Złoty wiek wampirów

Mikhail Harland · 2021-02-11 22:17:47

- Dobrze... - powiedziałem wpierw, jednak i tak złapałem Evangeline za ramię, kiedy mnie mijała, by na moment powstrzymać ją i jeszcze... zatrzymać przy sobie. Chwilę milczałem, kiedy staliśmy tak blisko, trochę z żalem i przestrachem patrzyłem jej w oczy. - Dbamy o Nikki tak samo mocno... Zależy ci na niej tak samo jak mnie, nie ma sensu się przeliczać - uznałem z przekonaniem. - Przepraszam, że... taki jestem - powiedziałem na koniec. - Raczej tego nie zmienię... - przyznałem się i cofnąłem dłoń, którą zatrzymałem królową. - Wypocznij...

Evangeline Harland · 2021-02-11 22:23:10

Znów staliśmy j się na siebie patrzyliśmy. Pieprzyć to wszystko. Wyciągnęłam rękę i złapałam go za nadgarstek, ściskając na nim palce.
- Nie przepraszaj mnie za to jaki jesteś. W duchu liczę na to, że nasza córka będzie jednak bardziej przypominać ciebie, niż mnie - szepnęłam, by dać mu do zrozumienia, że nie to mnie złości. - Nie chce zrozmawiac o uczuciach, Mik. Na pewno nie teraz. Muszę iść odpocząć - powtórzyłam, rozluźniając uścisk i odsuwając się od mężczyzny.

Mikhail Harland · 2021-02-11 22:40:03

Pokiwałem głową. Po prostu pokiwałem głową i pozwoliłem odejść mojej królowej. "Nie chce rozmawiać o uczuciach". Tyle, że powinniśmy chyba o tym... pomówić? Zamykałem cały czas swój umysł, nie dawałem jej wejść do środka, bo wiedziałem, że wszystko co tam się teraz dzieje jest takie zagmatwane. Skrzywiłem się lekko i również wyszedłem z sali tronowej. Istnieje nadzieja, że podczas balu będziemy po prostu znów blisko. Bez pytania, po prostu razem, blisko i namiętnie. Musiałem się opamiętać. Nie chciałem już denerwować Evie, nie chciałem by znów się ode mnie odsunęła. Tak bardzo tego nie chciałem.

Evangeline Harland · 2021-02-12 21:01:07

DZIEŃ BALU

Wszystko było dopięte na ostatni guzik, tak jak być powinno. W ogóle nie myślałam, że będzie inaczej. Moje bale od zawsze były świetne i cieszyły się dużym zadowoleniem gości. Pochlebiało mi to, choć moim zdaniem matka Mikhaila nie miała żadnego talentu do balów, dlatego szlachcie tak bardzo podobały się moje, pełne świeżości.
Zatroszczyłam się nie tylko o sam bal i swoją magiczną kreację, ale i o czarodziejkę. Nie mogłam przecież pozwolić, by na tak ważne wydarzenie ubrała się sama, czy z pomocą służki. Nie było takiej możliwości, skoro była gościem specjalnym to musiała wyglądać. Zresztą ten jej wampir również. Także tydzień wcześniej kazałam według moich uwag przygotować kreacje dla nich. Dla czarodziejki srebrna suknia oraz maska, a dla wampira czarny garnitur ze srebrnym uzupełnieniem.

Początki przybywania gości na zamek były nużące, musieliśmy powitać co ważniejszą personę osobiście i zaprosić na sale. Ale czuć już było we wszystkich narastające napięcie, które niestety w negatywny sposób potęgowaliśmy z mężem. Wciąż porządnie nie porozmawialiśmy. Ja nie chciałam, a Mik po prostu nie zaczynał tematu by mnie nie drażnić i tak tkwiliśmy w tym dziwnym miejscu między pokojem, a wojną.
- To już chyba wszyscy? - zapytałam, spoglądając na Mikhaila z lekko uniesioną brwią. Chciałam już ruszyć do swojej komnaty, by przebrać się w odpowiednią suknię i upiąć włosy. - Ci co już przyjechali zjedzą spokojnie posiłek, a my mamy czas na chwilę oddechu - mruknęłam, wzdychając bezgłośnie.
Mój mąż przytaknął krótko i rozeszliśmy się w swoje strony by się oporządzić. On przybędzie punktualnie, rozejrzy się po sali. Ja przyjdę lekko spóźniona jak zawszę, przemowa, przedstawienie Leechers'ów i ruszymy z zabawą w pełnej odsłownie. Oby wszystko poszło tak, jak pójść powinno.

▼Ukryta wiadomość

Mikhail Harland · 2021-02-12 21:54:07

Jak zawsze punktualnie przybyłem na salę. Goście jedli pili i witali się z dawno nie widzianymi znajomymi. Co niektórzy poszeptywali między sobą, jakieś plotki już owładnęły salą. Spijałem ich energię tak jak oni spijali plotki do swoich uszu. Bale dobrze wykorzystane zawsze dawały mi dużo energii i bardzo niewiele na nich myślałem. Skupiałem się tylko o wyłącznie na tej prostej i prymitywnej części mózgu.
Napar czarodziejki działał aż za dobrze, nie mogłem ich wyczuć w tłumie, przez co dopiero kiedy dojrzałem suknie i garnitur który wybrała im moja żona, zrozumiałem że to właśnie moi odmieńcy stoją pod ścianą, blisko postumentu z tronami. Nie podszedłem do nich, skłonili mi się jedynie kiedy mijałem tą dwójkę, sam wszedłem na podest i zasiadłem na tronie.
Grajkowie grali póki co powoli, albo w jeszcze nie pełnym zespole. Moje panny zabawiały wszystkie wampiry które były osamotnione, oraz niektóre dłużej zatrzymywały się przy straży. Panowie Evie za to trzymali się na uboczu, zabawiali głównie młodsze damy, których apetyt na seks był nieposkromiony.
Wszystko jak zawsze ustało, kiedy na salę weszła Evie. Z odsłonięta piersią, pięknie falującym materiałem sukni, oraz połyskującej masce. Uśmiechnąłem się szczerze na jej widok. Myśl o pragnieniu, pożądaniu, nie otwieraj umysłu za bardzo, niech drzwi myśli będą uchylone, a nie otwarte.
Wstałem z tronu, sięgając dłonią do mojej królowej gdy wspinała się na podwyższenie. Myślami byłem tylko przy cielesnej przyjemności.
- Maskarada... Cóż za piękna okazja do zebrania się na kolejny bal zorganizowany przez moją żonę, miłościwie panującą królową! - zakrzyknąłem ku uciesze zebranych. Uśmiechnąłem się szeroko ukazując kły. - W maskach skrywany swe twarze, dziś będziemy anonimowi, dziś będziemy myśleć o uciechach ciała, pragnieniach skóry...! - powiedziałem, nadal ściskając dłoń Evie. Poczułem jak jak rozluźniła uścisk, więc wypuściłem ją, unosząc obie ręce w górę.
- Anonimowi, skryci... Tak skryci, że nie liczyć się będzie nasza rasa - dodałem, a zebrani ucichli. - Ród Leeches będzie nam towarzyszył na balu, za zasługi koronie, za to że czysta magia klęknęła przed nami... To tylko pokazuje jak silna jest korona, gdy klękają przed nami wilki, gdy klękają przed nami magowie! - wzniosłem kielich ku niebu, a niektórzy poczuli moją euforię i także zakrzyknęli gromko. Spojrzałem na Evangeline skłaniając swoją głowę.
- Królowo... Zechcesz czynić honory i rozpocząć krwawą maskaradę? - zapytałem, patrząc na piękną królową. Zacisnąłem kły, oddychając pragnieniem i pożądaniem jakie rosło na sali, potęgowałem je, skupiałem się tylko na tym...

▼Ukryta wiadomość

Evangeline Harland · 2021-02-12 22:19:32

Mikhail trystal energią, a ja ustąpiłam ten energii, uśmiechając się kącikami ust. Kiwnelam mu głową i popatrzyłam na zebranych u naszych stup poddanych, który wyczekiwal właśnie tego momentu.
- Dzisiejszej nocy zapominajmy o wszelkich trudach dnia i będziemy się bawić tak jakby nic innego się nie liczyło - odezwałam się potężnym głosem, silnym i pewnym, zerkając przelotnie na męża. - Niech muzyka gra głośniej, nich służba polewą wam tyle wina ile tylko wasze ciała będą w stanie pomieścić, bawcie się i cieszcie oczy waszych władców - podsumowalam, a wszyscy zebrani głośno okrzyknęli tę krótką mowę. I zaraz muzyka zaczęła grać głośno, a wampiry ruszyły do zabawy pełne rządzy i chęci na nowe wrażenia.
Westchnęłam cicho i usiadłam na tronie, kiwając dłonią na służącego, by podał mi mój kielich.
- Świetnie wyglądasz królu - zaczęłam od pochwały, uśmiechając się mimowolnie, lecz powściągliwie. - Nienaganie, aż ma się ochotę to naruszyć - dodałam, upijając duży łyk wina z krwią.

Mikhail Harland · 2021-02-12 22:23:55

Usiadłem na swoim tronie, pochylając się do królowej by chwilę oddać się rozmowie i krwi, którą miałem w kielichu.
- Dziękują królowo, poradziłem sobie na szczęście bez twojej rady... Ty jak zawsze powalasz wyglądem - przyznałem niemal ze zwrotem grzecznościowym. - Zapowiada się dziś gorąca noc, myślę, że jak jakimś trafem zniknie ze mnie kilka pozłacanych warstw, to nadal będę nienaganny - uśmiechnąłem się kącikiem ust. - Tobie za ro nic dodać nic ująć, bo ujmować już tylko w sypialni...

Evangeline Harland · 2021-02-12 22:28:41

Zaśmiałam się krótko.
- Tobie królu zacni panowie zazdroszczą samym faktem, że jesteś krwi Harland. Mnie panie muszą zazdrościć nie tylko statutu, ale i całej reszty, wyglądu i obycia - odparłam spokojnie, zerkając to na salę, to na Mikhaila. - Na każdym balu udaje mi się uwieść najbardziej porządnego wampira - zauważyłam, myśląc oczywiście o samym Miku. - Muszę utrzymać swoja pozycję na odpowiednim miejscu - podsumowalam, kiwając lekko głową i na chwilę dłużej zatrzymując wzrok na władcy.

Mikhail Harland · 2021-02-12 22:38:33

Roześmiałem się, kręcąc głową i spoglądając na salę.
- Nie martw się twoja pozycja nie jest zagrożona. Samym pojawieniem się na sali zdobyłaś każdą możliwą najlepszą partię - zapewniłem aksamitnym głosem moją królową, nadal pochylony w jej stronę. Obserwowałem salę, zadowolony że rozglądanie się gości ustało, a Isaac i Vivian odsunęli się nieco bardziej od ściany. Tańczyli niewinnie, ale wiedziałem, że Isaac potrzebuje jedynie jednego kieliszka i gdy tylko władcy rozpoczną swój taniec nikt się już nie oparze.
- Nie wiem jak ty to robisz, Evie... - zacząłem głębszym tonem, tylko do niej mówiąc. - Za każdym razem wyglądać tak olśniewająco, samym wejściem budzić tyle emocji, które czuję w całym ciele - westchnąłem głęboko, naprawdę nadal spijając nie swoje porządnie i pragnienie, by wzmocnić własne emocje, by je spotęgować.

Evangeline Harland · 2021-02-12 22:45:46

I mimo że nie planowałam, to poczułam Mikhaila. Jakby specjalnie wpychał się do mojej głowy wiedząc, że teraz trudniej będzie mi się zamknąć i wycofać. Bo przecież sama miałam ochotę się otwierać. Ale na porządną je, na cielesną rozkosz...
Zmarszczyłam lekko brwi, uśmiechnąć się kącikiem ust.
- Królu, to jest czysta kobieca moc, spotęgowana moją przebiegłością i doskonałą znajomością przeciwnika - ozniajmialm lekkim, nieco rozbawionym tonem. - Chcę by na mnie patrzono, więc na mnie patrzą. Łącznie z najpotężniejszym wampierem na sali. Nie potrzebuję magicznych sztuczek magów, mam swoje wampirze sposoby - podsumowalam, wzruszać lekko ramieniem, a w międzyczasie popijając alkohol.

Mikhail Harland · 2021-02-12 22:51:18

Zaśmiałem się pod nosem.
- Ah no tak... Wycięty dekolt i odsłonięta nóżka, dadzą ci ściągnąć wampira do łóżka... To faktycznie często twój motyw przewodni - przyznałem dopijając krew od końca. Mmm jej słodki smak wymieszany z winem, pozawalał mi się rozluźnić. To dobrze, musiałem się w końcu rozluźnić, ciągłe trzymanie fasonu i myśli na wodzy bardzo mnie męczyło fizycznie i psychicznie.
- Chcesz by to do ciebie należał pierwszy taniec królowo? - zapytałem szczerze, spoglądając znów na żonę, poprawiając maskę i jeszcze raz lustrując wzrokiem jej ciało.

Evangeline Harland · 2021-02-12 23:32:10

Uśmiechnęłam się lekko i kiwnelam głową wyciągając dłoń do męża. Król podniósł się z tronu z zadowoleniem i ujął moją dłoń, pomagając mi wstać.
- Pierwszy taniec to zdecydowanie coś, ci porządnie przyciąga uwagę innych. Nie pozwolę sobie na przegapienie takiej okazji - odpwoedzialem krótko, pozwalając się prowadzić przez Mikhaila na środek parkietu. Tańczący ustępowali nam i przesuwali się tak, by zrobić nam miejsce. Nikt nie musiał się nawet na nas oglądać, by wiedzieć, że to my. Zabawnie było przebywać wśród wampirów, które nie przywykły do życia z nami na co dzień. Służba zamkowa nie reagowała na nas tak intensywnie, jak ci, co widywali nas tylko na balach, czy innych oficjalnych uroczystościach.

Mikhail Harland · 2021-02-12 23:40:57

Zespół jakby na moment wstrzymał oddech, wszyscy dookoła wstrzymali oddech, nim złapałem królową i przyciągnąłem ją bliżej, do ciała, tak blisko jak nie byliśmy już od miesięcy. Dobrze było znów poczuć jej ciepło, jej miękkie piersi na moim torsie i dłonie zaciskające się na moim karku. Kiedy mnie trzymała czułem się bezpiecznie, a kiedy ja trzymałem ją, czułem że też zapewniam jej bezpieczeństwo. W żadnych ramionach nie mogliśmy się tak rozluźnić jak w swoich własnych...
Jednak nie na tym się skupiłem. Skupiłem się w pełni na królowej i na tym jak muzyka uderza w nas niczym wystrzał. Wszystko w jednej chwili przygasło, byliśmy tylko my. Ocierając się, kręcąc i sięgając dłońmi gdzie się dało, za kołnierz, za materiał, by sięgnąć szyi bądź nogi... Byliśmy nie zrównani w swoim szaleństwie, a najpiękniejsze w tym był to, że to cały czas byliśmy tylko my i nasze pragnienie. Nasze pragnienie miłości, bliskości i dobrego seksu, naszego seksu. Seks... namiętność, bliskość, tarcie ciała o ciało, bliskość, głęboki oddech i kolejny obrót partnera, wszystkie te myśli zdominowały salę, ale w mojej głowie wciąż była tylko królowa. Evie...

Evangeline Harland · 2021-02-12 23:53:25

Hipnotyczny taniec pochłonął nas do reszty na dość długi czas, nie dało się policzyć na jaki, czas zawsze płyną inaczej, w zależności od chwili, a przy chwili takiej jak ta? Cóż... Zwalniał niemal maksymalnie, a potem przyspieszał jak szalony, by zaraz znów zacząć zwalniać. W jednej chwili wsłuchiwałam się przez wieczność w jeden głęboki oddech i wydech, w drugiej słyszałam galopujace serce Mikhaila.
Jego umysł zaczął robić dziwne rzeczy, takie, przed którymi się broniłam w zwykłych momentach, teraz jednak byłam niczym sucha gąbka pochłaniająca wodę, pohlabialam jego uczucia nawet nie zwracając zbytnio uwagi co ja właściwie robię. Czułam rozkosz, bezpieczeństwo, radość, pragnienie by dostawiać więcej i więcej, by nie przestawać, by ten taniec trwał w nieskończoność.
Nie byliśmy tak blisko ze sobą od wielu tygodniu. Gdy już było między nami... To cos, to wszystko zburzył niepokój. A odbudowanie tego po raz kolejny i kolejny było coraz trudniejsze. Ale z jakiegoś chorego powodu Mikhail się nie wycofywał z tego, podczas gdy ja uznawałam wsyztsko za nieporozumienie. Teraz czułam, że nic nie było nieporozumieniem. Wszystko było tak bardzo właściwe. My byliśmy właściwi. Ale czy to poczucie pozostanie ze mną, gdy już skończy się bał? Gdy będziemy znów obarczeni trudami dnia...? Nie mogłam teraz się tego domyślić. Mogłam za to tańczyć i tańczyć z królem. Bez słowa, bo nie wymieniliśmy ani jednego odkąd zaczęliśmy. Słowa były tak bardzo zbędne... Za to usta mogły by się przydać do czegoś innego...
Niewiadomo kiedy przylgnęłam do Mika tak blisko, ale za to doskonałe pamiętałam moment, gdzie zaczęłam rozsmakowywać się w jego miękkich ustach, a król wyrażał równie duże chęci i ochotę co ja na każdą z tych drobnych pieszczot, jaką był pocałunek. Nie przegrywaliśmy tańca, ale nasze wargi co jakiś czas się spotykały, a my nieco zwalnialiśmy, ale potem znów wracaliśmy...

Mikhail Harland · 2021-02-13 01:08:02

Pocałunki były niesamowitą pieszczotą, a chodź znałem setki innych, całowanie ust Evangeline było czymś nadzwyczajnym. Moja królowa lubiła się rozsmakować w wargach, albo przylgnąć na dłuższego całusa, jednak teraz... To wszystko było tak bardzo dobre, znajome, nasze. Te pocałunki, ten taniec o którym nie musiałem myśleć, moje ciało mnie prowadziło, wiedziałem kiedy ponieść królową, kiedy obrócić, kiedy pozwolić by się odsunęła oraz kiedy powinna przylgnąć na dłużej.
Taniec mógł trwać w nieskończoność i miałem wrażenie, że wszystkie piosenki jakie płynęły gdzieś w oddali zdawały się zlewać w jedną całość. Uniosłem Evie w ramionach, łapiąc pod pośladkami, a ona ugięła lekko nogi w kolanach. Nasze usta przywarły do siebie, kiedy zakręciłem się z wampirzycą w ramionach, a jej suknia łopotała wokół nas jak skrzydło. Kiedy postawiłem Evie na posadzkę, oddychaliśmy już ciężko. Ta atmosfera jaką wytworzyliśmy, była tak intensywna, że aż męcząca fizycznie. Oddziaływaliśmy na wszystkie wampiry, a nasi poddani oddziałowywyali na nas (pytanie, czy jeśli Vivian została zgodnie z tradycją naszą poddaną, czy jej emocje też działały na nas?).
Popatrzyłem długo na Evangeline, skupiając się na jej oczach. Szukałem w nich zrozumienia - nie w jej umyśle, a w oczach. W oszalałym tłumie wampirów staliśmy pośrodku wpatrując się w siebie. Niby w pełnej sali, jednak niemal intymnie oddziałowując na siebie.
Czułem się w końcu, po wielu tygodniach naprawdę dobrze...

Evangeline Harland · 2021-02-13 10:48:05

Po długim wpatrywaniu się w siebie,wzięłam kilka dlebokich oddechów i wraz z końcem piosenki, rozluźniłam nieco uścisk między nami...
- Zagubiłeś coś królu w moich oczach? - zapytałam uszczypliwie. Potrzebowałam wina i chwili przerwy od tańca, choć niekoniecznie przerwy od jego ciała czy pocałunków. Dlatego złapałam mocno i pewnie za jego nadgarstek i ruszyłam do przodu, by zejść na razie z parkietu.

Mikhail Harland · 2021-02-13 11:17:35

Ruszyliśmy razem z powrotem na podwyższenie z tronami, jednak nie rozsiedliśmy się na dwa osobne, gdy usiadłem sam pociągnąłem królową na swoje kolana. Uśmiechnąłem się z zadowoleniem, lecz i nutką zmęczenia po tańcu. Skinąłem dłonią na służbę, która zaraz przybiegła by wręczyć nam nasze kielichy z winem i krwią, a następnie wróciła na swoje miejsce.
- Na tronie, ponad królem, to chyba twoje ulubione miejsce, prawda królowo? - zapytałem rozbawiony, wznosząc kielich i upijając sporego łyka. Od razu poczułem napływ sił.

Evangeline Harland · 2021-02-13 18:25:59

- Samo ponad królem sprawia mi już wielką przyjemność - odparłam, również upijając sporego łyka ze swojego kielicha. Obejrzałam się na salę, mając ochotę podziwiać swoje dzieło. Goście tańczyli ale i wychodizli parami, trójka, czwórkami... Ale ktoś wychodizli, ktoś w chodizlo i parkiet wciąż był pełny, a jedzenia i wina ubywało. Uśmiechnęłam się zadowolona z siebie i swojej pracy i dopiero wtedy, gdy już byłam pewna, że na sali wszystko gra wróciłam wzrokiem do Mika. Sięgnęłam wolną dłonią do jego twarzy i złapałam go tak, że nieco wbijałam palce w jego policzku. Wyszczerzyłam kły w jego stronę. - Niezwykle satysfakcjonujace za każdym razem - podsumowalam, zaraz rozluźniając uścisk i gładząc go delikatnie po jednym z lekko zadrapanych przeze mnie policzków.

Mikhail Harland · 2021-02-13 18:47:44

- Już mnie znakujesz? - zapytałem mrukliwym głosem. - Nie martw się, wszyscy wiedzą do kogo należę królowo - zauważyłem i obróciłem głową by pocałować jej dłoń, jej palce. Zamruczałem zadowolony. - Bal jak zawsze odniósł sukces. Dobrze, że zrobiliśmy go w tej sali, a nie mniejszej... Więcej wampirów i te emocje... - westchnąłem zadowolony, unosząc znów wzrok z sali na Evie. - Chcesz usłyszeć pochwały ode mnie? Wiesz, że zawsze jestem pod wrażeniem wszystkich twoich przygotowań. Znakomicie zarządzasz służbą i zawsze jesteś główną atrakcją... Ja tego po prostu wszytkiego dopełniam... - zamruczałem.

Evangeline Harland · 2021-02-13 21:29:56

- Nie muszę być komplementowana, by wiedzieć, że zrobiłam coś dobrze - zapewniłam go spokojnie, pocierając kciukiem po jego dolnej wardze. - Ale przyjmę każdy z przyjemnością - dodałam jeszcze i pochyliłam się, by znów połączyć nasze usta w namiętnym pocałunku, który trwał przez dłuższą chwilę, aż zabrakło nam oddechu. - Należysz do mnie i zawsze muszę to zaznaczyć. Ale teraz mam zamiar wzbudzić w tobie dużo rządzy - oznajmiłam, ostatni raz muskając jego usta i w mgnieniu oka zeszłam z jego kolan, rzucając mu przebiegły uśmiech. - Idę zabawić się na parkiecie, bez ciebie, możesz patrzeć - mruknęłam, schodząc z podestu i nie pozwalając się zatrzymać.

#141 2021-02-11 22:17:47

Odp: Złoty wiek wampirów

#142 2021-02-11 22:23:10

Odp: Złoty wiek wampirów

#143 2021-02-11 22:40:03

Odp: Złoty wiek wampirów

#144 2021-02-12 21:01:07

Odp: Złoty wiek wampirów

#145 2021-02-12 21:54:07

Odp: Złoty wiek wampirów

#146 2021-02-12 22:19:32

Odp: Złoty wiek wampirów

#147 2021-02-12 22:23:55

Odp: Złoty wiek wampirów

#148 2021-02-12 22:28:41

Odp: Złoty wiek wampirów

#149 2021-02-12 22:38:33

Odp: Złoty wiek wampirów

#150 2021-02-12 22:45:46

Odp: Złoty wiek wampirów

#151 2021-02-12 22:51:18

Odp: Złoty wiek wampirów

#152 2021-02-12 23:32:10

Odp: Złoty wiek wampirów

#153 2021-02-12 23:40:57

Odp: Złoty wiek wampirów

#154 2021-02-12 23:53:25

Odp: Złoty wiek wampirów

#155 2021-02-13 01:08:02

Odp: Złoty wiek wampirów

#156 2021-02-13 10:48:05

Odp: Złoty wiek wampirów

#157 2021-02-13 11:17:35

Odp: Złoty wiek wampirów

#158 2021-02-13 18:25:59

Odp: Złoty wiek wampirów

#159 2021-02-13 18:47:44

Odp: Złoty wiek wampirów

#160 2021-02-13 21:29:56

Odp: Złoty wiek wampirów

Stopka