Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Sirius Rin · 2019-01-04 15:02:54

- Mhm, myślę, że mam dużo eleganckich strojów - zauważyłem rozbawiony. - Nie mów, że nie - zauważyłem. - Po prostu lubisz chodzić do sklepu i szukasz kolejnej wymówki. - Uniosłem brew. - Ale jeśli uważasz, że to potrzebne, to nie będę się stawiał... Bo nie przeszkadza mi to.
Powoli podniosłem się z łóżka, przelotnie dotykając ją po ramieniu. Przeciągnąłem się jeszcze raz, prostując kręgosłup i rozciągając ramiona.

Zathura Rin · 2019-01-04 15:23:42

- Tylko trochę - odparłam na swoją obronę. - Poza tym muszę kupić sama sobie kreację - dodałam. - Więc i tak zajdziemy do sklepu. Ale spacer zawsze nam dobrze zrobi... Przyjdź zaraz jemy na tarasie - dodałam z uśmiechem, także wstawać z łóżka i nie patrząc długo

Sirius Rin · 2019-01-04 15:40:30

- Już się ubieram i zaraz do ciebie dołączę - zapewnilem, odprowadzając ją wzrokiem.
Ja chyba naprawdę się w niej zakochałem...

- Najpierw garnitur, czy sukienka? - zapytałem, gdy już załatwiliśmy na mieście wszystko co załatwić mieliśmy. - Dla mnie kolejność nie ma większej różnicy. Ty wybierz - poprosiłem.
Spojrzenia nie były już tak rażące, choć nadal nachalne. Wszyscy mnie doskonale pamiętali, nasz widok razem prowokował jeszcze bardziej niż osobno. Ale nie raziło mnie to już od bardzo dawna.

Zathura Rin · 2019-01-04 16:41:08

- Mówiłeś, że nie chcesz garnituru - wspomniałam, idąc dumnym krokiem, z ciemnymi okularami na oczach. Moja blada cera niemal lśniła w słońcu, ale było zbyt gorąco by okrywać się większą ilością materiałów. - I tak zapowiedziałam się z wizytą u cudownej przyjaciółki, która tworzy cuda, a nie ubrania. Zajmie się nami - wyjaśniłam. - Znamy sie jeszcze z czasów mojej młodości, mieszkała bardzo długo w okolicy, ale z pewnych względów jej rodzina musiała przenieść się do mniej zaludnionych okolic wyspy. Jakieś trzy lata wróciła tu i znów udało nam się nawiązać kontakt - wyjaśniłam, zdając sobie sprawcę jak mało mówiłam małemu Siriusowi. Jak niewiele wiedział... O mnie. Muszę zacząć więcej mu wyjaśniać, to już nie było dziecko... Oh nie, od dawna nie był już dzieckiem, ale teraz... coś się zmieniło.

Sirius Rin · 2019-01-05 03:26:03

- Stara znajoma - powtórzyłem, kiwając głową. - Była dla ciebie ważna? - zapytałem. - Czy raczej po prostu dobrze szyje "cuda"? - zapytałem. - Chciałbym wiedzieć, czy idziesz tam tylko po ubranie, czy moje jednak na pogaduchy i plotki też - dodałem uśmiechając się rozbawiony i patrząc z zaciekawieniem na wampirzyce.

Zathura Rin · 2019-01-05 09:02:53

- Nadal jest dla mnie ważna - odparłam. - Więc pewnie utniemy sobie krótką pogawędkę, pewnie będzie szczęśliwa, móc ciebie poznać osobiście - parsknęłam śmiechem, a potem westchnęłam cicho. - Clara jest pół wampirem, pół czarodziejem. Jej rodzina wychowywała ją tu na długo przed twoim pojawieniem, ale i tak nietolerancja zmusiła ich to ucieczki. Była mi najbliższą przyjaciółką czasów dzieciństwa - wyjaśniłam. - To dobra dziewczyna. Pija krew, ale także uczy się czarować. Wie, że nie będzie nigdy w tym dobra, ale kilka sztuczek z przesuwaniem przedmiotów to już coś - parsknęłam śmiechem.

Sirius Rin · 2019-01-05 09:36:10

- Ooo, cudownie - stwierdziłem, czując się jeszcze pewniej z myślą, że będziemy rozmawiać z kimś, kto będzie nas w pełni rozumiał, bo doświadczył czegoś podobnego. - Tylko by jej pogratulować, że ma w sobie tyle zaparcia, by się uczyć. Magia to coś niestworzonego - mruknąłem, spoglądając na wampirzyce. - Też będę szczęśliwy mogąc ją poznać. Nigdy o niej... Nie wspominałaś - zauważyłem, lekko się krzywiąc.

Zathura Rin · 2019-01-05 09:44:10

- Nie sądziłam, że kiedykolwiek wróci w te okolice - przyznałam. - Wybacz mi, Sirius. Postaram się mówić ci teraz jak najwięcej - dodałam z czułym uśmiechem. - Clara... To bardzo energiczna osoba, jestem pewna, że z przyjemnością stworzy też coś dla ciebie - dodałam, starając się zmienić temat i podchodząc do niewielkiego sklepiku, gdzie witryna na której stało kilka ubranych manekinów była zasłonięta ciężką kotarą. - Nienawidzi słońca - dodałam w ramach wyjaśnienia i nacisnęłam klamkę sklepu.
Prawdopodobnie zaczarowane dzwoneczki, zagrały krótką melodyjkę, a gdy tylko zamknęliśmy drzwi, niemal znikąd pojawiła się rudowłosa wampirzyca.
- To on? Ten mały wilczek, którego wychowujesz? - zaśmiała się, ignorując powitanie i od razu podchodząc do Siriusa. Badając dłońmi jego ramiona, szyję i twarz. - Raaany jakie ramiona, mmm szyję też coś dla ciebie? Oh potrzebuję więcej materiały by pomieścić te bicepsy! - zaśmiała się, mówiąc bardzo szybko i palcami mierząc już obwód przedramienia Siriusa. Zaśmiałam się szczerze, kładąc dłoń na ramieniu Clary i ją odsuwając kawałek od wilka.
- Spokojnie Clara, zdążysz zdjąć miarę - zapewniłam spokojnie.

Sirius Rin · 2019-01-05 12:05:17

Zaśmiałem się, obserwując uważnie Clarę. Miałem do niej więcej ufności niż normalnie do nowo poznanych,przez to, że była to przyjaciółka Zathury, a poza tym byla też pół czarodziejką. A czarodzieje z natury byli bardzo mili i po prostu przyjaźni.
- Nic nie szkodzi - zapewnilem od razu, uśmiechając się do Clary. - Mi również miło cię poznać, słyszałem o tobie kilka słów - dodałem, wyciągając dłoń w jej stronę i zerkając kontrolnie na Thurę.

Zathura Rin · 2019-01-05 12:37:42

Dziewczyna uścisnęła ją i pomachała.
- Oh mi także miło poznać, o tobie słyszałam więcej niż kilka słów - zaśmiała się, a potem z uśmiechem popatrzyła i na mnie. Zdjęłam okulary patrząc na nią z pobłażaniem.
- Bez przesady, Claro, kilka razy wspomniałam o moim wilczku, z czystej dumy - wyjaśniłam spokojnie, na co rudowłosa wywróciła oczami.
- Oczywiście ślicznotko. Tylko kilka razy opisałaś epopeję narodową o Sirusiu Rinie - wytknęła mnie, ale zaraz znów wróciła ciekawskimi oczami do Siriusa. - Ahhh mam ci coś uszyć? Powiedz, że tak! Zdejmowanie z ciebie miary, to będzie przyjemność! - zachichotała, na co pokręciłam głową rozbawiona.
- Sirius nie był przekonany...
- To może z ciebie ściągnę miarę! - zapytała z błyskiem w oku oplatując mnie w uścisku, i łapiąc oburącz za moje piersi. Pisnęłam śmiechem, odskakując od Clary.
- Masz już moją miarę, nie wygłupiaj się! - powiedziałam, rumieniąc z lekka. Miałam nadzieję, że w półmroku będzie to mało widoczne. Clara wywróciła oczami, jakbym popsuła jej zabawę i znów przysunęła się do Siriusa.
- A ty? Twojej miary nie mam, a chce mieć!

Sirius Rin · 2019-01-05 14:41:09

Blada skóra Zathury nawet w pół mroku nie ukryła rumieńca przede mną. Jednak udawałem, że nic nie zauważyłem. Skupiłem uwagę na Clarze, która mówiła wciąż radosnym tonem i nawijała jak szalona. Otwarta, radosna gaduła. W ogóle nie było czuć od niej powściągliwości wampira, którą nawet ja miałem. Zabawne.
- Nie byłem co do tego przekonany, ale Thura chciała żebym miał coś nowego - odparłem i wzruszyłem ramionami. - A skoro ma ci to sprawić tyle przyjemności - dodałem uśmiechając się lekko. - Chyba nie będę odmawiał. - Zaśmiałem się.

Zathura Rin · 2019-01-05 14:55:17

- Ohhh znakomicie! - zaśmiała się dziewczyna i ruchem ręki zamknęła drzwi sklepu. - Rozbieraj się, i wskakuj na podest! Zdejmiemy ci miarę tego pięknego, wilczego ciałka i zobaczymy co by tu dobrać - uznała, idąc na zaplecze po miarkę. Zachichotałam, kładąc rękę na ramieniu Siriusa.
- Możesz jej zaufać. Zachowuje się tylko w taki sposób, bo jest wampirzycą, ale to porządna kobieta - poręczyłam.

Sirius Rin · 2019-01-05 15:13:29

- Dlaczego wampiry zawsze tłumaczą się swoimi instynktami. Oboje wiemy, że można je hamować - zauważyłem, unosząc rozbawiony brew. - Może ona po prostu taka jest i już. Czy w jej żyłach płynęła, czy nie płynęła wampirza krew? - zasugerowałem. - Skoro ty jej ufasz to i ja jej ufam. Może i nie bezgranicznie, ale nie mam zamiaru na nią warczeć i fukać - obiecałem, kładąc dłoń na sercu. - Poradzę sobie, Thura - dodałem na koniec idąc w stronę kanapy. Powoli zacząłem rozpinać guziki swojej koszuli, rozglądając się dookoła po sklepie.

Zathura Rin · 2019-01-05 15:16:58

- Instynkty są czasem silniejsze od nas Siri, wiesz o tym - dodałam. - To tak, jakbyś podczas pełni się zdenerwował. Naprawdę wpadł w furię. Nawet serum by ci nie pomogło - dodałam. - Przemieniłbyś się, wbrew swojej woli, działałbyś wbrew swojej woli. Tak jak wampiry. Czasem działają wbrew swojej woli, albo nie do końca świadomie. Tyle, że na nas nie działa pełnia, a przystojny mężczyzna - zakończyłam z lekkim uśmiechem i zasiadłam w fotelu. - Nawet nie wiesz jak ciężko nad tym panować, skarbie - dodałam, przeciągając się. W ciemnym pomieszczeniu było o niebo przyjemniej...

Sirius Rin · 2019-01-05 15:20:46

Odlozylem koszule na bok i sięgnąłem do paska, jednocześnie zsuwając ze stop buty. Parsknąłem cicho na jej słowa.
- Wybacz, nie pojmę tego raczej nigdy, choć jestem świadomy waszej natury. To po prostu... Cały czas tak samo abstrakcyjne - mruknąłem, odkładając złożone spodnie obok koszuli.

Zathura Rin · 2019-01-05 15:25:15

- Nauczyłam się wszystkiego o naszej kulturze, ale to rozumieją tylko wampiry - westchnęłam, chwilę wodzę wzrokiem po ciele Siriusa. Kiedy? Kiedy przestał być moim małym, a stał się... Nim. Mężczyzną. Pięknym mężczyzną... Odwróciłam wzrok. - To jest dla nas tak oczywiste jak to jak się pije krew, jak wysuwa kły, czy świadomość, która krew będzie pyszna - wyjaśniłam, wzruszając ramionami. Ciekawe jak smakuje on...

Sirius Rin · 2019-01-05 15:38:47

Oparłem dłonie na biodrach i pokiwałem powoli głową, patrząc w jakiś nieokreślony pink na ścianie, niedaleko wampirzycy.
- Ja znam jedynie teorie. Nie czuję jak wampir... Mogę go jedynie imitować - mruknąłem, trochę zły na samego siebie. Żałowałem, że nie byłem wstanie czuć tak samo jak ona. Wtedy bym rozumiem zdecydowanie więcej. A tak to...? Byłem wilkiem. Mogłem mydlić oczy innym, ale nie samemu sobie.

Zathura Rin · 2019-01-05 15:48:11

- Nie musisz nic imitować, Siri. Kiedy jesteś sobą, jesteś najlepszy - uśmiechnęłam się lekko. - Pamiętasz? Jesteś wyjątkowym wilkiem - dodałam z uśmiechem, patrząc na Siriusa. Uśmiechnęłam się ciepło, ale zaraz wpadła Clara z miarką i butelką krwi.
- Napijesz się, Rin? Dostałam jakiś czas temu od klientki - wyjaśniła, stawiając butelkę i zaraz dostawiając kieliszki. - Ohhh co za ciało... Mmm, takie geny co? Zawsze mnie podniecała dzikość wilków - westchnęła rudowłosa. - No dobrze, ale to na bok. Stań na podeście, nogi razem, ręce na wyciągnij na wysokość ramion... Ahh Zathura, widzisz te mięśnie?! Jak bajka - jęknęła, ale zajmowała się jednocześnie pracą, co było dla mnie niesamowite. Skryłam uśmiech w kieliszku.

Sirius Rin · 2019-01-05 18:00:03

Wampirzyca nie kryła ani trochę zachwytu moim ciałem, co normalnie przyjąłbym ze spokojem, jednak to,że wszystkiemu przyglądała i przysłuchiwała się Zathura zmieniało postać rzeczy. Czułem się z lekka niezręcznie. I nie chodziło o to, że stałem na jej oczach w bieliźnie,a inna wampirzyca dokładnie mnie oglądała z każdej strony. Chodzio bardziej o to, że... Wciąż myślałem o tym, co by było gdyby to Zathura stała tak blisko mnie.
Zerkałem na wampirzyce siedzącą na kanapie co jakiś czas. Popijała spokojnie krew i kryła delikatny uśmiech za kieliszkiem niezbyt dokładnie. Była przebudowana. Całą. Od czubka głowy, aż po koniuszki palców.

Zathura Rin · 2019-01-05 23:36:52

Nie umiałam przestać zerkać na Siriusa, a zachowanie Clary tego nie ułatwiło. Wręcz przeciwnie. Utrudniało. Dlaczego wszystko co wiązało się teraz z Sirim sprawiało mi takie zakłopotanie? Chciałam widzieć w nim tego samego chłopca co kiedyś, jednak teraz wszystko wyglądało inaczej. Był dorosły i widziałam to bardzo wyraźnie. Przerażające... Tak? To było przerażające, czy może... Takie przyjemne?
- Wyższy kołnierz, Calro - poprosiłam. - Idzie ze mną na wampirzy bankiet. Nie chce by ktoś się przymierzał - dodałam, patrząc na Siriusa... czule. Z troską. Ale nie matczyną... Już nie...

#201 2019-01-04 15:02:54

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#202 2019-01-04 15:23:42

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#203 2019-01-04 15:40:30

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#204 2019-01-04 16:41:08

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#205 2019-01-05 03:26:03

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#206 2019-01-05 09:02:53

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#207 2019-01-05 09:36:10

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#208 2019-01-05 09:44:10

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#209 2019-01-05 12:05:17

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#210 2019-01-05 12:37:42

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#211 2019-01-05 14:41:09

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#212 2019-01-05 14:55:17

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#213 2019-01-05 15:13:29

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#214 2019-01-05 15:16:58

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#215 2019-01-05 15:20:46

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#216 2019-01-05 15:25:15

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#217 2019-01-05 15:38:47

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#218 2019-01-05 15:48:11

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#219 2019-01-05 18:00:03

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

#220 2019-01-05 23:36:52

Odp: Historia absurdalna – wilczek i wampirzyca

Stopka