Złoty wiek wampirów

Isaac Leeches · 2021-02-20 14:40:45

Jej reakcja była jasna, wściekła się. Tak jak sądziłem rzecz jasna, w końcu wiedziałem że idę spotkać się z królową, która jest jaka jest. A w dodatku nie przepada za mną i za moją żoną. Dlatego opiłem się krwi nim tu przyszedłem. By po prostu być gotów na wszystko. A koniec końców to i tak nie skończyło się tragicznie. Nawet jakby próbowała wejść mi do głowy nie bałbym się.
Wykonałem rozkaz, kłaniając się przed wyjściem i opuszczając gabinet gdzie czekała moja obstawa. Wyglądali na bardzo zaskoczony ze jestem w jednym kawałku po samotnej, dobrowolnej wyprawie do gabinetu królowej.

Evangeline Harland · 2021-02-20 14:52:42

Minęły prawie dwa tygodnie od momentu gdy przyszedł do mnie Isaac Leeches by powiadomić mnie że jest gotowy pisać kronikę o mnie. Moje chęci do opowiadania o własnym życiu były tak wielkie jak ziarenka piasku. Ale Mikhail uparł się,że to ważne, że jemu zależy,by nasza historia została spisana. Mi też zależało, ale niezwykle nie lubiłam Leechesa. Musiałam się jednak przemoc. Zaraz po przebudzeniu posłałam służąca by powiadomiła go, że dziś po północy przyjdzie po niego straż i odeskortuje do mojego saloniku, byśmy mogli porozmawiać o kronice. Sama też się przygotowałam. Wzięłam swoje WSZYTSKIE notatki o życiu w pałacu, które sama robiłam odkąd się tu pojawiłam. Włącznie z notesem z prywatnymi notatkami o własnych przemyśleniach. Pisałam je z początku ze szczerej nienawiści do rodziny, która oddała mnie za lepszy tytuł i z nienawisci do męża, przez którego nie mogłam wieść życia, które sobie zaplanowałam. Potem. Wpisów miałam już coraz mniej i miej, także notesów nie było za dużo ale kilka ich było. Jeszcze nie wiedziałam, czy mu je dam, czy po prostu przeglądając kartki opowiem o tym, co się działo. Jednak wiedziałam, że mogą być pomocne. Teczki z notatkami o balach z pewnością będę mogła mu oddać.
Przygotowałam wszystkie materiały w swoim ulubionym saloniku.
Zajęłam miejsce na kanapie, a dla Leechesa kazałam przygotować wszystko, co przyda mu się w notowaniu, przy stoliku. I zaczęłam przeglądać najstarsze notatki...

Isaac Leeches · 2021-02-20 15:02:06

Moi strażnicy którzy chyba nawet zaczynali się do mnie przekonywać zaprowadzili mnie do saloniku królowej i powiedzieli że zaczekają aż skończymy jak długo miałoby to nie trwać. Szczerze mówiąc nie wiedziałem zupełnie czego się spodziewać więc podziękowałem, a następnie z moim magicznym piórem od Vivian (nie kapało, trzymało więcej atramentu) wkroczyłem do środka.
- Wasza wysokość - skłoniłem się do królowej siedzącej na kanapie i zająłem miejsce na krześle jakie mi wskazała po drugiej stronie stolika, pełnego notatek, spiętych kartek, kilku teczek. Z lekkim uśmiechem zlustrowałem ten stos i ująłem w dłonie notes przygotowany chyba dla mnie. Chyba? - Nie zwykle cieszy mnie że jest wasza wysokość tak dobrze przygotowana... Sama zaczęłaś pisać własne notatki, o pani?

Evangeline Harland · 2021-02-20 15:29:34

- Pisanie koi nerwy - zauważyłam,marszcząc brwi. - Samchyba coś o tym wiesz - dodałam, wzdychając i odkładając notes który czytałam na bok. - Jestem kobietą dbającą o porządek, choć z wielką przyjemnością lubię go burzyć, gdy coś mi się nie podoba - dodałam sucho. - Rozumiem, że z Mikhailem już omówiłeś dzieciństwo króla i teraz chcesz już spisywać mój przyjazd tu? - upewniłam się, przyglądając się wampirowi. - W teczkach są opisy balów. Nie ma tylko ostatniego. Jeszcze nie skończyłam ich przepisywana czysto. Ale pozostałe są do twojej dyspozycji. Być może będą pomocne, być może nie. Oddaję je w twoje ręce. Jednak gdy już skończysz, chcę abyś je oprawił, by kartki nie leżały tak luzem. Lubię sama do nich wracać - wyjaśniłam krótko.

Isaac Leeches · 2021-02-20 15:38:51

- Dziękuję królowo, zadbam o wszystko - zapewniłem ją miękko, a następnie odchrząknęłam by odpowiedź na jej wcześniejsze pytanie.
- Przyjazd też - pokiwałem głową i wyjąłem swoje pióro oraz sięgnąłem do kałamarza. - Ale jeśli uważasz że coś ważnego przed wyjazdem cię ukształtowało wcześniej, za dziecka, to też można o tym wspomnieć, pani - przyznałem szczerze i uśmiechnąłem się lekko. - To kronika o tobie. Dzieło opisujące to kim byłaś, kim jesteś, kim się staniesz i jaką naukę mogą wyciągnąć od ciebie przyszli władcy. Na przykład księżniczka, albo jej dzieci - wzruszyłem ramionami i uśmiechnąłem się. - Ja spisze to co najprawdziwsze, bez fantazji, bez upiększania - powiedziałem czule spuszczając wzrok z królowej i skupiając się na notesie, zaczynając notować datę, miejsce spotkania i inne ważne informacje.

Evangeline Harland · 2021-02-20 15:45:57

Zmarszczyłam rei, lekko zbita z tropik rozkojarzona.
- Hmm, wydaje mi się, że się chyba nie zrozumieliśmy za dobrze - mruknęłam,a wampir podniósł na mnie wzrok pytajaco. - Masz zamiar napisać dwie dokładne kroniki. Oddzielnie dla mojego męża i oddzielnie dla mnie? - upewniłam się,wciąż czując się lekko zmieszaną. Od zawsze pisano kronikę o władcy czystej krwi Harlandów. Lub jeśli historia potoczyła się tak a nie inaczej, to o tymwladcy, który miał zdecydowanie większy wpływ na historię. O drugim wspominało się przelotnie. - Czy to pomysł króla Mikhaila? - zapytałam.

Isaac Leeches · 2021-02-20 16:00:17

Od razu zaprzeczyłem, kręcąc głową z leciutkim uśmiechem.
- Nie, to nie pomysł króla, a mój własny. Sam się zobowiązałem do pisania kronik królowej - przyznałem szczerze. - Czytając kroniki poprzednich władców zrozumiałem tą zasadę, czystej krwi dziedzic lub istotny władca - pokiwałem głową z powagą. - Ale wspominałem już że jestem pod wielkim wrażeniem władzy króla jak i królowej. Oboje pełnicie znaczącą rolę w działaniach, macie na siebie silne wpływy, wszystko konsultujecie, wspieracie lub wspólnie ustalacie. A wasza wysokość jako królowa wniosła wiele nowości z pomocą króla lub jego aprobatą... - uśmiechnąłem się lekko. - I to nie są czcze pochwały i lizusostwo. To są fakty, moja pani - zauważyłem. - A więc chce królowa w tym uczestniczyć czy jednak nie...? - uniosłem pytająco brew.

Evangeline Harland · 2021-02-20 17:34:27

Zacisnęłam wargi. Lizusostwa nie cierpiałam. Nie potrzebowałam by służba mnie lubiła, czy nie lubiła. Miałam to gdzieś, mieli spełniać swoje zadanie albo ponosić konsekwencje za nie wypełnianie ich. I tyle. Jedyna osoba, której zdanie liczyło się dla mnie od dłuższego czasu był Mikhail. Nawet radnych miałam gdzieś, a oni nie mogli zrobić mi nic, choć gdy wyprowadzalam ich z równowagi, to Mik po prostu wypraszał mnie ze spotkań, a wtedy musiałam wyjść, choć nigdy nie wychodizlam grzecznie, zawsze z hukiem czy dźwiękiem tłuczonego szkła.
Westchnęłam ciężko, spoglądając w stronę okna.
- Kroniki są dokładne, szczegółowe. A ja nie lubię wracać do szczegółów z młodości - powiedzialam otwarcie,wracając wzrokiem do kronikarza. - Przeżyłam to samo co większość młodych wampirzyc przeżywa w domach rodzinnych. Chcesz zapytać o coś konkretnego, to pytaj, jak nie, to wolę przejść do tego, co działo się tutaj. Z chęcią odpowiem o nienawiści jaką pałałałam do księcia, który stał się twoim królem i moim mężem. - Uśmiechnęłam się mimowolnie.

Isaac Leeches · 2021-02-20 18:22:08

Uśmiechnąłem się pod nosem.
- Tak król wspomniał o tej nienawiści. Chyba możesz od tego zacząć pani, od tego jak trafiłaś na dwór, jak zostaliście sobie przedstawieni z obecnym królem... - pokiwałem głową, cały czas skupiając się na pisaniu w notatkach. - Wtedy zaczęła się twoja historia w oczach królestwa, możemy od niej zacząć - pokiwałem głową i uniosłem głowę wyżej na królową. - Po prostu.. Jakie były wasze początki. Pierwsze myśli, ślub, pierwsze próby wspólnego działania...

Evangeline Harland · 2021-02-20 19:37:00

Kiwnelam głową i zaczęłam spokojnie mówić o tym, jak było. Skupiłam się głównie na wydarzeniach, o tym co dzie działo, jak nie umiałam dojść z królem do porozumienia. Nie rozgadywalam się zanadto o uczuciach, kto by to robił? W kronice przecież były ważne fakty, a nie jakieś tam odczucia.
Nie chciałam się rozgadywać bo nie lubiłam i nie ufałam Isaacowi. Ani jemu, ani jego czarodziejce. Dla mnie nadal byli intruzjami, czymś, co należy jak najszybciej usunąć. Ale przez to że ja byłam królowa, a mój mąż królem, to ostatnie zdanie miał on. Często przystawał na moje propozycje ale ten osiadł jak już się na coś uprze to się uprze i nie da się mu wpojic, że jego postępowanie jest szalone.

Isaac Leeches · 2021-02-20 19:58:31

Zapisywałem wszystko skrzętnie podchodząc do faktów profesjonalnie. W końcu długo uczyłem się pod okiem wybitnych kronikarzy jak spisywać historię wielkich. Że wiele pierwszych spotkań jest ciężkich, że opisywane historię są czasem ciężkie. Ale lubiłem to, przytakiwałem głową na każdą historię, nie przeszkadzała mi przerwa i byłem cierpliwy gdy rzucała mi groźne sprawy spojrzenia. Jednak nie groziła mi, nie pokazywała siły ani nie wkradała mi się do głowy. Po prostu chciała bym zniknął. Całe szczęście jej mąż tego nie chciał.
-... Na tym skończymy - uznałem, kiedy opowiadała mi o swoim stosunku do dziecka do dziedzica. Wiedziałem co po tym momencie następowało. Wspomnienie martwego księcia. - Na dziś noc. Mam dużo materiału, szczególnie dzięki notatkom i opisą bali, będą mi przydatne do kroniki by opisać ślub królewskiej mości - uznałem i zamknąłem notesik. Uniosłem wzrok na królową. - Możemy... Ominąć niektóre fragmenty - zaproponowałem nieśmiało. - Król nie chciał mówić niektórych rzeczy, ująłem je wtedy mocno... Ogólnikowo - wyjaśniłem.

Evangeline Harland · 2021-02-20 23:17:22

- Trzymaj się w takim razie przy wersji króla. Jestem pewna, że niczym się nie różni od mojej - odparłam, zaciskając zęby.
Martwe dziecko nie było moim ulubionym tematem na żadną porę. Zamknęliśmy ten rozsnial z Mikhailem, oboje, zamknęliśmy tamte wspomnienia w bezpiecznym miejscu, daelko od nas i obiecaliśmy sobie nie otwierać. Czasami... Gdy szłam na grób księcia, natykam się na siedzącego przy nim Mika, ale wzazwyzaj wtedy nie podchodziłam. Gdy tylko wyczuwałam jego obecność w pobliżu, po prostu odchodziłam i wracałam później. Każde z nas potrzebowało świętego spokoju w tamtym miejscu.
- Świta już. Idę na posiłek - oznajmiłam, podnosząc się z miejsca. - Posprzątaj to wsyztsko - machnęłam ręką na notatki które mu zostawiłam i na całą resztę - i wyjdź nie ruszając niczego - zaznaczyłam, zerkając przelotnie na pozostałe notesy, które leżały z boku i bez pożegnania wyszłam z mojego ulubionego saloniku, kierując się do jadalni. Byłam zmęczona, mimo tego że nie rozgadywalam się mocniej, to i tak czułam się padnięta. Zabawne, byłam zmęczona mówieniem o sobie, ha! Uśmiechnęłam się pod nosem i ruszyłam pewniejszym krokiem na przód.

Isaac Leeches · 2021-02-20 23:25:25

Skrzywiłem się szczerze z żalem. Poczułem to królowo. Na krótki moment wyczułem to jak niesmak i żal ściska twoje gardło. Książę Caspar był tematem tabu. Widziałem to już po ostrej reakcji króla, że jego śmierć była... Tak traumatyczne, że para królewska nie mogła do tego wracać. Nie mogła i nie chciała.
Znalem tą historię. Atak buntowników, po którym nastąpił czarny tydzień trupów w pałacu. Wszyscy stawiający opór bądź choć odrobinę związani z buntem. To był straszny czas, jednak skoro udało im się pozbierać... To znaczy że po prostu stali się silniejsi. Poszli dalej.
Zacisnąłem żeby ale zaraz wstałem w końcu z krzesła. Po przeciągnięciu się i przetarciu twarzy zabrałem że sobą swoje notatki, oraz dokumenty które pozwoliła mi wziąć królowa Evangeline. Nadal mnie nie lubiła... Chciałbym to zmienić, czułem że gdy zyskamy z Vivian jej przychylność, nasze życie będzie ostatecznie spełnione i spokojne... Póki co i tak mieliśmy więcej niż kiedykolwiek.

Vivian Leeches · 2021-02-21 10:20:41

*** DWA MIESIACE PÓŹNIEJ ***

...

Isaac Leeches · 2021-02-21 12:50:29

Gdy król powiadomił nas, że może przystać na ślub w ogrodzie, byliśmy naprawdę wniebowzięci. Vivian swoją suknię miała już gotową dzięki uprzejmości krawcowej królowej. Suknia nie miała guzików, była za to związywana pięknymi wstążkami, a dzięki swojej magii Vivi mogła dodać jej jeszcze więcej połysku. Ja miałem białą luźną koszulę z guzikami, oraz elegancie wysokie spodnie z wysokim pasem. Oboje mieliśmy tego dnia wyglądać pięknie.
Kładliśmy się spać z nastaniem dnia, jednak ciężko było zasnąć kiedy wiedzieliśmy, że nadchodząca noc będzie dla nas pełna pięknych uniesień i wyznań swojej miłości.
- Niesamowite, prawda? - szepnąłem cicho rozbawiony. - Jakie to wszystko niesamowite... Naprawdę się kochamy, naprawdę mamy jedno nazwisko - uśmiechałem się dalej, leżąc w łóżku na boku i wpatrując się w Vivian. - Tyle lat ukrywając się przed wszystkimi, a dziś wie już całe królestwo, że czarodziejka i wampir darzą się niepowtarzalnym uczuciem... - szepnąłem cicho, nadal zachwycony.

Vivian Leeches · 2021-02-21 21:31:43

- Już nigdy więcej nie będziemy się ukrywać. Nigdy nie będziemy się chować ze swoją miłością. - Traciłam jego nos swoim nosem, uśmiechając się. - Nigdy przenigdy. A już jutro złożymy sobie przysięgę... W zdrowiu i w chorobie, w szczęściu i nieszczęściu... - mówiłam cichutko, z zachwytem.

Isaac Leeches · 2021-02-21 22:28:03

- Dokładnie - zaśmiałem się cicho. - Będziemy oficjalnie, wszem i w obec małżeństwem. Razem, pięknym, magicznym i tak bardzo innym niż wszystkie - musnąłem ustami jej usta. - Gdyby nie ty, nie poznał bym miłości, nie wiedziałbym nic o tym cudownym świecie uczuć... - westchnąłem cicho. Uśmiechnąłem się lekko do czarodziejki. - Tyle mi dałaś... A ja wciąż nie wiem jakim cudem aż tak ci zauroczyłem byś tak czule na mnie patrzyła, jakim cudem stałem się dla ciebie taki ważny jako dzieciak, że udało nam się zajść aż tutaj...

Vivian Leeches · 2021-02-21 22:51:14

- Po prostu cię lubiłam, to wystarczyło, a z czasem dobrze poznałam i przelało to całą czarę przyjaźni, napełniając ja dziecięcym zauroczeniem, potem nastoletnią miłostką... Nadal jesteśmy młodzi - szepnęłam rozbawiona. Ale co z tego... Przeszliśmy razem więcej, niż nie jedna już dorosła istota. Mamy doświadczone umysły i doskonale wiemy czego chcemy, Isaac. - Popatrzyłam wampirowi prosto w oczy, uśmiechając się radosnie. - Chcemy siebie, ukochany... Chcemy po prostu siebie...

Isaac Leeches · 2021-02-22 00:00:25

Uśmiechnąłem się i z cichym rozbawieniem, otuliłem czarodziejkę ramionami.
- Tak... Tak chcemy siebie - westchnąłem cicho. - I jutro powiemy to somie jak należy, ale wiesz co? Możemy to mówić w kółko i w kółko... - zagryzłem wargę. - Nawet codziennie odnawiać tą przysięgę, którą sobie jutro złożymy - zagryzłem lekko wargę kłem i przymknąłem oczy. - No dobrze... jestem już zmęczony, ale naprawdę... to takie ekscytujące..

Vivian Leeches · 2021-02-22 00:29:03

- Wiem, nawet nie wiesz jak dla mnie to ekscytujące... Od zawsze widziałam się w zupełnie odmiennym życiu... Już nawet nie mówię o tym, że jesteś wampirem! - powiedziałam z cichym rozbawieniem, zamykając już oczy i starając się rozluźnić przed snem. - A zaraz będę miała wampirzego męża... Mieszkam w zamku wampirzych władców i zaczęłam chodzić na wampirze bale. - Zagryzlam wargę. - Oh, wybacz... Już... Już przestaje mówić... Jutro porozmawiajmy. Też... Też już jestem zmęczona - przytaknęłam.

#301 2021-02-20 14:40:45

Odp: Złoty wiek wampirów

#302 2021-02-20 14:52:42

Odp: Złoty wiek wampirów

#303 2021-02-20 15:02:06

Odp: Złoty wiek wampirów

#304 2021-02-20 15:29:34

Odp: Złoty wiek wampirów

#305 2021-02-20 15:38:51

Odp: Złoty wiek wampirów

#306 2021-02-20 15:45:57

Odp: Złoty wiek wampirów

#307 2021-02-20 16:00:17

Odp: Złoty wiek wampirów

#308 2021-02-20 17:34:27

Odp: Złoty wiek wampirów

#309 2021-02-20 18:22:08

Odp: Złoty wiek wampirów

#310 2021-02-20 19:37:00

Odp: Złoty wiek wampirów

#311 2021-02-20 19:58:31

Odp: Złoty wiek wampirów

#312 2021-02-20 23:17:22

Odp: Złoty wiek wampirów

#313 2021-02-20 23:25:25

Odp: Złoty wiek wampirów

#314 2021-02-21 10:20:41

Odp: Złoty wiek wampirów

#315 2021-02-21 12:50:29

Odp: Złoty wiek wampirów

#316 2021-02-21 21:31:43

Odp: Złoty wiek wampirów

#317 2021-02-21 22:28:03

Odp: Złoty wiek wampirów

#318 2021-02-21 22:51:14

Odp: Złoty wiek wampirów

#319 2021-02-22 00:00:25

Odp: Złoty wiek wampirów

#320 2021-02-22 00:29:03

Odp: Złoty wiek wampirów

Stopka