Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2019-01-16 13:26:34

- Zdecydowanie w większości tobą, sukienką tylko odrobinę. Gdyby nie ty, nie byłbym zainteresowany nią w ogóle. Ale że leży na tobie... - szepnąłem, nachylając się do jej ucha. - Nabiera to bardzo dużo znaczenia i wartości - wyszeptałem, muskając wargami płatek jej ucha.

Zathura Rin · 2019-01-16 15:51:49

Zachichotałam, zagryzając wargę.
- Nie rób tak, Siri - parsknęłam, choć nie miałam zamiaru się odsuwać. - Bo nie wyjdziemy na ten bal w końcu - wytnęłam, wtulając się w wilka. - A jeśli wyjdziemy, to szybko wrócimy... i coś wymyślimy - uznałam.

Sirius Rin · 2019-01-16 22:31:27

- Oh... Wybacz, ja... - mruknąłem zmieszany. Ciągnęło mnie już do niej naprawdę bardzo mocno. Chciałem być coraz bliżej i bliżej. Odsuwanie się było wręcz czasem bolesne. Tak jak w tej chwili. Ale posłusznie się odsunalem, gładząc ją po policzku. - Nie chciałem - dodałem, uśmiechając się. Przeciągnąłem dłonią po jej ramieniu i ująłem ją za rękę. - W takim razie chodźmy już.

Zathura Rin · 2019-01-16 22:44:04

Pokiwałam głową z przepraszającym, łagodnym uśmiechem.
- Tak, masz rację. Samochód już na nas czeka, pani Rin - powiedziałam i pociągnęłam go do drzwi. Wsiedliśmy do auta (limuzyny xd), a podróż była dość krótka. Więc zdążyłam tylko pochwalić jego trud w ułożeniu włosów.
Gdy wyszliśmy z trwogą odkryłam, że na urodzinowy bal przyszła tylko śmietanka. Poczułam ścisk w żołądku, na myśl o tym jakie wampiry mogą na nas czekać w środku pałacu Lady Zophie, skoro już na wejściu nie dało się nie usłyszeć jak jakiś wampir pożywia się młodym czarodziejem.
- Odwracaj wzrok. To nie nasza sprawa - powiedziałam tylko z powagą, idąc dumnie przed siebie. Nie wytrącą mnie z równowagi.

Sirius Rin · 2019-01-16 22:49:14

Zacisnąłem wargi. Picie krwi bezpośrednio z kogoś było dla mnie abstrakcją nie tylko do przeżycia ale i nawet do obserwowania. Posłuchałem więc rad Zathury i razem skierowaliśmy się w stronę głównej sali, mijając innych gości, którzy zerkali w naszą stronę i kowali Zathurze głową.

Zathura Rin · 2019-01-16 23:21:42

W sali było jednak spokojniej. Kelner roznosił wino i krew, a poszczególne wampiry rozmawiały między sobą swobodnie. kilka par tańczyło. Nie umknęło też mojej uwadze, że za kwartet smyczkowy zapewniający muzykę, także robiły wampiry. Sługi. Tak jak kelnerzy - więcej sług. Widocznie żona Radnego postanowiła urządzić urodziny "na pokaz".
- Oh, Zathura Rin...! - westchnęła wampirzyca. Uśmiechnęłam się lekko, witając ją uściskiem. Zaraz jednak wróciłam do boku Siriusa.
- Wszystkiego najlepszego, Zophie - powiedziałam miękko. - Ileż to już lat, moja droga?
- Dziś mija mi 124 - westchnęła zadowolona. - Naprawdę, krew czarodzieja, szczególnie dziewicy, ma niesamowite właściwości. Nie widać po mnie zupełnie upływu czasu... - uznała. - Naprawdę Zathuro, powinnaś spróbować...
- Wiesz, że nie pijam innej niż zwierzęca - zauważyłam. - Ostatnio rzadziej też ludzką, ale...
- Znakomicie posuwasz się na przód! Już niedługo sama zaczniesz obawiać się czasu. Ale nie martw się, dla ciebie zawsze znajdzie się jakaś wyborna butelka - uspokoiła mnie. Zaraz potem spojrzała na Siriusa, badawczym spojrzeniem. - Mmm... Wilcza krew, w dodatku prawiczka... Smakowałaś?
- Nie, Zophie - ucięłam twardo, jak zawsze, gdy temat schodził na mojego wilczka. - Nie pijam krwi w taki sposób, doskonale wiesz.
- W porządku, w porządku, nie denerwuj się tak... - wywróciła oczami, z kokieteryjnym śmiechem. - Nie przeszkadzam wam już. Muszę wrócić do gości, a my... Hm, musimy się spotkać na ploteczki, Rin - uznała, i odeszła dalej, w stronę tłumu.
Skrzywiłam się, także odchodząc ze środka sali, bardziej na ubocze, do stolików.
- A wierzyłam, że zmieni się nieco po tych 124 latach - westchnęłam, nadal mocno trzymając się Siriusa.

Sirius Rin · 2019-01-16 23:27:46

Wampiry wiedziały wszystko już na pierwszy rzut oka, a raczej na pierwszy głębszy oddech. Poczerwieniały mi nieco uszy.
- Cóż, niektórzy się po prostu nigdy nie zmieniają - mruknąłem jedynie, odsuwając Zathurze krzesło, aby wygodnie usiadła, a zaraz potem usiadłem obok niej.

Zathura Rin · 2019-01-16 23:32:12

- Tak... - pokręciłam głową, trzymając mocno kieliszek. Skrzywiłam się nieco. - Zophie to dobra wampirzyca, przysięgam. Bardzo tolerancyjna, pomocna... - westchnęłam. - Pomagała mi znaleźć studia dla ciebie. To ona poradziła mi Moodwind na wzgląd przez to, że tam będziesz się czuć swobodnie i oddasz się nauce... Pomagała mi wielokrotnie. Jednak tutaj? Wśród tłumu wampirów z samych wyższych sfer? To hipokrytka, która gra kogoś, kim sama gardzi - pokręciłam głową. - Wybacz, za te słowa. Wampiry mają czasami jakieś swoje fetysze odnośnie krwi - dodałam łagodniej, widząc, że go to lekko zażenowało. Położyłam delikatnie dłoń na dłoni wilka.

Sirius Rin · 2019-01-16 23:47:17

- Mhm, oczywiście. Nie wtrącam się. Jestem tu dla ciebie, Thura. - Uśmiechnąłem się, spoglądając na nasze dłonie. - Zróbmy co trzeba i nie dajmy się zwariować atmosferze- dodałem cicho. - Może w ramach ucieczki od innych rozmów, bo zaczyna napływać coraz więcej wampirów na salę, pójdziemy zatańczyć - zaproponowałem.

Zathura Rin · 2019-01-16 23:51:42

Westchnęłam i skinęłam głową.
- Dobra myśl - zgodziłam się, wstając od stolika. - Ale dziś, bez odbijanego - podkreśliłam, czekając aż i on wstanie i poprowadzi mnie na parkiet. - Jeszcze godzinka i uciekamy. Wracamy do domu i... Hm, co chciałbyś porobić, jak już będziemy w rezydencji...? - zapytałam z łagodnym uśmiechem, nie pasującym do reszty sali. Ale kierowałam go do Siriusa, to wszystko zmieniało.

Sirius Rin · 2019-01-16 23:58:51

- Jak będziemy w domu, to się okaże - odparłem równie spokojnie.
Przysunąłem ją bliżej do swojego ciała, przyciskając nieco mocniej dłoń na jej plecach. Uśmiechnąłem się do niej pokrzepiająca.
- Serce szybciej ci bije - zauważyłem. - Ale chyba nie jest tak jak ostatnio, prawda...?

Zathura Rin · 2019-01-17 00:03:45

- Nie, jest w porządku - przytaknęłam, uśmiechając się lekko. - Teraz jestem spokojniejsza. Nie skupiam się na atmosferze, tylko na tobie - wyjaśniłam z dumą i ułożyłam głowę na piersi Sirusa. - Więc jest nieco przyśpieszone przez atmosferę, ale i ciebie w pobliżu. Jednak łatwiej mi nad tym zapanować.
Wspominam jak mnie całujesz, jak mnie dotykasz i obejmujesz i wyobrażam sobie, że nie przerywasz... Uśmiechnęłam się pod nosem.

Sirius Rin · 2019-01-17 00:16:08

- W porządku. W takim razie jestem spokojny o ciebie - odparłem z uśmiechem, opierając policzek o jej głowę, uważając na ozdobę w jej włosach. Nabrałem powietrza z przyjemnością czując jej zapach.

Tańczyć z Zathurą mogłem długo, jednak wampirzyca musiała zamienić jeszcze kilka słów z innymi wampirami. Trzymałem się blisko niej, ewentualnie usuwając się na kilka chwil na bok, pod pretekstem przyniesienia czegoś do picia, aby wampirzyce mogły zamienić ze sobą slowo. Lecz ciągle miałem Thurę na oku.

Zathura Rin · 2019-01-17 15:23:24

Westchnęłam ciężko, gdy odeszłam od znajomej ze stolicy, która przyjechała specjalnie ze stolicy na ten bal. Spojrzałam z wdzięcznością na Siriusa, gdy przyniósł mi krew. Nie zdążyłam jednak nawet do niego odezwać, a jakaś dłoń już obejmowała mnie już w biodrze. Poczułam te lekkie drżenie, gdy ktoś pogłaskał mnie w ten sposób.
Odsunęłam się gwałtownie, wpadając na Siriusa i spoglądając na Heda Valda. Uśmiechał się w ten jedwabisty sposób od którego mdlały wampirzyce.
- Piękna jak zawsze Zathura Rin - westchnął na moje powitanie. - Nie wiedziałem, że na sale wolno wprowadzać zwierzaczki. Był szczepiony? - zapytał kokieteryjnie, ledwie zerkajac na wilka, a cały czas spoglądając na mnie.

Sirius Rin · 2019-01-17 16:14:31

Zathura stała wystarczająco blisko bym z łatwością po nią sięgnął ręką. Objąłem ją ramieniem w talii, przyciskając jej plecy do mojego torsu. To był... Bardzo instynktowny gest. Chciałem ją od niego odsunąć, obronić przed jego łapami.
- Skoro przychodzą tu takie bydlaki jak ty to moja obecność jest słodkim dopełnieniem - odparłem póki co spokojnie. - I z tego co pamiętam, to gdy ostatnim razem się widzieliśmy, uciekałeś dosyć szybko. Myślę, że powinieneś to powtórzyć - dodałem, unosząc brew. Byle. Opanowany, nie miałem co wybuchać, w dodatku nie na sali.

Zathura Rin · 2019-01-17 16:32:58

- Nie byłem przygotowany na sprzeczkę z niesfornym wilkiem - odparł miękko. - A teraz puść damę. Zasługuję by była z kimś godnym jej, a nie z wilczkiem, który ledwie odrósł do podłogi. Tak żałośnie poczerwieniałeś, gdy odkryłeś, że dorośli uprawiają seks, ale nie było potrzeba szczekać - dodał. - Znaj swoje miejsce, kundlu...
- A ty swoje - warknęłam, odchodząc od Heda. - Nie masz prawa tak odzywać się do rodu Rin - uznałam z wyższością, cofając się. - Idziemy Sirius.

Sirius Rin · 2019-01-17 16:49:14

Zacisnąłem zęby i wycofałem się razem z Zathurą. Odwróciłem wzrok od wampira, a w głębi duszy ubolewałem nad tym, że tym razem nie czułem względem jego takiej wściekłości jak wcześniej.
- Nie musimy wychodzić - odparłem, zaciskając palce w pięści.

Zathura Rin · 2019-01-17 16:58:43

- A właśnie, że powinniśmy - uznałam sucho. - Nie chce znów się na niego natknąć. Nie chce by na mnie patrzył - uznałam. - Nie chce by ci poniżał. Nie w taki sposób. Miałam nadzieję, że gdy wrócisz już nigdy nie będziemy musieli spotkać się z obelgami, ale on nie przestanie - westchnęłam, zwalniając kroku, ale kontynuując dopijanie krwi.

Sirius Rin · 2019-01-17 20:58:56

Sięgnąłem do jej pleców dłonią i pogladziłem ją delikatnie, również zwalniając. Przystanęliśmy pod ścianą. Oparłem się plecami o nią i przyglądałem się wampirzycy, leniwie popijającej krew z kieliszka.
- Trudno, jest niedorozwinięty. Obelgi już mi nie przeszkadzają, Zathura. Usłyszałem ich wiele. Na swój i na twój temat - przypomniałem.

Zathura Rin · 2019-01-17 21:06:17

Skrzywiłam się szczerze.
- Chciałam by było inaczej... Lepiej - wyznałam cicho. - Jak zawsze zresztą. Ale teraz pojawiasz się obok i wampiry, chce tylko mnie i tytułu... - pokręciłam głową. - Wybacz. Boli mnie to. Tak bardzo chciałam dla ciebie dobrze... - upiłam krwi. - Raz. Raz spotkałam się z Hedem, do niczego nie doszło. Ale wyobraził sobie coś więcej - wzynałam. - Wie, że teraz jest wrażliwsza... - pokręciłam głową i uśmiechnęłam się lekko. - I wie, że nie ma z tobą żadnych szans...

#461 2019-01-16 13:26:34

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#462 2019-01-16 15:51:49

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#463 2019-01-16 22:31:27

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#464 2019-01-16 22:44:04

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#465 2019-01-16 22:49:14

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#466 2019-01-16 23:21:42

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#467 2019-01-16 23:27:46

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#468 2019-01-16 23:32:12

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#469 2019-01-16 23:47:17

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#470 2019-01-16 23:51:42

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#471 2019-01-16 23:58:51

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#472 2019-01-17 00:03:45

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#473 2019-01-17 00:16:08

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#474 2019-01-17 15:23:24

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#475 2019-01-17 16:14:31

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#476 2019-01-17 16:32:58

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#477 2019-01-17 16:49:14

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#478 2019-01-17 16:58:43

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#479 2019-01-17 20:58:56

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#480 2019-01-17 21:06:17

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka