Złoty wiek wampirów

Isaac Leeches · 2021-02-10 00:54:10

- Nie chcemy dzielić, pani - zapewniłem spokojnie. - Więcej, chcemy pomóc. Proponowałem królowi bym zaczął spisywać kronikę panowania władców Mikhailia i Evangeline. Jestem wykształconym kronikarzem i pisarzem, a gdy dokończę katalogowanie nowej biblioteki będę mógł się tym zająć porządnie - powiedziałem, a potem zacisnąłem wargi. - Jest też jeszcze jedna rzecz... - przyznałem. - Od króla słyszałem, że księżniczka niechętnie używa swoich mocy. Czarodziejka Vivian mogłaby jej pomóc, mówiła mi, że młodzi czarodzieje długo zmagają się ze strachem związanym z magią - przedstawiłem swój pomysł. - Czarodziejka byłaby lepszym nauczycielem dla dziecka, niż wampirzyca, wie królowa jak to bywa z matkami w naszej rasie - dodałem.

Evangeline Harland · 2021-02-10 00:59:17

Zmierzyłam go wzrokiem.
- Nie dopuszczę was do córki - powedziałam krótko, wpiaiajc w niego zimne spojrzenie. - Może zaakceptuje wasza obecność w końcu, powoli, ale to zorbie. Ale nawet nie myśl o tym, że które kolejek z was się do niej teraz zbliży - warknęłam. - A jeśli sprobojecie to nawet słowo mojego męża was przede mną nie uchroni - ostrzegłam go. - Weź sobie Isaacu bez rodu, te słowa wbij mocno do głowy. I przekaz swojej czarodziejce. Nie jesteś od myślenia czy pomysłów, a od wypełniania rozkazów i na tym poprzestań - zaznaczyłam.

Isaac Leeches · 2021-02-10 01:04:21

Pokiwałem głową z pełnym zrozumieniem, bez jakichkolwiek "ale".
- Oferuje jedynie nasze zdolności, pani - wyjaśniłem spokojnie. - Wychowałem się z czarodziejami za płotem, więc nie boję się magii... A wasza wysokość jeszcze nam nie zaufała i nie zbliżymy się do ukochanej książeczki. To jasne jak brylanty w koronie - przyznałem szczerze i pokiwałem głową. - Nie mniej, cieszę się że nie potępiła królowa pomysłu kroniki. Jeśli chciałaby ze mną waszą wysokość go jeszcze omówić... Byłbym zaszczycony - uśmiechnąłem się lekko.

Evangeline Harland · 2021-02-10 01:11:54

- Jeśli naprawdę weźmiesz się do pisania historii mojej i męża, to z całą pewnością czeka nas wiele tygodni rozmów i dyskusji - powiedzialam, wciąż zachowując swój zimny i kamienny wyraz twarzy. - Ten pomysł powstał kawał czasu przed tobą - zaznaczyłam jeszcze i z ciężkim westchnień podniosłam się z miejsca, gdy już owinęłam bandażem dłoń, by krew nie ciekła mi po palcach. Zmierzyłam spojrzeniem wampira. - Mikhail to wyjątkowy wampir i ma wyjątkowe poglądy. - Wywróciłam oczami, choć tak naprawdę czułam delikatne ciepło gdy tak o nim mówiłam... - Macie większe szczecie niż może się wam wydawać - zaznaczyłam i bez słowa ruszyłam w stronę drzwi wyjściowych.

Isaac Leeches · 2021-02-10 01:15:51

- O pani, jeśli można... - zawołałem za nią, wstając z fotela. Królowa odwróciła się do mnie, choć jej mina odzwierciedlała zniecierpliwienie i irytację. - Kim jestem, według pani, królowo? - zapytałem miękko, ze słabym uśmiechem. - Ma waszą wysokość jakieś własne zdanie na ten temat, po naszej rozmowie? - dopytałem z ciekawością.

Evangeline Harland · 2021-02-10 01:20:32

Spojrzałam uważnie na wampira. Po chwili... Uśmiechnęłam się lekko, krzyżując ramiona i mrużąc oczy.
- Póki co jesteś nikim, Isaacu - odparłam gładko. Ale bez cienia drwiny, czy złości, po prostu szczerze i otwarcie. - Jedyne co mogę powiedzieć to intruz i obcy. Ale kiedy już się dowiem kim jesteś ty i twoja czarodzieja, to z całą pewnością będziesz to wiedział jako jeden z pierwszych - zapewniłam go. Tak naprawdę były dwie drogi: albo naprawdę im zaufamy, albo ich zabijemy. Innych opcji nie było w planie, nie mogliśmy sobie pozwolić na niezdecydowanie. - A teraz wracaj do pracy - nakazalam na pożegnanie.

Isaac Leeches · 2021-02-10 01:26:25

Niemal roześmiałem się na głos kiedy królowa wychodziła. Była przerażająca, oczywiście. Ale już od dawna nie byłem tym strachliwym, wycofanym wampirem. Spojrzałem niebezpieczeństwu i śmierci w oczy zbyt wiele razy, by i teraz się bać. Królowo, niie działała na mnie twoja aura, jeśli w grę wchodziła Vivian. To moja siła. Gdy myślę o niej, mogę patrzeć waszej wysokości prosto w oczy i mówić szczerze. Zapewne tego rodzaju magii nie posiadło wielu.
Nie mniej po wyjściu królowej, po jakimś czasie wróciłem w lekkiej panice do komnaty, by upewnić się, że moja czarodziejka jest cała i bezpieczna z ziołową herbatą, tuzinem książek i własnym notesem od króla. Królowa Evangeline miała rację, mieliśmy naprawdę wiele, wiele szczęścia...

Evangeline Harland · 2021-02-10 09:54:10

Ruszyłam pewnym krokiem przez zamkowe korytarze, kierując się w stronę jadalni. Rozmasowałam po drodze nieco skaleczoną dłoń.
Szczerze powiedziawszy miałam ochotę na samotny posiłek w pustej sali jednak mój mąż już siedział na swoim miejscu, czekając na mnie z jedzeniem. Zacisnęłam wargi i kiwnęłam mu głową, zajmując nie krzesło obok niego, a dwa krzesła dalej i kiwając ręką na służbę, by nalała mi wina do kielicha.
Mój mąż zapewne był ciekawy przebiegu rozmowy między mną a jego nowa zabaweczką.
- Jeśli chcesz wiedzieć to pytaj - powiedziałam sucho.

Mikhail Harland · 2021-02-10 10:13:31

Uśmiechnąłem się nieznacznie, gdyż nerwowość mojej żony w stosunku do obcych, którzy byli nam przecież tak nam oddani... Pokręciłem lekko rozbawiony głową, a gdy służka z winem nalała i mi, wyszła z sali.
- Zraniłaś się w dłoń - zauważyłem, już mniej rozbawiony, a bardziej z troską. - Kieliszek? - zgadłem, przyglądając się swojej żonie.

Evangeline Harland · 2021-02-10 10:21:35

- Ten śmieć wspomniał o ochronie Nicolett - warknęłam, sięgając po kieliszek i pijąc z niego ciurkiem, opróżniając go od razu w całości. Odstawiłam pusty i westchnęłam cicho. - Tak, kieliszek, mój królu. Cóż za niesamowita siła dedukcji i domysłu - dodałam opryskliwie.

Mikhail Harland · 2021-02-10 10:28:42

- Isaac nie jest agresywny, jeśli nie zostanie sprowokowany - zauważyłem miękkim tonem. - Nie musisz się złościć też na mnie, Evie. Wiem, że nadal ci się nie podoba ta sytuacja, ale z każdym tygodniem tych dwoje udowadnia mi swoją użyteczność oraz wierność. Sama wiesz, że istoty wierne nam są ważne, szczególnie w czasach w których szlachcie nadal niie podoba się tyle rzeczy - wywróciłem oczami. - Osłabiasz nas, denerwując się wciąż na mnie czy na wszystko dookoła - wytknąłem jej.

Evangeline Harland · 2021-02-10 10:36:39

Zacisnęłam wargi, sięgając po sztućce i powoli zaczynając kroić krwiste mięso.
- Nie sądzę, by nasza praca była w jakimkolwiek stopniu osłabiona, czy spowolniona. Jestem rzetelna. I nie jestem dzieckiem, wiem co należy do moich obowiązków, a co nie. - Przełknęłam pierwszy kęs, spoglądając chłodno na męża. - Osłabia cię mój brak w twoim łożu? - zapytałam prześmiewczo. - Dlaczego jesteś inny, Mikhail? - szepnęłam, bardziej do siebie, kręcąc nosem i wracając do posiłku.

Mikhail Harland · 2021-02-10 10:41:43

Opuściłem wzrok z Evie i odetchnąłem cicho.
- Tak. Osłabia mnie twój brak u mojego boku, moją królowo - przyznałem bez cienia słabości. Bo moja słabością nie było to pragnienie bliskości Evangeline, to nie była słabość, a po prostu... Coś co było częścią mnie. - Dlaczego jestem inny? A może czemu ty jesteś inna? Czułość z jaką tuliisz Nikki, uwaga z jaką uczysz ją chodzić - uśmiechnąłem się słabo. - Doskonale wiesz, że oboje jesteśmy trochę dziwni - uśmiechnąłem się jakoś lżej.

Evangeline Harland · 2021-02-10 10:52:12

Wyprostowałam plecy, choć i tak siedziałam już prosto ale czułam się niewygodnie, gdy wymieniał kolejno moje przewinienia. Przecież wiedziałam, że nie powinnam się tak zachowywać względem dziecka, ale nie umiałam patrzeć na Nikky tylko jak na następcę, patrzyłam na nią jak na moje dziecko.
- Co nie znaczy, że będę się z tą innością obnosić tak jak robisz to ty, królu - odparłam sucho. - Mi nie brak ciebie ani w łóżku, ani w czasie wolnym. Uprzedziłam cię, jakie będą następstwa twojej decyzji, więc teraz proszę cię, nie bądź zaskoczony, a przyjmij wszystkie konsekwencje.

Mikhail Harland · 2021-02-10 11:02:31

Popatrzyłam na nią z żalem i lekko się skrzywiłem znów opuszczając głowę. Bolało? Tak, chyba tak. To było bolesne, jej obojętność względem mnie. To było wrecz nieprzyjemne, kiedy sam widziałem jak ja na nią reaguje, a potem widzieć jej zachowanie i... Przecież tyle razy już widziałem że nie jestem dla niej obojętny...
- Isaac i czarodziejka nie są zagrożeniem - powiedziałem uparcie. - Są użyteczni, a także stanowią dokonanie się mojego żywego eksperymentu... Tego o tym, że istoty mogą... Mogą się zmieniać, mogą się szczerze wiązać i dzielić tym dziwnym uczuciem. Nawet wampiry - skrzywiłem się lekko. - To fenomen... Prawdziwe uczucie, które po prostu chce zrozumieć... - skrzywiłem się jeszcze bardziej. - Wiesz jak zależy mi na was, na Nikki i tobie. Jednak nigdy mnie nie wspierasz, w niczym... - zacisnąłem kły. - Nie chcesz w ogóle zrozumieć, jesteś taka sama jak ta szlachta która czucha na życie korony - skwitowałem.

Evangeline Harland · 2021-02-10 11:10:00

- Bo takie są wampiry, Mikhail - bąknęłam, odkładając sztućce i podnosząc się z miejsca. Spojrzałam na niego z góry, sięgając po butelkę wina i zabierając ją ze stołu. - Nie umiem ci dogodzić w taki sposób, jaki byś chciał. Zapewne nigdy nie dogodzę. Może powinieneś sobie znaleźć kochankę czarodziejkę, która by ci to dała. Z głebi mojego zimnego serca życzę ci powodzenia, Wasza Wysokość - powiedziałam, obracając się i ruszając do drzwi.
Czułam gorycz i żal. Do niego jak i do samej siebie. Też mi przecież na nim zależało w jakiś dziwny sposób.

Mikhail Harland · 2021-02-10 11:25:01

Zacisnąłem dłonie w pieści i uderzyłem w stół tak mocno że przewróciłem wszystkie butelki. No pięknie agresja... Tego mi brakowało do szczęścia, żebym oddawał się agresji. Skąd ona się wzięła? Ugh pewnie z bezsilności, z powodu Evangeline która wolała mnie ignorować, wolała się izolować ode mniie jakbym był chory. Byłem królem na skrzpeniętą krew! Wymagałem od mojej królowej by była tu! Rozkazywałem! Mogłem jej rozkazać, a ona winna się mnie słuchać, bo inaczej byłaby to zdrada korony... Ale dlaczego chciałem już ją przymuszać do tego? Nie chciałem agresji w tym miejscu, między nami... A koniec końców.. Byłem tak zdesperowany, że chciałem już posunąć do takich czynów...
Wstałem od stołu, przywołując służkę by sprzątnęła. Następnie skierowałem się do pokoju Nikki, by choć z jedyną wampirzycą która mnie jeszcze nie odrzuciła, spędzić miły czas.

Evangeline Harland · 2021-02-10 11:54:03

DWA TYGODNIE PÓŹNIEJ

Od ponad miesiąca w naszym zamku mieszkali intruzi, których mój mąż nazywał użytecznymi. I może i faktycznie tacy byli. Poszłam odwiedzić nową bibliotekę, którą ta dwójka przygotowywała z polecenia króla. I szło im... Dobrze. Podobały mi się rezultaty.
Wieczorem zaproponowałam Mikhailowi, byśmy kolejnego wieczoru spotkali się na spacerze w ogrodzie.

- Prace przy kronikach posuwają się do przodu - szepnęłam po dłuższej chwili ciszy, patrząc przed siebie. Wciąż zachowywałam dystans, choć... Nie chciałam się do tego przyznawać nawet przed samą sobą ale zaczynało mi go brakować. ważne nie było to co sobie myślałam, a ważne było to, co mówiłam i robiłam.

Mikhail Harland · 2021-02-10 12:02:13

- Isaac jest naprawdę dobry w swoim fachu, to prawa - pokiwałem głową, zachowując póki co obojętność. Nie wiedziałem skąd do spotkanie w ogrodzie, nie byłem pewien czy to nie kolejna próba Evie by pokazać mi jak słaby jestem. I tym razem już nie zareaguję tak agresywnie... Nie, będę silny.
- W dodatku prawie ukończył spisanie najważniejszych dat w historii korony. Możemy to wydać, kronikarz mówi iż podniesie to patriotyzm wśród poddanych - dodałem, idąc prosto, patrząc przed siebie lub na kwiaty, a ręce trzymając za plecami. - Czarodziejka za to dodaje temu miejscu należytej magii i piękna - dodałem na koniec.

Evangeline Harland · 2021-02-10 13:02:40

- Ogrody kwitną, odkąd przybyła - przyznałam, kiwając lekko głową, trzymając się cały czas tego samego tonu, jak i trzymając odpowiedni dystans między nami. - Ale pałac wciąż huczy, a teraz już nie tylko pałac, nawet nie tylko pobliskie miasta, czy wsie. Wiadomość, że przebywają u nas rozniesie się po całym kraju do końca miesiąca - zauważyłam. Był to suchy fakt, nic poza tym. - Co zamierzasz zrobić z ciekawością, która urośnie w naszych poddanych? - zapytałam rzeczowo. - Może... Trzeba by było ich pokazać, jako coś więcej niż bezimienny wampir i jego czarodziejka - zauważyłam, zaciskając wargi. Otwarcie przyznać, że ich akceptuję? Chyba powinnam to w końcu zrobić. Przecież nie chcę się już wyżywać na Mikhailu.

#61 2021-02-10 00:54:10

Odp: Złoty wiek wampirów

#62 2021-02-10 00:59:17

Odp: Złoty wiek wampirów

#63 2021-02-10 01:04:21

Odp: Złoty wiek wampirów

#64 2021-02-10 01:11:54

Odp: Złoty wiek wampirów

#65 2021-02-10 01:15:51

Odp: Złoty wiek wampirów

#66 2021-02-10 01:20:32

Odp: Złoty wiek wampirów

#67 2021-02-10 01:26:25

Odp: Złoty wiek wampirów

#68 2021-02-10 09:54:10

Odp: Złoty wiek wampirów

#69 2021-02-10 10:13:31

Odp: Złoty wiek wampirów

#70 2021-02-10 10:21:35

Odp: Złoty wiek wampirów

#71 2021-02-10 10:28:42

Odp: Złoty wiek wampirów

#72 2021-02-10 10:36:39

Odp: Złoty wiek wampirów

#73 2021-02-10 10:41:43

Odp: Złoty wiek wampirów

#74 2021-02-10 10:52:12

Odp: Złoty wiek wampirów

#75 2021-02-10 11:02:31

Odp: Złoty wiek wampirów

#76 2021-02-10 11:10:00

Odp: Złoty wiek wampirów

#77 2021-02-10 11:25:01

Odp: Złoty wiek wampirów

#78 2021-02-10 11:54:03

Odp: Złoty wiek wampirów

#79 2021-02-10 12:02:13

Odp: Złoty wiek wampirów

#80 2021-02-10 13:02:40

Odp: Złoty wiek wampirów

Stopka