Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius · 2018-12-31 11:24:28

- Kolejna! Ta będzie dla ciebie - powiedziałam ucieszony,że ja wypatrzyłem. - Masz życzenie, Thura? - zapytałem, spoglądając na wampirzyce. - Im, tak, tak, jak będę chciał spać, to ci powiem... Ale sam dam radę przejść! Nie jestem już taki mały - powiedziałem z dumą.

Zathura Rin · 2018-12-31 11:31:07

- Wiem, że jesteś już dużym chłopcem, ale wilczki takie jak ty zazwyczaj śpią w nocy - zaśmiałam się, łaskocząc go lekko. - Już powiedziałam swoje życzenie. Ale jest moją ściśle strzeżoną tajemnicą - dodałam, wpatrując się w niebo.

Sirius · 2018-12-31 11:33:37

- To oczywiste - odparłem z pełną powagą, ale zaraz potem obdarowałem Thurę ciepłym uśmiechem. - Ale chyba... Mało jest takich wilczków jak ja. Może czas i pora napisać o takim wilku i o jego zwyczajach? Wtedyna pewno nie pozwolę ci napisać, że wcześnie kładą się spać - zapewnilem rozbawiony.

Zathura Rin · 2018-12-31 11:37:59

Zaśmiałam się szczerze, kręcąc głową.
- Możesz napisać o tym specyficznym rodzaju wilczka, który chce się bawić w nocy, a za dnia spać - jak ja, często był bardzo niepocieszony, że musiałam się udać na drzemkę. - Jednak uważam, że nawet taki wilczek jak ty potrzebuje słoneczka, by stać się kiedyś silnym i pięknym wilkołakiem, skarbie - uznałam z troską. - I musisz potrenować przemianę, Sirius - dodałam czysto edukacyjnie.

Sirius · 2018-12-31 12:11:59

- Oczywiście, Thura - przytaknąłem grzecznie. Wiedziałem, że przemiana mi nie szła. Nie przykładałem się do niej tak bardzo, jak do innych rzeczy, ktorych się uczyłem. Trudno mi było zrozumieć niektóre rzeczy, wampirzyca też o wielu nie miała pojęcia. Dlatego jakoś musieliśmy wspólnymi siłami rozwiązywać wszelkie wilcze problemy. - Potrenuje - dodałem. - Ale nie mówmy już o tym... Chciałbym oglądać gwiazdy, bez myślę iż nad nauka...!

Zathura Rin · 2018-12-31 12:21:49

- W porządku, i tak uczysz się znakomicie. Masz prawo do odpoczynku - zgodziłam, się, otulając wilczka. Leżeliśmy tak długo, bardzo długo. Ożywialiśmy się przy każdej spadającej gwieździe, zachwycaliśmy się nimi, a gdy robiło się cicho, zaczynałam mówić o jakimś z gwiazdozbiorów. Wiedziałam, że Siri zna wszsytkie opowieści niemal na pamięć, ale pozwalał mi mówć i czujnie mnie słuchał.
Kochałam tego malca. Inne wampiry patrzy na mnie z pogardą i kpiną - wychowałam dziecko, nie swoje, wilcze, dobrowolnie, czułam go naszych prawd i kultury... Widziałam jak na mnie patrzą, widziałam jak wychodziłam na zakupy z Siriusem... Chciałam ochronić Sirusa przed czymś, czego sama padałam ofiarą.
Dlatego musiałam być silniejsza. Silniejsza dla mojego chłopca.

Sirius · 2018-12-31 12:26:32

- Jestem zmęczony - przyznałem szczerze, choć niechętnie. Nie poruszyłem się jednak z miejsca. Wciąż leżałem wpatrzony w niebo, z lekko przymykającymi się powiekami, które robiły się coraz cięższe, a momentami nawet bardzo. - Szkoda, że muszę spać w nocy - mruknąłem niepocieszony. - Gwiazdy są tylko nocą...

Zathura Rin · 2018-12-31 12:34:07

Westchnęłam cicho, głaszcząc go po głowie.
- Wiem, wiem... Ale jesteś jeszcze mały, a by urosnąć musisz bardzo dużo spać - powiedziałam troskliwie i uniosłam się z kocyka - westchnęłam patrząc na Siriusa. - Mój biedny, zaspany wilczek - westchnęłam czule.

Sirius · 2018-12-31 12:38:17

- Nie jestem taki zaspany, sam wrócę do domu! - odparłem, chcąc być silny i aby zademonstrować, że sen mi nie straszny, szybko podniosłem się na równe nogi. Uśmiechnąłem się z dumą, patrząc z góry na wampirzyce. - Mogę nawet nieść twój plecak! - zapewnilem, chcąc być dla niej pomocny.

Zathura Rin · 2018-12-31 12:48:00

Westchnęłam, kręcąc głową.
- Poradzę sobie - powiedziałam spokojnie, chowając koc na którym siedzieliśmy, oraz kocyk Siriusa. Złożyłam plecak i wyciągnęłam rękę do chłopca. - Chodź, przed nami kawałek drogi. Jeśli będziesz zbyt senny to powiedz mi od razu, okej? - zaproponowałam.

Sirius · 2018-12-31 15:52:18

Złapałem wampirzyce za rękę i zacisneląłem na niej palce.
- Nie będę - zapewniłem ze spokojem i uporem w głosie. - Umiem wytrzymać. Nie jestem już dzieckiem. Poza tym, często nie śpię w nocy, to nie jest wyjątek! - przypomniałem.

Zathura Rin · 2018-12-31 15:55:54

Westchnęłam, kręcąc głową i schodząc z polany i przekraczając linię lasu.
- Nie powinieneś, wiesz o tym doskonale - powiedziałam pouczająco. - Grzeczne wilczki w nocy śpią - dodałam łagodnie. - By w dzień być przytomnym i dobrze się uczyć, prawda?

Sirius · 2018-12-31 16:37:38

- Mhm, wiem... - przyznałem, wzdychając cicho. - Ale to tylko czasami. Bo ty nie śpisz w nocy. A ja w nocy nie muszę się uczyć. I możemy wtedy dużo rzeczy robić razem - zauważyłem, wciąż próbując ją jakoś przechytrzyć, aby przyznała mi rację. - Może będę mógł czasami pójść z tobą na polowanie nocą...? - Popatrzyłem na nią prosząco.

Zathura Rin · 2018-12-31 16:43:51

Spojrzałam na niego łagodnie, lecz stanowczo.
- Sirius, rozmawialiśmy już o tym. Poluję, ponieważ potrzebuję krwi. W nocy jestem szybsza nawet od ciebie. Nie chcę byś zostawał w tyle, mógłbyś jeszcze się zgubić, albo napotkać dziką zwierzynę - tłumaczyłam. - Noc to mój czas - podsumowałam, a potem spojrzałam już z większą czułością na Siriusa. - Ale obiecuję, że w sobotę będziemy mogli pobiegać nocą. Odeśpisz w niedzielę, a w poniedziałek będziesz gotów do nauki, może być?

Sirius · 2018-12-31 16:51:58

Pokiwałem głową, przystając na jej propozycję.
- Dobrze, ale przemyślisz to jeszcze...? Mogę potrenować bieganie! Będę szybszy - zapewniałem wampirzycę. - Nie będziesz musiała na mnie czekać. I zdążę się do wszystkiego nauczyć, nauka nie sprawia mi trudności - zauważyłem z dumnym uśmiechem.

Zathura Rin · 2018-12-31 16:56:36

Popatrzyłam rozczula na malca i westchnęłam.
- Jeśli poćwiczysz przemianę, na pewno za mną nadążysz - powiedziałam zgodnie z prawdą. - Zapewniam cię, że wierzę w twoje zdolności. A za niedługo będziemy mogli razem polować, i będziesz mi pomagał łowić zwierzynę dla krwi - uznałam z uśmiechem.

Sirius · 2018-12-31 17:05:37

Poczułem ekscytację rozpływającą się po całym ciele. Bo to było ważne zadanie. Chciałem robić ważne rzeczy. Wiedziałem, że pomaganie Zathurze w domowych obowiązkach też jest ważne no ale... gotowanie? sprzątanie? a polowanie?! To zupełnie różne rzeczy. Innej wagi.
- Będę trzymał cię za słowo, Thura! - powiedziałem, posyłając jej uśmiech i zaciskając palce na jej dłoni.

Zathura Rin · 2018-12-31 17:09:40

Pokręciłam głową na jego ekscytację.
- W porządku. Wiesz, że ja słowa dotrzymuję - dodałam, idąc dostojnie przez las, wraz z chłopcem.
Jednak spokój nie trwał długo. Usłyszałam oddech niedźwiedzia szybciej, niż go wypatrzyłam i dobrze. Odwróciłam się szybko w stronę zarośli i gęstych krzewach. No tak, jego leżę. Jednak dlaczego się zbudził?! Niedźwiedzie nie budziły się nocą!
- Sirius? - powiedziałam cicho. - Słyszysz go? - upewniłam się, zaciskając palce, na dłoni dziecka. - Musimy szybko stąd iść - dodałam, przyśpieszając kroku, ale na tyle, by chłopiec nadążył.

Sirius · 2018-12-31 17:14:18

Wyostrzyłem słuch i pokiwałem głową spoglądając z szeroko otwartymi oczami na twarz Zathury. Nie ogarną mnie strach, przynajmniej nie tak, bym się naprawdę bał. Raczej na tyle, by poczuć adrenalinę i mocno przyspieszyć, gdy wampirzyca tak zarządziła.

Zathura Rin · 2018-12-31 17:18:46

Był zbyt zmęczony by biec, nie mogłam od niego tego oczekiwać. Jednocześnie, skoro sam hałas jaki wydawał przy poruszaniu się był taki donośny... Nie chciałam spotkać się z tym niedźwiedziem. A na pewno nie chciałam by Sirius się z nim spotkał. Był silny, sprytny i w jego kulturze byłby doskonałym pretendentem do bycia Alfą, jednak w moim świecie był dzieckiem, którym należało się zaopiekować, jak najlepiej, jak najczulej i przestrzec go przed każdym niebezpieczeństwem.
Niedźwiedź zaczął biec.
- Cholera - sapnęłam, choć nie lubiłam klnąc przy Siriusu. - Wyczuł nas. Poczuł zagrożenie - dodałam.

#21 2018-12-31 11:24:28

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#22 2018-12-31 11:31:07

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#23 2018-12-31 11:33:37

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#24 2018-12-31 11:37:59

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#25 2018-12-31 12:11:59

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#26 2018-12-31 12:21:49

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#27 2018-12-31 12:26:32

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#28 2018-12-31 12:34:07

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#29 2018-12-31 12:38:17

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#30 2018-12-31 12:48:00

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#31 2018-12-31 15:52:18

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#32 2018-12-31 15:55:54

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#33 2018-12-31 16:37:38

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#34 2018-12-31 16:43:51

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#35 2018-12-31 16:51:58

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#36 2018-12-31 16:56:36

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#37 2018-12-31 17:05:37

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#38 2018-12-31 17:09:40

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#39 2018-12-31 17:14:18

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#40 2018-12-31 17:18:46

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka