Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2019-01-19 14:56:15

- Mhm, bardzo straciłem - przytaknąłem szeptem, trącając nosem jej nos. Objąłem ją ciaśniej ramionami, uśmiechając się szeroko. - Głowę straciłem, to fakt, ale serce oddałem ci w pełni tego świadomy - dodalem, muskając jej wargi. - Chce ci towarzyszyć we wszystkim co jest ważne dla ciebie. A skoro pokazywanie się na tych balach do tego się zalicza to będę chodzić na wsztkie. Choćby były co druga noc - zapewnilem.

Zathura Rin · 2019-01-19 15:02:10

Unosiłam się znacznie nad dnem basen, przytrzymywana przez silne ramiona Siriusa. Zarzuciłam własne ramiona na kark wilka, obejmując go mocniej i oddając zaczepkę.
- Co drugą noc? Nieee, na pewno nie. Chcę spędzić czas z tobą a nie ciągle na balach - parsknąłem. - Jesteś dla mnie ważniejszy niż jakieś bale - zapewniłam cicho.

Sirius Rin · 2019-01-19 15:04:55

Zakołysałem nas na boki, a woda wokół nas przyjemnie zapluskała.
- Mhm, dobrze to słyszeć. Naprawdę dobrze, nawet nie wiesz jak mi ulżyło, nie wiem jak długo bym wytrzymał na tych balach - stwierdziłem i zaśmiałem się, pocierając palcami po jej boku.

Zathura Rin · 2019-01-19 15:09:40

- Dla mnie to też nie jest najłatwiejsze - parsknęłam. - Mówiłam ci, nie czujesz pełni tego co czują wampiry - dodałam łagodnie. - I może lepiej... Mniejsza. Najważniejsze, że nie mam na razie żadnych przyjęć w kalendarzu, przez najbliższe tygodnie raczej nie wyskoczy mi nic znienacka... Może wpadnie do dworu Clara, albo Lady Zophie, ale tak... - uśmiechnęłam się, przeczesując jego mokre włosy. - Jesteśmy tylko i wyłącznie my. Sami, tylko dla siebie...

Sirius Rin · 2019-01-19 15:48:29

Zamruczałem cicho, wynurzając dłoń z wody i sięgając nią do policzka Zathury. Pogładziłam mokrym palcem po jej miękkiej skórze, uśmiechając się z miłością do niej.
- Od zawsze lubiłem te chwile gdy byliśmy tylko my we dwoje - przyznałem. - Obojętnie kiedy to było. Twoja obecność mi z wypełniacie wystarczała. Wciąż tak jest. - Wziąłem głęboki oddech, przeciągając dłonią w dół, po jej szyi do ramienia.

Zathura Rin · 2019-01-19 16:01:01

- Teraz chyba jednak nabrało to więcej znaczeń, nie uważasz? - zauważyłam, unosząc lekko brwi. - Czy nadal chcesz bym ci czytała bajki na dobranoc, zabierała do lasu, na oglądanie gwiazd, bawiła się w chowanego...? - upewniłam się rozbawiona. Bo osobiście mogłabym go nauczyć bardziej dorosłych zabaw. Mhm... Bo jak nie ja to kto go tego wszystkiego nauczy?

Sirius Rin · 2019-01-19 16:25:41

Parsknąłem krótkim śmiechem.
- No tak, wiecej, zdecydowanie więcej znaczeń - przytaknąłem jej po chwili, przyglądając jej się zauroczony. Chyba inaczej patrzeć na nią nie mogłem. Wciąż urzekał mnie jej widok. W końcu... Była piękna. Była naprawdę piękna. Nie tylko ja to widziałem i tak uważałem. Choć wątpię, by wiele osób, widziało to drugie piękno, jej cudowny charakter, dobre serce.

Zathura Rin · 2019-01-19 16:34:00

Przez chwilę przyglądałam się Siriusowi, jednak ten milczał. Jakby zawiesił się zupełnie gdzieś w przestrzeni. Zagryzłam wargę, cofając ramiona z jego karku z powrotem do wody.
- Wszystko okej? Mam wrażenie, że przeszkadzam ci w odpoczywaniu - zauważyłam rozbawiona. - Patrzysz się i patrzysz tak bez słowa... - dodałam szeptem. Byłam gorąca, wiedziałam o tym, byłam w nim niezwykle zakochana i podniecona myślą, że jesteśmy tak blisko. Ja nie mogłam tak czekać w bezruchu. Po prostu... nie umiałam.

Sirius Rin · 2019-01-19 16:41:47

- Myślisz, że patrzenie na ciebie nie sprawia mi przyjemności i przeszkadza w odpoczynku? - zapytałem, patzrac jak wampirzyca kręci się w wodzie. Skąd taki pomysł ci przyszedł do głowy, Thura? - parsknąłem, kręcąc głową. Westchnąłem i zanurzyłem się do szyi w wodzie, ruszając powoli za kobietą. - Cisza pomaga w skupieniu - mruknąłem jeszcze, wyprzedzając ją.

Zathura Rin · 2019-01-19 16:52:44

- Skoro tak uważasz... ja się jeszcze nie wyciszyłam dokładnie po balu w takim razie - parsknęłam, faktycznie starając się coś z tym zrobić. Wzięłam głęboki oddech. - Przepłynę kilka basenów i pójdę się umyć... - uznałam z zastanowieniem, starając się nie myśleć o naszej dwójce, całych mokrych, w basenie, prawie nadzy...

Sirius Rin · 2019-01-19 17:19:51

Po jakimś czasie zostałem sam na basenie, gdy wampirzyca uznała, że woli już iść się umyć i położyć. Powiedziałem, że dołączę do niej za jakiś czas. Bo póki co nie chciałem jeszcze wychodzić z wody.
Czy to naprawdę było takie śmieszne, że chciałem być po prostu blisko Zathury? Że starczyło mi to, że mogłem wodzić palcami po jej ramionach, tulić do siebie i całować? Przez tyle czasu nie mogłem posunąć się dalej, że teraz taki najmniejszy przebłysk bliskości był czymś wielkim. Europeido układałem to po kolei w głowie. Może myślałem za wolno?
Przepłynąłem sporo, nawet nie liczyłem ile, po prostu pływałem do momentu aż naprawdę nie miałem już siły. Wtedy otrząsnąłem się ze wszystkich myśli i wyszedłem z wody, momentalnie czując jak wszystko robi się cięższe.
Umyłem się i założyłem spodnie dresowe, a potem poszedłem do sypialni Thury. Wsunąłem się ostrożnie obok niej, kładąc się najbliżej jak mogłem i momentalnie zasnąłem, oddychając jej zapachem.

Zathura Rin · 2019-01-19 17:27:53

Lubiłam budzić się koło Siriusa. To było bardzo miłe uczucie, być przy nim, w tak intymnej czynności jak sen. Jedyny moment, gdy jesteśmy praktycznie bezbronni, kiedy to, kto jest obok zależy od wszystkiego. Mając Siriusa u boku czułam się bezpieczna jak nigdy.
- Dobry wieczór - szepnęłam, bez otwierania oczu.

Sirius Rin · 2019-01-19 17:32:14

Zamruczałem cicho, słysząc jej głos, jednak nadal byłem średnio przytomny. Poszedłem spać dłuższy czas po niej i jeszcze nie do końca byłem wyspany. Byłem jednak na tyle przytomny, że mogłem się mocniej wtulić w wampirzycę, już bez wątpliwości, że mogę przerwać jej delikatny i czujny sen. Zadowolony znów rozluźniłem ciało.

Zathura Rin · 2019-01-20 00:52:54

Z uśmiechem pozwoliłam się mu wtulić we mnie, a sama westchnęłam Był takim słodkim chłopcem, nadal, mimo wielu lat, mimo tego, że już wyrósł... nadal był słodki i bardzo niewinny.
A ja? Byłam wampirzycą. Nie wiem czy to takie dobre, że tak słodka istota, tak dobry wilk zakochał się w lubieżnej wampirzycy, która od dłuższego czasu była na odwyku od seksu. Niedobrze... Nie chciałam na nim tego wymuszać, był zbyt dobry... Musiałam... Musiałam wytrzymać. Po prostu. Przynajmniej mam już o czym dokładnie myśleć przed zaśnięciem, przed delikatnym dogodzeniem sobie...
Pogłaskałam czule Siriusa po włosach, sennie i delikatnie. Westchnęłam cicho. Muszę być delikatna. Nie mogę myśleć tylko o sobie... Powinnam pomyśleć o Sirim, prawda? Opanuję się z rządzą. Dam radę... Oh, to nie wyjdzie, gdy będzie tuż obok...

Sirius Rin · 2019-01-20 01:03:11

Gdy się w końcu obudziłem, Zathura wciąż była w łóżku, tyle że popijała herbatę, zapewne z odrobiną krwi. Ostatnio pila jej zdecydowanie więcej niż zazwyczaj. Zastanawiałem się, czy powonieniem o to dopytywać i się martwić, czy po prostu tego potrzebowała, jakiegoś wzmocnienia?
Kiedy się poruszyłem, wyciągnęła dłoń z moich włosów.
- Cześć - szepnąłem, przecierając twarz i układając się prosto na plecach, bo wcześniej leżałem skulony u jej boku. Instynktownie chciałem być blisko. - Mhmm, od dawna już nie śpisz? Wybacz... - mruknąłem, mrużąc oczy i spoglądając na wampirzyce z dołu z zaspanym wyrazem twarzy.

Zathura Rin · 2019-01-20 01:12:16

- Nie przejmuj się - dodałam łagodnie. - Nadal nie jesteś przyzwyczajony by spać za dnia, a w nocy żyć - dodałam miękko, odstawiając filiżankę na bok, a skupiając się na Siriusie. - Słodko się do mnie tulisz wilczku - zauważyłam cicho, z lekkim uśmiechem, przeczesując palcami jego blond włosy.

Sirius Rin · 2019-01-20 01:18:05

Zaśmiałem się zawstydzony.
- Nawet przez sen mnie do ciebie ciągnę - odparłem lekko zachrypniętym głosem. - Nic na to nie poradzę, to poza moja kontrola - dodałem rozbawiony, znów pocierając po powiekach. Potem skierowałem miękkie spojrzenie na wampirzyce. - Nie obudziłem cię, gdy się kładłem? - zapytałem dla pewności. - Zawsze się boje, że cię obudzę - przyznałem się.

Zathura Rin · 2019-01-20 01:22:53

- Nie budzisz. A nawet jeśli już budzisz to jest to miła, chwilowa pobudka - dodałam z rozbawieniem. - Podoba mi się, że do mnie w ogóle dołączasz. To miły zwyczaj, spanie z tobą w jednym łóżku jest niesamowicie przyjemne - westchnęłam rozmarzona, patrząc na wilka z góry. Oh co ja bym dała, by on na mnie patrzył z góry, by rzucił tym dzikim spojrzeniem... Poranki to buła jakaś porażka dla mojego toku myślenia.

Sirius Rin · 2019-01-20 01:34:23

Uśmiechnąłem się, kiwając głową
- Wiem. Poza tym, wtedy jestem pewien, że nic ci nie jest, nic ci nie grozi. Jestem wystarczająco blisko gdyby... Gdyby cos się działo - szepnąłem z uśmiechem. Przeciągnąłem się i powoli usiadłem na łóżku. - No dobrze, chyba czas na śniadanie?
Wampirzyca przytaknęła mi. Podnosiłem się z łóżka, mowiac, że spotkamy się już na dole w kuchni.

***

- Dlaczego uważasz, że powinienem się częściej przemieniać? - zapytałem któregoś razu, gdy siedzieliśmy na tarasie. - W końcu już opanowałem to i nie mam już trudności z przemianą. Tego się nie zapomina - zauważyłem, przyglądając się wampirzycy.
Wyglądała jak zwykle zjawiskowo.

Zathura Rin · 2019-01-20 01:41:24

- Cóż, wiem, że gdy się przemieniacie macie czystsze myśli - zaczęłam z zastanowieniem, odkładając książkę an bok. - Raz jeden wilk tłumaczył, że to dzięki temu, że dopiero w wilczej formie umiesz wykorzystać 100% swojego instynktu i zmysłów jakie posiadasz. Umysł masz czystszy, biegniesz przed siebie... Gdy to opisywał, miałam wrażenie, że to naprawę uwielbia - dodałam. - Sądziłam zawsze, że ty też powinieneś to uwielbiać, tęsknić za ty uczuciem... Jak ja za piciem krwi. Nie jest niezbędne, ale to cudowne uczucie czuć smak... - westchnęłam.

#501 2019-01-19 14:56:15

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#502 2019-01-19 15:02:10

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#503 2019-01-19 15:04:55

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#504 2019-01-19 15:09:40

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#505 2019-01-19 15:48:29

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#506 2019-01-19 16:01:01

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#507 2019-01-19 16:25:41

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#508 2019-01-19 16:34:00

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#509 2019-01-19 16:41:47

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#510 2019-01-19 16:52:44

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#511 2019-01-19 17:19:51

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#512 2019-01-19 17:27:53

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#513 2019-01-19 17:32:14

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#514 2019-01-20 00:52:54

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#515 2019-01-20 01:03:11

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#516 2019-01-20 01:12:16

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#517 2019-01-20 01:18:05

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#518 2019-01-20 01:22:53

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#519 2019-01-20 01:34:23

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#520 2019-01-20 01:41:24

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka