Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius · 2018-12-31 17:31:18

Oddychałem już ciężej, ale przynajmniej senność odpłynęła w niepamięć. Przyspieszyłem najbardziej jak tylko byłem w stanie, choć i tak czułem, że spowalniam Zathurę. Ehhh... jeszcze tyle musiałem opanować.
- Nie uciekniemy mu - powiedziałem przejęty, łapiąc oddech.

Zathura Rin · 2018-12-31 17:39:20

Zacisnęłam usta niezadowolona. Co prawda Siri wypowiedział moje obawy.
- Oboje nie - mruknęłam i stanęłam w miejscu. Niedźwiedź jednak nie ustawał. Zdjęłam z pleców plecak, wyjmując z niego wcześniej zwykły sztylet myśliwski.
- Weź plecak i biegnij w stronę rezydencji. Uważaj, błagam na życie uważaj na siebie, mogą się tu kręcić inne zwierzęta - mówiłam przejęta.

Sirius · 2018-12-31 17:44:20

Założyłem plecak na plecy, zaciskając palce na jego ramiączkach.
- Będę uważał - odparłem poważnie, przełykając głośno ślinę. Musiałem już biec, powinienem biec. - Ty też, Thura, będę na ciebie czekał przed domem - oświadczyłem, ściskając ją przelotnie i puściłem się biegiem przez las.

Zathura Rin · 2018-12-31 17:53:55

Odprowadziłam wzrokiem Siriusa, który puścił się pędem między drzewami. Nie mogłam się jednak długo rozpraszać, bo zaraz tuż przed moim nosem zaryczał niedźwiedź. Nawet jemu nie podobał się mój zapach?

Do domu zaszłam jakiś czas później. Byłam w pełni sił, ponieważ nie było innej opcji, jak wypicie jego krwi aż do cna. Szłam wolno, bo nawet dla mnie było to bardzo, bardzo dużo.
Słońce przygotowywało się do wschodu, a ja zobaczyłam światło przed drzwiami rezydencji.
- Już jestem skarbie - powiedziałam łagodnie, chowając za plecami rękę ze sztyletem, którą w całości pokryła krew niedźwiedzia.

Sirius · 2018-12-31 19:27:09

Zrzuciłem z siebie koc i przylgnąłem do ciała wampirzycy, przytulając się do niej mocno.
- Nic ci nie jest - mruknąłem. Pociągnąłem nosem dwa razy. Czułem zapach krwi. - Wiedziałem, że niedźwiedź nie ma z tobą żadnych szans! Jesteś niepokonana - dodałem z uśmiechem. Pyłem padnięty, ale po prostu nie mógłbym zasnąć wiedząc, że Thura jeszcze nie wróciła do domu.

Zathura Rin · 2018-12-31 19:32:36

Uczucie bycia wszystkim w oczach dziecka było... niesamowite. Niepowtarzalne.
- Oczywiście, że jestem niepokonana. Musiałam cię przed nim obronić - powiedziałam łagodnie, otulając go. Zaraz potem odsunęłam go lekko, ode mnie, czystą ręką.
- Nie pobrudź się. Jestem cała we krwi... Był rozwścieczony, musiałam zedrzeć z niego wierzchnią warstwę tłuszczu, by się wgryźć... - westchnęłam. - Chodźmy spać. Zaraz wzejdzie słońce, a ty jesteś pewnie zupełnie padnięty... - zauważyłam, podnosząc się z cichym westchnieniem.

Sirius · 2018-12-31 19:41:36

Pokiwałem głową i jak na zawołanie ziewnąłem.
- Troszeczkę jestem... tylko troszczę! - przyznałem, uśmiechając się w jej kierunku. - Ale już idę do łóżka - zapewniłem, podnosząc się zaraz po niej i biegnąc do domu.

Co jakiś czas robiliśmy duże zakupy z Zathurą. Pełen wózek jedzenia i dużo planów na to co dziś będziemy jeść.
- I upieczemy ciasto biszkoptowe z kremem. Może dodamy wiórki kokosowe? - zaproponowałem, rozglądając się po półkach.
Nauczyłem się już nie zwracać większej uwagi na zniesmaczone miny innych, tak samo jak na ciekawskie lub oskarżycielskie spojrzenia. To wszystko było już częścią naszej codzienności. Nie przejmowaliśmy się tym oboje.

Zathura Rin · 2018-12-31 19:50:14

Uśmiechnęłam się kiwając głową.
- Świetny pomysł - uznałam, by nie niszczyć jego euforii. Był bardzo skupiony na zajęciach, pracował bardzo ciężko i dziś mu się należało. - Będzie przepyszne, jeszcze weźmiemy aromant, dobrze? Smakowało ci ostatnio bardziej...
Ktoś potrącił nasz wózek swoim, przez co uderzyłam w półkę z produktami. Na szczęście nic nie spadło.
- Oh, przepraszam państwa mieszańców - prychnęła jedna z tych bogatych wampirzyc, która przeniosła się jakiś miesiąc temu. Zacisnęłam usta, ujmując dłoń Siriusa.
- Nie wiem kogo nazywasz mieszańcem, córko zdziry swojego ojca, ale na pewno nie ród Rin - powiedziałam chłodnym tonem, idąc dalej z Siriusem za rączkę. Wampirzyca nic nie odpowiedziała, jednak skaza pozostała.
- Przepraszam, że się uniosła, Siri - powiedziałam do chłopca.

Sirius · 2018-12-31 20:13:31

- To ona była niemiła - odparłem, oglądając się za siebie na dumną wampirzycę. Wzruszyłem lekko ramionami. - Więc nic nie szkodzi - dodałem łagodnie. Czasami czułem się winny, że Zathura ma takie problemy. Przecież sama była czystej krwi. - Poza tym nie uniosłaś się tak bardzo. - Uśmiechnąłem się ciepło.

Zathura Rin · 2018-12-31 20:18:02

Zaśmiałam się cicho.
- Uważasz, że mogę się unieść bardziej? - parsknęłam, unosząc brew. - Masz o mnie straszne zdanie mój drogi, Po prostu nie pozwolę by ktoś, w dodatku tak podły obrażał mnie i moją rodzinę. Ród Rin jest czystej krwi - powiedziałam spokojnie, i spojrzałam na chłopca. - Ty też jesteś czystej krwi, Siri. Też jesteś Rin - dodałam łagodnie. - Ale pamiętaj, że to jakiej jesteś krwi jest ważne tylko dla tych, którzy nie mają nic więcej poza nią - dodałam, dorzucając do koszyka wiórki kokosowe. Zawsze znajdzie się chwila na pouczającą lekcje.

Sirius · 2018-12-31 22:45:11

Uniosłem dumnie brodę.
- A dla nas nie liczy się tylko to - powiedziałem i westchnąłem cicho.
Reszta zakupów minęła nam dosyć spokojnie. Kasjerka dla odmiany była miła i uśmiechała się do nas cięło. To było bardzo miłe i zdecydowanie poprawiło mi nastrój.

Zathura Rin · 2018-12-31 22:50:19

Wróciłam z Siriusem z zakupów, a gdy rozpakowywaliśmy nasze rzeczy, pogłaskałam go po głowie.
- To jak? Chcesz robić ciasto Siri? - zapytałam, pochylając się do niego. - Przez cały tydzień bardzo dzielnie pracowałeś, więc zasługujesz na dzień odpoczynku i słodkich wypieków - dodałam z uśmiechem.

Sirius · 2018-12-31 23:06:34

- Taaak! Zaraz pomogę ci wszystko przyszykować, umyje tylko dłonie! - zawołałem, już biegnąc do zlewu.

***

Położyłem głowę na kolanach wampirzycy, przecierając jeszcze raz oczy. Poszedlem pobiegać i spotkałem inne mlode wilki, wyśmiały mnie i nastraszyły. Uciekałem przed nimi aż do domu. Wpadłem zdenerwowany i obudziłem śpiącą Zathure, która mimo zmęczenia uspokoiła mnie.
- Dlaczego oni tak bardzo mnie nie lubią? - odezwałem się po dłuższej chwili ciszy ze szklanymi oczami. - Co robię nie tak...?

Zathura Rin · 2018-12-31 23:14:28

- Skarbie, spokojnie - poprosiłam łagodnie. - To nie twoja wina, że jesteś inny - dodałam, głaszcząc go po głowie, otulając swoim szlafrokiem. - Po prostu... Młode wilki nie rozumieją tego. Nie rozumieją czemu inaczej pachniesz, zachowujesz się i ubierasz - powiedziałam. - Nie rozumieją, że można inaczej - dodałam z cichym westchnieniem. Chwilę milczałam, po prostu głaszcząc go po głowie.
- Pamiętasz, jak ci tłumaczyłam, dlaczego wilki nie lubią wampirów? Ze wzgląd na zapach? - wspomniałam. - Nasz zapach się zmienił, odkąd trzymałam cię blisko przy sercu, byś nie płakał, by było ci ciepło i dbała by jadł... - mówiłam ciepło. - Żadne z nas nie jest już takie samo do końca - dodałam czule.

Sirius · 2018-12-31 23:19:43

Posmutniałem znów.
- Dlatego inne wampiry nie lubią też ciebie. Są nieprzyjemne, ciągle komentują i krzywo patrzą... A przecież jesteś dobra! - Serce znów zaczynali mi szybciej bić tym razem jednak z oburzenia. - To takie niesprawiedliwe... Ich nie zrobiłaś złego. Nie powinniśmy być karani...

Zathura Rin · 2018-12-31 23:25:38

- Są ograniczone - powiedziałam z westchnieniem. - Wilki i wampiry nie lubią się od zawsze, jesteśmy dla nich abstrakcyjnym widokiem - powiedziałam łagodnie. - Może spróbujesz zaprzyjaźnić się z tą rodzinką czarodziejów, która niedawno się tu przeniosła? Czarodzieje zawsze byli bardziej otwarci i tolerancyjni - dodałam. - Możemy ich poczęstować ciastem, które zrobiliśmy i powitać ich w sąsiedztwie - zaproponowałam.

Sirius · 2018-12-31 23:33:44

- Dobrze - przytaknąłem, choć nie czułem wielkiej chęci poznawania kogoś. Ale Zathura często wspominała o nowych znajomościach i zachęcała mnie do nich. Nie chciałem jej robić przykrości, więcej niż było to konieczne. - Możemy się do nich przejść z ciastem... Moze będą chcieli przyjść też na święto. Będą mieli dla nas? - zastanawiałem się.

Zathura Rin · 2018-12-31 23:40:40

- Może - uśmiechnęłam się czule. - Już się nie denerwujesz, kochanie? - upewniłam się. - Wiesz jak się martwię, gdy się tak smucisz - powiedziałam cicho. - Nie takiego życia chciałam dla ciebie - dodałam ciszej.

Sirius · 2018-12-31 23:44:42

- Uratowałaś mnie...! - szepnąłem z zachwytem. - Bo moi rodzice mnie zostawili... - Westchnąłem. - Ale ty tego nie zorbiłaś. I teraz jest ci ciężko... Przeze mnie - wymamrotałem z poczuciem winy. - Wampiry cię nie lubią, bo się mną opiekujesz.

Zathura Rin · 2018-12-31 23:59:15

- Wampiry są ograniczone - zauważyłam. - Wampirzyce nie rozumieją jak można wychowywać dziecko, w dodatku nie swoje. Zostawiłyby cię bez sumienia... A ja zawsze byłam inna - zapewniłam. - Zawsze chciałam wychowywać dzieci... A ty jesteś najcudowniejszym chłopcem, jakiego mogłam spotkać na swojej drodze - uśmiechnęłam się, głaszcząc go. - Nie przeszkadza mi to. Chcę tylko twojego szczęścia, twojego dobrego życia - uśmiechnęłam się.

#41 2018-12-31 17:31:18

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#42 2018-12-31 17:39:20

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#43 2018-12-31 17:44:20

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#44 2018-12-31 17:53:55

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#45 2018-12-31 19:27:09

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#46 2018-12-31 19:32:36

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#47 2018-12-31 19:41:36

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#48 2018-12-31 19:50:14

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#49 2018-12-31 20:13:31

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#50 2018-12-31 20:18:02

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#51 2018-12-31 22:45:11

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#52 2018-12-31 22:50:19

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#53 2018-12-31 23:06:34

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#54 2018-12-31 23:14:28

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#55 2018-12-31 23:19:43

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#56 2018-12-31 23:25:38

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#57 2018-12-31 23:33:44

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#58 2018-12-31 23:40:40

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#59 2018-12-31 23:44:42

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#60 2018-12-31 23:59:15

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka