad sobą. To nie byłem ja - szepnąłem, znów ją obejmując. - Rany, chce się z tobą kochać, Zathura. Nie pieprzyc, uh, kochać - mruknąłem z lekka zażenowany, nie widząc już innej możliwości wyjaśnienia tego.

Zathura Rin · 2019-01-21 23:22:03

Pokręciłam głową, czując, że ta rozmowa donikąd nas nie doprowadzi.
- Przykro mi to mówić, Sirius, ale czekanie, aż się zbierzesz wzmaga tylko moją irytację - westchnęłam, kręcąc głową. - A chcę czekać, nie zmienię tego, że cię kocham. Co nie zmienia faktu, że... Utrudniasz to - wyrzuciłam z siebie co leżało mi na sercu. Cofnęłam się, wysuwając się z jego objęć. - Przepraszam. Nadal chce spędzać z tobą czas, mogłabym godzinami rozmawiać, czytać oparta o ciebie i siedząc ci na kolanach opowiadać historię... Ale znaj granice, skoro sam nie chcesz ich przekraczać - podsumowałam to, lecz nie patrząc na mojego wilka.

Sirius Rin · 2019-01-21 23:27:54

- Przekroczymy ją teraz - oznajmiłem, patrząc na nią z powagą. - Jestem spokojny i w pełni świadomy - zauważyłem i jednym ruchem zrzuciłem z siebie koszulkę. - Ty mnie słuchasz? Ujmując, chce tego, zróbmy to - szepnąłem, sięgając dłonią do jej brody. Złapałem za podbródek i pochyliłem się aby ją pocałować. - Chce się z tobą teraz kochać. Tutaj - powtórzyłem.

Zathura Rin · 2019-01-21 23:38:36

Zawahałam się, nawet nie będąc w stanie jakkolwiek zareagować, a oddając pocałunek.
- Nawet nie dasz mi w spokoju cię zbesztać za prokowanie mnie - burknęłam, choć przysunęłam się do Siriusa, oddając każdy pocałunek. - I zupełnie niepotrzebnie się wyciszałam... Jesteś niesamowicie nieprzewidywalny, mój wilku - mruknęłam w jego usta.

Sirius Rin · 2019-01-21 23:48:42

- To nie jest prowokacja, tylko propozycja - szepnąłem w jej usta.
Popchnąłem ją delikatnie, a wampirzyca położyła się na plecach na łóżku. Usiadłem z boku i obrzuciłem ją pełnym uwielbienia spojrzeniem. Była taka piękna jak zawsze. Powoli się do niej pochyliłem.
- Rozumiesz że cię kocham? - szepnąłem, muskając jej wargi. Jedną rękę wsunalem na jej brzuchem, powoli przeżuwając ją do góry do jej piersi, ukrytej pod ubraniem. - I... Chce żebyś to czuła... W każdym momencie. Wczoraj byś tego nie poczuła, bo nie byłem w pełni świadomy tego co się dzieje. Ale teraz jestem - dodałem, całując jej szczękę.

Zathura Rin · 2019-01-21 23:56:05

Popatrzyłam na niego miękko, sięgając dłonią do policzka.
- Zawsze wiem, że mnie kochasz - zapewniłam cicho. - Zawsze widzę to w twoich oczach, widzę to twoim dotyku i słowach... Wszystko co kierujesz do mnie, jest przepełnione miłością... Wczoraj ja także nie byłam w pełni świadoma, po prostu byłam podniecona, oraz po prostu chciałam seksu... - pokręciłam głową i zadarłam ją zaraz na Siriusa. - Jeśli chcesz tego... to prowadź. Pokaż mi jak się kochać - zgodziłam się na jego propozycję, z lekkim uśmiechem.

Sirius Rin · 2019-01-22 00:03:56

Zaśmiałem się mimowolnie.
- Może niekoniecznie oddawaj mi do końca pałeczkę - mruknęłam z uśmiechem jeszcze wraz wracając do jej ust. - Nie jestem pewien, czy to taki świetny pomysł - dodałem, sięgając do jej koszulki.
Wampirzyca pomogła mi zrzucić z siebie ubranie, odsłaniając czarny biustonosz, inny niż wczoraj, to pamiętałem. Że też mi wielki wyczyn, miałem go pod nosem. Pochyliłem się, całując najpierw jedną, a potem druga pierś. Chciałem chwilę na to posoweecic, ale wiedziałem, że nie powinna ta chwila trwać za długo.
Jeszcze będziemy mieć okazję na badanie swoich cail, prawda? Bardzo bym chciał. Ale to nie był ten moment.

Zathura Rin · 2019-01-22 07:46:07

Znów objęłam Siriusa, jedną ręką głaszcząc go po plecach, drugą wsuwając dłoń w na jego kark i we włosy. Zamruczałam zadowolona z jego ust na moich piersiach, był taki delikatny, a jednocześnie zaczepny, doskonale wyczuwał gdzie całować by mnie urzec. Rozpięłam biustonosz, odrzucając go dalej i pozwalając mu całować wszędzie gdzie chciał.
Mhm to się od wczoraj nie zmieniło - byłam cała jego.
- Nie chcesz spróbować co jest dalej? - szepnęłam, poruszając lekko biodrami. Zagryzłam rozbawiona warge, bo widok błyszczących oczu mojego wilka był wszystkim czego mi było do szczęścia potrzebnym.

Sirius Rin · 2019-01-22 08:35:19

Zerknąłem na nią i uśmiechnąłem się. Zszedłem ustami na jej brzuch, kciukiem wciąż pocierając jeden sutek. Drugą rękę przesunąłem na dół, by sięgnąć do jej luźnych spodni. Zaczepiłem o brzeg palcami, całując podbrzusze. Wampirzyca zadrżała mocniej, poruszając znów zachęcająco biodrami. Była zniecierpliwiona.
Podekscytowany wyprostowałem się, zaczepiając palcami drugiej ręki o jej spodnie i wraz z bielizną zacząłem zsuwać z niej ubranie. Zathura robiła wszystko aby mi to ułatwić, więc poszło szybko i gładko. Odrzuciłem jej ubrania na bok i stwierdziłem, że też chcę się już wszystkiego z siebie pozbyć. Po chwilo znów wróciłem do niej...

Zathura Rin · 2019-01-22 14:58:50

Westchnęłam szczerze podniecona perspektywą jego ust, jego dłoni, wszystkiego co dotykało mnie tak łagodnie... Widział, że tylko na to czekam, widział, że już ledwo wytrzymuje. Musiałam pamiętać by mu potem podziękować za ten czuły dotyk.

Zamruczałam, wciskając się w rozgrzaną skórę Siriusa. Otaczała nas słodka atmosfera spełnienia odrobina zmęczenia i zadowolenia.
Pocałowałam go czule, długo w tors i uśmiechnęłam się szczerze.
- Było dobrze, nie uważasz? - zamruczałam, w sumie nie kontrolując błyszczenia kłów.

Sirius Rin · 2019-01-22 17:01:53

Wplątałem palce w jej włosy, przenosząc wzrok z sufitu na czubek głowy Zathury. Uśmiechnąłem się do siebie.
- Mhm, było bardzo dobrze - przytaknąłem cichym głosem.wampirzyca wtulala się we mnie, więc nasze nagie ciała ściśle do siebie przylegały, co było niesamowicie przyjemne. - Jesteś cudowna - dodałem szeptem, pełnym uwielbienia.

Zathura Rin · 2019-01-22 19:50:58

- Ty też - zachichotałam. Zaraz potem jednak uniosłam głowę by na niego popatrzeć z uśmiechem. - Ale cieszę się, że to na mnie padło. Że to ja jestem twoją miłością - dodałam cicho i potarłam go po skórze, w miejscu gdzie w piersi biło silne serce wilka. Było dla mnie. - Popelniam błędy. Wiele błędów... Jednak ty zawsze mi wybaczasz, pozwalasz się wyjaśnić i starasz się zrozumieć... Nie oceniasz mnie i nie spisujesz na straty - westchnęłam zauroczona. - Kocham cię, Siri. Bardzo, bardzo mocno. I jeśli jest jakiś sposób bym mogła to okazać to postaram się to zrobić - uznałam ciepło.

Sirius Rin · 2019-01-22 23:26:07

- Juz mi to pokazałaś. Jestem w pełni świadomy i poinformowany o twojej milosci - mruknąłem, całując ja czule w czoło. - Ja też cię kocham. Czasem na chwilę się zatrzymuje, tylko po to, by zlokaliwac gdzie jesteś w domu i wyobrazić sobie co teraz robisz. Nie lubię być dlaeko od ciebie. Nawet myślami. To staje się wręcz niekomfortowe, jakąkolwiek odległość. Chyba tak działa moja miłość. - Poleciłem lekko głową.

Zathura Rin · 2019-01-22 23:34:19

- Zawsze możesz być obok - zapewniłam cicho. - Sama... Sama nasłuchuję twoich kroków po rezydencji. Tak się wyuczyłam podsłuchiwać, gdzie zmierzasz, że jest to dla mnie niemal naturalne. Wim, kiedy wychodzisz, wiem kiedy wracasz, wiem gdzie jesteś... - westchnęłam cicho. - Śledzę cię. Zawsze wiedz, że Zathura cię strzeże - dodałam.

#581 2019-01-21 21:50:57

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#582 2019-01-21 22:22:36

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#583 2019-01-21 22:38:23

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#584 2019-01-21 22:45:24

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#585 2019-01-21 22:59:58

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#586 2019-01-21 23:05:37

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#587 2019-01-21 23:12:59

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#588 2019-01-21 23:22:03

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#589 2019-01-21 23:27:54

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#590 2019-01-21 23:38:36

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#591 2019-01-21 23:48:42

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#592 2019-01-21 23:56:05

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#593 2019-01-22 00:03:56

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#594 2019-01-22 07:46:07

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#595 2019-01-22 08:35:19

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#596 2019-01-22 14:58:50

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#597 2019-01-22 17:01:53

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#598 2019-01-22 19:50:58

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#599 2019-01-22 23:26:07

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#600 2019-01-22 23:34:19

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka